W 1991 pewiem artykuł w New York Times przyciągnął uwagę Matthew Bishopa, autora scenariusza. Zaciekawiła go historia zwierząt z ogrodu zoologicznego po inwazji irackiej na miasto Kuwejt. "To był smutny komentarz ludzkich poczynań u schyłku dwudziestego wieku" stwierdza. Wkrótce napisał scenariusz, który zatytułował "Opiekun". Producent filmu, Juliusz Kossakowski, przeczytał "Opiekuna" i natychmiast zakochał się we wschodnioeuropejskich postaciach i scenerii. Od początku chciał, żeby był to mały, niezależny film, przesiąknięty wschodnioeuropejskim sarkazmem i cynizmem. Wkrótce jednak brutalna rzeczywistość świata filmu dała o sobie znać. Jakie zoo na świecie pozwoliłoby na kręcenie filmu wojennego na swoim terenie? A co ze zwierzętami? Jak można sfilmować je "na wojnie" nie narażając je na niebezpieczeństwo?
Przez następne cztery lata Juliusz Kossakowski zjeździł cały świat, odwiedzając każde istniejące zoo we Wschodniej Europie oraz szukając reżysera, który zrozumiałby postacie scenariusza. Tymczasem jego partnerzy w Svendsen Film, Michael Lunderskov i Michael Laursen zajęli się trudnym zadaniem zdobywana funduszy. Ostatecznie produkcja wyniosła aż sześć milionów USD. Po tych gorączkowych staraniach w Europie nadszedł czas podbić Hollywood!
W czasie gdy urodzony w Południowej Afryce reżyser Ralph Ziman zabierał się za historię ogrodu zoologicznego podczas wojny domowej w Angoli, niespodziewanie kierownik ze studia w Hollywood przeszkodził mu: "Ależ ja czytałem ten scenariusz!" Tak naprawdę przeczytał scenariusz Matthew Bishopa. Parę telefonów, spotkanie. Kossakowski i Ziman postanowili połączyć siły. "W ciągu siedmiu lat przygotowań taka sama historia o zoo pojawiła się zbyt wiele razy w głównych gazetach na całym świecie" uważa Ziman. Niestety, podobna tragedia miała miejsce w Kabulu w Afganistanie; w Luandzie w Angoli; w Kinszasie w Zairze; w Sarajewie, a ostatnio w Belgradzie, stolicy Jugosławii. Czy to nas w końcu czegoś nauczy?
