ROBERT De NIRO (Paul Vitti) rozpoczął swą karierę filmową w 1969 roku, w filmie Briana De Palmy The Wedding Party. Do roku 1973, dwukrotnie zdobył nagrodę nowojorskich krytyków filmowych, w kategorii najlepszego aktora drugoplanowego, za role w filmach: Uderzaj powoli w bęben i Ulice nędzy Martina Scorsese.
W roku 1974, De Niro otrzymał Oskara, w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy, za rolę młodego Vita Corleone w Ojcu chrzestnym, część II, a w roku 1980, nagroda ta przypadła mu po raz drugi, tym razem w kategorii najlepszego aktora, za rolę Jake’a La Motty w filmie, Wściekły byk Martina Scorsese. De Niro zdobył także cztery nominacje do tej nagrody za role: Travisa Bickle w Taksówkarzu, weterana wojny wietnamskiej w Łowcach jeleni Michaela Cimino, pacjenta obudzonego ze stanu katatonii w Przebudzeniu Penny Marshall, a także za rolę przestępcy, szukającego zemsty w remake’u filmu Przylądek strachu, w reżyserii Martina Scorsese.
De Niro wystąpił także w filmach: Ostatni magnat Elii Kazana, 1900 Bernardo Bertolucci’ego, True Confessions i Zakochać się Ulu Grosbarda, Dawno temu w Ameryce Sergia Leone, Król dowcipu, New York, New York, Chłopcy z ferajny i Kasyno Martina Scorsese, Brazil Terry’ego Gilliama, Misja Rolanda Joffe'a, Nietykalni Briana De Palmy, Harry Angel Alana Parkera, Zdążyć przed północą Martina Bresta, Jacknife Davida Jonesa, Stanley and Iris Martina Ritta, Nie jesteśmy aniołami Neila Jordana, Ognisty podmuch Rona Howarda, Chłopięcy świat Michaela Caton-Jonesa, Dziewczyna gangstera Johna McNaughtona, Prawo Bronxu, Frankenstein Kennetha Branaghana, Gorączka Michaela Manna, Uśpieni oraz Fakty i akty Barry’ego Levinsona, Pokój Marvina Jerry’ego Zaksa, Fan Tony’ego Scotta, Copland Jamesa Mangolda, Wielkie nadzieje Alfonso Cuaróna, Jackie Brown Quentina Tarantino, Ronin Johna Frankenheimera, Depresja gangstera Harolda Ramisa, Bez skazy Joela Schumachera, Rocky i Łoś Superktoś Des McNuffy, Poznaj mojego tatę Jay’a Roacha, Ludzie honoru George’a Tillmana, 15 minut Johna Herzfelda i Rozgrywka Franka Oza. Ostatnio mogliśmy go zobaczyć w filmie Michaela Caton-Jonesa City By The Sea i w komedii Showtime, gdzie wystąpił razem z Eddie Murphy.
De Niro z upodobaniem zajmuje się swoją firmą producencką, Tribeca Productions i Tribeca Film Center, którą założył w 1988 roku, wraz z Jane Rosenthal, która jest producentem Depresji gangstera. Za pośrednictwem firmy pracuje nad filmami w roli producenta, reżysera i aktora.
Film Prawo Bronxu, wyprodukowany przez firmę Tribeca był debiutem reżyserskim De Niro.
W roku 1992 rozpoczęła działalność Tribeca TV, której pierwszym sukcesem był serial Tribeca, a jednym z producentów wykonawczych serialu był De Niro. W roku 1998, firma wyprodukowała na zlecenie NBC serial o życiu Sammy’ego „Byka” Gravano.
W maju 2002 roku, De Niro i Rosenthal z ogromnym sukcesem zaprezentowali pierwszy coroczny Tribeca Film Festival, którego misją jest pomoc w przywracaniu do życia dolnego Manhattanu, po ataku terrorystycznym z dnia 11 września.
BILLY CRYSTAL (Ben Sobel/ Producent wykonawczy) wykreował jedną z najbardziej wszechstronnych i płodnych karier w biznesie rozrywkowym, odnosząc sukces zarówno przed kamerą, jako artysta filmowy i telewizyjny, a także poza sceną jako pisarz, reżyser i producent.
Rodzina Crystala była właścicielami jazzowego studia nagrań i legendarnego sklepu muzycznego Commodore, tak więc Crystal dorastał otoczony muzykami. Jego ojciec Jack, był producentem koncertów pokolenia największych jazzowych artystów, włączając w to legendarnego Billy Holliday’a.
Crystal, próbował swoich sił na komediowych scenach różnych klubów, stale rozwijając swoje talenty mimiczne i satyryczne w kreowaniu postaci, które opierał na członkach rodziny lub osobach zaprzyjaźnionych poprzez rodzinny interes. Po odbyciu turnée artystycznego wraz z Billy Joelem, Barry Manilow’em, Neilem Sedaka i Sha Na Na, Crystal stał się popularny, dzięki granej przez siebie postaci, w amerykańskiej operze mydlanej, w której otwarcie jest homoseksualistą, a co było czymś nowym, w seriach telewizji kablowej. W sezonie telewizyjnym 1984-85, odniósł fenomenalny sukces w skali krajowej, kreując niezapomniane role takie jak Fernando i Willie the Masochist, w popularnym programie telewizyjnym Saturday Night Live na NBC.
Wśród filmów, w których Crystal wystąpił są: Running Scared, This is Spinal Tap, The Princess Bride, Wyrzuć mamę z pędzącego pociągu, Memories of Me, Kiedy Harry poznał Sally, City Slickers I i II, Mr. Saturday Night, ( którego również był reżyserem), Dzień ojca, Forget Paris, ( którego także był reżyserem), Kenneth Branagh’a Hamlet, Woody Allena Przejrzeć Harry’ego, Depresja gangstera, My Giant ( był także producentem) i Ulubieńcy Ameryki. Ostatnio użyczył swojego głosu do roli Mike’a Wazowskiego w disneyowskiej produkcji Potwory i spółka.
61*, film Crystala, który zrobił dla amerykańskiej stacji kablowej HBO, jest jego wizytówką jako reżysera i producenta wykonawczego. Film zdobył 12 nominacji do nagrody Emmy, wśród których były nominacje dla najlepszego reżysera i najlepszego wykonawcy filmów telewizyjnych. Dodatkowo, Crystal był nominowany jako najlepszy reżyser do DGA Award.
Był autorem Sessions, ciepło przyjętej przez krytykę serii HBO, którą sam napisał i wyprodukował, stając się pierwszym komikiem, który wystąpił ze swoim show jednego aktora Midnight Train to Moscow, w byłym Związku Radzieckim. Było to jedno z czterech tego typu przedstawień, które zrealizował dla HBO. Jest laureatem sześciu nagród Emmy, sześciu nagród American Comedy oraz siedmiu Cable Ace Awards.
Crystal był trzykrotnie gospodarzem wieczoru podczas rozdania nagród Grammy i siedmiokrotnym Mistrzem Ceremonii, na oscarowej gali. Jako zagorzały obrońca praw człowieka, Crystal był, razem z Robinem Williamsem i Whoopi Goldberg, współ-gospodarzem, w ośmiu programach telewizyjnych HBO, Comic Relief, mających cel charytatywny.
LISA KUDROW (Laura Sobel), której rola nieustabilizowanej emocjonalnie i zakompleksionej nastolatki, Pheobe Buffay, w hitowym serialu komediowym Przyjaciele, dała jej Emmy Award i Screen Actors Guild Award, a także nominacje do Złotego Globu i American Comedy Award.
Za swoją rolę w filmie Dona Roosa The Opposite of Sex z 1998 roku, Kudrow została okrzyknięta najlepszą aktorką drugoplanową, przez New York Film Critics i otrzymała nominację do nagród Independent Spirit Award, a także Chicago Film Critics Award. W 2000 roku, została uhonorowana Blockbuster Award, a także nominacją do American Comedy Award, za swoją grę aktorską u boku Roberta De Niro i Billy Crystala, w międzynarodowym hicie Depresja gangstera.
Jej ostatnie kreacje filmowe obejmują filmy Diane Keaton Gorąca linia, Nory Ephron Numer stulecia, Romy & Michele’s High School Reunion, Clockwatchers, a także film Alberta Brooksa Mother.
Pomimo, że urodziła się w Kalifornii i pomimo swojej fascynacji aktorstwem, nigdy nie brała pod uwagę kariery filmowej, aż do ukończenia swoich studiów na wydziale biologii, na Vassar College. Zamierzała zająć się badaniami medycznymi, chcąc pójść w ślady ojca - lekarza, znanego specjalisty od bólu głowy. W tym czasie, dobry przyjaciel jej brata, aktor i komik Jon Lovitz, dodał jej odwagi w realizacji jej marzeń. Lisa rozpoczęła naukę zawodu u nauczycielki aktorstwa, Cynthii Szigeti i u nauczyciela, aktora Iana Tuckera, by w 1989 roku, zostać przyjętą na członka słynnej trupy z Los Angeles, The Groudlings.
Kudrow wyróżniła się, pojawiając się w dwóch serialach jednocześnie: Przyjaciele i Szaleję za tobą.
Aktualnie kręci film oparty na potwornych morderstwach (Wonderland Murders), razem z Val Kilmerem, który gra gwiazdę porno Johna Holmsa.
JOE VITERELLI (Jelly) wystąpił w ponad czterdziestu filmach, a ostatnie z nich to: Face to Face, Płytki facet i Serving Sara.
Z równym efektem, tak w dramacie jak i w komedii, Viterelli wystąpił w następujących filmach: Agencie podaj łapę, Depresja gangstera, Mickey niebieskie oko, American Strays, Eraser, Heaven’s Prisoners, The Crossing Guard, Firma, Ruby i State of Grace. Wystąpił również jako Nick Valenti w filmie Woody Allena Strzały na Broadwayu i jako Clamato w parodii filmowej Mafia!
Wśród filmów telewizyjnych są What She Doesn’t Know, In the Shadow of a Killer i Palace Guard. Zagrał również w dramacie opartym na historii z Las Vegas The Strip i wystąpił gościnnie w serialach Fallen Angels, The Commish i Equal Justice.
Viterelli późno rozpoczął swoją karierę filmową. Przez ponad dwadzieścia pięć lat, odrzucał niezliczone propozycje, składane mu przez producentów, reżyserów i kierowników castingów. Odmówił także Leo Penn, zaprzyjaźnionemu filmowcowi, któremu powiedział: – „Zawsze wiodłem skromne, nie rzucające się nikomu w oczy, życie, a teraz ty chcesz, żebym zaczął występować przed kamerą, na wielkim ekranie?”
Później w 1981 roku, Sean Penn (syn Leo Penna) zadzwonił do Viterelliego, mówiąc mu, że mają problem z znalezieniem osoby, do roli faceta z Lower East Side, do filmu, który akurat kręcą w jego starych okolicach, na Mott Street. Próba Viterelliego wypadła pomyślnie. Zadebiutował w filmie Phila Joanou State of Grace, a reszta to już historia.
CATHY MORIARTY-GENTILE (Patty LoPresti) zadebiutowała w wieku 18 lat, w filmie Martina Scorsese Wściekły byk, w roli, za którą została nominowana do nagrody BAFTA, otrzymała dwukrotną nominację do Złotego Globu, a także nominację do Academy Awards, za najlepszą rolę drugoplanową.
Następnie, po swoim debiucie we Wściekłym Byku, pojawiła się w następujących filmach: Gliniarz z przedszkola, Babka z zakalcem, Matinee, The Gun In Betty Lou’s Handbag, Another Stakeout, w filmie Stevena Spilberga Kacper i w Forget Paris Billy’ego Crystala.
Wśród filmów, w których wzięła udział są: Hugo Pool, Pół sen pół ryba,
Copland, Digging to China, remake z 1999 roku Gloria, Crazy In Alabama i The Prince of Central Park. W 1998, Moriarty-Gentile zgrała rolę dobrej czarownicy Gert, w filmie Fox Home Video, Casper Meets Wendy. Użyczyła także swojego głosu Ruby’iemu, bezpańskiemu psu, z disneyowskiego DVD, Lady and the Tramp II: Scamp’s Adventures.
Latem 1999 roku, wyszła za mąż i od tamtej pory spędza więcej czasu w Nowym Yorku, razem ze swoim mężem Josephem Gentile, znanym nowojorskim finansistą, ze swoimi dziećmi: bliźniętami, Josephem Johnem i Catherine’ą Patricią, oraz z ich nowonarodzoną córką, Annabellą Rose.
