OLAF LUBASZENKO - reżyser
Syn pary aktorów Asji Łamtiuginy i Edwarda Linde Lubaszenko - ur. 6 grudnia 1968 we Wrocławiu. Zadebiutował mając 12 lat w serialu „Życie Kamila Kuranta” (reż. Grzegorz Warchoł). Po trzech latach pojawił się na ekranie ponownie w filmie „Trzy młyny” (jako Jarogniew). W latach 1982 - 87 jako nastoletni chłopiec zagrał w wielu polskich produkcjach min. „Sonata marymoncka”, „Łuk Erosa”, „Trójkąt Bermudzki”. W 1988 rozpoczął prace jako asystent reżysera przy realizacji „Dekalogu” Krzysztofa Kieślowskiego. Zdobyte w ten sposób doświadczenia wykorzystał podczas współpracy z Andrzejem Wajdą przy filmie „Pierścionek z orłem w koronie” jak i podczas realizacji samodzielnych projektów reżyserskich.
W „Krótkim filmie o miłości” Krzysztofa Kieślowskiego gra przejmującą rolę młodego chłopaka zakochanego w dojrzałej kobiecie. Za role w tym filmie zdobył główną nagrodę na festiwalu filmowym „Gwiazdy jutra” w Genewie. Olaf Lubaszenko jako aktor zostaje doceniony również w Polsce. Czytelnicy miesięcznika FILM przyznali mu tytuł najpopularniejszego aktora - nagroda Złotej Kaczki. Za rolę Jury Borana w „Zabić Sekala” otrzymał nagrodę za najlepszą męska kreację na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Varach oraz Polską Nagrodę Filmową - Orły 1999 (przyznaną po raz pierwszy w 1999 roku).
W 1996 roku po raz pierwszy spróbował swoich sił jako reżyser. Pierwszym projektem był teatr TV pt. „Małgosia”. Po roku na ekranach pojawił się jego debiut fabularny „Sztos”. Kolejny film „Chłopaki nie płaczą” zdobył miano filmu kultowego i nagrodę - Złoty bilet za rewelacyjny wynik frekwencyjny w kinach (ponad 550 widzów).
Najważniejsze filmy:
Olaf Lubaszenko jako aktor:
1988 - Krótki film o miłości
1989 - Marcowe migdały
1991 - Kroll
1992 - Pamiętnik znaleziony w Garbie
1992 - Psy
1998 - Zabić sekala
2000 - Egoiści
Olaf Lubaszenko jako reżyser:
1997 - Sztos
2000 - Chłopaki nie płaczą
ANDRZEJ RAMLAU - operator
W 1964 roku ukończył wydział operatorski PWSTiF w Łodzi. W 1987 r. otrzymał nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za twórcze osiągnięcia w pracy operatora telewizyjnych filmów fabularnych. Prace zawodową rozpoczął w 1964 roku na planie filmu „Docent H”. Od 1967 roku pracował jako operator kamery m.in. przy realizacji filmu „Sami swoi” a w pózniejszym czasie „Lalka” i „Przekładaniec”. Od 1970 roku pracuje jako operator przy realizacji filmów , które zostały uznane za klasykę polskiej kinematografii - „Nie ma mocnych”, „Nie ma róży bez ognia”, „Komediantka”.
Najważniejsze filmy:
1974 - Nie ma mocnych
1974 - Nie ma róży bez ognia
1979 - Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy
1986 - Komediantka
1995 - Tato
1997 - Sara
2000- Zakochani
MIKOŁAJ KORZYŃSKI - scenarzysta
Jest absolwentem Szkoły Muzycznej II stopnia. Od wielu lat jest twórcą muzyki do przedstawień teatralnych m.in. „Romanca” J.Chmielnika, "Antygona" Sofoklesa, "Mały Książe", "Dyjalogi o Narodzeniu i Zmartwychwstaniu Pańskim" na motywach "Dyjalogu" W. Potockiego w reż. T.Kijańskiego jak również do teatrów telewizji "Czwarty poziom" W.Łysiaka, "Bezsenność" reż. T.Kijański. Na podstawie jego scenariusza powstał film „Chłopaki nie płaczą”.
