Eddie Murphy (Jim Evers)
Właśc. Edward Regan Murphy. Amerykański aktor, producent, reżyser i scenarzysta. Urodził się 3.04.1961 roku w Brooklynie, w Nowym Jorku. Ojciec policjant zmarł, gdy Eddie miał osiem lat. Wychowywał się w Hampstead, Long Island. W wieku 15 lat, ucząc się jednocześnie w Roosevelt High School, rozpoczął występy jako komik w centrach młodzieżowych i lokalnych barach. Po ukończeniu szkoły nadal występował, przeważnie w nocnych klubach. Wielką popularność przyniósł mu udział w cyklicznym programie komediowym telewizji NBC „Saturday Night Live” (od 1980 roku), w którym kariery rozpoczynali także John Belushi, Steve Martin, czy Bill Murray. Filmowy debiut w komediowym thrillerze policyjnym z Nickiem Nolte „48 godzin” okazał się wielkim sukcesem. Serii kasowych i prestiżowych porażek doznał na początku lat 90., poczynając od filmu „Noce Harlemu”. Jednak kolejnym kasowym triumfem był „Gruby i chudszy”. Wystąpił w teledysku Michaela Jacksona „(Do You) Remember the Time”. Był producentem wykonawczym filmów telewizyjnych: „The Kid Who Love Christmas” (1990) i „Clippers” (1991). Od 1993 roku jest mężem Nicole Mitchell, mają troje dzieci.
Filmografia:
1980 – Saturday Night Live (seria TV, do 1984 roku, także współscenarzysta), 1982 – 48 godzin (48 Hrs.), 1983 – Nieoczekiwana zmiana miejsc (Trading Places), Eddie Murphy delirious (TV, także scenarzysta), 1984 – Best Defense (wideo: Najlepsza obrona TVP: Najlepszą obroną jest atak), Gliniarz z Beverly Hills (Beverly Hills Cop), 1986 – Złote dziecko (The Golden Child, także producent wykonawczy), 1987 – Hollywood Shuffle, Gliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills II, także współautor scenariusza), Eddie Murphy Raw (także scenarzysta, współproducent), Uptown Comedy Express (TV), 1988 – Książę w Nowym Jorku (Coming to America, także projekt scenariusza), 1989 – Harlem Nights (wideo, TVP: Noce Harlemu, także reżyseria, scenariusz, producent wykonawczy), What’s Alan Watching ? (TV, także producent), 1990 – Kolejne 48 godzin (Another 48 Hrs., także projekt scenariusza), 1992 – Bumerang (Boomerang, także project scenariusza), Fałszywy senator (The Distinguished Gentelman), 1994 – Beverly Hills Cop III (wideo: Gliniarz z Beverly Hills III), 1995 – Wampir w Brooklynie (Vampire In Brooklyn, także koproducent, project scenariusza), 1996 – Gruby i chudszy (The Nutty Professor, także współproducent), 1997 – Gliniarz z mertopolii (Metro), 1998 – Doktor Dolittle (Dr. Dolittle), Cudotwórca (Holy Man), Mulan (Mulan, tylko głos), Life (wideo: Życie, także producent), 1999 – Wielka heca Bowfingera (Bowfinger), The PJs (serial TV, tylko głos, także project scenariusza, producent wykonawczy), 2000 – Gruby i chudszy 2 (The Nutty Professor II: The Klumps, także producent wykonawczy), 2001 – Doktor Dolittle 2 (Dr. Dolittle 2), Shrek (Shrek, tylko głos), Showtime (Showtime), 2002 – Pluto Nash, inny tytuł: The Adventures of Pluto Nash (DVD: Pluto Nash), I Spy (DVD: Ja, szpieg) 2003 – Dzieciaki u taty (Daddy Day Care), Nawiedzony dwór (The Haunted Mansion), Shrek 2 (tylko głos, w realizacji), The Incredible Shrinking Man (w realizacji, także producent wykonawczy).
Terence Stamp (Ramsley)
Angielski aktor. Urodził się 22.07.1939 roku w Londynie, w rodzinie robotniczej. Ze względu na niebezpieczeństwo niemieckich nalotów jego rodzice przenieśli się do Plaistow. Rozpoczynał karierę na scenie. Rozgłos przyniosła mu tytułowa rola w adaptacji powieści Hermanna Melville’a „Billy Budd” dokonanej przez Petera Ustinova. Zdobył za nią nominację do Oscara oraz Złoty Glob dla najlepszego debiutanta. Trzy lata później, za błyskotliwą rolę porywacza w adaptacji powieści Johna Fowlesa „Kolekcjoner”, zdobył nagrodę dla najlepszego aktora na MFFF w Cannes. W 1969 roku po nieudanym romansie z modelką Jean Shrimpton, nękany coraz większymi problemami z alkoholem i narkotykami, przeniósł się na pięć lat do Indii i tylko okazjonalnie kręcił filmy w Europie. Do filmu wrócił na stałe pod koniec lat 70. Popularność przyniosła mu rola demonicznego generała Zoda w dwóch pierwszych częściach „Supermana”. Z doskonałym przyjęciem spotkała się jego rola transwestyty w „Priscilli, królowej pustyni” (nominacja do nagrody BAFTA). Za świetny występ w kameralnym thrillerze Stevena Soderbergha „Angol” (rola ta została napisana specjalnie z myślą o Stampie) zdobył nominacje do nagród: Independent Spirit Award (2000) za najlepszą rolę męską i London Film Circle (AFLS) dla najlepszego aktora. Napisał trzy kiążki wspomnieniowe: „Coming Attractions” (1988, autobiografia), „Stamp Album” (książka poświęcona matce) oraz książkę kucharską (wraz z Elizabeth Buxton), a także powieść „The Night”.
Filmografia:
1962 – Billy Budd (Billy Budd), Czas rozprawy (Term of Trial), 1965 – Kolekcjoner (The Collector), 1966 – Modesty Blaise (TVP: Modesty Blaise), 1967 – Z dala od zgiełku (Far from the Madding Crowd), Czekając na życie (Poor Cow), 1968 – Blue (Top Canal: Błękit), Fade-In, inny tytuł: Iron Cowboy (Polsat: Żelazny kowboj), Trzy kroki w szaleństwo, nowela Toby Dammit (Histoire extraordinaires: Toby Dammit), Teorema (TVP: Teoremat), 1970 – The Mind of Mr. Soames, 1971 – Una Stagione all’ Inferno, 1975 –Hu-Man, 1976 – Strip-Tease, Boska istota (La divina creatura), 1977 – Black-Out, 1978 – The Thief of Bagdad (TV, w Europie rozpowszechniany w kinach pod tytułem: Le voleur de Bagdad), Superman (TVP: Superman), 1979 – Meetings with Remarkable Men, Amo non amo, 1980 – Mistero en la Isla de los Monstrous, inny tytuł: Monster Island, Superman II, 1981 – Morte in Vatican, inny tytuł: Death in the Vatican, 1984 – Wykonać wyrok (The Hit), The Company of Wolves (wideo, TVP: W towarzystwie wilków), 1986 – Link, Orły Temidy (Legal Eagles), Directed by William Wyler (dok.), Hud, inny tytuł: Skin, Deadly Recruits (TV), Cold War Killers (TV), The Alamut Ambush (TV), 1987 – The Sicilian (wideo, TVP: Sycylijczyk), Wall Street (Wall Street), 1988 – Młode strzelby (Young Guns), Alien Nation (wideo: Obcy przybysze), 1990 – Genuine Risk, 1991 – Stranger in the House (także reżyseria), 1992 – Beltenebros, inny tytuł: Prince of Shadows (wideo: Książę ciemności), 1993 – Niesamowita McCoy (The Real McCoy), 1994 – Priscilla, królowa pustyni (The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert), 1996 – Mindbender, inny tytuł: Uri Geller (wideo: Siłą woli), 1997 – Tiré á part, inny tytuł: Limited Edition, Bliss (wideo:), Dream with Fishes, Miłość i śmierć w Wenecji (Wings of a Dove), The Hunger (serial TV), 1998 – Love Walked In, 1999 – Wielka heca Bowfingera (Bowfinger), Angol (The Limey), Gwiezdne wojny, Epizod 1: Mroczne widmo (Star Wars Episode I: The Phantom Menace), Kiss the Sky (DVD: Całując niebo), 2000 – Czerwona planeta (Red Planet), 2001 – Ma femme est une actrice, Revelation, 2002 – Full Frontal. Wszystko na wierzchu (Full Frontal), 2003 – Smalville (serial TV, TVN: Miasteczko Smalville, odc. Calling, Exodus, Exile, Phoenix), My Boss’s Daughter, inny tytuł: The Guests (DVD: Córka mojego szefa), The Kiss, Nawiedzony dwór (The Haunted Mansion), Dead Fish ( w realizacji).
Jennifer Tilly (Madame Leota)
Właśc. Jennifer E. Chan. Amerykańska aktorka. Urodziła się 16.09.1958 roku w Harbor City, w Kalifornii. Jej ojciec był z pochodzenia Chińczykiem, matka – amerykańską nauczycielką. Po rozwodzie rodziców, gdy miała 6 lat, przeniosła się z matką na kilka lat do Kanady. Ukończyła Stephe’s College w Missouri, gdzie studiowała wiedzę o teatrze. Pisała także artykuły do lokalnych pism. Karierę rozpoczęła w teatrze i w serialach telewizyjnych. Zdobyła nominację do Oscara w kategorii „najlepsza kobieca rola drugoplanowa” za rolę w „Strzałach na Broadwayu” Woody’ego Allena. Wyróżniono ją International Fantasy Film Award dla najlepszej aktorki za występ w „Bound” braci Wachowskich (także nagroda MTV za najlepszy pocałunek, wspólnie z Giną Gershon), Saturn Award (najlepsza aktorka) za horror „Bride of Chucky” oraz Blockbuster Entertainment Award (najlepsza rola drugoplanowa) za „Kłamcę, kłamcę”. Jej siostrą jest znana aktorka Meg Tilly.
Jennifer Lilly odnosi sukcesy także w teatrze. Zdobyła nagrodę Theater World Award for Most Promising Newcomer za występ w sztuce „One Shoe Off” w Joseph Papp Theater oraz Dramalogue Award za „Vanities”. Występy w telewizyjnym programie „The Garry Shandling Show” (1987) przyniosły jej nominację do prestiżowej Cable ACE Award, a za telewizyjny film „Heads” dostała Gemini Award. Była scenarzystką serialu „Mary” (1985). Ma ukochanego kota Corky i kolekcję ponad 400 par butów. Skomponowała muzykę do filmu „Inside Job” (2000).
Filmografia:
1983 – Boone (serial TV), 1984 – No Small Affair (wideo: Wielkie uczucie), Shaping Up (serial TV), Hill Street Blues (serial TV, TVP: Posterunek przy Hill Street, do 1985 roku), 1985 – Moving Violations (wideo: Akademia ruchu), Remington Steele (serial TV, TVP, Polonia1: Detektyw Remington Steele, odc. Dancer, Prancer, Donner and Steele), 1986 – Inside Out, Stir Crazy (serial TV, odc. Basic Straining), Cheers (serial TV, TVP: Zdrówko, odc. Second Time Around), 1987 – He’s My Girl, Rented Lips, Remote Control, 1988 – High Spirits (wideo, TVP: Zjawy), Johnny Be Good (wideo: Bądź dobry, Johnny), 1989 – Wspaniali bracia Baker (The Fabulous Baker Boys), Far from Home, Let It Ride (wideo: Niech się dzieje, co chce), Moonlighting (serial TV, TVP: Na wariackich papierach, odc. Plastic Fantastic Lovers), 1991 – Scorchers (wideo: Gorąca noc), The Doors (The Doors),1992 – Dream On (serial TV, TVN: Życie jak sen, odc. What Women Want) 1993 – Made In America (wideo: Made In America), Shadow of the Wolf, inny tytuł: Agaguk (wideo: Cień wilka), Key West (serial TV), The Webbers, inne tytuły: At Home with the Webbers; Webber’s World (wideo: Zwariowana rodzinka), Heads (TV, wideo: Nagłówki i półgłówki), 1994 – Strzały na Broadawayu (Bullets Over Broadway), Ucieczka gangstera (The Getaway), Embrace of the Vampire, inny tytuł: The Nosferatu Diaries: Embrace of the Vampire, Double Cross, 1995 – Birds of Prey (wideo: Drapieżny ptak), 1996 – The Pompatus of Love, House Arrest (wideo: Areszt domowy), Bound (wideo: Brudne pieniądze), American Strays, Man with the Gun, inne tytuły: Gun for Hire; Hired for Killing (wideo: Człowiek z pistoletem), Gun (serial TV, odc.All The President’s Women), 1997 – Kłamca, kłamca (Liar, Liar), Edie & Pen, The Wrong Guy, Gun, Bella mafia (serial TV, RTL7: Kobiety mafii), 1998 – Bride of Chucky (wideo: Narzeczona laleczki Chucky), Relax… It’s Just Sex, Hoods, Music from Another Room (wideo: Melodie miłości), Family Guy (serial TV, tylko głos), Sin City Spectacular (serial TV), 1999 – The Muse (wideo: Muza), Goosed, Do Not Disturb (wideo: Niemy świadek), Bartok the Magnificent (V, tylko głos, wideo: Bartok wspaniały), Stuart Malutki (Stuart Little, tylo głos), Kumpel do bicia (Pay It to the Bone), 2000 – Bruno, inny tytuł: The Dress Code, Cord, The Crew (DVD: Ferajna), Dancing at the Blue Iguana, Pigs Next Door (serial TV, tylko głos), Hey, Arnold! (serial TV, TVP: Arnold, odc. Suspended; Ernie in Love, tylko głos), 2001 – Dirt, Sister Mary Explains It All (TV), Fast Sofa, The Cat’s Meow, Ball in the House, Potwory i spółka (Monsters, Inc., tylko głos), The Kid (TV), Babylon Revisited, 2002 – The Magnificent Ambersons (TV, Hallmark : Wspaniałość Ambersonów), Stage On Screen : The Women (TV), A Piece of My Heart, Sex & Violence, 2003 – Hollywood North, Jericho Mansions, Nawiedzony dwór (The Haunted Mansion), Nowhere to Go But Up, El Padrino, The Civilization of Maxwell Bright, Avenue A, Home on the Range, Second Best (w realizacji), Lil’ Pimp (w realizacji, tylko głos), Saint Ralph (w realizacji), Deluxe Combo Platter (w realizacji), Bailey’s Millions (w realizacji)
