Niemal od razu film stał się wydarzeniem w Internecie. Powstała obszerna, często uaktualniana witryna "Pi". Oto krótki fragment rozmowy opublikowanej w tej witrynie internetowej:
"Jakie były powody niektórych pańskich stylistycznych wyborów, takich jak np. użycie czarno-białej taśmy?"
Darren Aronofsky: "To były wybory w pełni artystyczne, nie zaś podyktowane względami oszczędnościowymi. Dziś znacznie kosztowniejsze jest filmowanie na taśmie czarno-białej, niż kolorowej. Wybraliśmy właśnie, jak to nazywam, czerń lub biel, dlatego, by w filmie nie było odcieni pośrednich, szarości - jest czerń lub biel od początku do końca, przez cały film. Zawsze interesowało mnie zrobienie bardzo odmiennego stylistycznie filmu. Zawsze chciałem zrobić coś, czego nikt przedtem nie oglądał. Poszukiwaliśmy takiego sposobu filmowania, takiej muzyki, takiego stylu montażu i takich rozwiązań, które byłyby inne od pozostałych. (...) Jedną z moich silnych stron jako filmowca jest to, że pracuję jako montażysta. Naprawdę chciałem wyrazić oddziaływanie hip-hopu na film za pomocą montażu. Wyrosłem w kulturze hip-hopu, rozwijającej się w latach 80. na Brooklynie. Był tam hip-hop art., graffiti, hip-hop dancing, break dancing, pop music, rap, lecz tak naprawdę nie było hip-hopowych technik zastosowanych w filmie."
"Kto wywarł na pana wpływ, jakich filmowców pan podpatrywał?"
DA: "Zdecydowanie Roman Polański, Terry Gilliam i Kurosawa wywarli na mnie pewien wpływ, niewielki także Fellini. Jestem wielkim fanem filmu i oglądam niezliczone ilości filmów, ale pragnę powiedzieć, że ci faceci wywarli największy wpływ na ten film.
"Czy były także jakieś wpływy literackie?"
DA: "Rod Serling, który jak sądzę jest także osobowością telewizyjną, lecz dla ważne jest jego działalność jako pisarza science-fiction. Philip K. Dick był potężnym patronem tego filmu. (...)."
(Elif Cercel - Interview with Darren Aronofsky, Director of Pi, 28 lipca 1998 r.)
