J. M. Barrie urodził się w szkockim mieście Kirriemuir w 1860 roku, a jako młody człowiek przeprowadził się do Londynu, aby rozpocząć karierę pisarza. Jego najwcześniejsze opowiadania były drukowane w kolorowych magazynach i opowiadały fikcyjne historie związane z miastem Kirriemuir. Barrie współpracował także z pismem National Observer, dla którego pisali m.in. Thomas Hardy, Rudyard Kipling, H. G. Wells i W. B. Yeats. Nieco później, kiedy miał już na koncie kilka sztuk i powieści przeniósł się w pobliże Kensington Gardens, gdzie codziennie spacerował ze swoim psem bernardynem. Właśnie wtedy spotkał dzieci Llewelyn Davies, pięciu chłopców, którzy byli inspiracją powieści PIOTRUŚ PAN. Kiedy rodzice chłopców zmarli, Barrie ich adoptował.
Postać Piotrusia Pana po raz pierwszy pojawiła się w powieści J. M. Barrie’go z 1902 roku pt. The Little White Bird. Barrie był już popularnym pisarzem i dramaturgiem, kiedy sztuka PIOTRUŚ PAN została wystawiona 27 grudnia 1904 roku w teatrze Duke of York. Na premierze nie było dużo dzieci, ale głównie mnóstwo snobistycznych londyńczyków, którzy chcieli zobaczyć ostatnie dzieło uznanego pisarza. Nikt nie wiedział czego można spodziewać się po tym przedstawieniu. Producenci jednak wierzyli w Barrie’go, a dzięki wierze pisarza w jego unikalną wizję, PIOTRUŚ PAN stał się światową klasyką.
Barrie po kilku latach przerobił sztukę na powieść i wydał ją w 1911 roku pod tytułem Piotruś i Wendy. Oryginalna sztuka została opublikowana dopiero w 1928 roku, po 24 latach wystawiania na deskach teatralnych. Dzięki pisarzowi Andrew Birkinowi, wszystkie notatki i rysunki Barrie’go dotyczące Piotrusia Pana zostały zebrane w jeden tom, który okazał się być nieocenioną pomocą podczas realizacji tego filmu.
