„Myślę, że wszystkie jesteśmy podobne. W każdej z nas tkwią różne tęsknoty, do których niechętnie się przyznajemy. Również za wielką romantyczną miłością i księciem na białym koniu. Otóż ja jestem za tęsknotą”.
Katarzyna Grochola na okładce „Nigdy w ¿yciu!”
Judyta mieszka w Warszawie, jest żoną nieźle prosperującego biznesmena, ma dorastająca córkę. Poświęciła się rodzinie, prowadzi dom i wychowuje Tosię, coraz mocniej wkraczającą w okres młodzieńczego buntu. Nie pracuje zawodowo na pełnym etacie, ale związana jest z redakcją pewnego pisma dla kobiet, gdzie prowadzi dział kontaktów z czytelnikami, co polega na odpowiadaniu na listy dotykające najrozmaitszych spraw - od problemów z biurokracją po najbardziej intymne sprawy czytelniczek i czytelników.
Pochłonięta pracą i domem Judyta bagatelizuje symptomy zmian zachodzących w stosunku męża do niej. Tymczasem pewnego dnia Tomasz oświadcza, że ma kochankę i - co więcej - będzie musiał się rozwieść, ponieważ jego wybranka oczekuje dziecka. Zaskoczona Judyta zgadza się bez żadnych warunków, czym wprawia w zaskoczenie swoich rodziców, którzy - choć powątpiewając w słuszność jej decyzji - sami występują o rozwód po kilkudziesięciu latach pożycia. W rozstania Tomasz oczekuje od Judyty i córki wyprowadzenia się z obiecanego jej wcześniej mieszkania, oferując w zamian wymagającą remontu kawalerkę. Za namową oddanej przyjaciółki Uli, Judyta żąda od Tomasza równowartości proponowanego jej lokalu i kupuje działkę budowlaną pod Warszawą. Korzystając z obecności w okolicy ekipy budowlanej górali stawia niewielki domek, mieszkając w tym czasie kątem u przyjaciół i gwałtownie poszukując funduszy koniecznych na dokończenie budowy.
Wśród korespondencji otrzymywanej do redakcji coraz częściej pojawiają się listy od Leona Zakrzewskiego, oczekującego wsparcia jako zdradzony mąż. Wymiana listów z czasem traci charakter oficjalny, Leon proponuje Judycie spotkanie, ona jednak - za namową Uli - stara się tej randki uniknąć. Zwłaszcza, że podczas przyjęcia w ogrodzie, zorganizowanego z okazji ukończenia budowy, poznaje Adama - współpracującego z redakcją socjologa. Szybko ta znajomość przeradza się we flirt, a nawet zaczyna nosić znamiona trwałego związku. Judyta zakochuje się w Adamie - ze wzajemnością, Tosia, sama przeżywająca pierwsze rozterki uczuciowe, akceptuje partnera matki. W zasadzie jest tylko jeden warunek: by Adam na stałe zagościł w podwarszawskim domku, musi uszanować prawo Judyty do prywatności, a to oznacza, że nie ma prawa zaglądać do jej komputera. Adam zgadza się, upewniając się przy tym, że jego partnerka regularnie sprawdza swoją pocztę elektroniczną. Judyta zapewnia go, że tak, chociaż nie jest to do końca prawdą.
Pewnego dnia w podwarszawskim domku pojawia się skruszony Tomasz. Okazuje się, że dziecko, które stało się przyczyną rozwodu, nie było jego. Chciałby wrócić do Judyty, która ku jego zaskoczeniu tak dobrze poradziła sobie w trudnej sytuacji życiowej. Jeszcze większe zaskoczenie przeżywa, widząc u jej boku Adama.
Z rozmowy z Adamem Judyta orientuje się, że partner zna szczegóły jej korespondencji z Leonem. Dochodzi do awantury, w trakcie której urażona zrywa z Adamem. Czy słusznie?
