Alina Janowska urodzona 16 kwietnia 1923 roku wybitna aktorka teatralna, telewizyjna, filmowa i estradowa. Legenda polskiej kinematografii. Czynnie uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim, była łączniczką batalionu "Kiliński" pod pseudonimem "Alina". Już podczas wojny uczęszczała do szkoły tańca Janiny Mieczyńskiej, by w latach 1945-1947 uczyć tam choreografii. Egzamin aktorski zdała eksternistycznie w Łodzi w 1948 r. Współpracowała z Teatrem Syrena od samego początku jego istnienia, jeszcze w Łodzi, aż do 2000 r. ("Polaków życie seksualne" Andrzeja Zaorskiego było ostatnim przedstawieniem, w którym tam wystąpiła). Występy na tej scenie estradowej zaowocowały propozycjami do filmu. Debiutancką rolę zagrała u Leonarda Buczkowskiego w pierwszym powojennym filmie fabularnym "Zakazane piosenki", a zaraz potem w komedii "Skarb" tego samego reżysera. Współpracowała z Teatrem Narodowym pod dyrekcją Juliana Tuwima (1947-1949), z Teatrem Wojska Polskiego (potem Dramatyczny) (1949-1952), Teatrem Komedia (1966-1980), a także kabaretami: Szpak, STS, Buffo i "Wieczorkiem przy mikrofonie". Przez dwa lata wykładała interpretację piosenki w Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1962-1964). Od 1961 r. związana była z Teatrem Telewizji, gdzie debiutowała u Konrada Swinarskiego w spektaklu "Przesada". Wystąpiła w wielu filmach, w tym w takich komediach, jak "Och, Karol" Romana Załuskiego (1985) czy "Rozmowy kontrolowane" Sylwestra Chęcińskiego (1992). Stworzyła pamiętne kreacje w serialach telewizyjnych: "Wojna domowa" (1965), "Stawka większa niż życie" (1967), "Wielka miłość Balzaca" (1973), "Czterdziestolatek" (1974) i "Czterdziestolatek 20 lat później" (1993) oraz ostatnio "Złotopolscy" (1998). Za swoje osiągnięcia artystyczne była wielokrotnie nagradzana. W latach 1961-1967 rokrocznie otrzymywała Srebrną Maskę - nagrodę dla najpopularniejszej aktorki, w 1996 r. uhonorowana została Prometeuszem - Nagrodą Artystyczną Polskiej Estrady za szczególne osiągnięcia dla sztuki estradowej.
W tym roku Alina Janowska obchodzi jubileusz 85. urodzin, a film Izabeli Szylko "Niezawodny System" jest jej wielkim powrotem na duży ekran.
Wojciech Siemion aktor teatralny i filmowy, reżyser, dyrektor teatrów.
W latach 1947-50 studiował na Wydziale Prawa na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Na początku swojej drogi artystycznej statystował w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu oraz uczęszczał do Studium Dramatycznego Karola Borowskiego. Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie ukończył w 1951 r. Stworzył niezapomniane role w wielu teatrach w Polsce, m.in. w Polskim w Szczecinie, Polskim we Wrocławiu, oraz warszawskich: Ateneum, Powszechnym, Komedia, Narodowym. W latach 1966-1968 był Dyrektorem Artystycznym Teatru Komedia, a w 1972 r. założył Teatr "Stara Prochownia". Współpracował także z STS-em oraz Kabaretem "Pod Egidą". Przez wiele lat był wykładowcą Akademii Teatralnej w Warszawie. Na dużym ekranie debiutował w 1951 r. w filmie "Załoga" Jana Fethke. Wystąpił w takich filmach, jak "Zezowate szczęście" Andrzeja Munka (1960), "Giuseppe w Warszawie" Stanisława Lenartowicza (1964), "Poszukiwany, poszukiwana" Stanisława Barei (1972), "Ziemia obiecana" Andrzeja Wajdy (1974), "Kolejność uczuć" Radosława Piwowarskiego (1993), "Przedwiośnie" Filipa Bajona (2000). Szczególną sympatię i uznanie widzów przyniosły mu role
w serialach: "Czterej pancerni i pies", "Rodzina Leśniewskich", "Alternatywy 4", a ostatnio "Złotopolscy".
Szymon Bobrowski w 1994 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną w Łodzi. Debiutował rolą w filmie "Kamień na kamieniu" w reżyserii Ryszarda Bera (1995). W latach 1996 - 1999 był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu, a od 2000 roku jest związany z Teatrem Powszechnym w Warszawie. Wystąpił w filmach: "Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową" Krzysztofa Zanussiego (2000), "Samotność w sieci" Witolda Adamka (2006) czy "Hania" Janusza Kamińskiego (2007). Wielką popularność przyniosła mu rola prawnika Bartka Malickiego w serialu "Magda M".
