FERZAN OZPETEK
Ferzan Ozpetek urodził się w Stambule w 1959 roku. W 1978 przyjechał do Włoch na studia historii filmu na Universita La Sapienza w Rzymie. Studiował także sztukę i historię kostiumu w Navona Academy, oraz film w Akademii Sztuki Dramatycznej „Silvio D’Amico”. Współpracował z Julianem Beckiem i the Living Theater. W 1982 był pierwszym asystentem reżysera Massimo Troisi przy filmie SCUSATE IL RITARDO, następnie asystentem Maurizio Ponzi przy filmie SON CONTENTO.
Przez dłuższy czas był pierwszym asystentem Ponziego, przy prawie wszystkich kolejnych filmach tego reżysera, następnie był pierwszym asystentem czterech innych reżyserów: Lamberto Bava, Ricky’ego Tognazzi, Francesco Nuti, Sergio Citti i Marco Risi.
Marco Risi i Maurizio Tedesco byli producentami pierwszego filmu Ozpeteka: IL BAGNO TURCO – HAMAM, który, pokazany na prestiżowym „Quinzane des Realisateurs” (piętnastka reżyserów) w Cannes 1997, został entuzjastycznie przyjęty przez krytyków i publiczność we Włoszech i na świecie. Nieczęsto się zdarza, by włoski film odniósł taki sukces: film sprzedał się we Francji, Anglii, Hiszpanii, Skandynawii, Niemczech, Holandii, Japonii, nawet w hermetycznych Stanach Zjednoczonych podobał się ogromnie.
21 maja 1999 jego drugi film, HAREM SUARE, pokazano na pokazie „Un Certain Regard” w Cannes i oficjalnie zaproszono na festiwale w Toronto, Palm Sprongs i Londynie, by wymienić te bardziej znane. Film podobał się publiczności i krytyce i został sprzedany do ponad trzydziestu krajów.
STEFANO ACORSI
Stefano Accorsi urodził się w Bolonii 2 marca 1971 roku. W 1999, po ukończeniu szkoły średniej, Pupi Avanti obsadził go w roli Mateo w FRATELLI E SORELLI z udziałem Franco Nero i Anny Bonaiuto. Po zakończeniu zdjęć do filmu, Accorsi zapisał się do szkoły teatralnej w Bolonii, ktorej dziekanem była Alessandra Galante Garrone. Szkołę tę ukończył w 1993, po czym dołączył do Compagnia del Teatro Stabile dell’Arena di Bologna (Bologna Theater Company). Wziął udział w wielu klasycznych sztukach, od Pirandello do Goldoniego, w reżyserii Waltera Pagliaro i Nanni Garella.
W 1994 roku udział w reklamie lodów „Maxibon” w reżyserii Daniele Luchetti przyniósł mu natychmiastową sławę.
W 1995 zagrał Alexa, główną rolę w filmie opartym na książce Enrico Brizzi JACK FRUSCIANTE E USCITO DAL GRUPPO w reżyserii Enza Negroni.
W 1996 Stefano Accorsi wrócił do teatru rolą w sztuce NAJA Algelo Longoni, z udziałem Enrico Lo Verso. Tę samą rolę zagrał później w filmie. Tego samego roku pracował z Wilmą Labate w LA MIA GENERAZIONE. Latem 1997 zagrał Gigi, główną rolę w filmie I PICCOLI MAESTRI Daniele Luchetti.
W 1998 Accorsi zagrał główną rolę w nagrodzonym filmie RADIOFERECCIA w reżyserii Luciano Ligabue (David di Donatello, Premo Amidei i Ciak d’Oro dla najlepszego aktora). W 1998 roku zagrał w PIU LEGERRO NON BASTA, filmie TV kanału RAI DUE w reżyserii Elisabetty Lodoli, z Givanną Mezzgiorno. Tego samego roku zagrał rolę anarchisty Horsta Fantazzini w filmie ORMAI E FATTA Enzo Monteleone (Grolla d’Oro, najlepszy aktor), a w Potrugalii rolę urzędnika Salgueiro Maia, jednego z przywódców „rewolucji goździków” z 1974 roku w filmie CAPITANI D’APRILE w reżyserii Marii de Medeiros.
W 1999 roku zagrał prawnika Raffaele Della Valle w UN UOMO PERBENE, filmie opartym na sprawie Tortora, w reżyserii Maurizio Zaccaro (Grolla d’Oro, Najlepszy Aktor), z udziałem Michele Placido. Ostatnio pracował z Nanni Moretti w LA STANZA DEL FIGLIO i z Mario Monicelli w COME QUANDO FUORI PIOVE.
MARGHERITA BUY
TELEWIZJA
1999 La vita che verra, reż. Pasquale Pozzessere
TEATR
1985 - Mahagonny, reż. M. Mete
1986 - La stazione, reż. E. Coltorti
1987 - Italia-Grmania 4 a 3, reż. Sergio Rubini
1991 - Ce N’est qu’un debut, reż. M. Navone
1997 - Separazione, reż. P. Rossi Gastoldi
1999 - Burza, reż. Giorgio Barverio Corsetti
KINO
1988 - Domani accadra, reż. Daniele Luchetti
La seconda notte, reż. Nino Bizzarri
1990 - La settimama della sfinge, reż. Daniele Luchetti
La stazione, reż. Sergio Rubini
David di Donatello – Nastro d’Argentino
Chiedi la luna, reż.Giuseppe Piccioni
Maledetto il giorno che ti ho incontrato, reż. Carlo Verdone
Ciak d”Oro
1992 - Comincio tutto per caso, reż. Umberto Marino
Arriva la bufera, reż. Daniele Luchetti
Condannato a nozze, reż. Giuseppe Picconi
1993 - Raphael, reż. N. Garcia
1994 - Prestazione straordinaria, reż. Sergio Rubini
1995 - Va dove ti porta il cuore, reż. Cristina Comencini
Facciamo paradiso, reż. Mario Monicelli
Cuori al verde, reż. Giuseppe Piccioni
Il cielo e siempre piu blu, reż. Aurelio Grimaldi
1996 - Testimone a rischio, reż. Pasquale Pozzessere
1999 - Fuori dal mondo, reż. Giuseppe Piccioni
David di Donatello – Globo d’Oro stampa estera)
Dolce farniente, reż. Nae Caranfil
2000 - Ombra del gigante , reż. Roberto Petrocchi
Tutto l’amore che c’e, reż. Sergio Rubini
Controvento, reż. Peter Del Monte
