Lennox Lewis kontra Wladimir Kliczko
Uważni widzowie zauważą, że w trakcie sekwencji nocnej walki Lennoxa Lewisa i Wladimira Kliczki, na ekranie pojawiają się w niewielkich rólkach dwie spośród gwiazd oryginalnego filmu "Ocean's 11" - Angie Dickinson i Henry Silva.
"To były dwa dni naprawdę ciężkiej pracy. Na planie było kilka tysięcy statystów, a my próbowaliśmy nakręcić coś, co miało być całkowitym chaosem" - wspomina Soderbergh.
Reżyser był zaskoczony imponującym wyglądem bokserów. "Zdumiała mnie ich wielkość. Znałem ich wymiary, kiedy jednak stanąłem obok nich, wydawali mi się po prostu olbrzymi. Tak naprawdę to fajni ludzie, bardzo inteligentni i cierpliwi, wiedzący, czego się od nich oczekuje. Poprosiliśmy w końcu mistrza świata wagi ciężkiej i pretendenta do tego tytułu, żeby weszli na ring i udawali, że się biją. Zrobienie tego, a jednocześnie zapobieżenie jakimś przykrym kłopotom, wymagało z ich strony olbrzymiej współpracy. Lennox i Vlad byli po prostu wspaniali. Kiedy po każdym ujęciu wołałem Cięcie!, trącali się rękawicami i wracali do swoich narożników. Miło z ich strony, bo naprawdę nie chciałem mieć problemów z bójką pomiędzy nimi" – mówi Soderbergh
LENNOX LEWIS
Urodził się w Londynie, w wieku 12 lat jego rodzina przeniosła się do Kanady. W liceum Lewis był wyróżniającym się młodym sportowcem, jednak nie przyjął oferty stypendium uniwersyteckiego, połączonego z grą w drużynach koszykówki lub futbolu amerykańskiego. Zamiast tego skoncentrował się na boksie amatorskim. Po pięciu latach od rozpoczęcia treningów, w wieku 17 lat, został mistrzem świata juniorów.
W następnym roku reprezentował Kanadę na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles, gdzie dotarł do ćwierćfinałów - przegrał z przyszłym zdobywcą złotego medalu, Tyrellem Biggsem ze Stanów Zjednoczonych. Cztery lata później, na olimpiadzie w Seulu, Lewis wywalczył złoty medal - w drugiej rundzie wygrał z Riddickiem Bowem z USA. W roku 1998 powrócił do Anglii, przeszedł na zawodowstwo i zdobył tytuły mistrzowskie w Wielkiej Brytanii, Europie i krajach wspólnoty brytyjskiej w wadze ciężkiej.
Jego wola zwycięstwa była widoczna w czasie walki z Tyrellem Biggsem, do której doszło, gdy drugi z zawodników przeszedł na zawodowstwo. Lewis pokonał Biggsa przez nokaut. W roku 1992 Lewis odniósł sensacyjne zwycięstwo nad Razorem Ruddockiem, powszechnie uznawanym za najgroźniejszego pięściarza wagi ciężkiej po Mike'u Tysonie. W roku 1993 zdobył tytuł mistrza świata wagi ciężkiej WBC, stając się w ten sposób pierwszym brytyjskim czempionem w tej kategorii wagowej w dwudziestym wieku.
Lewis obronił swój tytuł w walkach z pretendentami, Amerykaninem Tonym Tuckerem i Brytyjczykiem Frankiem Bruno, którego pokonał po siedmiu rundach walki. Następnie pokonał Amerykanina Philipa Jacksona, nokautując go w ósmej rundzie.
W roku 1994 Lewis stracił swój tytuł WBC na rzecz Olivera McCalla z USA. 7 lutego 1997 roku Lewis został pierwszym brytyjskim bokserem, któremu udało się odzyskać utracony tytuł. Pokonał McCalla w walce o mistrzostwo, a następnie odniósł zwycięstwo nad Henrym Akinwande w czerwcu 1997 i Andrzejem Gołotą, w jednej z najszybciej rozstrzygniętych walk wagi ciężkiej, jakie zna historia boksu. W 1998 pokonał w pięciorundowej walce Shannona Briggsa, zwyciężył też w pojedynku z Chorwatem, mistrzem Europejskiej Federacji Bokserskiej, Zeljkiem Mavrovicem, którego po 12 rundach pokonał na punkty.
Decydujący moment w karierze Lewisa nadszedł w marcu 1999 roku. Po zwycięstwie w walce z Evanderem Holyfieldem, w pojedynku o 3 tytuły mistrzowskie, aby zapobiec ewentualnym niesnaskom i kontrowersjom sędziowskim, uznał walkę za remis. W listopadzie tego samego roku pokonał Holyfielda w 13 rundach, zwyciężając na punkty.
W roku 1995 Lewis ufundował budowę Lennox Lewis College, znajdującego się w Hackney, w Anglii. Uczelnia rozpoczęła działalność inauguracją trzyletniego, pionierskiego programu, który ma zadanie niesienie pomocy młodym, utalentowanym zawodnikom. Za działalność charytatywną bokser otrzymał w roku 1999 nagrodę Freedom of The Borough Award. W tym samym roku, w uznaniu nadzwyczajnych osiągnięć na polu edukacji i sportu, Lewis otrzymał doktorat honoris causa University of North London.
Lewis widnieje na serii specjalnych znaczków pocztowych, wydanych przez pocztę Jamajki w roku 2000.
WŁADIMIR KLICZKO
Mistrz świata wagi ciężkiej WBO, rozpoczął karierę profesjonalnego pięściarza w roku 1996. Od tego czasu brał udział w 37 walkach, w których 36 razy zwyciężył, w tym 33 razy przez nokaut.
Kliczko zdobył tytuł mistrz świata wagi ciężkiej WBO po pokonaniu amerykańskiego zawodnika Chrisa Byrda, w październiku roku 2000. Ironią losu jest fakt, że Byrd zdobył swój tytuł po pokonaniu starszego brata Kliczki, Witalija, który musiał zakończyć walkę ze względu na kontuzję barku. W marcu 2000 roku roku Kliczko obronił swój tytuł, nokautując w drugiej rundzie amerykańskiego boksera Derricka Jeffersona.
Kliczko, który nosi przydomek „Młot", ma tytuł doktora sportu Uniwersytetu Kijowskiego. Jego kariera bokserska rozpoczęła się w roku 1990. Sześć lat później zdobył złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Atlancie. W tym samym roku został wojskowym mistrzem świata. Brał udział w 140 amatorskich walkach bokserskich, 134 z nich wygrał, w tym 65 przez nokaut.
Nim został mistrzem świata, pokonał w ósmej rundzie przez nokaut wcześniej niezwyciężonego niemieckiego zawodnika Axela Schulza. Dzięki temu zwycięstwu otrzymał tytuł europejskiego mistrza wagi ciężkiej.
Kliczko urodził się w Kijowie na Ukrainie. Wraz z Witalijem, starszym bratem, trenuje w Hamburgu, w Niemczech, gdzie obecnie mieszka.
