W odróżnieniu od wielu filmów epickich, które wykorzystują wielką ilość komputerowych efektów specjalnych, w OPOWIEŚCI O ZBAWICIELU technologii użyto jedynie w celu poprawy jakości obrazu i zwiększenia wrażenia starodawności.
Podjęto świadomą decyzję o użyciu efektów cyfrowych tylko po to, by umożliwić widzowi przeniesienie się w czasy biblijne, nie by odrywać jego uwagę od sedna filmu – tekstu ewangelii.
Środkiem wyrazu w filmie była gra aktorów. Specjaliści od efektów komputerowych mieli za zadanie wspierać ich za pomocą realistycznych i zajmujących przedstawień, które miały pomóc zanurzyć widza w realia filmu. „Równie ważne było to, żeby efekty nie odwracały uwagi od treści i piękna tekstu,” wspomina Saville. „Ewangelia św. Jana jest przede wszystkim wspaniałą opowieścią, która zawiera wszystkie elementy konieczne do zainteresowania publiczności.”
„Największym wyzwaniem stojącym przed specjalistami od efektów cyfrowych było sprawienie, aby to co nienaturalne, wydawało się realistycznym,” mówi reżyser Philips Saville. „Aktor oczywiście nie potrafi chodzić po wodzie, ale dzięki komputerowo generowanym obrazom, możemy skutecznie pokazać ten i inne ważne momenty filmu.”
Wśród zastosowanych technik są dwu- i trójwymiarowe matowe repliki miejsc takich jak Druga Świątynia czy sadzawka Betesda, konieczne do wypełnienia panoramy.
Trójwymiarowe śledzenie, komputerowo generowane fale i specjalna komputerowa technika oświetleniowa „God Rays” (Boże Promienie) zostały użyte dla wzbogacenia efektu końcowego.
„Ironią jest to, że używaliśmy najnowszych technologii z zakresu komputerowych efektów specjalnych, żeby odtworzyć ten dawny okres,” mówi Pearl. „Niektórym może się wydać nie na miejscu, to że w OPOWIEŚCI O ZBAWICIELU przedstawienie czasów biblijnych było wspomagane komputerowo. Pod tym względem daleko zaszliśmy w ciągu tych dwu tysięcy lat.”
