Realizowanie komedii składających się z wielu warstw jest znakiem rozpoznawczym scenarzysty i reżysera JOHNA HAMBURGA (scenariusz / reżyseria). Jak zostało to udowodnione dzięki wyreżyserowanym przez niego filmom, potrafi on opowiadać zabawne i wiarygodne historie, których źródłem często są wydarzenia codziennego dnia. Wykorzystując formę zabawnego dialogu, czy slapsticku, Hamburg ze zrozumieniem spełnia potrzeby widzów.
W ostatnim filmie Hamburga NADCHODZI POLLY wystąpili Ben Stiller, Jennifer Aniston, Philip Seymour Hoffman, Debra Messing, Hank Azaria, Bryan Brown i Alec Baldwin. Film opowiada historię Reubena Feffera (Stiller), który w całym swoim życiu nigdy nie podjął ryzykownej decyzji. Wiedzie idealny żywot do momentu, kiedy dowiaduje się, że jego idealna żona (Messing) oddaje się uciechom z innym mężczyzną podczas ich miodowego miesiąca. Reuben wraca do domu, żeby się pozbierać i przywrócić swojemu życiu dawny kształt. Wkrótce spotyka na swojej drodze przyjaciółkę z dzieciństwa, Polly Prince (Aniston), która wprowadza Reubena w świat pikantnych potraw, podziemnych klubów salsy, niewidomych zwierząt i życia chwilą.
Hamburg rozpoczął karierę w przemyśle filmowym reżyserując i pisząc scenariusz do niezależnego filmu Safe Men. W filmie wystąpili Sam Rockwell (Niebezpieczny umysł) i Steve Zahn (Co z oczu, to z serca) jako para piosenkarzy – nieudaczników pomyłkowo wziętych za kasiarzy. W pozostałych rolach można było zobaczyć Paula Giamatti (American Splendor), Marka Ruffalo (You Can Count On Me) i Harveya Fiersteina jako szefa przestępczego światka. To dzięki świeżemu i oryginalnemu scenariuszowi Hamburga w projekcie zgodzili się wziąć udział popularni aktorzy. Safe Men miał swoją premierę na festiwalu filmowym w Sundance w 1998 roku, a Hamburg zdobył uznanie środowiska filmowców.
DANNY DeVITO (produkcja) jest aktorem, reżyserem i producentem, który uznawany jest za jedną z najwszechstronniejszych osobistości świata filmu.
DeVito napisał, wyreżyserował i wyprodukował kilka filmów krótkometrażowych, zanim w 1984 roku zadebiutował na dużym ekranie jako reżyser. Znakiem rozpoznawczym DeVito są filmy pełne czarnego humoru - Throw Momma From the Train, Wojna państwa Rose (The War of the Roses), Hoffa, Matilda, Death to Smoochie czy Duplex.
W 1992 roku, DeVito założył firmę produkcyjną Jersey Films. Firma wyprodukowała ponad 20 filmów – nominowana do nagrody Akademii® Erin Brockovich, Man on the Moon, Pulp Fiction, Co z oczu to z serca (Out of Sight), Dorwać małego (Get Shorty), Hoffa, Matilda, Living Out Loud, Garden State, a także Nadchodzi Polly.
Chociaż dwa filmy z DeVito zdobyły Oskara® dla Najlepszego Filmu (Lot nad kukułczym gniazdem i Czułe słówka), dopiero rola Louie’go De Palmy w przeboju telewizyjnym Taxi przyniosła mu międzynarodową sławę. W 1999 roku w ankiecie pisma TV Guide, kreowany przez DeVito Louie De Palma został uznany za Najwspanialszą Postać Telewizyjną Wszechczasów.
DeVito wystąpił także w wielu filmach nie wyprodukowanych przez Jersey - Anything Else, Duża ryba (Big Fish), Renaissance Man, The Big Kahuna, Heist, a także Junior, Powrót Batmana (Batman Returns), Bliźnięta (Twins), Miłość, szmaragd i krokodyl (Romancing the Stone), Klejnot Nilu (Jewel of the Nile), Ruthless People i Tin Men.
DeVito uczęszczał do szkoły Our Lady of Mt. Carmel i Oratory Prep School w Summit, New Jersey, gdzie pojawił się w jednym ze szkolnych przedstawień w roli Św. Franciszka z Asyżu. Po ukończeniu szkoły podejmował się różnych zajęć, ale przez cały czas myślał o aktorstwie.
W końcu zdecydował się zdawać do American Academy of Dramatic Arts w Nowym Jorku i został przyjęty.
Nie mogąc znaleźć pracy, Danny kupił bilet i wyruszył do Hollywood. Po latach spędzonych bez pracy wrócił do Nowego Jorku. Zadzwonił do starego przyjaciela i byłego wykładowcy American Academy, który szukał właśnie aktora do roli w trzech jednoaktówkach pod wspólnym tytułem The Man With the Flower In His Mouth.
Wkrótce Danny zaczął zarabiać pieniądze (60 USD tygodniowo) i powoli odnosić sukces. Jego dorobek sceniczny obejmuje następujące pozycje - Down the Morning Line, The Line of Least Existence, The Shrinking Bride i One Flew Over the Cuckoo’s Nest.
W roku 1975, dzięki dotacji otrzymanej z Amerykańskiego Instytutu Filmowego, Danny i jego żona, aktorka Rhea Perlman, napisali i wyprodukowali Minestrone, który był dwukrotnie prezentowany na festiwalu w Cannes i został przetłumaczony na pięć języków. Nieco później wyprodukowali czarno-biały film krótkometrażowy zrealizowany na taśmie 16-milimetrowej The Sound Sleeper – nagroda w konkursie Brooklyn Arts and Cultural Association.
DeVito dobrze radzi sobie z sukcesem. Nigdy nie zapomina o tym, że przeżył trudne czasy. Tak, jak grany przez niego Louie DePalma, mówi, “Jeśli dzisiaj nie zachowasz się po ludzku, jutro będziesz jadł odpadki.”
MICHAEL SHAMBERG (produkcja) jest partnerem w firmie Double Feature Films razem ze Stacey Sher. Filmy w jego dorobku to nominowana do Oskara® Erin Brockovich, The Big Chill, Pulp Fiction, Camp w reżyserii Todda Graffa, Co z oczu to z serca (Out of Sight), Orbitowanie bez cukru (Reality Bites), 8 Seconds, Dorwać małego (Get Shorty), Sunset Park, Lemur zwany Lolo (Fierce Creatures), Matilda, Feeling Minnesota, Gattaca, Living Out Loud, Man on the Moon, The Caveman’s Valentine, How High, nagrodzona Oskarem® produkcja Rybka zwana Wandą (A Fish Called Wanda), Large’s Ark z Natalie Portman i Zachem Braffem.
Shamberg był także producentem wykonawczym seriali telewizyjnych - Kate Brasher dla CBS, The American Embassy (NBC) oraz UC Undercover (NBC) – sezon 2001-2002. Obecnie pracuje nad realizacją dramatu TV Karen Sisco (ABC) z Carlą Gugino w roli tytułowej.
STACEY SHER (produkcja), partnerka w firmie Double Feature Films razem z Michaelem Shambergiem, ukończyła program Petera Starka na wydziale filmu i telewizji University of Southern California. Karierę w przemyśle filmowym rozpoczynała jako szef działu rozwoju firmy Hill/Obst Productions w 1985 roku. Dwa lata później awansowała na stanowisko wiceprezesa d/s produkcji. Po wzięciu udziału w produkcji filmów Heartbreak Hotel i The Fisher King, Sher została wiceprezesem firmy Lynda Obst Productions w 1991 roku.
W 1992 roku dołączyła do Jersey Films jako wiceprezes. Rok później została prezesem firmy. Dla Universalu wyprodukowała film Orbitowanie bez cukru (Reality Bites). Inne filmy w jej dorobku to Pulp Fiction, Drowning Mona, Dorwać małego (Get Shorty), Matilda, Feeling Minnesota, Gattaca, Living Out Loud, Co z oczu to z serca (Out of Sight), Man on the Moon, Erin Brockovich, The Caveman’s Valentine i How High. Ostatnio zajęła się produkcją filmu Camp w reżyserii Todda Graffa (lipiec 2003).
Sher produkuje obecnie Large’s Ark, z Natalie Portman i Zachem Braffem w rolach głównych.
Sher pełniła funkcję producenta wykonawczego seriali Kate Brasher (CBS), The American Embassy (FOX) i UC Undercover (NBC). Obecnie produkuje dramat Karen Sisco (ABC) z Carlą Gugino i komedię TV Reno 911 (Comedy Central).
Za swoje osiągnięcia, Sher została uhonorowana w 2000 roku nagrodą Women In Film Independent Vision oraz nagrodą Mary Pickford przyznawaną przez szkołę filmową U.S.C. (2002).
JANE BARTELME (producent wykonawczy) rozpoczynała karierę w przemyśle filmowym w Nowym Jorku pracując z takimi sławami jak Francis Ford Coppola, Robert Evans, Bertrand Tavernier, Oliver Stone, Michael Mann i John Schlesinger. Ukończywszy pracę z Oliverem Stone podczas produkcji Talk Radio i Urodzony 4-tego lipca (Born on the 4th of July), Bartelme zdecydowała przenieść się do Los Angeles.
Chociaż nie była w stanie spędzić zbyt dużo czasu w L.A., Bartelme pracowała jako producent stowarzyszony podczas produkcji filmów Bezsenność w Seattle (Sleepless in Seattle) Nory Ephron, Robocop 2, Cutthroat Island, RoboCop 3, Wichry namiętności (Legends of the Fall) Edwarda Zwicka i komedii American Pie 2. Ostatnio pełniła funkcję producenta wykonawczego filmu Bringing Down the House ze Stevem Martinem i Queen Latifah.
Jej dorobek telewizyjny obejmuje następujące pozycje – pilot serialu Level 9 oraz pilot serialu Davida Hobermana Monk. Poza tym, Bartelme jest współproducentką świetnie przyjętego przez krytyków filmu Ruby’s Bucket of Blood z Angelą Bassett.
DAN LEVINE (producent wykonawczy) pełni obecnie funkcję wiceprezesa d/s produkcji i rozwoju Dimension Films. Pracę dla firmy rozpoczął w lipcu 2003 roku.
Wcześniej, Levine był wiceprezesem Jersey Films. W 1999 roku założył nowojorskie biuro firmy. Mieszkając w Nowym Jorku spotkał filmowca Johna Hamburga, co sprawiło, że to właśnie firma Jersey Films wyprodukowała film NADCHODZI POLLY dla Universalu.
Podczas pracy dla Jersey Films, Levine był jednym z koproducentów filmu Camp (scenariusz i reżyseria Todd Graff, lipiec 2003) oraz producentem wykonawczym Supertroopers Broken Lizard (2001).
Po przeniesieniu się do Los Angeles w lutym 2001 roku, Levine przygotował do produkcji film Lightspeed – reżyseria Bryan Singer oraz horror Lost Girls, którego reżyserię powierzono Allenowi Coulterowi. Przygotował także projekty dla takich reżyserów jak Wayne Wang i Mary Harron.
Przed rozpoczęciem pracy dla Jersey, Levine był wiceprezesem d/s rozwoju w New Regency – Tajemnice Los Angeles (L.A. Confidential), Podziemny krąg (Fight Club), Miasto aniołów (City of Angels) oraz Murder at 1600.
Levine rozpoczynał karierę w firmie Douga Wicka, Red Wagon Productions.
Urodzony w Armagh, Północna Irlandia, SEAMUS McGARVEY, B.S.C. (zdjęcia) rozpoczynał karierę jako fotosista. Po ukończeniu szkoły w Londynie zaczął robić zdjęcia do filmów dokumentalnych i krótkometrażowych, z których jeden - Skin (z Ewenem Bremnerem - Trainspotting) – został nominowany do nagrody Royal Television Society Cinematography. W 1995 roku zrealizował zdjęcia do debiutu fabularnego Michaela Winterbottoma Butterfly Kiss.
W 1997 roku, McGarvey robił też zdjęcia do filmu Atlantic w reżyserii Sama Taylor-Wooda (nominacja do nagrody Turner 1998). Film ten rozpoczął współpracę między filmowcami. Ostatnio McGarvey realizował światło do serii portretów aktorów hollywoodzkich przygotowanych przez Taylor-Wooda dla magazynu GQ (listopad 2002). W 1998 roku, McGarvey został najmłodszym członkiem Brytyjskiego Stowarzyszenia Operatorów Filowych.
Dorobek McGarveya obejmuje następujące pozycje: nominowane do nagrody Akademii® Godziny (The Hours) z Nicole Kidman, Meryl Streep i Julianne Moore w reżyserii Stephena Daldry; The Actors z Michaelem Caine w reżyserii Conora McPhersona; Enigma z Kate Winslet w reżyserii Michaela Apteda; Wit HBO z Emmą Thompson w reżyserii Mike’a Nicholsa; Przeboje i podboje (High Fidelty) Stephena Freara z Johnem Cusackiem; The War Zone Tima Rotha; oraz The Winter Guest z Emmą Thompson i Phyllidą Law w reżyserii Alana Rickmana.
McGarvey zrealizował także liczne teledyski dla takich artystów jak Elton John, U2, Robbie Williams i PJ Harvey.
ANDREW LAWS (scenografia) pracuje w przemyśle filmowym od 1995, kiedy przerwał pracę architekta dla swojej nowej pasji scenografii. Ostatnio zaprojektował scenografię do romantycznej komedii kostiumowej Do diabła z miłością (Down With Love) z Renée Zellweger i Ewanem McGregorem oraz do filmu Davida Zuckera My Boss’s Daughter z Ashtonem Kutcherem. Inne filmy w jego dorobku to thriller Joela Schumachera Telefon (Phone Booth), Tigerland – oba filmy z udziałem Colina Farrella; The Minus Man z Owenem Wilsonem w reżyserii Hamptona Fanchera.
Zanim zaczął pracować jako scenograf, Laws pełnił funkcję dyrektora artystycznego takich filmów jak Swordfish, 60 sekund (Gone in Sixty Seconds), Simpatico i Rushmore. Urodzony w Wielkiej Brytanii, przeniósł się do Stanów Zjednoczonych jako dziecko. Ukończył University of California w Santa Cruz oraz wydział architektury U.C.L.A.
WILLIAM KERR (montaż) pracował przy montażu takich produkcji filmowych jak Undercover Brother, Gruby i chudszy II (Nutty Professor II: The Klumps), My Fellow Americans i Tommy Boy. Za pracę w telewizji zdobył osiem nagród Emmy – film dokumentalny The Beatles, który także wyprodukował w dwudziestą rocznicę wydania albumu Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Kerr zmontował także odcinki serialu telewizyjnego Undeclared.
Dorobek NICKA MOORE (montaż) obejmuje takie filmy jak romantyczna komedia Richarda Curtisa To właśnie miłość (Love Actually); Był sobie chłopiec (About a Boy) – nominacja do nagrody za Najlepszy Montaż przyznawanej przez American Cinema Editors; Notting Hill Rogera Michella; Divorcing Jack Davida Caffreya; Land Girls Davida Lelanda oraz Goło i wesoło (The Full Monty) – nominacja do nagrody BAFTA za Najlepszy Montaż.
RANDALL POSTER (kierownictwo muzyczne) pracował ostatnio podczas realizacji filmu Richarda Linklatera Szkoła rocka (School of Rock) oraz dramatu kostiumowego Uśmiech Mony Lizy (Mona Lisa Smile) w reżyserii Mike’a Newella. Inne filmy w dorobku Postera to Old School Todda Phillipsa, Zoolander Bena Stiller, Pokojówka na Manhattanie (Maid in Manhattan) Wayne’a Wanga oraz Poznaj moich starych (Meet the Parents) Jaya Roacha – ten właśnie film zapoczątkował jego współpracę ze scenarzystą/reżyserem Nadchodzi Polly Johnem Hamburgiem.
Poster pracował także z reżyserem Wesem Andersonem - Bottle Rocket, Rushmore i The Royal Tenenbaums, a obecnie bierze udział w realizacji najnowszego filmu Andersona, The Life Aquatic, do którego zdjęcia kręcone są w Rzymie.
Mieszkający w Nowym Jorku, Poster pracował z tak uznanymi reżyserami jak Todd Haynes, Kevin Smith, Danny Boyle, Mary Harron, Larry Clark, Kimberly Peirce oraz Harmony Korine.
Wszechstronność i talent kompozytora THEODORE’A SHAPIRO (muzyka) znalazły potwierdzenie w licznych filmach, do których skomponował muzykę, a także salach koncertowych. Ostatnio, artysta stworzył ścieżkę muzyczną do przebojowej komedii Todda Phillipsa Old School, a także View from the Top oraz Not Another Teen Movie. Inne filmy w jego dorobku to Heist i State and Main Davida Mameta; niezależna produkcja Girlfight w reżyserii Karyn Kusama; Love in the Time of Money Petera Mattei; Hurricane Streets Morgana Freemana; debiut reżyserski Johna Hamburga Safe Men, Wet Hot American Summer i On the Ropes.
Wkrótce na ekrany wejdzie film z Benem Stillerem i Owenem Wilsonem Starsky and Hutch, w reżyserii Todda Phillipsa, do którego muzyka będzie dziełem Shapiro.
Kompozycje symfoniczne Shapiro to m.in.: “Chambers” (dla małej orkiestry symfonicznej) –L.A. Philharmonic i St. Paul Chamber Orchestra; “Avenues” (koncert na fortepian i orkiestrę) - Seattle Symphony oraz Milwaukee Symphony Orchestra; “Of Blood and Carnations” (dla orkiestry) - N.Y. Chamber Orchestra i Ft. Worth Symphony Orchestra.
