„Na psa urok” w reżyserii Charlesa Bartona był pierwszym pełnometrażowym filmem aktorskim wytwórni Disneya. Zrealizowano go na podstawie powieści Feliksa Saltena, twórcy przygód jelonka Bambi. Po premierze w 1959 roku, „Na psa urok” wzbudził wręcz entuzjazm widzów. Historię chłopca Wilby’ego Danielsa (w tej roli wystąpił ówczesny idol nastolatków, Tommy Kirk), który za sprawą pradawnego zaklęcia zamienił się w pasterskiego psa, chwalono za świetne tempo i niewymuszone poczucie humoru, a także za zręcznie wyrażone dydaktyczne przesłanie. Chłopiec bowiem może powrócić do swojej poprzedniej postaci, gdy przełamie swe lęki i wykaże się odwagą. Czeka go ciężkie zadanie – zdemaskowanie sowieckiego szpiega.
Doskonały okazał się nie tylko nastoletni wykonawca, ale i partnerujący mu dorośli aktorzy, na czele z Fredem McMurrayem w roli ojca lękającego się psów. A owczarek prowadzący wyścigowy samochód budził salwy śmiechu na widowni.
W 1976 roku nakręcono kontynuację tego filmu, „Shaggy D.A.” (reż. Robert Stevenson), która także okazała się sukcesem. Tym razem rolę Wilby’ego – już jako młodego, obiecującego prawnika – zagrał Dean Jones, znany z wielu disnejowskich filmów. Natomiast „Return of the Shaggy Dog” (1987) Stuarta Gillarda (z Garym Kroegerem) uznano za odcinanie kuponów od dawnych osiągnięć. W 1994 roku zrealizowano telewizyjny remake pierwszego filmu, w reżyserii Dennisa Dugana, również przyjęty z daleko mniejszym entuzjazmem niż wielokrotnie wznawiany oryginał.
