Niezwyciężony opowiada prawdziwą historię żydowskiego kowala Zishe Breitbart (granego przez Jouko Ahola, naturszczyka, zdobywcę tytułu Najsilniejszego Człowieka Świata), który swą niezwykłą siłą wzbudzał sensację w latach trzydziestych w Berlinie.
W 1932 roku – na rok przed dojściem nazistów do władzy i w chwili wielkiej antysemickiej nagonki – Zishe przybywa z polskiego miasteczka do Berlina, gdzie ma występować w Teatrze Okultystycznym Hanussena. Przebrany za mitycznego herosa Zygfryda zabawia nazistów i elegancką widownię niewiarygodnymi popisami siły. W pewnym momencie otwarcie przyznając się do swego pochodzenia i religii, wywołuje w artystycznym światku Berlina wielką sensację. Występy nadzoruje sam Erik Hanussen (Tim Roth), tajemniczy, charyzmatyczny magik, przyciągający tłumy niezwykłymi seansami hipnotyzerskimi. Jako zagorzały i ostentacyjny zwolennik Hitlera i jego polityki, Hanussen głosi nieunikniony triumf Niemiec i przepowiada zwycięstwo wodza w wyborach. W sennych marzeniach widzi siebie jako ministra okultyzmu w mającym powstać rządzie.
Pewnego dnia dochodzi do poważnego konfliktu pomiędzy Zishe, a Erikiem: siłacz oskarża swego pryncypała o oszustwa w czasie seansów spirytystycznych, co prowadzi do dramatycznego przełomu w akcji opowieści. W sądzie okazuje się bowiem, że słynny Hanussen jest czeskim Żydem. Kiedy SA mordują Erika, Zishe przechodzi wewnętrzną transformację i widząc siebie jako nowego Samsona, desperacko próbuje ostrzec swój naród przed nadchodzącym koszmarem. Wierzy, że został wybrany przez Boga, i że jest jedyną nadzieją dla żydowskiej społeczności.
Zderzenie kultur, zbiorowe szaleństwo i okrucieństwa cywilizacji – oto tematy, które pojawiają się w większości dzieł Herzoga. Obraz epoki nazistowskiej przedstawiony w Niezwyciężonym jest z konieczności pesymistyczny, jednak przez skupienie się na postaci Zishe Breitbarta, człowieka zbyt dobrego na czasy, w których przyszło mu żyć, przez nadanie jego losom wymiaru tragedii powszechnej, staje się filmem ważnym i poruszającym.
Film podzielony jest na trzy części. Całość spinają sceny z przedwojennej Polski (filmowane na Litwie i Łotwie). Melancholijna paleta barw użyta w tych fragmentach – szarości, brązy, żółcie i beże – oddaje nastrój schyłku epoki.
