Jim Carrey (Ebenezer Scrooge/Duch Minionych Wigilii/Duch Obecnej Wigilii/Duch Przyszłej Wigilii)
Właśc. James Eugene Carrey. Jeden z najwybitniejszych współczesnych komików filmowych, sprawdzający się świetnie także w rolach dramatycznych. Urodził się 17.01.1962 r. w Newmarket, w Kanadzie. Jako nastolatek uwielbiał stroić miny do lustra. W swe dziesiąte urodziny urządził dla rodziców (księgowego Percy'ego Carreya i gospodyni domowej Kathleen) specyficzne przedstawienie: wygłosił monolog Hamleta w sposób humorystyczny! Interesował się muzyką, grał na saksofonie, uwielbiał czytać. Jego pierwszy profesjonalny występ w nocnym klubie Yuk Yuk w Toronto okazał się jednak klapą. Następne podobały się coraz bardziej, zwłaszcza że Carrey jest obdarzony niezwykłym talentem parodystycznym. W wieku lat 16 rzucił szkołę i został komikiem estradowym. Po serii niepowodzeń zdobył popularność w telewizyjnej serii "In Living Color", a gwiazdorską pozycję zyskał w połowie lat 90. za sprawą filmów "Ace Ventura: Psi detektyw" i "Maska". Ten kontrowersyjny, uwielbiany, ale i często ostro krytykowany, zwłaszcza za nadekspresyjny styl mimiczny aktor, ma na swym koncie role w tak wybitnych filmach, jak "Truman Show" Petera Weira czy "Człowiek z księżyca" Miloša Formana (Złoty Glob). Prywatnie zmaga się z melancholią, a nawet skłonnościami do depresji. - Jestem czarujący, ale od czasu do czasu potrzebuję pomocy prozacu - tak mówił na ten temat.
Colin Firth (Fred)
Właśc. Colin Andrew Firth. Urodził się 10.09.1960 r. w Grayshott. Jego ojciec był wykładowcą historii w college'u, a matka wykładowcą teologii na uniwersytecie. Pierwsze doświadczenia aktorskie Firtha to występy w kościelnych jasełkach. Część wczesnego dzieciństwa spędził w Nigerii, razem z dziadkami pracującymi w misji. Wrócił do kraju, aby się kształcić. Zapisał się na trzyletni kurs w londyńskim Drama Center. Jego talent został odkryty i doceniony podczas ostatniego semestru, gdy brał udział w szkolnej produkcji "Hamleta". Zadebiutował na londyńskiej scenie w "Another Country" Juliana Mitchella (West End) w reżyserii Marka Kanievska, mając za partnera Ruperta Everetta. W 1984 roku ekranizacja tej sztuki stała się wielce udanym kinowym debiutem Firtha. Pomimo tak pomyślnego początku kariery, aktor spędził resztę dekady w stosunkowym zapomnieniu. W "Miesiącu na wsi" (1984) Pata O'Connora zagrał doskonale postać Birkina, rozgoryczonego weterana, który próbuje zapomnieć o wojennym koszmarze. Pod koniec lat 80. Firth w filmie "Apartament Zero" (1988) Martina Donovana stworzył przejmującą kreację Adriana LeDuca, sfrustrowanego i niedojrzałego emocjonalnie samotnika nękanego przez sąsiadów. Zdobył też doskonałe recenzje za rolę w "Valmoncie" (1988) Miloša Formana. Na planie tego filmu poznał Meg Tilly, z którą był związany przez pięć lat.
Rola Darcy'ego w mini-serialu BBC "Duma i uprzedzenie" według Jane Austen stała się przełomem. Za ten występ aktor został nominowany w 1995 roku do nagrody BAFTA.
Rola Marka Darcy'ego w komedii "Dziennik Bridget Jones" (2001) uczyniła zeń wielką międzynarodową gwiazdę. Na ostatnim festiwalu w Wenecji aktor zdobył Puchar Volpiego za występ w filmie "A Single Man". Powszechne uznanie wzbudza jego wyciszony, acz bardzo wyrazisty sposób ekspresji. Jego żoną jest Livia Giuggioli (od 21.06.1997), mają dwóch synów: Lukę (ur. 29.03.2001) i Mateo (ur. 25.08.2003).
Gary Oldman (Bob Cratchit/Jacob Marley/Tiny Tim)
Właśc. Leonard Gary Oldman. Urodził się 21.03.1958 roku w Londynie. Jest synem spawacza i gospodyni domowej. Ojciec alkoholik opuścił rodzinę, kiedy Gary miał siedem lat. W wieku szesnastu lat Oldman zakończył naukę w szkole średniej i rozpoczął pracę w sklepie z artykułami sportowymi; w czasie wolnym od pracy studiował literaturę, a potem aktorstwo pod kierunkiem Rogera Williamsa. Grał w Greenwich Young People's Theatre, a po skończeniu szkoły teatralnej, do której mógł uczęszczać dzięki otrzymanemu stypendium, pracował w Citizens Theatre w Glasgow, które umożliwiło mu rozpoczęcie nauki w Britain's Rose Bruford College (tę szkołę ukończył w roku 1979). Początki kariery Oldmana są związane z teatrem. W 1985 roku wystąpił w sztuce "The Pope's Wedding", za którą otrzymał nagrody dla najlepszego i najbardziej obiecującego aktora roku. Na dużym ekranie po raz pierwszy zyskał rozgłos w filmie "Sid i Nancy", wcielając się w postać Sida Viciousa, punk-rockowego muzyka z zespołu Sex Pistols, którego kariera skończyła się tragicznie. Za rolę tę otrzymał nagrodę Evening Standard Film dla najlepszego debiutanta. Kolejny występ również był sukcesem. Tym razem, w "Nadstaw uszu", grał rolę innego autodestrukcyjnego buntownika, Joe'ego Ortona, dramatopisarza homoseksualisty, za którą został nominowany do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmu i TV dla najlepszego aktora. Jego pierwszym ważnym występem w Hollywood była rola podejrzanego o zamach na Kennedy'ego Lee Harveya Oswalda w filmie Olivera Stone'a "JFK" (1991). Światową popularność zyskał dopiero rok później, dzięki występowi w "Drakuli" Francisa Forda Coppoli. Kolejne role udowadniały, że jest aktorem niezwykle wszechstronnym. Przez krytyków zaczął być porównywany do Roberta De Niro, ponieważ podobnie jak on, ulega radykalnej transformacji przy każdej swej kolejnej roli. Wkrótce stał się specjalistą od postaci ludzi niezrównoważonych oraz fascynujących ekscentryków, co w pewnym okresie życia mocno korespondowało z jego własnymi doświadczeniami. Swoim reżyserskim debiutem uczynił mroczny, na poły autobiograficzny dramat o patologicznej londyńskiej rodzinie robotniczej, który zadedykował ojcu: "Nil by Mouth" (TVP: "Nic doustnie", 1997). Ostatnie lata kariery aktora zdominowała praca nad dwiema postaciami, Syriusza Blacka w cyklu filmów o Harrym Potterze oraz policjanta Gordona w dwóch filmach z serii o Batmanie.
