OSTATNI KRÓL SZKOCJI jest dziełem literackiej fikcji, ale jego tłem jest jak najbardziej prawdziwe dzieje Ugandy pod rządami Idi Amina. Jakkolwiek dokonano pewnej kompensacji czasu i dodano postacie fikcyjne (Nicholas Garrigan), wiele wydarzeń ekranowych miało miejsce w rzeczywistości. Oto niektóre z nich:
1925: Idi Awo-Ongo Ongoo z plemienia Kakwa przychodzi na świat pod Koboko w północno-zachodniej Ugandzie, ojciec jest rolnikiem, matka zielarką uchodzącą za czarownicę.
Lata 30.: Idi jest wychowany w Bugandzie przez matkę. Zdobywa wyłącznie wykształcenie podstawowe, objawia talenty sportowe. Przechodzi na islam, zmienia nazwisko na Amin Dada.
1946: zostaje wcielony do King's African Rifles, brytyjskich sił kolonialnych stacjonujących w Ugandzie. Dwa lata później mianowany kapralem, do 1958 dowodzi plutonem.
1951: Zdobywa rozgłos zdobywając tytuł bokserskiego mistrza Ugandy w wadzie półciężkiej, który utrzymywał przez 9 lat.
1952: Objawia talenty przywódcze w trakcie tłumienia powstania Mau Mau w Kenii.
1961: Awansowany do stopnia podporucznika staje się jednym z dwóch rdzennych Ugandyjczyków w będących oficerami w służbie brytyjskiej.
1962: Dowodzone przez Amina oddziały dopuszczają się masakry w rejonie Turkany po kenijskiej stronie granicy. Władze odstępują od postawienia dowódcy przed sądem wojskowym.
1962: 9 X Uganda uzyskuje niepodległość, władzę przejmuje premier Milton Obote. Amin wyjeżdża Izraela na szkolenie spadochroniarzy.
1964: Amin zostaje mianowany zastępcą dowódcy armii ugandyjskiej i dowódcą sił powietrznych.
1966: Pod pretekstem walki z korupcją Milton Obote zawiesza konstytucję, aresztuje połowę rządu i ogłasza się dożywotnim prezydentem. W tym samym czasie Amin zostaje bohaterem narodowym po pokonaniu w bitwie pod Mengo Hill króla zbuntowanego plemienia Bunganda. Później ogłasza, że kule się go nie imają.
1969: Po kilku zamachach na życie, zdenerwowany Obote usuwa Idi Amina z jego funkcji w armii.
1971: Amin przy udziale brytyjskim doprowadza do udanego zamachu stanu i obalenia Obote, co witane jest z nadzieją na początek nowej ery. Amin ogłasza się prezydentem, a jego program zostaje przyjęty entuzjastycznie w kraju i za granicą.
1971: Sześć tygodni po przejęciu władzy w więzieniu Kakindye w Kampali wybucha bomba zabijając 32 wojskowych przetrzymywanych w celi. Oblicza się, że pod koniec pierwszego roku sprawowania władzy wymordował 2/3 ugandyjskiej armii podejrzewanej o sprzyjanie Obote. Lojalność wobec nowego władcy mają zapewnić powołane do życia szwadrony śmierci.
1972: Amin wydala z Ugandy całą populację azjatycką, chcąc Ugandy będącej ojczyzną Czarnych. Ponad 50 tys. rodzin hinduskich i pakistańskich musi w ciągu trzech miesięcy opuścić kraj, pozostawiając na miejscu niemal cały swój dobytek.
1972: W wyniku kampanii przeciwko domniemanym przeciwnikom politycznym Amina zostają zgładzone setki tysięcy osób, w tym urzędnicy rządowi i członkowie parlamentu, przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości i wykładowcy uniwersyteccy oraz dziennikarze.
1972: Wielka Brytania i Izrael wstrzymują pomoc dla Ugandy. Amin zwraca się w stronę Libii pułkownika Kadafiego oraz ZSRR.
1973: USA zamyka swoją ambasadę w Ugandzie.
1974: Ciało Kay Amin, drugiej żony Idi Amina, zostaje znalezione poćwiartowane w samochodzie jej kochanka, którego wkrótce potem otruto. Nigdy nie udało się wyjaśnić do końca okoliczności tego zdarzenia.
1975: Dzięki swej popularności w Afryce Amin zostaje przewodniczącym OJA.
1976: Samolot Air France lecący z Aten do Paryża, porwany przez propalestyńskich terrorystów, ląduje za przyzwoleniem Amina w Entebbie. Amin próbuje negocjować w sprawie zakładników, ale jego rozmowy z porywaczami przerywa brawurowa akcja komandosów izraelskich 4 lipca 1976 roku. W trakcie operacji ginie troje zakładników, w tym krewna ambasadora brytyjskiego w Izraelu. W odpowiedzi rząd brytyjskich zrywa stosunki dyplomatyczne z Ugandą.
1978: Aby odwrócić uwagę armii od postępującej inflacji i domniemanego spisku na własne życie, Amin doprowadza do agresji na sąsiednią Tanzanię.
1979: Zwycięska armia tanzańska zajmuje Kampalę. Amin ucieka do Libii, zabierając cztery żony, 30 kochanek i dwudziestkę dzieci. Po krótkim pobycie w Iraku osiedla się w Jeddah, w Arabii Saudyjskiej.
1980: Powraca do władzy Milton Obote, ale jego rządy są równie krwawe jak Amina. Na północy kraju wybucha wojna domowa.
1986: Prezydentem Ugandy zostaje Yoweri Museveni, który w latach 70. musiał opuścić kraj. Rozpoczyna się dzieło odbudowy.
1989: Idi Amin bezskutecznie próbuje powrotu do Ugandy, ale zostaje zawrócony do Arabii Saudyjskiego z Kinszasy.
2003: Idi Amin umiera na niewydolność nerek w Arabii Saudyjskiej.
2006: Postępuje gospodarczy rozwój Ugandy wraz z pomyślnymi rezultatami walki z AIDS i wzrostem edukacji. Tym nie mniej wojna domowa na północy kraju nie wygasa.
