Młody aktor Haley Joel Osment bardzo ucieszył się z możliwości pracy z Kevinem Spacey i Helen Hunt. „Uwielbiam patrzeć, jak oni grają” – mówi Osment.
Ponieważ głównym motywem filmu było ukazanie relacji pomiędzy Eugene, Arlene i Trevorem, reżyser Mimi Leder była mile zaskoczona, widząc jak Osment radzi sobie z dwiema oscarowymi gwiazdami. „Haley grał łeb w łeb z Helen i z Kevinem, był dla nich wyzwaniem. Jest naprawdę zadziwiającym i bardzo poważnym aktorem, z wiedzą i dojrzałością ponad swój wiek” – mówi.
Gwiazdor rocka i aktor Jon Bon Jovi (U-571), wystąpił w Podaj dalej w roli Ricky’ego, próżniaka, ojca Trevora. „Postanowiłem walczyć o tę rolę, by pracować w towarzystwie Kevina, Helen i Haley’a, także Angie Dickinson i całej reszty” – mówi.
Angie Dickinson, legendarna gwiazda niezliczonej ilości klasyków filmowych ucieszyła się z możliwości zagrania Grace, zaniedbanej alkoholiczki, mieszkającej na ulicy. „Tyle czasu mi zajęło zdobycie zupełnie innego typu roli. Ale teraz jestem starsza, dojrzała i mogę robić wszystko. To jest zabawne” – mówi Dickinson.
Kiedy przyszedł czas, by wybrać miejsce akcji filmu, Leder zdecydowała się umieścić ją w Las Vegas „Las Vegas było idealne z wielu powodów. Scenariusz od razu nasunął mi skojarzenia z pustynią, szczególnie postaci żyjące na krawędzi, ledwo trzymając się swojego świata. Trudno sobie wyobrazić lepsze miejsce, niż Las Vegas do zaakcentowania różnicy między bogactwem i biedą, pomiędzy twardą rzeczywistością naszych postaci, i jakby wziętą z fantazji, oazą doskonałego życia” – mówi Leder.
Centennial High School została wybrana na szkołę Eugene’a i Trevora ze względu na swoje położenie za miastem – około 30 mil na północny wschód od Las Vegas, niedaleko Red Rock. Dla Leder i scenografa Leslie Dilley (który poprzednio współpracował z Leder przy „The Peacemaker” i „Deep Impact”) szkoła, ze względu na odległe położenie, była idealną metaforą wyizolowania postaci i skomplikowania ich wzajemnych emocjonalnych relacji.
Dilley opisuje krajobraz jako: „Jałowy ogród ze skał – na krawędzi niczego”. Niedokończone chodniki i drogi prowadzące do nikąd. W takiej scenerii zaczyna się rozumieć stan zawieszenia w nicości, walki o przeżycie.
Przez dwa tygodnie trwania zdjęć, szkoła normalnie działała. Uczniowie, nauczyciele i pracownicy administracyjni między dzwonkami pomagali przy tworzeniu filmu: przy scenach na korytarzach i na parkingu. Setki uczniów gimnazjum i liceum obserwowało aktorów przy pracy.
„Las Vegas jest trudne do pokonania, jeśli chodzi o interesujące widoki” – mówi Oliver Stapleton, kierownik zdjęć. „Jest ponad przeciętność, jeśli chodzi o kolor, światło i rozgardiasz. Dla kontrastu pokazaliśmy pokój Eugene’a. Jest zaprojektowany w palecie szaro-niebieskich kolorów, co jest proste i w dobrym guście, ale posępne. Pokazuje, że Eugene nie pragnie rozjaśnić swojego życia, nie chce mieszkać w bardziej przyjaznym miejscu. To człowiek unikany przez ludzi ze względu na swój wygląd. On unika wszystkiego, co jaskrawe, chcąc w ten sposób pozostać niezauważony”.
Po zakończeniu zdjęć w Las Vegas, produkcja przeniosła się do Los Angeles. Najpierw pracowano nad scenami w klasie Eugene’a z Centennial High School. Pomieszczenie klasowe zostało zduplikowane na scenie w The Lot (dawniej Warner Hollywood). Kilka scen można było nakręcić w prawdziwej szkole w Las Vegas, ale inne wymagały możliwości przesuwania ścian i użycia skomplikowanego sprzętu, co byłoby nie do zrealizowania w terenie.
Podobnie, dom Arlene został przez Dilleya powielony w studio. Przeniesiono front domu z północno-wschodniego rogu Lailani Street i Sunrise Avenue za granicami Vegas. Logistycy produkcji ulokowali go na przedmieściach, w dogodnym punkcie Vegas. Dilley i jego załoga zbudowali fasadę z podjazdem, drzwiami garażu i w połowie umeblowanym głównym pokojem. Po zakończeniu zdjęć z użyciem domku w Las Vegas, wszystko to zostało, kawałek po kawałku, przeniesione do Los Angeles.
Pierwsza scena filmu, rozgrywająca się ciemną, deszczową nocą, została nakręcona we Fremont Place w Hancock Park. Zajęło to kilka nocy, podczas których maszyny do robienia deszczu tworzyły wielką ulewę. W scenie brały udział dwa samochody, zderzające się ze sobą, i inne, omijające je szeroko. Scena nocna, w której reporter Chris Chandler (Jay Mohr) poznaje Grace (Angie Dickinson), w opuszczonym wagonie towarowym, jest rozświetlona ogniskiem. Podobnie, kluczowa scena, w której występują Arlene i Grace, została sfilmowana w prowizorycznym obozowisku bezdomnych, gdzie jedynym źródłem światła są migające, popsute neony. W obu przypadkach, Leder chciała podkreślić nie tylko intymność, ale i niezwykłą powagę tych spotkań.
