Zadanie stworzenia bogatego tła klasycznej historii Karola Dickensa przypadło scenografowi Allanowi Starskiemu. Odtworzenie XIX-wiecznych ulic Londynu należy do najambitniejszych przedsięwzięć w historii kina. Na plan zdjęciowy składa się 5 ulic, liczne skwery i boczne uliczki. Zbudowano także dzielnicę biedoty z Wyspy Jakuba oraz bardziej wytworną Pentonville. Wzdłuż głównej arterii miasta – Kings Street – „postawiono” szereg sklepów (m. in. „Paxton and Whitefield”, producentów serów, „James Lock and Co,” – kapeluszników i zakład szewski „John Lobb”), z których część istnieje po dziś dzień. Właściciele wspomnianych sklepów udzielili twórcom zgody na użycie nazw zakładów i w większości udostępnili autentyczne produkty z czasów, uwiecznionych w filmie.
Starski i odpowiedzialny za nadzór scenograficzny w „Oliverze Twiście” Keith Pain znaleźli mapę z 1835 roku, zawierającą nazwy wszystkich sklepów, mieszczących się wówczas w Londynie. Szereg obrazów z epoki również pomogło przy odtwarzaniu wyglądu miasta. Choć akcja rozgrywa się w 1837 roku, Starski i Pain rozszerzyli epokę o kilka lat, do początków rewolucji przemysłowej, żeby wzbogacić stronę wizualną filmu. 3 miesiące projektów i przygotowań poprzedziły konstrukcję dekoracji przez doświadczonych stolarzy, tynkarzy i specjalistów od obróbki metalu. Trudność w pracy scenografów polegała przede wszystkim na podkreśleniu różnic między dzielnicami i obiektami, pokazanymi w filmie.
Wyraźnym kontrastem dla bogactwa Pentonville i okazałej Kings Street jest nędza panująca w slumsach na Wyspie Jakuba, gdzie Toby Crackit ukrywa się z tytułowym bohaterem. Dekoracje wnętrz cechuje podobna różnorodność. Największe wrażenie robi wystrój domu Brownlowa, a zwłaszcza zabytkowe meble. I tak komoda w salonie, wykonana w stylu Adamów, jest warta ponad 50.000 dolarów. Zupełnie inaczej wygląda przytułek, w którym odnajdziemy salę jadalną na 100 miejsc, sypialnię, biuro zarządu i warsztat, w którym dorośli i dzieci wyplątują stare włókna z kłębków szpagatu.
Kryjówka Fagina mieści się w, niegdyś wspaniałej a dziś podupadłej, posiadłości. Ze sztukaterii i belkowania odpada tynk, wykładzina jest w wielu miejscach rozdarta, a w każdym rogu można znaleźć kurz i pajęczyny. Bill Sykes i Nancy mieszkają na szczycie drewnianego domu czynszowego w biednej dzielnicy Londynu. Toby Crackit ukrywa się w opustoszałym magazynie w fabryce świec. Bohater naznosił tam meble, wyrzucone na brzeg Tamizy. Wnętrza sądów, zakładu pogrzebowego Sowerberry i więzienia Newgate uzupełniają listę dekoracji, zbudowanych na potrzeby filmu w studiu.
