W obejmującej całą Autralię akcji castingowej wspomagała reżysera Christine King, szefowa castingu. Potrzebne im były trzy aktorki – aborygeńskie dziewczynki. Zastęp drugich reżyserów, kierowników obsady, nauczycieli, rodziców i wodzów plemiennych uzbrojonych w kamery video przeprowadził ponad 1200 castingów szukając, jak to określił sam Noyce, trzech maleńkich igiełek w olbrzymim stogu siana. Wreszcie wybraną szesnastkę dziewcząt przetransportowano do Broome na dwudniowe intensywne ćwiczenia z dialogu i improwizacji. Ostatecznie zostało ich trzy: Everlyn Sampi, jedenastolatka, Laura Monaghan, dziewięciolatka, i Caitlyn Lawford, sześciolatka. Zadecydowało o tym zarówno wzajemne dopasowanie całej trójki, jak i talent każdej z dziewczynek. Zmysł przywódczy Molly, praktyczne podejście Gracie i teatralność Daisy musiały współbrzmieć tworząc dynamiczne trio.
Na krótko przed rozpoczęciem zdjęć jedna z wybranek uznała że pobyt w Adelaide i praca w środowisku tak pełnym napięć przerasta jej możliwości. Na cztery dni przed zdjęciami Tianna Sansbury zastąpiła Caitlyn w roli Daisy.
Po pierwszym klapsie wielu członków ekipy obawiało się jednak najgorszego – że trzy świeżo upieczone aktorki nie poradzą sobie z awansem do świata kina.
Tianna (Daisy) wprowadza na ekran słodycz i jasność dzięki swym sarnim oczom i niewinności. Laura w roli rozsądnej Gracie to silna i opanowana podpora całej trójki, a Everlyn, dokładnie jak się tego spodziewano, jako charyzmatyczna i pełna rozmachu gwiazda zespołu, ukazuje determinację Molly. Dziewczynki bez trudu mogły rywalizować z resztą doświadczonej obsady.
Noyce określa doświadczenia związane z prowadzeniem trzech debiutantek jako „drogę pełną wybojów, ale i radości.” Jego metoda polegała na nieprzesadnym reżyserowaniu. „Niektóre z najlepszych scen udało im się stworzyć bez żadnych wskazówek. Taką miałem nadzieję. Właśnie dlatego je wybraliśmy, bo mają wrodzony talent.” Noyce z uznaniem mówi o oddaniu i determinacji dziewczynek. „Wiedziałem, że ten film zależy od gry i empatii, na którą zdobędą się trzy niewyszkolone, młodziutkie debiutantki.”
Ningali Lawford gra Maude, matkę Molly. Mogła podejść do tej roli z pełnym zrozumieniem – jej ojca porwano do Moore River, gdy miał cztery lata. Lawford wspomina, że pełna udręki scena porwania pozwoliła jej zrozumieć, przez co przeszła jej babka.
Kennethowi Branaghowi decyzja o udziale w filmie zabrała tylko dzień, a możliwość pracy z Noyce`em uznał on za „rzadki przywilej”. Branagh gra A.O. Neville`a, angielskiego biurokratę, który prawie 40 lat piastował w Zachodniej Australii stanowisko Głównego Opiekuna Aborygenów. Producent David Elfick twierdzi, że udział Branagha wiele znaczył dla filmu. „W interpretacji innego aktora Neville byłby stereotypowy. Ale aktor o takim zapleczu szekspirowskim mógł ulepić z tej roli postać o wielu twarzach.” Przygotowując się do roli Branagh przeczytał kilka książek o Neville`u. Uznał go za produkt Imperium Brytyjskiego, który wierzył w paternalistyczną, interwencyjną politykę kierującą się chrześcijańskim celem cywilizowania podbitych ras.
Branagh spędził trzy dni z dziewczynkami podczas budowania planu sierocińca Moore River. Tam kręcono najobszerniejsze sceny filmu, w których pojawia się większość obsady, włącznie z Davidem Gulpililem w roli tropiciela Moodoo, Gary`m MacDonaldem jako nad-intendentem ośrodka i ponad czterdziestoma młodymi statystami Aborygenami z Adelaide.
Postać Moodoo to okazja, by pokazać drugą stronę medalu – to, jak Aborygeni zmuszani byli do koegzystencji w ramach narzuconego im systemu. Film nie wyjaśnia, co skłoniło Moodoo do polowania na swoich współplemieńców. Był to kolejny bolesny fakt z historii Skradzionego Pokolenia. Moodoo w interpretacji Gulpilila niespodziewanie okazał się o wiele wyniosły i pełen godności niż zakładał to scenariusz, co uczyniło z postaci tym bardziej znakomitego przeciwnika.
