Bratanica marszanda Uylenburgha, sierota, której rodzice zmarli gdy była nastolatką.
Stała się pionkiem w rekach rodziny, która pchnęła ją w małżeństwo z Rembrandtem, aby ten, jako maszynka do robienia pieniędzy, nigdy nie wymknął się Uylenburghom. O ujmującej powierzchowności, cicha, poważna, doskonale rozumiejąca swą rolę w małżeńskim kontrakcie, staje się dla Rembrandta nagrodą za zasługi dla mieszczan. Sumiennie obdarza go uczuciem, które on z radością odwzajemnia, choć może z odrobiną protekcjonalności. Wychowana wśród marszandów i malarzy, rozumie jego rolę i ma nadzieję na spokojne i dostatnie życie z dziećmi u jego boku. Jego obrazy traktuje jak transakcje handlowe, rozumiejąc konieczność zadowolenia klientów i obracania się pośród establishmentu. Podpowiada Rembrandtowi jak ma się zachować, jak postępować. Jej nieszczęściem jest śmierć kolejnych dzieci przed osiągnięciem drugiego roku życia, ale nie ma dowodów na jej niepłodność. Jej słabe zdrowie mieszkanki miasta kontrastuje z "końskim zdrowiem" Rembrandta, wywodzącego się ze wsi. Saskia doskonale radzi sobie z prowadzeniem domowych finansów i zarządzaniem wielkim domem, w którym funkcjonuje rozbudowana służba, rezydenci z rodziny oraz uczniowie i czeladnicy. Jest wykształcona i ma szerokie koneksje rodzinne.
