Godfrey Reggio (reżyser / producent)
Tworząc trylogię "Qatsi", Godfrey Reggio wynalazł własny, oryginalny styl, pozbawiony tradycyjnej fabuły. Równie nietypowy jak osoba jego twórcy.
Reggio urodził się w 1940 r. w Nowym Orleanie, wychował w południowo-zachodnim rejonie stanu Louisiana. W wieku 14 lat przystał do Braci Chrystusowych, rzymsko-katolickiego zakonu pontyfikalnego, w którym pozostał aż do wieku 28 lat. Lata 60. spędził w Nowym Meksyku, ucząc w szkole. W 1963 r. był współzałożycielem Young Citizens for Action, organizacji społecznej zajmującej się pomocą młodzieży z ubogich rodzin. Następną instytucją utworzoną przy jego współudziale była La Clinica de la Gente – zakład świadczący usługi opieki medycznej dla 12-tysięcznej społeczności Santa Fe.
W 1972 r. Reggio wraz z grupą współpracowników założył Instytut Edukacji Regionalnej w Santa Fe, fundację non-profit zajmującą się rozwojem komunikacji społecznej oraz sztuką. Właśnie prowadzone tam badania dostarczyły pierwszych impulsów prowadzących do powstania trylogii Qatsi. W latach 1974 i 1975 dzięki funduszom z American Civil Liberties Union Reggio współorganizował multimedialną kampanię na rzecz publicznej świadomości ingerencji nowoczesnego życia w prywatność.
W ten sposób rozpoczął się jego dwunastoletni okres poszukiwań i pracy nad "Koyaanisqatsi", filmem, który zdobył niezwykły rozgłos na całym świecie. Po sukcesie filmu Reggio ruszył w podróż po 12 krajach, realizując swój drugi film - "Powaqqatsi" (1987).
Po drugim filmie trylogii "Qatsi" Reggio nakręcił krótki film pt. "Anima Mundi". Trwający 28 minut i oprawiony muzyką Philipa Glassa film stanowił kompozycję scen z życia ponad 70 gatunków zwierząt, obrazową refleksję nad pięknem i bogactwem fauny.
W 1993 r. Reggio otrzymał zaproszenie do wzięcia udziału w tworzeniu nowej szkoły badań, studiów i produkcji w dziedzinach sztuk plastycznych, technologii i massmediów, zakładanej w tym czasie przez firmę Benetton. Jako jej pierwszy dyrektor, zrealizował dla 7 - minutowy film pt. "Evidence". W roku 2002 powstało "Naqoyqatsi".
Philip Glass (kompozytor)
Philip Glass współpracował z Godfrey'em Reggio w trakcie pracy przy wszystkich trzech filmach składających się na trylogię "Qatsi".
Glass urodził się w Baltimore w Stanach Zjednoczonych 31 stycznia 1937 r. W wieku sześciu lat Glass zaczął się uczyć gry na skrzypcach, dwa lata później rozpoczął dodatkowo lekcje gry na flecie. W drugiej klasie szkoły średniej złożył wniosek o przedterminowe przyjęcie na Uniwersytet w Chicago i został przyjęty. Wspierany przez rodziców przeniósł się do Chicago.
W wieku 19 lat Glass ukończył Uniwersytet. Naukę kontynuował w The Juilliard School of Music. Inspirował się głównie twórczością amerykańskich kompozytorów. Mając 23 lata studiował u trzech znakomitych mistrzów: Francuza Dariusa Milhauda oraz Amerykanów Vincenta Persichettiego i Williama Bergsmy. W Paryżu przez dwa lata intensywnie studiował pod kierunkiem Nadii Boulanger.
W Paryżu właśnie został zaangażowany przez francuskich filmowców do transkrypcji zapisu hinduskiej muzyki Ravi’ego Shankara na partyturę czytelną dla muzyków z Europy. Zafascynowany tym doświadczeniem, wyrzekł się stylów, które studiował do tej pory i skierował swoja uwagę na tradycyjną muzykę północnej Afryki, Indii i Himalajów.
W połowie lat siedemdziesiątych miał już w swoim dorobku wiele dzieł, w większości napisanych na potrzeby grupy teatralnej Mabou Mines, której był współzałożycielem. Równie ważna w jego dorobku jest opera "Einstein on the Beach", którą stworzył we współpracy z Robertem Wilsonem.
Pierwszym cyklem utworów napisanych przez Glassa do filmu była oprawa muzyczna "Koyaanisqatsi" Godfrey'a Reggio, która spotkała się z entuzjazmem zarówno krytyki jak i publiczności. Do dziś "Koyaanisqatsi" to jedna z najpopularniejszych płyt w całym dorobku Glassa. W późniejszym okresie muzyk coraz częściej komponował na potrzeby kina. Należy wspomnieć tu między innymi: "The Truman Show" Petera Weira (za którą Glass otrzymał Złoty Glob), a także do "Kundun" Martina Scorsese, "Powaqqatsi", "Mishima", "The Thin Blue Line", "A Brief History of Time", "Candyman" oraz "Dracula". Philip Glass skomponował muzykę do filmu "Godziny " (uhonorowaną nominacjami do Złotego Globu oraz Oscara).
Glass jest ponadto autorem szeregu oper ("Satyagraha", "Akhnaten", "The Making of the Representative for Planet 8", "The Fall of the House of Usher", "The Juniper Tree", "Hydrogen Jukebox"), dzieł symfonicznych ("The Light", "Itaipu", "The Violin Concerto", "Low Symphony") oraz kwartetów.
W ciągu ostatnich lat Glass pracował jako kompozytor nad takimi projektami, jak koncert - fantazja na dwóch kotlistów i orkiestrę, "In the Penal Colony" – ilustracja dźwiękowa dla teatru muzycznego oparta na opowiadaniu Franza Kafki, "Voices for Didgeridoi", "Organ and Narrator". Kompozytor współpracował z takimi artystami, jak David Byrne, Paul Simon, Suzanne Vega, Laurie Anderson, Linda Ronstadt, Paul Esswood i Douglas Perry.
Yo-Yo Ma (wiolonczela)
Yo-Yo Ma po raz pierwszy wystąpił jako instrumentalista na koncercie w wieku 5 lat. Jako dziewiętnastolatek był już porównywany z takimi legendami, jak Mścisław Rostropowicz, czy Pablo Casals. Ukończył The Juilliard School of Music oraz Uniwersytet Harvarda. Jest jednym z najlepszych wiolonczelistów naszych czasów. Ma na swoim koncie występy z czołowymi dyrygentami i najbardziej znanymi orkiestrami.
Spośród około 50 nagranych przez niego płyt 14 zostało wyróżnionych nagrodami przemysłu muzycznego Grammy. Jedna z jego ostatnich płyt to zbiór utworów muzyki klasycznej (Classic Yo-Yo Ma), zawierający kompozycje Bacha, Beethovena, Dworzaka, Gershwina, Piazzoli, Rachmaninowa oraz utwory współczesnych kompozytorów (Tan Dun, Edgar Meyer i Mark O'Connor). Obecnie muzyk występuje z The Silk Road Ensemble.
W 2000 r. Ma pracował wraz z kompozytorem Tanem Dunem nad muzyką przeznaczoną do filmu Anga Lee "Crouching Tiger, Hidden Dragon" ("Przyczajony tygrys, ukryty smok"). Wcześniej Ma i Tan Dun współpracowali przy nagrywaniu "Symfonii 1997" ("Heaven Earth Mankind").
W 1988 r. Ma wydał album "Inspired by Bach", jedyne w swoim rodzaju dzieło multimedialne, powstałe przy współpracy z innymi artystami. Obejmuje ono sześć krótkich filmów, których oprawę dźwiękową stanowi sześć suit wiolonczelowych Jana Sebastiana Bacha w wykonaniu Yo-Yo Ma. Zawarty na "Inspired by Bach" zespół krótkich filmów zdobył szereg nagród i wyróżnień.
Dwie płyty nagrane przez artystę w latach 90. - "Hush" z wokalistą Bobby McFerrinem i album z muzyką z filmu "Wieczna miłość" – zyskały status złotych płyt.
W 1997 r. muzyk otrzymał tytuł Artysty Roku, przyznawany podczas rozdania nagród Gramophone Awards.
Ma gra na dwóch własnych instrumentach. Są to: wenecka wiolonczela Montagnana z 1733r. i Davidoff Stradivarius z 1712 r.
Jon Kane (montaż / projekt obrazu)
Jon Kane przy pracy nad "Naqoyqatsi" połączył wszystkie swoje kompetencje i zainteresowania – montażysty, operatora, projektanta oraz specjalisty od oprawy muzycznej filmów.
Kane chciał zostać DJ-em klubowym. Montowaniem filmów wideo zajął się z konieczności, przygotowując na domowym sprzęcie miksy wideoklipów, które puszczał w klubach, w których pracował. Gdy ukształtował własny styl montowania i stosowania efektów scratch, został zauważony przez redakcję kanału MTV. Kane zaczął współpracować z tą stacją. Pod koniec lat 80. projektował i reżyserował klipy reklamowe, następnie także filmy dokumentalne i muzyczne teledyski. Dorobek Kane’a z kilkunastu lat intensywnej pracy w reklamie jest ogromny, w Stanach Zjednoczonych trudno znaleźć dużą i ważną agencję reklamową, z którą by nie współpracował. Założoną przez niego firmę opticnerve™ uważa się za jednego z prekursorów współczesnego filmu reklamowego.
Steven Soderbergh (producent)
Steven Soderbergh to prawdziwy rekordzista branży filmowej. Jako jedyny otrzymał nominację do nagrody Akademii Filmowej w dwóch kategoriach jednocześnie: dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera, ale za dwa różne dzieła. Były to "Traffic" i "Erin Brockovich". Od 1929 roku nie zdarzyło się, by reżyser wygrał w tej kategorii, rywalizując... z samym sobą.
Soderbergh zaczął po amatorsku kręcić filmy już w wieku 13 lat. Po zrealizowaniu dokumentu o zespole rockowym Yes został zaangażowany do nakręcenia pełnometrażowego filmu, rejestrującego koncert tej grupy w Edmontonie. Efektem tej pracy był film muzyczny "9012 Live", który w 1986 r. zdobył nominację do nagrody Grammy.
W dwa lata później Soderbergh ukończył scenariusz nagrodzonego Złotą Palmą w Cannes filmu "Sex, lies, and videotapes" ("Seks, kłamstwa i kasety wideo") z udziałem Jamesa Spadera, Andie MacDowell, Petera Gallaghera i Laury San Giacomo.
Jako producent Soderbergh ma na swoim koncie filmy "The Daytrippers" (1997 r., reż. Greg Mottola) i "Pleasantville" (1998, reż. Gary Ross). Uczestniczył także w produkcji filmu "Suture" Davida Siegela i Scotta McGeheera.
W 2000 r. Soderbergh i George Clooney założyli firmę produkcji filmowej Section Eight, działającą w ramach koncernu Warner Bros.
Joe Beirne (współproducent), ekspert d/s techniki filmowej
Joe Beirne jest producentem i doradcą technicznym przy postprodukcji filmowej i telewizyjnej. Obecnie Beirne pracuje nad pełnometrażowym filmem dokumentalnym nakręconym przez Errola Morrisa.
Beirne urodził się w Nowym Jorku, gdzie również ukończył uczelnię Cooper Union. Jest członkiem Society of Motion Picture and Television Engineers (SMPTE) oraz Association for Computing Machinery (ACM/SIGGRAPH).
Kurt Munkacsi (producent nagrań muzyki i płyty ze ścieżką dźwiękową z filmu)
Od lat bliski współpracownik Philipa Glassa, prezes firmy Euphorbia Productions, będącej właścicielem studia muzycznego Looking Glass, w którym Philip Glass nagrywa swoje kompozycje. Munkacsi jest producentem wszystkich nagrań Glassa od początku jego kariery. Zaprojektował nowatorskie, skomplikowane systemy dźwiękowe, niezbędne do prawidłowego wykonania takich dzieł Glassa, jak opera "Einstein on the Beach" i muzyka do filmów "Koyaanisqatsi", "La Belle et La Bete" ("Piękna i bestia") czy "Monsters of Grace".
Zajmując się produkcją płyt z muzyką filmową Glassa, m.in. do filmów "Koyaanisqatsi" i "Powaqqatsi" współpracował z reżyserami filmowymi, m.in. z Martinem Scorsese, Peterem Weirem, Errolem Morrisem i Paulem Schraderem. Wspólnie z Glassem założył firmę płytową Point Music (w joint venture z koncernem Polygram International). Munkacsi współpracował także z takimi artystami, jak Diamanda Galas, Brian Eno, David Bowie, The Waitresses i Gavin Bryars.
Michael Riesman (dyrygent)
Kompozytor, dyrygent, aranżer, pianista grający na fortepianie, organach i syntezatorach, producent muzyczny, inżynier dźwięku. Komponuje muzykę filmową, baletową, teatralną i koncertową. Od wielu lat współpracownik Philipa Glassa.
Riesman dyrygował orkiestrą kierując wykonaniem wszystkich kompozycji filmowych Glassa, poczynając od "Koyaanisqatsi" – a także muzyki do filmu Martina Scorsese "Kundun", która przyniosła kompozytorowi nagrodę Akademii Filmowej. Pracował również z takimi artystami jak David Bowie, Paul Simon, Ray Manzarek, Gavin Bryars oraz Uakti.
