"Film tego rodzaju co Ocean's Eleven ludzie typu Stevena Spielberga, Davida Finchera czy Johna McTiernana robią z zamkniętymi oczami, ale nie ja. Dla mnie to była ciężka praca. W połowie pracy nad filmem zastanawiałem się, w co ja się wpakowałem" - śmieje się Steven Soderbergh.
"Steven to chodząca kamera. Gdyby udało się podłączyć kamerę do jego mózgu, sam mógłby nakręcić cały film. Widzi to, czego nie dostrzegam ani ja, ani nikt inny, ma wielki talent, on po prostu myśli obrazami. Myśli fabułą. Zastanawia się nad tym, jak będzie wyglądało kolejne ujęcie. Myśli nad kompozycją. Jest niesamowity. Dobrze współpracuje z aktorami" - opowiada Jerry Weintraub, producent filmu.
W produkcji "Ocean's Eleven: Ryzykowna" gra wzięło udział wielu ludzi, pracujących już wcześniej przy filmach Soderbergha. Należeli do nich, między innymi, autor scenografii Phil Messina, pracujący wcześniej na planach "Traffic" i "Erin Brockovich", i projektant kostiumów, Jeffrey Kurland, pracujący na planie tego ostatniego filmu. Na planach tych filmów pracowała także ponad połowa reszty ekipy. Było wśród nich kilka osób, których początek współpracy z reżyserem sięga jego najdawniejszych dzieł.
STEVEN SODERBERGH (reżyser)
Jest jedynym reżyserem, którego dwa filmy zdobyły w tym samym roku nominacje do Oscara w kategorii najlepszego filmu i najlepszego reżysera. Statuetkę zdobył za reżyserię filmu "Traffic".
Ten niepokojący thriller, którego akcja rozgrywa się na tle cichej, narkotykowej wojny, jaką USA prowadzą z bossami przestępczego świata, otrzymał także Oskary za montaż (Stephen Mirrione), dla aktora drugoplanowego (Benicio del Toro) i za scenariusz będący adaptacją (Stephen Gaghan). Film był także nominowany w kategorii najlepszego filmu roku. "Traffic", jak dotąd, przyniósł dochód w samych Stanach Zjednoczonych w wysokości ponad 124 milionów dolarów, natomiast na całym świecie kwota ta przekroczyła 200 milionów USD.
Za film "Erin Brockovich", w reżyserii Soderbergha, Julia Roberts otrzymała Oskara dla najlepszej aktorki. Film opowiada prawdziwą historię matki, samotnie wychowującej dzieci, która przeciwstawia się potężnej firmie, wytaczając jej proces sądowy, a w końcu zmuszając do wypłaty gigantycznych odszkodowań. Film był też nominowany w kategorii najlepszego aktora drugoplanowego (Albert Finney), najlepszego scenariusza (Susannah Grant) i najlepszego filmu.
"Ocean's Eleven: Ryzykowna" gra to jedenasty film Soderbergha. Wcześniej nakręcił "Traffic", "Erin Brockovich", "Angol", "Co z oczu, to z serca", "Gray's Anatomy", "Schizopolis", "The Underneath", "King of the Hill", "Kafka" i "Sex, kłamstwa i kasety wideo".
Soderbergh urodził się w Georgii, dorastał w Baton Rouge, w Luizjanie. Filmy zaczął kręcić mając 13 lat. Po ukończeniu liceum przeniósł się do Los Angeles, gdzie został najemnym montażystą. Następnie powrócił do Baton Rouge i nadal kręcił nowelki filmowe i pisał scenariusze. Po nakręceniu filmu dokumentalnego, pokazującego grupę Yes, Soderbergh został poproszony o wyreżyserowanie pełnometrażowego filmu koncertowego, z udziałem tego zespołu. W wyniku pracy reżysera powstał film "9012LIVE", który w roku 1986 otrzymał nominację do nagrody Grammy w kategorii najlepszego pełnometrażowego filmu muzycznego.
Po kolejnych dwóch latach, podczas których pisał scenariusze, Soderbergh ukończył scenariusz do filmu "Sex, kłamstwa i kasety wideo". Realizację filmu rozpoczęto w Baton Rouge latem 1988 roku. W filmie wystąpili James Spader, Andie MacDowell, Peter Gallagher i Laura San Giacomo. Obraz miał premierę podczas Sundance Film Festival w styczniu 1989 roku, cztery miesiące później otrzymał Złotą palmę na festiwalu filmowym w Cannes.
Drugi film Soderbergha, "Kafka", to czarno-biały film, którego fabuła dzieje się w Pradze po zakończeniu pierwszej wojny światowej. Na obraz składają się elementy z życia pisarza, wątki zaczerpnięte z jego listów, a także elementy fikcyjne. W roli tytułowej wystąpił Jeremy Irons, film miał premierę w roku 1991.
Podstawą do trzeciego filmu reżysera, "King of the Hill", były pamiętniki A.E. Hotchner, opisujące historię dwunastolatka, próbującego zapobiec rozpadowi swej rodziny w czasach Wielkiego Kryzysu. Film wszedł na ekrany w 1993 roku i - według magazynu "Premiere" - był jednym z najlepiej ocenianych filmów tego roku.
W roku 1995 Soderbergh i Peter Gallagher zrealizowali "The Underneath", mroczną opowieść o obsesji i zdradzie, dziejącą się we współczesnym Austin w Teksasie. W filmie wystąpili Alison Elliot, Elisabeth Shue i Joe Don Baker.
Wiosną 1997 roku Soderbergh realizował dwa filmy: "Schizopolis", eksperymentalną, niskobudżetową komedię, przesyconą duchem Richarda Lestera i Bunuela, i "Gray's Anatomy", filmową adaptację monologu Spaldinga Gray'a, w którym autor opisuje swoje doświadczenia, jakie wyniósł z kontaktu ze światem medycyny, gdy rozpoznano u niego rzadką chorobę oka.
W 1998 roku na ekrany kin trafił film"Co z oczu, to z serca", w którym wystąpili George Clooney i Jennifer Lopez. Według magazynu "Premiere", tytuł ten znalazł się w ścisłej czołówce najlepiej ocenianych obrazów tamtego roku. Narodowe Towarzystwo Krytyków Filmowych przyznało temu filmowi trzy nagrody - dla najlepszego reżysera, najlepszego filmu i najlepszego scenariusza, natomiast Bostońskie Koło Krytyków Filmowych przyznało mu nagrody dla najlepszego filmu i dla najlepszego scenariusza. Oprócz tego film ten otrzymał nominacje do Oskara w kategorii najlepszego scenariusza adaptowanego (Frank) i najlepszego montażu (Anne V. Coates).
W 1999 publiczność zobaczyła "Angola", film akcji z udziałem Terrence'a Stampa, Petera Fondy i Lesley Ann Warren. Film ten zdobył pięć nominacji do nagrody Independent Spirit Award: dla najlepszego filmu, najlepszego aktora (Stamp), najlepszego aktora drugoplanowego (Luis Guzman), najlepszego reżysera i najlepszego scenariusza (Lem Dobbs).
Oprócz działalności reżyserskiej, Soderbergh zajmuje się też produkcją. Wyprodukował film "The Daytrippers" Grega Mottoli, a także "Pleasantville" Gary'ego Rossa. Był także producentem wykonawczym filmu Suture Davida Siegela i Scotta McGeheego, w tej samej roli pracował też nad trzecią częścią cyklu Godfrey'a Reggio, nie pokazanym dotychczas "Naqoyqatsi", końcowym elementem trylogii "Qatsi". Wcześniejsze filmy z tej serii to "Koyaanisqatsi" i "Powaqqatsi".
Dwa lata temu Soderbergh i George Clooney założyli firmę Section Eight, zajmującą się produkcją filmów. Obecnie zajmują się postprodukcją tytułu "Welcome to Collinwood", do którego scenariusz napisali i wyreżyserowali go bracia Anthony i Joe Russo. W filmie wystąpią William H. Macy, Isaiah Washington, Luis Guzman, Jennifer Esposito, Sam Rockwell i George Clooney.
Ich firma realizuje obecnie także dwa inne projekty: "Confessions of a Dangerous Mind", w reżyserii George'a Clooney'a, w której obok niego samego wystąpią Sam Rockwell, Drew Barrymore i Julia Roberts, a także niezatytułowanego na razie projektu, którego scenarzystą i reżyserem będzie Lodge Kerrigan.
Soderbergh i Clooney są także producentami wykonawczymi filmu "Insomnia", w reżyserii Christophera Nolana, w którym udział biorą Al Pacino, Robin Williams i Hilary Swank, a także tytułu "Far From Heaven", którego reżyserem i autorem scenariusza jest Todd Haynes.
Obecnie Soderbergh reżyseruje komedię "Full Frontal", w której wystąpią David Duchovny, Nicky Katt, Catherine Keener, Mary McCormack, David Hyde-Pierce, Julia Roberts i Blair Underwood. Film wejdzie na ekrany w marcu tego roku, będzie rozpowszechniany przez firmę Miramax.
JERRY WEINTRAUB (producent)
Ma za sobą ponad 40 lat kariery w biznesie rozrywkowym. Pracował w filmie, teatrze, organizował koncerty i produkcje telewizyjne.
Jego kariera filmowa rozpoczęła się w roku 1973, gdy zaproponowano mu finansowanie realizacji scenariusza do filmu "Nashville", którego reżyserii podjął się Robert Altman. Dwa dni później Weintraub zdobył pełne środki finansowe na realizację filmu, który miał się okazać jednym z najważniejszych obrazów współczesnej kinematografii.
Firma producencka Jerry Weintraub Productions, związana z Warner Bros. Studios, wyprodukowała Specjalistę, z udziałem Sylvestra Stallone'a i Sharon Stone, a także Pure Country, w którym wystąpił piosenkarz country George Strait.
Kolejne etapy kariery Weintrauba, to produkcja filmu "Diner", w reżyserii Barry'ego Levinsona, będącego początkiem kariery aktorów takich jak Kevin Bacon, Paul Reiser, Mickey Rourke, Tim Daly, Ellen Barkin i Steve Guttenberg; przebojowa komedia "Oh, God", wyreżyserowana przez Carla Reinera, z udziałem George'a Burnsa i folkowego piosenkarza Johna Denvera i popularna seria czterech filmów z cyklu "Karate Kid".
Weintraub jest jednym z pierwszych niezależnych producentów filmowych, jakiego uhonorowano własną gwiazdą w Alei Sław w Hollywood. Jego firma wyprodukowała remake klasycznego serialu szpiegowskiego "The Avengers", w którym wystąpili Uma Thurman i Ralph Fiennes, odpowiadała też za produkcję thrillera science-fiction "Galaktyczny wojownik", w którym udział wziął Kurt Russell.
Dokonania telewizyjne Jerry'ego Weintrauba są niezwykle liczne, znajduje się wśród nich gala olimpijska - relacja z ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich w roku 1984.
Weintraub ma młodszego brata, urodził się w Bronksie, w Nowym Jorku i po ukończeniu liceum zaciągnął się do lotnictwa Stanów Zjednoczonych. Po zwolnieniu z wojska wrócił do Nowego Jorku, gdzie dostał pracę w telewizji NBC. W tym samym czasie uczył się gry aktorskiej w Neighborhood Playhouse, gdzie jego nauczycielem był sławny Sandy Meisner.
Zdając sobie sprawę, że jego zdolności do prowadzenia interesów są znacznie większe, niż umiejętności aktorskie, Weintraub rozpoczął pracę w William Morris Agency, wciąż pracując nocami w telewizji NBC. Trzy tygodnie po rozpoczęciu nowej pracy dowiedział się, że dostępna jest posada agenta w agencji talentów MCA. Zgłosił się i został przyjęty. Miał wtedy niewiele więcej niż 20 lat. Po kilku latach pracy stworzył własną firmę. W tym czasie był agentem, między innymi, Joey Bishop, The Four Tops, piosenkarki Jane Morgan. Relacje łączące go z tą ostatnią zmieniły się stopniowo z zawodowych na towarzyskie, po czym nastąpił ich ślub.
W 1964 Weintraub założył kolejną agencję artystyczną, Management III. Opiekowała się ona Jackiem Paar, Muppetami, Normą Crosby i Jane Morgan. W tym czasie wyprodukował także ponad 100 przedstawień telewizyjnych, nabył też kilka broadway'owskich teatrów, w których wystawił "Canterbury Tales", "Wait A Minium", i - później - Frank Sinatra, "Count Basie" and Ella Fitzgerald "On Broadway".
Pewnej nocy Weintraub obudził się z głębokiego snu mając wizję. Zadzwonił następnie do legendarnego managera Elvisa Presley'a, pułkownika Toma Parkera. Po roku codziennych rozmów telefonicznych, Weintraub otrzymał zgodę na zorganizowanie tour Elvisa - jeśli tylko uda mu się w ciągu 24 godzin zapłacić artyście gażę w wysokości 1 miliona dolarów. Następnego dnia Weintraub doręczył gotówkę i rozpoczął przygotowania do pierwszego ogólnokrajowego tourne Presley'a.
Kiedy trasy Elvisa okazały się wielkim sukcesem, Weintraub założył Concerts West. Wkrótce organizował koncerty dla największych sław przemysłu muzycznego, wśród nich Boba Dylana, Neila Diamonda, Led Zeppelin, The Beach Boys, Johna Denvera i Franka Sinatry, dla którego zorganizował w Madison Square Garden pierwszy koncert transmitowany drogą satelitarną. W tym czasie Wintraub stał się właścicielem kilku niezależnych firm muzycznych i nagraniowych.
Talent Weintraub został wkrótce zauważony przez Kirka Kerkoriana, właściciela United Artists. Zaproponował on Weintraubowi stanowisko prezesa swojej firmy. Kolejnym krokiem w karierze Weintrauba było stworzenia własnej firmy, zajmującej się produkcją filmowo-telewizyjną, Weintraub Entertainment Group. Trzy lata później założył Jerry Weintraub Productions, firmę powiązaną z Warner Bros. Studios. Z prezesami rady nadzorczej tej firmy, Stevem Rossem, Bobem Dalym i Terrym Semelem łączy go długoletnia przyjaźń.
W roku 1988 jego wieloletni przyjaciel, George Bush, został 41. prezydentem USA. W roku 1991, prezydent Bush mianował Weintrauba prezesem rady nadzorczej John F. Kennedy Center, które to stanowisko Weintraub piastował do końca dekady. Jego żona, Jane, została członkinią prezydenckiego komitetu do spraw sztuki, w pracach którego uczestniczyła nieprzerwanie do momentu zakończenia prezydentury Busha.
Wraz ze wzrostem znaczenia Weintrauba w świecie filmu, rosły jego ambicje polityczne i rozwijała się działalność filantropijna. Zwłaszcza ta ostatnia jest niemal równie bogata, co jego działalność zawodowa. Bierze udział w pracach ponad 30 organizacji dobroczynnych, wśród nich Hebrew Home for the Aged, The Urban League, the Elizabeth Glaser Pediatrics AIDS Foundation, the Columbia Presbyterian Hospital Department of Orthopedics, the American Heart Association, the George Bush Presidential Library Center, the Los Angeles Music Center, the Variety Club, the B'nai B'rith, the Mount Sinai Medical Center, the Children's Diabetes Foundation, the Crossroads School for Arts & Sciences, the Rose and Sam Weintraub Elementary School, Brown University, Cedars-Sinai Medical Center. Jest także członkiem zarządu biblioteki imienia własnego i żony w szkole Vista Del Mar.
W roku 1997 Weintraub założył centrum biotechnologii rekonstruktywnej, noszące imię jego i żony. Jest to pierwszy ośrodek na świecie, w którym specjaliści z różnych dziedzin zajmują się inżynierią tkanek, onkologią i leczeniem ran.
Państwo Weintraubowie mają czworo dzieci i domy w Malibu, w Beverly Hills, w Palm Desert i w Kennebunkport, w stanie Maine. Weintraub otrzymał ostatnio nagrodę Kodak Award, przyznaną mu w uznaniu nadzwyczajnych dokonań na polu produkcji filmowej.
JOHN HARDY (producent wykonawczy)
"Ocean's 11: Ryzykowna gra" to ósmy film, przy którym Hardy pracuje ze Stevenem Soderberghiem. Współpraca ta rozpoczęła się w 1989 roku, gdy Hardy był producentem "Seksu, kłamstw i kaset wideo". Film ten zdobył Złotą Palmę na festiwalu filmowym w Cannes.
Dwójka filmowców pracowała później ze sobą przy okazji realizacji siedmiu innych filmów: "Erin Brockovich", "Angol", "Co z oczu, to z serca", "Schizopolis", "Gray's Anatomy", "The Underneath" i "King of the Hill".
Hardy dorastał w Honolulu, w stanie Waszyngton i w Londynie, gdzie ukończył Bushy Hall American School. Otrzymał tytuł licencjata historii uniwersytetu stanu Luizjana, po czym wstąpił do Londyńskiej Szkoły Filmowej. Pierwszy film, jaki produkował, nosi tytuł The Wooden Gun, nakręcono go w Izraelu w 1979 roku. Jego scenarzystą i reżyserem był Ilan Moshenson, film pokazywano na festiwalach w Berlinie, Toronto, Locarno i w Cannes.
Hardy wyprodukował także dwa filmy z Morganem Masonem: "No Secrets" i "Twenty-One", które miały premierę podczas Sundance Film Festival w roku 1991.
Po ukończeniu prac nad "Ocean's 11: Ryzykowna gra", Hardy był producentem wykonawczym filmu "Gigli", w reżyserii Martina Bresta. Tytuł ten został wyprodukowany przez Revolution Studios.
SUSAN EKINS (producent wykonawczy)
Pracuje z Jerrym Weintraubem od 17 lat, jest wiceprezesem do spraw produkcji firmy Jerry Weintraub Productions.
Była kierownikiem produkcji filmów "Pure Country" i "Specjalista", i producentem wykonawczym tytułów "The Avengers", "Galaktyczny wojownik" i "Vegas Vacation". Współpraca Ekins i Weintrauba datuje się od czasów pierwszego filmu z serii "Karate Kid".
Ekins pochodzi z Los Angeles, pierwszy film, jaki wyprodukowała, nosi tytuł "Tom Horn", wziął w nim udział Steve McQueen. Pracowała później przy realizacji filmów takich jak: "The Idolmaker", "The Hunter", "Cannonball Run 2" i serialu telewizyjnego "The Renegades".
BRUCE BERMAN (producent wykonawczy)
Jest prezesem do spraw światowej produkcji kinowej firmy Warner Bros. Pictures. Pod jego kierownictwem firma wyprodukowała i dystrybuowała filmy, takie jak: oskarowy "Wożąc panią Daisy", "Chłopcy z ferajny", "Uznany za niewinnego", "Robin Hood: książę złodziei", "Batman Forever", "Malcolm X", "The Bodyguard", "JFK", "Ścigany", "Dave", "Czas zabijania" i "Twister".
W 1996 roku Berman założył firmę Plan B Entertainment, związaną ze studiem Warner Bros. Ta niezależna firma produkcyjna została później nabyta przez Village Roadshow Pictures. Village Roadshow Pictures, w której Berman piastuje obecnie stanowisko prezesa i kierownika produkcji, pracuje obecnie nad ponad 20 projektami.
Do ostatnich dzieł Bermana należą: "Training Day", "Koty i psy", "Złoto pustyni", "Matrix",
"Depresja gangstera", "Piekielna głębia", "Totalna magia" i "Kosmiczni kowboje", a także wspólna produkcja Warner Bros. Pictures i Castle Rock Entertainment, "Miss agent".
Berman jest producentem wykonawczym dwóch sequeli niezwykle popularnego filmu "Matrix".
TED GRIFFIN (scenarzysta)
Napisał wcześniej scenariusz do filmu "Ravenous", w którym wystąpili Guy Pearce i Robert Carlyle, a który reżyserowała Antonia Byrd i Best Laid Plans, w którym wystąpił Reese Witherspoon.
Griffin pochodzi z Pasadeny w Kalifornii, jest wnukiem znanego reżysera Williama A. Seitera, (który nakręcił, między innymi: "Room Service" z braćmi Marx, "Sons of the Desert" z Flipem i Flapem, "Roberta" z udziałem Freda Astaire'a i Ginger Rogers) i aktorki Marion Nixon ("Rebecca of Sunnybrook Farm").
PHILIP MESSINA (autor dekoracji)
Współpracował ze Stevenem Soderberghiem przy okazji realizacji dwóch wcześniejszych filmów reżysera, "Traffic" i "Erin Brockovich". Pierwszym filmem, przy którym obaj panowie współpracowali ze sobą, było "Co z oczu, to z serca", w którego realizacji Messina brał udział jako kierownik artystyczny.
Messina urodził się i wychował w Lawrence, w Massachusetts. Posiada dyplom magistra architektury Cornell University. Karierę w przemyśle filmowym rozpoczął jako scenograf w filmach Mermaids, School Ties i Housesitter, które realizowano w okolicach Bostonu. Po przeprowadzce do Los Angeles Messina pracował jako kierownik artystyczny przy realizacji filmów "Hard Target", "The Neon Bible", "Reckless", "The Associate", "Trial & Error" i "Szósty zmysł".
Dziełem Messiny jest scenografia do popularnego serialu telewizyjnego "Freaks and Geeks", przy realizacji którego współpracował z reżyserem Jakem Kasdanem. Wcześniej pracował w tej samej roli przy realizacji debiutu reżyserskiego Kasdana, "Zero Effect". Brał także udział w realizacji filmu "Gordy", komedii wyreżyserowanej przez Marka Lewisa. Po zakończeniu prac nad "Ocean's Eleven: Ryzykowna gra", Messina rozpoczął pracę nad filmem "Fight Song", w reżyserii Curtisa Hansona.
Messina jest żonaty, wybranką jego serca jest scenografka Kristen Toscano Messina, z którą często współpracuje na planie zdjęciowym.
JEFFREY KURLAND (projektant kostiumów)
Pracował ze Stevenem Soderberghiem na planie filmy "Erin Brockovich". "Ocean's Eleven: Ryzykowna" gra to piąty film, przy którego realizacji Kurland projektuje kostiumy dla Julii Roberts. Wcześniej pracował z nią przy filmach "Ulubieńcy Ameryki", "Erin Brockovich", "Mój chłopak się żeni" i "Wszyscy mówią: kocham cię".
Duża część kariery zawodowej Kurlanda została poświęcona projektowaniu kostiumów dla filmów Woody'ego Allena, z którym projektant współpracował przy okazji realizacji wspomnianego już "Wszyscy mówią: kocham cię"¸ a także "Mighty Aphrodite", "Bullets Over Broadway" (za który otrzymał nominację do Oskara), "Tajemnica morderstwa na Manhattanie", "Mężowie i żony", "Shadows and Fog", "Alice", "Crimes and Misdemeanors", "New York Stories", "Another Woman", "September", "Radio Days" (za ten ostatni otrzymał najwyższą nagrodę brytyjskiej kinematografii, BAFTĘ), "Hannah and Her Sisters", "Purpurowa róża z Kairu" i "Broadway Danny Rose".
Ostatnio Kurland zaprojektował kostiumy do komedii "What's the Worst That Can Happen?", w której wystąpili Danny DeVito i Martin Lawrence. Brał także udział w realizacji filmów "Man on the Moon", w reżyserii Milosa Formana i "Living Out Loud", wyreżyserowanego i napisanego przez Richarda LaGravenese'a; "In Dreams", w reżyserii Neila Jordana, a także dwóch filmów Nory Ephron: "This is My Life" i "Mixed Nuts".
STEPHEN MIRRIONE (montażysta)
Otrzymał Oskara za pracę nad filmem "Traffic", pierwszym obrazem, przy realizacji którego pracował ze Stevenem Soderberghiem. Mirrione montował wcześniej trzy filmy wyreżyserowane przez Douga Limana, komediowy thriller "Getting In", a następnie "Swingers" i "Go".
Pracował też nad montażem dwóch filmów Jill Sprecher, "Clockwatchers", którego premiera odbyła się w 1997 roku na Sundance Film Festival i - ostatnio - "13 Conversations About One Thing", który po raz pierwszy został pokazany w ubiegłym roku na festiwalach w Wenecji i w Toronto.
DAVID HOLMES (kompozytor)
Po raz pierwszy pracował z reżyserem Stevenem Soderberghiem przy okazji prac nad filmem "Co z oczu, to z serca".
Holmes, urodzony i wychowany w Północnej Irlandii, rozpoczął karierę muzyczną od posady DJa w klubie w Belfaście. Miał wtedy 15 lat. Od wczesnych lat interesował się rozmaitymi nurtami muzycznymi, od punka, poprzez modism, aż do acid house.
W roku 1995 Holmes wydał swój pierwszy album, który w na wyspach brytyjskich spotkał się z ciepłym przyjęciem. Nosił on tytuł "This Film's Crap, Let's Slash the Seats", ukazał się nakładem Go Beat!/UK. Piosenka z tej płyty, "No Man's Land", stała się tytułowym motywem hitowego serialu telewizji brytyjskiej Prime Suspect.
Dwa lata później Holmes przyleciał do Nowego Jorku, by zaczerpnąć z bogatego kotła mieszanki kulturowej, jaką jest to miasto. Jego amerykański debiut płytowy, "Let's Get Killed", znalazł się w pierwszej 20. pisma College Music Journal (CMJ), dotarł też do pierwszego miejsca listy przebojów muzyki elektronicznej tego samego periodyku.
"Let's Get Killed" było rozwinięciem koncepcji zawartych w albumie "This Film's Crap, Let's Slash the Seats", kolejne przedsięwzięcie Holmesa miało być jednak wyprawą w prawdziwe nieznane. Trzecia płyta artysty, wydana nakładem 1500 Records/Go! Beat Records, "Bow Down to the Exit Sign" potwierdziła opinię o jej twórcy, jako o osobie poszukującej nowych horyzontów muzycznych. Płyta powstała wraz ze scenariuszem filmu "Living Room", tworząc razem unikatową mieszankę muzyki, obrazów i fabuły. Holmes zajął się w tym czasie kilkoma innymi projektami, w tym albumem "Essential Mix", nagrywanym dla London Records, współpracował także jako producent i remikser z U2, Manic Street Preachers i Jon Spencer Blues Explosion.
Chcąc spróbować nowych wyzwań, Holmes zajął się pisaniem muzyki filmowej, początkowo ilustrującej serial telewizyjny. Jego dzieło spodobało się filmowcowi Markowi Evansowi,, który poprosił kompozytora o skomponowanie ścieżki dźwiękowej do filmu "Resurrection Man", opowieści luźno opartej na wyjątkowo mrocznym okresie dziejów Belfastu. Jego twórczość zyskała uznanie krytyków, nadeszły też kolejne propozycje z Hollywood. Następnym dziełem Holmesa była muzyka do filmu Soderbergha "Co z oczu, to z serca". Kompozytor nawiązał także szerszą współpracę z telewizją, komponując muzykę nie tylko do serialu "Supply and Demand", lecz także do filmu telewizyjnego "Buffalo Soldiers".
Holmes otrzymał wyróżnienie za jeden ze swoich miksów podczas show radiowego Pete'a Tonga w BBC Radio One show, a także Irish Rock Award 1997 za album "Let's Get Killed" w kategorii najlepszego albumu irlandzkiego.
