Stephen Frears (reżyseria)
O Stephenie Frearsie, z którym współpracowała już trzy razy - przy oscarowych Niebezpiecznych związkach oraz Mary Reilly producentka Norma Heyman mówi: "On jest człowiekiem, którego trzeba często sprawdzać- co teraz robi nowego, jak się rozwija?on uwielbia kiedy się go sprawdza, testuje, prowokuje." Frears nigdy nie unikał wyzwań, nie bał się również prowokować. Jeden z najbardziej politycznych brytyjskich reżyserów, rozprawiał się w swej twórczości z polityką pani Thatcher (Moja Piękna Pralnia), sprzecznościami powstającymi w łonie partii pracy (The Deal) i nielegalna imigracją oraz handlem ludzkimi organami (Niewidoczni) .
Stephen Frears jest jednym z najbardziej prowokacyjnych i wyróżniających się reżyserów brytyjskich. Urodzony w Leicester w1941, studiował prawo w Cambridge University zanim zaczął pracować w teatrze London's Royal Court jako asystent Lindsay'a Andersona. Swą karierę w przemyśle filmowym rozpoczął jako asystent reżysera Karela Reisza. W 1971, nakręcił swój pełnometrażowy debiut - dramat kryminalny Gumshoe z Albertem Finney w roli głównej potem opracował głównie dla telewizji aż do 1985 kiedy powstał niskobudżetowy film, który okazał się hitem i przełomem w jego karierze - Moja Piękna Pralnia (My beautiful laundrette).
Napisany przez Hanifa Kureishi i wyprodukowany przez Channel 4, film był zabawnym i nerwowym uchwyceniem gejowskiego związku między młodym pakistańczykiem i londyńskim punkiem (w tę rolę wcielił się nieznany jeszcze wtedy Daniel Day - Lewis) który badał strony i aspekty homoseksualizmu rasizmu i polityki lat 80-tych.początkowo planowany jako film telewizyjny film trafił do międzynarodowej dystrybucji i stał się sukcesem zarówno w opinii krytyków jak i komercyjnie.
Zainteresowanie reżysera postaciami które rzucają wyzwanie seksualnym i społecznym stereotypom dało o sobie znać w jego kolejnych dwóch filmach Prick up your ears (1987), cenionym filmie o sławnym i kontrowersyjnym angielskim dramaturgu Joe Orton z Garym Oldmanem, Alfredem Moliną i Vanessą Redgrave; z kolei Sammy and Rosie get laid (1987), jego kolejna współpraca z Kureishim, był spojrzeniem na międzykulturowe związki i konflikty pokoleniowe w rozdartym zamieszkami Londynie.
Po tych filmach Frears nakręcił swój hollywoodzki debiut - olśniewające Niebezpieczne związki (1988), które przyniosły mu nominację do nagrody BAFTA dla najlepszego reżysera. Scenariusz do tego filmu autorstwa Christophera Hamptona oparty na powieści z 1782 roku zdobył Oscara, w filmie dali również niesamowity popis aktorzy obsadzeni w głównych rolach - John Malkovich i Glenn Close, ta ostatnia została nominowana do Oscara za swoja kreację intrygantki markizy de Merteuil.
W latach 90-tych Frears nakręcił równie stylowy i odnoszący sukcesy film Naciągacze The Grifters, wyprodukowany przez Martina Scorsese, który przyniósł mi nominację do Oscara dla najlepszego reżysera w 1991. W rolach głównych Frears obsadził w nim Johna Cusacka, Anjelicę Huston and Annette Bening a film potwierdził jego reputację jednego z najbardziej utalentowanych brytyjskich reżyserów jego pokolenia. Stephen Frears kontynuował pracę w USA i Wielkiej Brytanii. Nakręcił satyryczną bajkę Przypadkowy bohater (Hero) (1992) z Dustinem Hoffmanem, Geeną Davis i Andym Garcia i Mary Reilly (1996), - swoje spojrzenie na historię dr Jekylla i Mr Hyde'a - film ten pozwolił mu jeszcze raz zaprosić do współpracy część ekipy z Niebezpiecznych związków - scenarzystę - Christophera Hamptona, aktorów Johna Malkovicha i Glenn Close, oraz producentkę Normę Heyman. W tym samym okresie nakręcił również dwie zabawne adaptacje Roddy'ego Doyle'a The Snapper (1993) i Ciężarówka (The van) (1996).
Po elegijnym westernie Kraina Hi-Lo (The Hi-lo country) (1998) z Woodym Harrelsonem, Billym Crudup, Penelope Cruz i Patricią Arquette, powrócił na swój ulubiony teren filmem Przeboje i podboje (High Fidelity) - humorystycznym spojrzeniem na kwestię związków. Była to Adaptacja popularnej powieści Nicka Hornby'ego pod tym samym tytułem. Frears zaangażował do niej ponownie Johna Cusacka, który zagrał główną rolę i był współautorem scenariusza.
W 2000, Frears współpracował z uznanym scenarzystą telewizyjnym Jimmym McGovern, nad subtelnym lecz tragicznym dramatem pod tytułem Liam, który opisywał niepowodzenia liverpoolskiej rodziny z klasy pracującej. Następnie nakręcił oklaskiwany film Niewidoczni (Dirty pretty things) (2002) - thriller i dramat o nielegalnych imigrantach próbujących przeżyć w Londynie. Film zdobył wiele nagród, między innymi nagrodę British Independent Film Awards (2003) dla najlepszego reżysera, nagrodę dla najlepszego filmu Evening Standard Awards (2003) i nominację do Oscara dla scenarzysty Stephena Knight (2004).
W 2003, Stephen powrócił do brytyjskiej telewizji by wyreżyserować The Deal który opowiadał o kulminacyjnym momencie relacji gordona Browna i Tony'ego Blaira i był pierwszym filmem którego bohaterami uczyniono te dwie postaci. Film z Michaelem Sheenem w roli Tony'ego Blaire'a wygrał nagrodę BAFTA dla najlepszego dramatu w 2004 roku.
Najnowszym filmem Stephena jest obsypana nagrodami Królowa.
Norma Heyman (producent)
Urodzona w Liverpoolu, Norma Heyman rozpoczynała swą karierę jako aktorka. Niezależnym producentem filmowym została w 1984 roku firmując swym nazwiskiem film Konsul honorowy (the Honorary Konsul), który otrzymał dwie nominacje do nagrody BAFTA i po ukończeniu którego stała się pierwszą kobietą-producentem w Wielkiej Brytanii. W 1988, otrzymała nominację do Oscara w kategorii najlepszy film za Niebezpieczne Związki (Dangerous Liaisons). Film wyreżyserowany przez Stephena Frearsa odniósł sukces komercyjny, stał się również ulubieńcem krytyki. Był nominowany do siedmiu Oscarów, otrzymał trzy, oraz dwie nagrody BAFTA i Cezara dla najlepszego filmu niefrancuskojęzycznego.
W 1992, Norma Heyman wyprodukowała film telewizyjny Clothes in the Wardrobe, który trafił do dystrybucji kinowej w Stanach pod tytułem The Summer House. Była to jej pierwsza współpraca ze scenarzystą Martinem Shermanem, który otrzymał za scenariusz do tego filmu nagrodę Writers Gild. Jej kolejne produkcje to między innymi Niewinni (The Innocent) Johna Schlesingera i (Siostro, moja siostro) Sister, My Sister, Nancy Meckler, Mary Reilly Stephena Frearsa, The Secret Agent, Gangster No 1, Kiss Kiss Bang Bang.
Norma Heyman jest jedną z trzech założycielek stowarzyszenia Women in Film & Television UK, jest również członkinią komitetu filmowego BAFTA oraz Amerykańskiej Akademii Filmowej, Europejskiej Akademii filmowej i Eurpoejskiego klubu producentów filmowych. Ma dwie firmy produkcyjne: NFH Films Ltd i Heyman Hoskins, której współwłaścicielem jest Bob Hoskins. W 2004 została nagrodzona nagrodą specjalną jury BIFA (British Independent Film Award), a wcześniej, tego samego roku, otrzymała nagrodę specjalną za całokształt pracy podczas 25 rocznicy istnienia London Film Critics Circle. Była pierwszą kobietą - producentem, której przyznano taką nagrodę.
Martin Sherman (Scenariusz)
Martin Sherman jest laureatem wielu prestiżowych nagród, jego sztuki wystawiano w 45 krajach. Bent - w Royal Court w Londynie, potem na West Endzie, Broadwayu (z Richardem Gere), potem ponownie w National Theatre; w końcu sztuka została przeniesiona na ekran w 1998. W roli głównej wystąpił Clive Owen a partnerowali Lothaire Blutheau i Mick Jagger. Inne znane sztuki Shermana wystawiane na West Endzie to Messiah, When She Danced, oraz A Madhouse in Goa. Jego sztuka Rose miała premierę w National Theatre, a potem została wystawiona na Broadwayu.Nominację do nagrody Tony przyniosła autorowi musicalowa adaptacja jego książki którą zrealizowano w 2003 roku na Broadwayu z Hugh Jackmanem w roli głównej. W tym samym roku jego scenariuszowa adaptacja noweli Tennessee Williamsa The Roman Spring of Mrs Stone, została przeniesiona na ekran, a zagrali w niej Helen Mirren, Olivier Martinez i Anne Bancroft.
Martin Sherman po raz pierwszy współpracował z Normą Heyman w 1992 roku, kiedy oceniała jego pierwszy scenariusz The Clothes in the Wardrobe, który napisał w oparciu o powieść Alice Thomas Ellis i w którego ekranizacji wystąpiła Jeanne Moreau. Ten scenariusz zrealizowany pod tytułem The Summer House przyniósł mu nominacje do BAFTA i nagrody The Writer's Guild. Napisał scenariusze między innymi do Callas Forever Franco Zeffirellego i Alive and Kicking. Obecnie pracuje nad adaptacją Wiśniowego sadu Chechowa, który będzie miał premierę zimą w Los Angeles. W rolach głównych wystąpią Annette Bening i Alfred Molina.
Hugo Luczyc-Wyhowski (scenografia)
Jednym z pierwszych filmów Hugo była Moja piękna pralnia Stephena Frearsa. Po nakręceniu Personal Services Terry'ego Jonesa wrócił do współpracy ze Stephenem Frearsem przy Prick Up Your Ears, z Garym Oldmanem, a potem przy Sammie and Rosie Get Laid. Jego późniejsze współprace to między innymi Kraina wód z Jeremym Ironsem i Sinead Cusack, The Music of Chance z Jamesem Spaderem, Uncovered i Black Easter dla BBC. Hugo zaprojektował scenografię do filmu footballowego When Saturday Comes z Seanem Beanem, Emily Lloyd i Petem Postlewaite, oraz do dramatu telewizyjnego osadzonego w realiach II wojny światowej The Affair. Surowy realizm cechował scenografię do filmu Nic doustnie Nil by mouth) Gary'ego Oldmana, zaraz potem nakręcił wystawną komedię historyczną Cousin Bette z Jessicą Lange. Hugo pracował również między innymi nad Przekrętem Guy Ritchie z Bradem Pittem i The Truth About Charlie - remakiem klasycznego thrillera Charade z 1963 oraz nad Niewidocznymi - ponownie ze Stephenem Frearsem.
Andrew Dunn (zdjęcia)
Filmowa kariera Andrew Dunna rozpoczęła się w latach 80-tych. Pracował przy serialach telewizyjnyc BBC takich jak Tumbledown, Edge of Darkness i Threads, - każdy z tych tytułów przyniósł mu nagrodę BAFTA za zdjęcia. Jego inne telewizyjne tytuły to między innymi After Pilkington, the Monocled Mutineer, Across the Lake z Anthonym Hopkinsem, Black Eyes; oraz Suddenly Last Summer z Maggie Smith i Natashą Richardson, The Absence of War i Better Days z Sinead Cusack. Pełnometrażowe filmy fabularne do których robił zdjęcia to między innymi Szaleństwo Króla Jerzego (The Madness of King George), za który orzymał British Society of Cinematographers award, oraz Evening Standard award za najważniejsze osiągnięcie techniczne/artystyczne i nominację do BAFTA, The Crucible, z Danielem Day-Lewis, Addicted to Love z Meg Ryan, Ever After z Drew Barrymore i Angelicą Huston, Practical Magic z Sandrą Bullock i Nicole Kidman, oraz Liam, Stephena Frearsa. Andrew współtworzył również filmy The Count of Monte Cristo i Gosford Park Roberta Altmana, Sweet Home Alabama i The Company z Malcolmem McDowellem. W ostatnich latach nakręcił Complete Female Stage Beauty, Piccadilly Jim oraz First Last Kiss, z Willem Smithem.
Jenny Shircore (Charakteryzacja i fryzury)
W swej ponad 30-letniej karierze Jenny Shircore tworzyła koncepcje makijażu i fryzur dla ogromnej grupy reżyserów takich jak Stephen Frears, Neil Jordan, Shekhar Kapur, Mira Nair, Mike Figgis i David Leland. Pracowała z gwiazdami: Cate Blanchett, Geoffreyem Rushem, Hugh Grantem, Colinem Firth i Bobem Hoskinsem (z którym po raz pierwszy współpracowała przy serialu Pennies from Heaven dla BBC). Wśród jej filmów są między innymi Wish You Were Here, Personal Services i A Month in the Country. Jenny stworzyła charakteryzację do Sister My Sister, z Julie Walters, który wyprodukowała również Norma Heyman. Norma zatrudniała ją też jako szefową pionu charakteryzatorów w swych produkcjach The Secret Agent oraz Mary Reilly. Jenny pracowała rownież przy Cousin Bette i The Land Girls. Za swe zawodowe osiągnięcia w filmie Elizabeth z Cate Blanchett, Jenny otrzymała Oscara i nagrodę BAFTA. Po tych sukcesach Jenny przygotowywała między innymi filmy Notting Hill, Gangster No 1, Enigma i Niewidocznych, Stephena Frearsa. Kolejna nominację do BAFTA otrzymała za Dziewczynę z Perłą. Jej ostatnie filmy Vanity Fair, Phantom of the Opera Joela Schumachera i Pytając o miłość z Colinem Farrellem i Salmą Hayek.
Sandy Powell (Kostiumy)
Sandy Powell studiowała projektowanie teatralne w Central School of Art. Tworzyła kostiumy dla reżysera Dereka Jarmana do filmu Caravaggio i dla Sally Potter do filmu Orlando, z Tildą Swinton; oba filmy zostały docenione za wyjątkowe, kostiumy. Inne tytuły do których zaprojektowała kostiumy to:The Last of England, For Queen and Country, The Miracle, The Pope Must Die, The Crying Game, Being Human, i Wittgenstein. Potem przyszły Interview With The Vampire, Rob Roy i Michael Collins w reżyserii Neila Jordana. oraz The Butcher Boy, The Wings of the Dove i Hilary and Jackie. Sandy otrzymała nagrodę BAFTA za film Velvet Goldmine w 1998. Kolejnym jej filmem był Zakochany Szekspir; za Elizabeth otrzymała swojego pierwszego Oscara, Potem pracowała nad Podrózą Felicji, Miss Julie i dramatem osadzonym w latach 40-tych Koniec Romansu z Ralphem Fiennesem i Julianne Moore. W 2002 roku zaprojektowała kostiumy dla Martin Scorsese do filmu Gangi Nowego Jorku i Aviator, w obu główne role zagrał Leonardo DiCaprio; a ten ostatni przyniósł Sandy jej drugiego Oscara. Po raz kolejny po Zakochanym Shakespearze ubrała Gwyneth Paltrow w filmie Sylvia, biografii Sylwii Plath, przygotowała również kostiumy do ostatniego filmu Martona Scorsese Infiltracja.
Eleanor Fazan (choreografia)
Eleanor Fazan ma za sobą ciekawą i pełną sukcesów karierę w świecie tańca. Jej sceniczne życie rozpoczęło się w Sadler's Wells Ballet School, potem kontynuowała naukę w the Royal Academy of Dancing oraz w the Imperial Society of Teachers of Dancing. Jej wczesne występy odbywały się między innymi na West Endzie w klubach i kabaretach, pracowała również dla telewizji i filmu, zanim w połowie lat 50-tych nie została choreografem i reżyserem tańca. Jest autorką ruchu scenicznego w takich filmach Oh, What a lovely War!, Oh Lucky Man!, Yanks, Heaven's Gate, Mountains of the Moon, Willow, Cold Comfort Farm i Oniegin. W teatrze ustawiała ruch w sztukach i musicalach reżyserowanych między innymi przez Laurence Oliviera, Lindsay Andersona, Tony Richardsona, Lionela Barta i Jonathana Millera. Jej doświadczenie w pracy nad operami jest również ogromne: Ring Cycle, The Rake's Progress, Macbeth, Salome, Tavener, Electra, Semele i Otello; Peter Grimes, Electra, Carmen, Samson, Bartered Brirde wystawiane na najbardziej prestiżowych scenach operowych całego świata.
Debbie Astell (Choreografia)
Debbie Astell zdobywała szlify jako tancerka z Arlene Philips w późnych latach siedemdziesiątych, potem pojawiła się w wielu musicalach na West End, takich jak między innymi Underneath the Arches i Pal Joey; w programach telewizyjnych Stanley Baxter i Morecambe and Wise, oraz w filmie Indiana Jones and the Temple of Doom. Po długiej pełnej sukcesów karierze tancerki, została choreografem- freelancerem. Rozpiętość jej możliwości odzwierciedlają tytuły przy których współpracowała m.in: GoldenEye, The Secret Life of Ian Fleming; była osobistą trenerką stepu Jane Seymour przy filmie Heaven's Gate, pracowała przy programach dziecięcych, takich jak the Krankies i Keith Harris and Orville. Pracowała również przy reklamówkach dla takich firm jak Fila, Benetton, Peugeot, oraz przy widowiskach w których występowali Pavarotti lub brytyjskie wojsko - kompania reprezentacyjna.
