Poeta, prozaik, dramatopisarz, urodzony 30 lipca 1922 w Warszawie, zmarł 17 czerwca 1983 tamże.
W okresie okupacji zadał maturę na tajnych kompletach i rozpoczął studia polonistyczne. Przeżył powstanie, po jego kapitulacji został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Uciekł z transportu i po zakończeniu wojny wrócił do Warszawy. Pracował najpierw na Poczcie Głównej, później, w latach 1946-1951 jako dziennikarz w "Kurierze Codziennym" i "Wieczorze". W latach 1951-1955 utrzymywał się ze współpracy z pismami dla dzieci i młodzieży ("Światem Młodych" i "Świerszczykiem - Iskierką"), dla których pisał, częściowo wspólnie z Wandą Chotomską, wiersze i piosenki. Choć pierwsze utwory opublikował już w 1947 (wiersz "Chrystus Powstania" w tygodniku "Warszawa" i opowiadanie "Ostatnia lekcja. wspomnienie okupacyjne" w "Walce Młodych"), za datę właściwego debiutu uznaje się rok 1955. Wtedy bowiem poezja Białoszewskiego została zaprezentowana (z wprowadzeniem Artura Sandauera) w "Życiu Literackim" w ramach "Prapremiery pięciu poetów", obok wierszy Herberta, Harasymowicza, Czycza i Drozdowskiego. W tym samym roku Białoszewski drukuje na łamach "Twórczości" "Karuzelę z Madonnami", a w 1956 wychodzi jego tomik poetycki "Obroty rzeczy", złożony z wierszy pisanych w latach 1952-1955, z których wyboru dokonał Sandauer.
Książka ta wzbudziła ogromne zainteresowanie krytyki i czytelników. Próbowano znaleźć formułę opisującą twórczość poetycką Białoszewskiego, zarówno tę zawartą w pierwszym tomiku, jak i w następnych - "Rachunku zachciankowym" (1959), "Mylnych wzruszeniach" (1961), "Było i było" (1965), "Odczepić się" (1978), oraz wyborach, zawierających także teksty wcześniej nie drukowane: "Wiersze" (1976), "Poezje wybrane" (1976) i tomiku w serii "Poeci polscy" (1977).
Mimo wysiłków krytyki Białoszewski pozostał przez całe życie "poetą osobnym". Jego twórczość z trudem daje się poddawać klasyfikacjom, niełatwo znaleźć twórców mu pokrewnych. Generacyjnie związany z pokoleniem wojennym (Baczyński, Gajcy, Różewicz, Szymborska, Herbert) znacznie odbiegał od nich poetyką swojej twórczości. Z wyboru był outsiderem, nie uczestniczył w życiu politycznym, unikał wiązania się z organizacjami i grupami poetyckimi.
Opis na podstawie: Bartłomiej Szleszyński
Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, marzec 2003, www.culture.pl
BIBLIOGRAFIA:
Poezja:
OBROTY RZECZY, Warszawa, PIW, 1956.
RACHUNKU ZACHCIANKOWY, Warszawa, PIW, 1959.
MYLNE WZRUSZENIA, Warszawa, PIW, 1961.
BYŁO I BYŁO, Warszawa, PIW, 1965.
ODCZEPIĆ SIĘ Warszawa, PIW, 1978.
WIERSZE Warszawa, PIW, 1976.
WIERSZE Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1976).
tomik w serii POECI POLSCY Warszawa, Czytelnik, 1977 .
TRZYDZIEŚCI LAT WIERSZY Warszawa, PIW, 1982.
STARA PROZA. NOWE WIERSZE. Warszawa, PIW,1984.
OHO, Warszawa, PIW, 1985.
Proza:
PAMIĘTNIK Z POWSTANIA WARSZAWSKIEGO Warszawa, PIW, 1970.
DONOSY RZECZYWISTOŚCI Warszawa, PIW,1973.
SZUMY, ZLEPY, CIĄGI, Warszawa, PIW, 1976.
ZAWAŁ, Warszawa, PIW, 1977.
ROZKURZ, Warszawa, PIW, 1980.
OBMAPYWANIE EUROPY. AAAMERYKA. OSTATNIE WIERSZE, Warszawa, PIW 1988
TEATR OSOBNY. 1955-63 Warszawa, PIW, 1971.
