JODIE FOSTER (Erica Bain/producentka wykonawcza), dwukrotna zdobywczyni nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej, swojego pierwszego Oscara otrzymała za przejmującą rolę ofiary gwałtu w dramacie Oskarżeni z 1988 roku, za którą uhonorowano ją także Złotym Globem oraz nagrodą National Board of Review. Drugą nagrodę Akademii otrzymała za kreację w filmie Milczenie owiec z 1991 roku, który nagrodzono Oscarem także w kategorii "Najlepszy film". Grana przez Foster w tym filmie rola agentki specjalnej FBI Clarice Sterling przyniosła jej również Złoty Glob i nagrodę BAFTA, a także nagrody zrzeszeń krytyków nowojorskich i chicagowskich dla najlepszej aktorki.
Swoją pierwszą nominację do Oscara Foster otrzymała w wieku 14 lat za rolę w filmie Taksówkarz Martina Scorsese z 1976 roku, a kreacja ta zaowocowała także nagrodami od zrzeszeń krytyków National Society of Film Critics i Los Angeles Film Critics. W tym samym roku została również jedyną amerykańską aktorką uhonorowaną dwiema nagrodami BAFTA w jednym roku, otrzymując je w kategoriach "Najlepsza aktorka drugoplanowa" i "Najlepsza debiutantka" za role w Taksówkarzu i Bugsym Malone. Ostatnią nominację do Oscara Foster otrzymała za tytułową rolę w filmie Nell z 1994 roku, za którą została także wyróżniona nagrodą Screen Actors Guild. Był to także pierwszy jej film, który wyprodukowała.
Foster obecnie pracuje nad obrazem Nim's Island, w którym występuje wraz z Abigail Breslin i Gerardem Butlerem. Ostatnio pojawiła się w Planie doskonałym Spike'a Lee, w thrillerze Plan lotu oraz gościnnie we francuskojęzycznym filmie Jeana-Pierre'a Jeuneta Bardzo długie zaręczyny. Ogółem zagrała w ponad 40 filmach, m.in. takich, jak: Azyl Davida Finchera, Anna i król Andy'ego Tennanta, Kontakt Roberta Zemeckisa, Maverick z Melem Gibsonem i Jamesem Garnerem, Sommersby u boku Richarda Gere'a, Cienie we mgle Woody'ego Allena, Stealing Home, Sjesta, Dzielnica pięciu narożników, za który otrzymała nagrodę Independent Spirit, Cudza krew Claude'a Chabrola, Hotel New Hampshire Tony'ego Richardsona oraz Lisice Adriana Lyne'a. Ponadto wielojęzyczna Foster podkłada swoje dialogi po francusku we wszystkich swoich filmach.
Swoją karierę Foster rozpoczęła, mając trzy lata, jako "The Coppertone Girl" w znanej w USA reklamie telewizyjnej. Już jako pretendentka do miana jednej z najlepszych aktorek dziecięcych swoich czasów zadebiutowała w 1972 roku w filmie Napoleon i Samantha, po którym wystąpiła w roli Becky Thatcher w musicalowej wersji Toma Sawyera z 1973 roku. W 1974 roku Foster pokazała wybitną kreację w przeboju Martina Scorsese zatytułowanym Alicja już tu nie mieszka.
Dwa lata później Scorsese obsadził ją w kluczowej roli młodej prostytutki, Iris, w Taksówkarzu, jednym z pięciu filmów, w których młoda aktorka wystąpiła w 1976 roku.
Aktorka pojawiła się także w filmach Bugsy Malone, Echa pewnego lata, Mała dziewczynka, która mieszka na końcu drogi oraz w oryginalnym obrazie Zwariowany piątek, za który otrzymała pierwszą nominację do Złotego Globu.
Za obiektywem kamery Foster zadebiutowała w charakterze reżysera w 1991 roku chwalonym przez widzów dramatem Tate - mały geniusz, w którym zagrała także jedną z głównych ról. W 1995 roku Foster wyreżyserowała i wyprodukowała Wakacje w domu z udziałem Holly Hunter, Anne Bancroft i Roberta Downeya Jr.
W 1992 rok Foster założyła własną spółkę producencką, Egg Pictures. Oprócz Nell i Wakacji w domu firma wyprodukowała filmy fabularne Przebudzenie miłości i Ministranci, w których Foster wystąpiła także jako aktorka. W 1998 roku Foster została producentem wykonawczym realizowanego dla stacji Showtime filmu Dwie matki, który zdobył pożądaną w branży nagrodę Peabody, otrzymał cztery nominacje do Emmy oraz trzy nominacje do Złotych Globów, w obu przypadkach w kategorii "Najlepszy film telewizyjny". Spółka Egg Pictures sprowadziła również wielokrotnie nagradzany francuski film Nienawiść do Stanów Zjednoczonych.
Foster ukończyła z wyróżnieniem studia na Uniwersytecie Yale w 1985 roku, uzyskując tytuł licencjata w dziedzinie literatury.
TERRENCE HOWARD (detektyw Sean Mercer) został uhonorowany w ubiegłym roku nominacją do nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej za rolę w dramacie miejskim Craiga Brewera Hustle & Flow, wyprodukowanym przez Johna Singletona. Za kreację alfonsa chcącego przebić się w światku muzyki rapowej otrzymał również nominacje do Złotego Globu, nagród Critics' Choice, Independent Spirit i Image. Ponadto zdobył nagrodę Critics' Choice za tytułową piosenkę do tego filmu, zaś utwór "It's Hard Out Here for a Pimp", który Howard wykonuje w filmie Hustle & Flow zaowocował Oscarem w kategorii "Najlepsza piosenka".
Również w 2005 roku Howard wystąpił w oscarowym filmie Paula Haggisa Miasto gniewu, za który otrzymał nagrodę Image i kolejną nominację do nagrody Critics' Choice. Ponadto Howard cieszył się wraz z obsadą filmów Miasto gniewu i Hustle & Flow z nominacji do nagród Screen Actors Guild (SAG) w kategorii "Najlepsza obsada filmowa". Zrzeszenie krytyków National Board of Review przyznało mu również tytuł "Przełomowej Kreacji Aktorskiej" za pracę w obu filmach oraz w obrazie Jima Sheridana Get Rich or Die Tryin'. Poza tym Howard zdobył nagrodę New Generation przyznaną przez zrzeszenie Los Angeles Film Critics Association, nagrody za przełomowe osiągnięcia od zrzeszeń krytyków filmowych z Florydy i Waszyngtonu oraz nagrodę Rising Star na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Palm Springs w 2006 roku.
Z kolei rok 2005 upłynął dla Howarda pod znakiem nagród za pracę na małym ekranie - za kreacje w dwóch najbardziej wyczekiwanych filmach telewizyjnych: Lackawanna Blues stacji HBO, za który otrzymał nagrodę Image, oraz Their Eyes Were Watching God, który zaprezentowała Oprah Winfrey. Wśród innych produkcji telewizyjnych Howard ma na swoim koncie Bojkot, za który zdobył nominację do nagrody Image, oraz Rodzinę Flory, z udziałem Cicely Tyson.
Ostatnio Howard wystąpił w filmach Pride, w którym pełnił również rolę producenta wykonawczego, oraz Idlewild. Aktor pojawi się w kilku przygotowywanych właśnie filmach, takich jak m.in.: August Rush z Robinem Williamsem, Freddie'em Highmore'em, Keri Russell i Jonathanem Rhysem Meyersem, The Hunting Party z Richardem Gere'em oraz w filmie Iron Man, opartym na postaci z komiksów wydawnictwa Marvel, w reżyserii Jona Favreau, w którym wystąpią również Robert Downey Jr., Gwyneth Paltrow i Jeff Bridges.
Miłość Howarda do aktorstwa przyszła naturalnie podczas wakacji spędzanych z babcią, nowojorską aktorką teatralną, Minnie Gentry. Swoją karierę aktorską rozpoczął od roli gościnnej w serialu Bill Cosby Show po tym, jak odkrył go na jednej z ulic Nowego Jorku dyrektor ds. obsady. W początkach kariery zagrał w Martwych prezydentach braci Hughes oraz w Symfonii życia Stephena Hereka.
Pierwszą nagrodę Image aktor zdobył za rolę w filmie Drużba z 1999 roku, za którą otrzymał także nominację do nagrody Independent Spirit. Na swoim koncie ma także m.in. takie tytuły, jak: Agent XXL, Oczy anioła Luisa Mandokiego, Wojna Harta Gregory'ego Hoblita, Czterej bracia Johna Singletona oraz wielokrotnie nagradzany film biograficzny Taylora Hackforda zatytułowany Ray, za który Howard otrzymał wraz z resztą obsady wspólną nominację do nagrody SAG w kategorii "Najlepsza obsada filmu kinowego".
Będący samoukiem Howard umie grać na fortepianie i gitarze. Sam także komponuje i śpiewa piosenki.
NAVEEN ANDREWS (David Kirmani) obecnie gra rolę Sayida Jarraha, byłego członka irackiej Armii Republikańskiej, w nagrodzonym już Emmy i Złotym Globem serialu Zagubieni. Zyskujący coraz większą popularność wśród widzów Andrews zdobył nominacje do nagrody Emmy i Złotego Globu za pracę przy tym przełomowym programie i jest chwalony zarówno przez krytyków, jak i widzów za niezwykłe człowieczeństwo i humor, który wnosi w kontrowersyjną postać. Wraz z innymi aktorami występującymi w Zagubionych zdobył nagrodę Screen Actors Guild (SAG) za "Wyjątkową kreację obsady w serialu dramatycznym".
Na srebrnym ekranie Andrewsa widzowie mogli ostatnio oglądać w filmie Planet Terror Roberta Rodrigueza, będącym jednym z dwóch 60-minutowych filmów zrealizowanych jednocześnie w ramach podwójnego obrazu zatytułowanego Grindhouse. Wraz z Aishwaryą Rai, Mirandą Richardson i Robbie'em Coltrane'em zagrał również w brytyjskim filmie Provoked: A True Story, który wśród towarzyszących oklasków pokazano na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2006 roku. Andrews ponadto właśnie skończył kręcić zdjęcia do horroru zatytułowanego Animals, będącego reżyserskim debiutem wychowanka Roberta Rodrigueza, Douglasa Aarniokoskiego, w którym Andrews wciela się w rolę Vica, człowieka, którego zwierzęce instynkty okazują się silniejsze od ludzkich.
Urodzony i wychowany w Londynie aktor hinduskiego pochodzenia rozpoczął swą karierę jako muzyk i kompozytor w wieku kilkunastu lat. Udało mu się dostać do prestiżowej szkoły aktorskiej Guildhall School of Drama, a krótko po jej ukończeniu zadebiutował w filmie Hanifa Kureishiego zatytułowanym Londyn mnie zabija, będącym analizą londyńskiej sceny rave. Następnie pokazał swoje muzyczne zdolności w filmie Wild West, za rolę w którym otrzymał nominację do nagrody filmowej magazynu Evening Standard dla najbardziej obiecującego debiutanta, grając Pakistańczyka marzącego o tym, by odnieść sukces w muzyce country w Nashville.
W 1996 roku Andrews wystąpił w jednej z głównych ról w oscarowym eposie romantycznym Anthony'ego Minghelli Angielski pacjent. Za odtworzenie postaci porucznika Kipa Singha, Sikha posiadającego talent do rozbrajania bomb, który nawiązuje romans z bohaterką graną przez Juliet Binoche, Andrews był nominowany do nagrody Chlotrudis dla najlepszego aktora drugoplanowego oraz wspólnie z pozostałymi aktorami nominowany do nagrody SAG za wybitną kreację obsady. Także w tym roku wystąpił w filmie Miry Nair Kamasutra. Następnie Andrews pojawił się w True Love and Chaos, Wielkim Joe, Drowning on Dry Land, Rollerball, Easy oraz w bollywoodzkiej wersji klasycznej historii literackiej Duma i uprzedzenie wyreżyserowanej przez Gurinder Chadhę.
Na małym ekranie Andrews ponownie spotkał się z reżyserką Mirą Nair, gdy wystąpił w roli doktora Abrahama Verghese w wyprodukowanym dla stacji Showtime filmie Moja własna ojczyzna z 1998 roku, opartym na autobiografii Verghese. Ostatnio można go było zobaczyć w roli Meneritha w dwuczęściowym dramacie biblijnym zatytułowanym Dziesięcioro przykazań. Wystąpił również w takich projektach telewizyjnych, jak: miniserial Buddha Of Suburbia, za który otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora na festiwalu filmowym w San Remo, oraz w filmach The Peacock Spring i Zbrodnia w klubie Chippendales.
NICKY'EGO KATTA (detektyw Vitale) można było oglądać na początku tego roku w chwalonej przez krytyków podwójnej produkcji Grindhouse, gdzie zagrał zarówno w części reżyserowanej przez Roberta Rodrigueza Planet Terror, jak i w części Death Proof, którą wyreżyserował Quentin Tarantino. Wcześniej aktor współpracował z Rodriguezem na planie thrillera kryminalnego Sin City - Miasto grzechu z 2005 roku. Niedawno Katt wystąpił także w uznanym dramacie Olivera Stone'a na temat wydarzeń z 11 września, zatytułowanym World Trade Center, w niezależnym filmie Jazda na Kuli, Wakacje Waltera z Robertem Duvallem i Michaelem Caine'em oraz w przeboju komediowym z Jackiem Blackiem Szkoła Rocka, w którym po raz czwarty spotkał się na planie z reżyserem Richardem Linklaterem.
Linklater wcześniej obsadził Katta w hitowej komedii Uczniowska balanga, w komediodramacie Na przedmieściach oraz w popularnym filmie animowanym Życie świadome. Kat wystąpił ponadto w takich filmach, jak: Full Frontal. Wszystko na wierzchu i Angol Stevena Soderbergha, Bezsenność Christophera Nolana z Alem Pacino i Robinem Williamsem, Desperaci, będącym debiutem reżyserskim Christophera McQuarrie'ego, Regulamin zabijania Williama Friedkina, Ryzyko z Giovannim Ribisim, Jedyna prawdziwa rzecz z Meryl Streep i Renée Zellweger, Batman i Robin oraz Czas zabijania Joela Schumachera, Doom Generation - Stracone pokolenie Gregga Arakiego, Opiekunka oraz Dziwne dni Kathryn Bigelow.
Katt ponadto był odtwórcą jednej z głównych ról oraz producentem wykonawczym reżyserskiego debiutu Adama Goldberga zatytułowanego Szkocka i mleko, który to film zebrał entuzjastyczne recenzje podczas Festiwalu Filmów Niezależnych w Los Angeles w 1998 roku. Nie tak dawno obaj panowie spotkali się ponownie, tym razem na planie niezależnego filmu Goldberga I Love Your Work z 2003 roku. Katt wyprodukował także film krótkometrażowy Bunt i zagrał w nim jedną z głównych ról. Premiera tego obrazu odbyła się podczas Festiwalu Filmowego w Sundance w 1999 roku, a film zdobył nagrody dla najlepszego filmu krótkometrażowego podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Chicago, Festiwalu Filmowego w Seattle oraz Festiwalu Filmowego South by Southwest.
Widzowie telewizyjni znają Katta ze stałej roli w wielokrotnie nagradzanym dramacie Davida E. Kelleya Boston Public. Aktor ma także na swoim koncie gościnne występy w serialach: Detektyw Monk, Obrońca i Przyjaciele.
Katt grywał również w teatrze. Warto wspomnieć o jego występach w sztukach: "Second Hand Memory" wystawianej przez Atlantic Theater Company w reżyserii Woody'ego Allena oraz "Love Streams" w Center Theatre w Los Angeles, którą wyreżyserował John Cassavetes.
MARY STEENBURGEN (Carol) to wielokrotnie nagradzana aktorka, dobrze znana zarówno widzom telewizyjnym, jak i kinomanom. Juz na początku swej kariery aktorskiej zdobyła nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej za rolę w przeboju Melvin i Howard Jonathana Demme'a z 1980 roku. Rola ta zaowocowała także Złotym Globem oraz nagrodami dla najlepszej aktorki drugoplanowej przyznanymi przez wiele zrzeszeń krytyków, m.in. New York Film Critics Association, Los Angeles Film Critics Association oraz National Society of Film Critics.
Steenburgen ostatnio wystąpiła wraz z Matthew Perrym w filmie Numb, który pokazano na Festiwalu Filmowym w Cannes i festiwalu Tribeca, a także w obrazie Nobel Son z Alanem Rickmanem i Billem Pullmanem, który również wyświetlono podczas festiwalu Tribeca. Wkrótce widzowie będą mogli ją obejrzeć w filmie Honeydripper wyreżyserowanym przez Johna Saylesa oraz w dramacie z epoki In the Electric Mist wyreżyserowanym przez Bertranda Taverniera.
W swym bogatym dorobku filmowym Steenburgen ma między innymi role w niezależnych obrazach Elvis and Anabelle, The Dead Girl oraz Marilyn Hotchkiss' Ballroom Dancing & Charm School, przebój komediowy Jona Favreau Elf, gdzie zagrała u boku Willa Ferrella i Jamesa Caana, filmy Johna Saylesa Dom nadziei i Miasto słońca, obraz Sam z Seanem Pennem, Życie jak dom Irwina Winklera, z Kevinem Kline'em, Nixon Olivera Stone'a, z udziałem Anthony'ego Hopkinsa, Harfa traw, Filadelfia, w którym ponownie spotkała się na planie z Jonathanem Demme'em, Co gryzie Gilberta Grape'a Lasse Hallströma z Johnnym Deppem i Leonardo DiCaprio, Żona rzeźnika Terry'ego Hughesa, Powrót do przyszłości III Roberta Zemeckisa, Spokojnie, tatuśku Rona Howarda, Koniec trasy, w którym pełniła także rolę producenta wykonawczego, Śmiertelnie mroźna zima Arthura Penna, Moje Cross Creek Martina Ritta, Seks nocy letniej Woody'ego Allena oraz Podróż w czasie Nicholasa Meyera. Należy wspomnieć także, że została uhonorowana nominacjami do Złotych Globów za role w filmach Ragtime Milosa Formana i Idąc na południe Jacka Nicholsona, w którym zadebiutowała jako aktorka filmowa.
W 2003 roku aktorka wystąpiła u boku swojego męża, Teda Dansona, w filmie telewizyjnym It Must Be Love. Oboje zagrali także w miniserialach Talking to Heaven oraz Podróże Guliwera, jak również w filmie fabularnym Pontiakiem na Księżyc z 1994 roku.
Na małym ekranie Steenburgen występowała przez dwa sezony w nominowanym do nagrody Emmy serialu stacji CBS Joan z Arkadii. Wcześniej była nominowana do nagrody Screen Actors Guild za rolę opóźnionej w rozwoju dorosłej kobiety w filmie telewizyjnym Życie Sary, zdobyła nominację do Emmy za rolę Miep Gies w filmie The Attic: The Hiding of Anne Frank, otrzymała także nominacje do nagród BAFTA i Cable ACE za kreację aktorską w miniserialu Czuła jest noc. Wśród dokonań telewizyjnych aktorki należy również wspomnieć o filmach: Rozmowy z zaświatami, Piknik i Arka Noego.
W lutym 2006 roku Steenburgen wystąpiła w wyreżyserowanej przez Davida Mameta sztuce "Boston Marriage" w Geffen Playhouse w Los Angeles. Wystąpiła także w głównych rola w sztukach "Kandyda" George'a Bernarda Shawa w nowojorskim Roundabout Theater oraz "Pokój Marvina" w Tiffany Theater w Los Angeles.
