Urodzony w niemieckim mieście Emden Wolfgang Petersen (reżyser / producent) wyreżyserował swoje pierwsze produkcje teatralne w wieku 21 lat, jeszcze podczas studiów w Ernst Deutsch Theatre w Hamburgu. Kiedy w końcu zdecydował, że chce skoncentrować się wyłącznie na reżyserii, rozpoczął studia w berlińskiej akademii filmowej i telewizyjnej, w której pobierał nauki przez cztery lata.
W 1970 roku Petersen zadebiutował w telewizji w charakterze reżysera obrazem Ich werde dich töten, Wolf („Zabiję cię, Wolf”), po którym nakręcił 6 dwugodzinnych odcinków do serialu Tatort („Miejsce zbrodni”). Reifezeugnis („Świadectwo maturalne), jeden z nakręconych przez niego odcinków serialu, uczynił z Nastassji Kinski wielką gwiazdę w dosłownie jeden dzień, a po dziś dzień film ten jest najpopularniejszą pozycją w historii niemieckiej telewizji.
Do innych wczesnych sukcesów reżysera można zaliczyć Smog, który w 1975 roku zdobył srebrny medal Futura w Berlinie, a także Schwartz und weiss wie Tage und Nächte („Czarne i białe jak dzień i noc”), za który dostał nagrodę dla najlepszego reżysera podczas paryskiego festiwalu filmowego w 1978 roku.
Petersen rozpoczął swą karierę fabularną, zdobywając niemiecką państwową nagrodę filmową dla najlepszego reżysera za film Einer von uns beiden („Jeden lub drugi”) w 1973 roku. Wkrótce zdobył uznanie na arenie międzynarodowej swym kontrowersyjnym dramatem z 1977 roku Die Konsequenz („Konsekwencje”); filmem o przygodach na morzu podczas drugiej wojny światowej Okręt (1981), wciąż będącym najpopularniejszym powojennym filmem niemieckim, za który zdobył dwie nominacje do Oscara (dla najlepszego reżysera i za najlepszy scenariusz będący adaptacją); Niekończąca się opowieścią (1984), która była jego pierwszym anglojęzycznym filmem; obrazem fantasy Mój własny wróg (1985), w którym zagrali Louis Gossett Jr. i Dennis Quaid; a potem – po osiedleniu się na stałe w Stanach Zjednoczonych – thrillerem Okruchy wspomnień (1991), z Tomem Berengerem w roli głównej.
W 1993 roku Petersen wyreżyserował pochlebnie oceniany przez krytyków thriller Na linii ognia, z Clintem Eastwoodem w roli głównej, trzykrotnie nominowany do Oscara (za najlepszą męską rolę drugoplanową, za najlepszy scenariusz i za najlepszy montaż). Po tym triumfie nadszedł czas na przeboje kinowe Epidemia (1995), z Dustinem Hoffmanem oraz Air Force One (1997), z Harrisonem Fordem. W 2000 roku Petersen powrócił do tematyki morskiej w dramacie Gniew oceanu, w którym główne role zagrali George Clooney i Mark Wahlberg. W swym kolejnym filmie przygodowym reżyser zabrał widzów 3000 lat wstecz w historii, do późnej epoki brązu, za sprawą Troi (2004), do której scenariusz napisał David Benioff na podstawie Iliady, ponadczasowego poematu Homera o miłości i wojnie. W filmie tym główne role zagrali Brad Pitt, Eric Bana i Orlando Bloom.
Ostatnie pięć filmów Petersena wygenerowało ogółem dochód w wysokości 1,5 mld dolarów ze sprzedaży biletów w kinach na całym świecie.
MARK PROTOSEVICH (scenarzysta) napisał scenariusz do thrillera science fiction zatytułowanego Cela, w którym psychoterapeutka (grana przez Jennifer Lopez) wybiera się w podróż po umyśle znajdującego się w stanie śpiączki seryjnego mordercy (Vincent D’Onofrio) w nadziei na uratowanie jego ostatniej ofiary. Cela pojawiła się w kinach w 2000 roku i spotkała się z przychylnymi opiniami krytyków. Film otrzymał także nominację do Oscara za najlepszą charakteryzację. Protosevich był także współproducentem filmu.
Protosevich napisał także scenariusz do Księżniczki Marsa, będącego ambitnym, wysokobudżetowym przedsięwzięciem znajdującym się obecnie w fazie przedprodukcyjnej. Film, oparty na Księżniczce Marsa, pierwszej z serii 11 książek napisanych w 1912 roku przez Edgara Rice’a Burroughsa (Tarzan wśród małp) znanej również jako Seria marsjańska, opowiada o ciężkim losie weterana wojny domowej, który zostaje przetransportowany na Marsa i jest więziony przez dzikich, zielonych mieszkańców Tharku. W końcu buntuje się i przemienia w największego wojownika wszechczasów. Księżniczkę Marsa wyreżyseruje Jon Favreau (Elf), a film wejdzie do kin pod koniec tego roku.
Ponadto, Protosevich napisał scenariusz do filmu I am Legend, będącego zaktualizowaną wersją powieści Richarda Mathesona pod tym samym tytułem. Film wyreżyseruje Francis Lawrence (Constantine), a premiera planowana jest na 2007 rok.
Nominowany do Oscara i Złotego Globu DUNCAN HENDERSON (producent) miał okazję po raz pierwszy współpracować z Wolfgangiem Petersenem już w 1995 roku, gdy został producentem wykonawczym i drugim reżyserem na planie filmu Epidemia. Ponownie obaj panowie spotkali się w 2000 roku przy okazji Gniewu oceanu, a ostatnio podczas produkcji Posejdona.
Ukończywszy program edukacyjny amerykańskiego zrzeczenia reżyserów (Directors Guild of America), Henderson rozpoczął swoją karierę w 1980 roku jako asystent reżysera na planie filmu Amerykański żigolak. Funkcję asystenta reżysera pełnił przy jeszcze ponad 20 filmach, w tym takich jak: Kobra, Rocky 4, Wyścig z księżycem, My Favorite Year, Staying Alive, Prawdziwe wyznania i Brama nieba.
Henderson był kierownikiem produkcji przy wielu filmach, między innymi Harry Potter i kamień filozoficzny, Piekielna głębia, Kevin sam w Nowym Jorku oraz The Program. Często także współpracował z reżyserem Peterem Weirem, odkąd w 1989 roku wspólnie wyprodukowali Stowarzyszenie umarłych poetów. Potem Henderson był dla Weira współproducentem Zielonej karty, a ostatnio wyprodukował Pana i władcę: na krańcu świata, film nominowany do Oscara i Złotego Globu w kategorii najlepszy film roku 2003.
W latach 1995–1997 Henderson był wiceprezesem wykonawczym ds. produkcji filmów fabularnych w wytwórni 20th Century Fox, z ramienia której nadzorował między innymi zdjęcia do Dnia niepodległości, Titanica, Obcego – przebudzenie oraz Czarownic z Salem.
MIKE FLEISS (producent) jest producentem, scenarzystą i reżyserem, który w 2003 roku wyprodukował remake klasycznego horroru Toby’ego Hoopera zatytułowanego Teksańska masakra piłą mechaniczną. Ostatnio Fleiss zajmował się produkcją horroru Hostel.
Fleiss znany jest chyba najszerzej ze swej pionierskiej pracy na rynku programów opartych na formacie „reality show” – przygodę z tą branżą rozpoczął w 1989 roku, gdy pisał scenariusze do Totally Hidden Video. Był producentem wykonawczym niezwykle popularnego (i kontrowersyjnego) programu telewizyjnego Who Wants to Marry a Multi-Millionaire? oraz Are You Hot?.
Wielki sukces odniósł w 2002 roku, gdy stworzył przebój serialowy The Bachelor, pełniąc w nim rolę scenarzysty i producenta wykonawczego. Wśród innych telewizyjnych reality show, nad którymi pracował od tamtego czasu, należy wymienić: High School Reunion (2003), The Bachelorette (2003), The Real Gilligan’s Island (2004), a ostatnio serial The Starlet oraz serial dokumentalny The Will.
AKIVA GOLDSMAN (producent) w 2001 roku otrzymał Oscara, Złoty Glob i nagrodę Writers Guild Award za film Piękny umysł, który został także uhonorowany Oscarem dla najlepszego filmu.
Goldsman ma na swym koncie takie filmy, jak Klient, Batman Forever, Czas zabijania, Totalna magia, Ja, robot, Człowiek ringu i Kod da Vinci.
Jego spółka Weed Road Pictures wyprodukowała między innymi: Piekielną głębię, Starsky i Hutch, Constantine oraz Mr. & Mrs. Smith.
Urodzony w Brooklyn Heights w stanie Nowy Jork, Goldsman ukończył Wesleyan University i wziął udział w programie dla absolwentów z zakresu twórczego pisania na New York University. Mieszka w Los Angeles z żoną Rebeccą i psem Fizzem.
KEVIN BURNS (producent wykonawczy) rozpoczął swą karierę w Bostonie jako niezależny filmowiec i nauczyciel. W 1988 roku przeniósł się do Los Angeles, gdzie został dyrektorem ds. telewizyjnych w wytwórni 20th Century Fox. Na miejscu założył ze wspólnikiem firmę Foxstar Productions i opracował wysoko oceniany i chwalony przez krytyków serial telewizyjny Alien Nation.
W wytwórni Fox Burns spotkał Jona Jashniego, dyrektora ds. filmowych, który również interesował się dziełami legendarnego producenta Irwina Allena. W 1999 roku obaj założyli spółkę Synthesis Entertainment i rozpoczęli opracowywanie i produkcję dynamicznych wersji dzieł Irwina Allena, w tym takich filmów, jak The Time Tunnel, Zagubieni w kosmosie, Land of the Giants oraz Wyprawa na dno morza.
Nazwisko Kevina Burnsa jako scenarzysty, producenta i reżysera firmuje ponad 400 godzin uznanych i nagradzanych seriali telewizyjnych i specjalnych odcinków. W 2003 roku Burns zdobył pierwszą z dwóch nagród Emmy jako producent przełomowej serii A&E Networks Biografia. W 2004 roku George Lucas zaangażował Burnsa do produkcji i reżyserii ambitnego 150-minutowego filmu dokumentalnego Empire of Dreams: the Story of the ‘Star Wars’ Trilogy.
Teraz współpracuje z filmowcem, Bryanem Singerem, przy produkcji pełnometrażowego filmu o historii Supermana, zatytułowanego Look, Up in the Sky!, który ma być gotowy w czerwcu 2006 roku.
JON JASHNI (producent wykonawczy) obecnie jest głównym specjalistą ds. kreacji w Legendary Pictures, spółki powiązanej z Warner Bros. Pictures, zajmującej się koprodukcją i współfinansowaniem filmów fabularnych. Firma zajmuje się takimi projektami, jak Batman – początek, Superman: Powrót, Kobieta w błękitnej wodzie, 300 Franka Millera oraz Po rozum do mrówek.
Przed rozpoczęciem pracy w Legendary Pictures Jashni był prezesem Hyde Park Entertainment – spółki zajmującej się produkcją, finansowaniem i sprzedażą międzynarodową, posiadającej umowę pierwszeństwa z wytwórnią 20th Century Fox i umowę zakładającą drugie miejsce w hierarchii pierwszeństwa z wytwórnią Disneya. Pracując tam, Jashni wyprodukował Troje do pary ze Steve’em Martinem i Claire Daines w rolach głównych; Wyścig marzeń, z Dakotą Fanning i Kurtem Russellem, a także Premonition, thriller psychologiczny, w którym główne role zagrali: Sandra Bullock i Julian McMahon (Bez skazy), którego premierę zaplanowano na 2007 rok.
Wśród innych projektów, realizowanych wspólnie z Kevinem Burnsem, znalazła się nowa wersja klasycznego filmu Irwina Allena Wyprawa na dno morza, dwugodzinny pilot o kulisach zdjęć do filmu The Time Tunnel dla Sci-Fi Channel oraz czterogodzinny film Land of the Giants dla stacji NBC.
Zanim podjął pracę w Hyde Park Entertainment w 2002 roku, Jashni wyprodukował niezwykle udaną komedię romantyczną Dziewczyna z Alabamy, w której zagrali Reese Witherspoon i Josh Lucas. Film ustanowił rekord przychodów z wrześniowej premiery, a ogółem zarobił w samych Stanach Zjednoczonych 140 mln dolarów.
Jashni wziął także udział w koprodukcji dwóch filmów, które otrzymały trzy nominacje do Oscara. Pierwszym był bardzo dobrze oceniony przez krytyków Huragan, wyreżyserowany przez Normana Jewisona, którzy przyniósł nominację dla Denzela Washingtona w kategorii najlepszy aktor. Drugim był film Anna i król, z Jodie Foster i Chow Yun-Fatem w rolach głównych, który otrzymał dwie nominacje i zarobił na całym świecie ponad 125 mln dolarów.
Jego zaangażowanie w produkcję Anny i króla było rezultatem współpracy z reżyserem Andym Tennantem na planie filmu Długo i szczęśliwie z Drew Barrymore, z którego przychody wyniosły 100 mln dolarów. Jashni nadzorował opracowanie i produkcję tego filmu jako dyrektor wykonawczy z ramienia wytwórni 20th Century Fox. Wcześniej Jashni współpracował z potentatem branżowym, Irvingiem Azoffem w należącej do Warner Bros. Pictures spółce produkcyjnej Giant Pictures. Ich wspólne wysiłki zaowocowały wspomnianym już Huraganem (1999), a także filmami Jack Frost (1998) i Niezwykłe lato (1994).
Jashni połączył siły z Azoffem po odejściu ze stanowiska dyrektora produkcji w Columbia Pictures, gdzie był zaangażowany w opracowywanie i produkcję takich filmów, jak Dzień świstaka, Drakula, Więcej szmalu, Lunatycy Stephena Kinga i Polubić czy poślubić.
Swą karierę Jashni rozpoczął w firmie Daniela Melnicka The IndieProd Company, w której zajmował się produkcją Air America, Gór księżycowych, Roxanne i Puenty.
Będąc żoną producenta i reżysera Irwina Allena, SHEILA ALLEN (producent wykonawczy) jest postacią znaną fanom filmów science fiction i fantasy na całym świecie. Pod swym nazwiskiem zawodowym – Sheila Mathews – aktorka zagrała w kilkudziesięciu rolach filmowych i telewizyjnych, w tym w roli pielęgniarki Giny Rowe w pierwotnej wersji Tragedii Posejdona (1972).
Po śmierci męża w 1991 roku Allen zręcznie przeszła od zajmowania się aktorstwem i domowymi obowiązkami do pracy producenta. Poświęcając się zachowaniu nazwiska i spuścizny po swoim mężu dla przyszłych pokoleń, Allen odegrała znaczącą rolę przy opracowywaniu i produkcji wysokobudżetowego filmu Zagubieni w kosmosie, który w 1998 roku na ekrany kin wypuściła wytwórnia New Line Cinema.
W 1999 roku Allen nawiązała współpracę z producentami: Kevinem Burnsem i Jonem Jashnim z Synthesis Entertainment. Wszyscy troje nadzorują wszelkie aspekty produkcji, w tym kwestie licencjonowania i merchandisingu, dla remake’ów i sequeli dzieł Irwina Allena, w tym filmów: Płonący wieżowiec, The Time Tunnel, Land of the Giants, Gdy czas ucieka oraz Wyprawa na dno morza.
Pani Allen bierze jest czynnym członkiem wielu organizacji dobroczynnych, w tym Amerykańskiego Instytutu Filmowego, Stowarzyszenia śpiewaków i Opery Los Angeles.
Mieszka w Malibu, w stanie Kalifornia.
BENJAMIN WAISBREN (producent wykonawczy) ostatnio pełnił rolę producenta wykonawczego w thrillerze akcji V jak Vendetta. W swej karierze zajmował się prawem, bankowością inwestycyjną i inwestowaniem w aktywa alternatywne, a także branżą filmową.
Waisbren jest założycielem i dyrektorem generalnym Virtual Studios, spółki inwestującej w produkcję i dystrybucję najważniejszych filmów. Jest także członkiem zarządu Wild Bunch, S.A., spółki zajmującej się dystrybucją i sprzedażą, z siedzibą w Paryżu. Jest producentem wykonawczym takich oczekujących na premierę filmów, jak: The Good German, The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, Krwawe diamenty, 300, First Born, Gardener of Eden, Nancy Drew, Duane Hopwood i The Woody Allen Summer Project 2006 (tytuł roboczy).
Jest także dyrektorem generalnym Stark Investments – funduszu hedgingowego obracającego około 8 mld dolarów kapitału, w którym Waisbren wspólnie zarządza uporządkowanymi strategiami finansowymi.
Zanim rozpoczął pracę w Stark Investment, był dyrektorem generalnym spółki Salomon Brothers Inc. w Nowym Jorku, w której kierował zespołem restrukturyzującym departament bankowości inwestycyjnej. Jeszcze wcześniej był wspólnikiem w kancelarii adwokackiej Lord, Bissell & Brook w Chicago, w której kierował reorganizacjami i procedurami związanymi z upadłością.
Kariera zawodowa nagrodzonego Oscarem operatora JOHNA SEALE’A, A.C.S., A.S.C., (reżyser obrazu) jest długa i intensywna, a także naznaczona nawiązywaniem relacji z filmowcami, którzy później wracają do niego z propozycjami współpracy. Posejdon jest drugim filmem, przy którym współpracuje z Wolfgangiem Petersenem, po wspólnie nakręconym w 2000 roku Gniewie oceanu, za który Seale otrzymał nagrodę za wyjątkowe osiągnięcia operatorskie od Amerykańskiego Zrzeszenia Operatorów Filmowych (ASC).
Szczególnie owocna była współpraca Seale’a z reżyserem Anthonym Minghellą, której rezultatem były trzy filmy. Rozpoczęła się ona w 1996 roku od Angielskiego pacjenta, za którego Seale zdobył Oscara za najlepsze zdjęcia, a oprócz tego zdobył nagrodę Amerykańskiego Zrzeszenia Operatorów Filmowych. Kolejnym wspólnym filmem był Utalentowany pan Ripley w 1999 roku, po którym w 2003 roku obaj nakręcili jeszcze Wzgórze nadziei, za które Seale otrzymał nominacje do Oscara i nagrody ASC.
Seale dwukrotnie współpracował z reżyserem Robem Reinerem – w 1995 roku na planie filmu Miłość w Białym Domu oraz w 1996 roku podczas zdjęć do Duchów Mississippi. Pracował także z Randą Haines przy dwóch projektach – Dzieci gorszego Boga w 1986 roku i Doktor w 1991 roku.
Jednak najdłuższą i najbardziej owocną współpracą, którą może poszczycić się Seale, jest współpraca z jego australijskim rodakiem, Peterem Weirem, rozpoczęta w 1975 roku, gdy Seale był operatorem kamery w filmie Piknik pod Wiszącą Skałą. Seale był także operatorem przy dwóch kolejnych filmach Weira: Ostatnia fala i Gallipoli. W 1980 roku Seale został reżyserem obrazu, a w 1982 roku był operatorem drugiej ekipy na planie filmu Weira Rok niebezpiecznego życia. W tym czasie Seale ciągle współpracował z australijskimi przedstawicielami branży filmowej, zdobywając w 1983 roku nagrodę Australian Cinematographers Award za film Ostrożnie bo usłyszy.
Seale pełnił rolę reżysera obrazu w jeszcze trzech filmach Weira: Świadek (1985), za który otrzymał nominację do Oscara; Wybrzeże Moskitów (1986) i Stowarzyszenie umarłych poetów (1989).
Wśród pozostałych dzieł operatorskich Seale’a znalazły się takie filmy, jak: Goryle we mgle Michaela Apteda (1988), Rain Man Barry’ego Levinsona (1988), za który Seale ponownie otrzymał nominacje do Oscara i nagrody ASC, Firma Sydneya Pollacka (1993), Zawód: Dziennikarz Rona Howarda (1994) oraz Ucieczka z Rangunu Johna Boormana (1995). Ostatnio Seale pracował jako reżyser obrazu w filmie Harry Potter i kamień filozoficzny Chrisa Columbusa (2001), Łowca snów Lawrence’a Kasdana (2003) i Trudne słówka Jamesa L. Brooksa (2004). W 1990 roku wyreżyserował także film fabularny Potem zjawiłeś się ty.
WILLIAM SANDELL (kierownik produkcji) współpracował z Wolfgangiem Petersenem przy trzech filmach nakręconych przed Posejdonem – Epidemii (1995), Air Force One (1997) i Gniewie oceanu (2000). Sandell, początkowo artysta wytwarzający ruchome rzeźby, rozpoczął swą karierę filmową w 1973 roku jako pomocnik na planie, a dziesięć lat później był już rozchwytywanym kierownikiem produkcji.
Sandell ma na swoim koncie RoboCopa (1987), Big Business (1988), Pamięć absolutną (1990), Flintstonów (1994), Piekielną głębię (1999), a ostatnio także Dr Dolittle 2 (2001) oraz Pana i władcę: na krańcu świata (2003), za który Sandell otrzymał nagrodę BAFTA oraz nominację do Oscara za najlepsze kierownictwo artystyczne i dekorację wspólnie z dekoratorem planu, Robertem Gouldem.
W 2003 roku Sandell był kierownikiem produkcji na planie filmu Zapłata Johna Woo.
PETER HONESS, A.C.E. (montażysta) poprzednio współpracował z Wolfgangiem Petersenem przy montażu filmu Troja w 2004 roku. Karierę rozpoczynał od montowania niskobudżetowych filmów fabularnych i dokumentalnych, a w 1974 roku otrzymał nominację do nagrody Eddie amerykańskiego zrzeszenia montażystów za film dokumentalny Following the Tundra Wolf. Honess na krótko zainteresował się edycją dźwięku w filmach fabularnych, lecz potem w 1981 roku przyjął posadę asystenta montażysty w Psach wojny Johna Irvina.
Lista filmów, które montował Peter Honess sugeruje, że chętnie współpracuje on z innymi filmowcami i nawiązuje relacje z niektórymi reżyserami, którzy wracają do niego zawsze, gdy potrzebują jego pomocy. Montował cztery filmy Johna Schlesingera: Wyznawców zła (1987), Madame Sousatzką (1988), Oko za oko (1996) i jego ostatni film Układ prawie idealny (2000). Honess współpracował także z reżyserem Fredem Schepisim przy czterech projektach, począwszy od filmowej adaptacji hitu teatralnego Davida Hare’a Obfitość (1985), poprzez Wydział Rosja (1990), Baseballistę (1992), aż do filmowej adaptacji znanej sztuki Johna Guare’a Szósty stopień oddalenia (1993).
Russell Mulcahy to kolejny reżyser, któremu Peter Honess montował cztery filmy: Nieśmiertelnego (1986), Rykoszet (1991), Niesamowitą McCoy (1993) oraz Cień (1994).
Honess pracował przy jeszcze dwóch filmach Johna Irvina – Champions (1984) i Prawo krwi (1989), a także montował dwa filmy reżysera Harolda Beckera: Kod Merkury (1998) i Teren prywatny (2001).
Innym filmem na koncie Honessa jest chwalony przez krytyków obraz Curtisa Hansona Tajemnice Los Angeles z 1997 roku, za który otrzymał nagrodę BAFTA i nominację do Oscara za montaż. Ostatnio współpracował z Jonem Turteltaubem przy Dzieciaku (2000), z Robem Cohenem przy Szybkich i wściekłych (2001), Chrisem Columbusem na planie Harry’ego Pottera i komnaty tajemnic (2002) oraz z Karyn Kusamą przy Aeon Flux (2005).
Mając na koncie taki hit, jak Piraci z Karaibów i ponad 25 innych ważnych hollywoodzkich filmów, KLAUS BADELT (kompozytor muzyki) stał się jednym z najbardziej poszukiwanych kompozytorów w Hollywood.
Badelt tworzy oryginalne kompozycje filmowe, wnoszące do produkcji autentyczną wartość, przy jednoczesnym zachowaniu wszelkich zasad związanych z muzyką filmową. Jego chęć do pracy w zespole w połączeniu z osobistym dążeniem do badania nowych koncepcji i przekraczania granic twórczych czyni z Badelta filmowca tworzącego rozpoznawalną muzykę w intymnym stylu, wyjątkową w całej branży filmowej.
Badelt po raz pierwszy zwrócił uwagę Hollywoodu wspólnymi przedsięwzięciami realizowanymi z takimi kompozytorami, jak Hans Zimmer i Michael Kamen. Stworzył muzykę między innymi do nominowanego do Oscara Gladiatora (którego także był producentem), Cienkiej czerwonej linii, Mission: Impossible 2 oraz X-Men.
Poza tym komponował muzykę do takich filmów, jak 16 Blocks Richarda Donnera, Constantine, Przysięga Chena Kaige’a, Rekrut, Wehikuł czasu, K-19, Ned Kelly, Sekcja 8., Kobieta-kot i Niezwyciężony Wernera Herzoga.
ERICA EDELL PHILLIPS (projektantka kostiumów) współpracowała z Wolfgangiem Petersenem przy pięciu filmach nakręconych przed Posejdonem – Gniewie oceanu (2000), Air Force One (1997), Epidemii (1995), Na linii ognia (1993) oraz Okruchach wspomnień (1991).
Po przeprowadzce z Nowego Jorku do Los Angeles ponad 20 lat temu Phillips wpisała na swe konto imponującą liczbę filmów fabularnych i telewizyjnych, do których projektowała kostiumy. Tworzyła garderoby na potrzeby wielu filmów, w tym takich jak RoboCop (1987), Pamięć absolutna (1990), Doskonały świat (1993), Uwolnić orkę 2 (1995), Telemaniak (1996) i Galaktyczny wojownik (1998), gdzie po raz pierwszy projektowała kostiumy dla Kurta Russella, z którym spotkała się ponownie przy okazji zdjęć do Posejdona.
Ostatnio Phillips pracowała na planie Smokingu (2002) i Zapłaty (2003).
