Po zakończeniu II wojny światowej Europa Środkowa leżała w ruinie. Warszawę całkowicie odbudowano po wojnie i trudno dziś w niej odnaleźć pozostałości przedwojennej zabudowy. Zrekonstruowano je z kilku zasadniczych elementów. Niektóre z ulic i budynków wciąż znaleźć można na przedmieściach. Pozostałe ulice zbudowano od podstaw w Babelsberg Studio w Berlinie. Po kilku miesiącach intensywnych poszukiwań twórcy odkryli stare koszary armii radzieckiej, które przeznaczono do wyburzenia. Scenograf Allan Starski i jego ekipa odtworzyła krajobraz zniszczonego miasta. Zdjęcia rozpoczęły się 19 lutego 2001. Ekipa rozlokowała się w starej willi w mieszkalnej dzielnicy Poczdamu, którą przemieniono w niemiecką kwaterę główną.
2 marca ekipa przeniosła się do Belitz, małego miasteczka w byłych Niemczech Wschodnich. Scenę, w której Szpilman ukrywa się w zniszczonym przez pożar niemieckim szpitalu wojskowym, nakręcono w kompleksie szpitalnym z początków wieku. Szpital opuszczono, a ostatnio korzystały z niego wojska radzieckie.
15 marca w studiu Babelsberg rozpoczęto realizację jednej z najważniejszych i najbardziej skomplikowanych scen: ataku na getto. Reżyser i jego ekipa odtworzyli scenę z udziałem gruppenfuhrera, oficera SS. Stoi on przy swej limuzynie i otoczony przez żołnierzy beznamiętnie obserwuje kapitulację powstańców. Scenę tę uwieńczono dla potomności na słynnej fotografii z tamtych czasów.
26 marca ukończono zdjęcia w Babelsberg. Po przewiezieniu ekipy, materiałów i kostiumów, 29 marca wznowiono zdjęcia. Kręcono je w plenerze, na ulicach warszawskiej Pragi. Tę biedną dzielnicę uchronili przed zniszczeniem żołnierze radzieccy, którzy urządzili tam swój obóz. Ściany wciąż naszpikowane są kulami. Tam właśnie Allan Starski zrekonstruował główną ulicę getta. Kilka szyldów, plakatów i ogłoszeń z epoki wywieszono na ścianach, które wciąż jeszcze pamiętają straszną przeszłość.
