"Na koniec świata": TWÓRCY FILMU

MAGDALENA ŁAZARKIEWICZ (reżyser)

Absolwentka wydziału kulturoznawstwa (teatrologia) Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydziału Radia i TV Uniwersytetu Śląskiego (kierunek reżyseria telewizyjna i filmowa). Siostra reżyserki Agnieszki Holland.

Autorka filmów dokumentalnych: "Służba" (1982), "Nostalgia" (1983), "Cud" (1984), "Bez klucza" (1995), "Gardzienice" (1990); spektakli teatru telewizji: "Dom kobiet" (1989), "Tercet" (1990), "Piątek, dzień miłości" (1991), "Klimaty" (1995), "Strzeż się pamięci" (1996), "Gdy tańczyła Isadora" (1998).

Dla TVP zrealizowała "Przez dotyk" (1985) - absolutorium pod opieką artystyczną Krzysztofa Kieślowskiego, "Drugi brzeg" (1997), oraz film muzyczny "California in blue" (1996). Reżyserowała również widowisko poetyckie "Kim jest ten..." (1997), programy TV z cyklu "Ogród sztuk" oraz "Tele-wizje kultury". W kinie zadebiutowała filmem "Ostatni dzwonek" (1989), potem były: "Białe małżeństwo" (1993), "Odjazd" (wspólnie z mężem Piotrem Łazarkiewiczem) (1994), "Na koniec świata" (1999).

1986 - Grand Prix na Festiwalu w Creteil za film "Przez dotyk".

1986 - Nagroda im. Stanisława Wyspiańskiego za film "Przez dotyk".

1986 - Nagroda dziennikarzy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za film "Przez dotyk".

1989 - I Nagroda na Festiwalu w Koszalinie "Młodzi i film" za film "Ostatni dzwonek"

1995 - Nagroda Specjalna Jury na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni za film "Odjazd".

JOANNA ŻÓŁKOWSKA (scenariusz, odtwórczyni roli Jadwigi)

Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.

Debiutowała rolą Zosi w historycznych "Dziadach" w reżyserii Konrada Swinarskiego, wystawianych przez Stary Teatr w 1973 roku. Na deskach Starego zagrała m.in.: Lenni w "Procesie" Kafki, Luzzi w "Pierwszym dniu wolności" Kruczkowskiego, Harfiarkę w "Wyzwoleniu". Po dwóch latach powróciła do Warszawy i od 1974 roku jest wierna Teatrowi Powszechnemu. Zagrała dziesiątki ról, m.in. Wierę w cieszącej się ogromnym powodzeniem "Ławeczce" Gelmana. Justysię w "Mężu i żonie" Fredry, B w "Trzech wysokich kobietach" Albeego. W teatrze Dramatycznym wystąpiła gościnnie w "Iwonie księżniczce Burgunda" (1997), grając rolę Ciotki. Od 1997 roku występuje w Teatrze Narodowym, gdzie w "Ślubie" (1998) Gombrowicza zagrała Mańkę.

Wystąpiła w kilkudziesięciu spektaklach Teatru Telewizji, m.in. w "Marii Stuart" Schillera, "Jegorze Bułyczowie" Gorkiego.

Joanna Żółkowska nie poprzestaje na aktorstwie. Wydała tomik nastrojowych opowiadań, jest współautorką scenariusza do filmu "Matka swojej matki", w którym zagrała jedną z głównych ról. Joanna Żółkowska jest również współautorką scenariusza do "Na koniec świata".

1980 - Nagroda im. Schillera, m.in. za rolę Natalii w "Spiskowcach" Conrada.

JUSTYNA STECZKOWSKA (muzyka, odtwórczyni roli Teresy)

Utalentowana wokalistka, dysponująca doskonałą skalą głosu i wybitnymi umiejętnościami scenicznymi.

Pochodzi z rodziny o muzycznych tradycjach (ojciec - dyrygent, matka - nauczycielka muzyki). Praktykę licznych występów rodzinnych Justyna połączyła z muzycznym wykształceniem. W roku 1991 ukończyła z wyróżnieniem Liceum Muzyczne w klasie skrzypiec prof. Stefana Ząbka w Rzeszowie. Następnie przez dwa semestry studiowała grę na skrzypcach w Akademii Muzycznej w Gdańsku, skąd odeszła, by całkowicie poświęcić się śpiewaniu. Klasyczne wykształcenie pod okiem znakomitych pedagogów i umiejętność gry na instrumencie tak wymagającym jak skrzypce, dały jej absolutną pewność intonacji, swobodę poruszania się w pełnym spektrum dźwięku i rzadką umiejętność bezbłędnego strojenia, czyli świetny słuch. Atuty te połączyła Justyna z ekspresją i temperamentem właściwym wykonawcom rockowym. Justyna śpiewała w kilku rockowych i jazzowych składach, m.in.: w Agressiva'69, Wańka Wstańka, Revolutio Cordis (wygrany Rock Meeting, bardzo dobre recenzje). Założyła także swój zespół Shoco i duet, z którym śpiewała w klubach jazzowych na Wybrzeżu.

W 1994 roku wzięła udział w programie TVP Szansa na sukces, który wygrała brawurowym wykonaniem piosenki Buenos Aires. W tym samym roku otrzymała nagrodę Grand Prix na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za wykonanie piosenki "Moja intymność", a Irena Santor apelowała: "Nie zgubmy tej perły". Rok później reprezentowała Polskę na konkursie Eurowizji. Na Festiwalu w Sopocie'95 otrzymała nagrodę dziennikarzy. W marcu 1996 roku ukazała się na rynku pierwsza płyta Justyny "Dziewczyna szamana". Album otrzymał nagrody Fryderyk'96 w kategoriach najlepszy album roku oraz fonograficzny debiut roku, Justyna została uznana za najlepszą wokalistkę, a piosenka "Oko za oko" za przebój roku. Kolejny album "Naga" ukazał się w październiku 1997 roku. Dwa miesiące później album uzyskał status Złotej Płyty. Oba albumy są dziś platynowymi krążkami.

Justyna Steczkowska jest również laureatką Victora - otrzymała go w 1996 roku w kategorii najlepszej piosenkarki i artystki estradowej.

W październiku 1997 roku zwyciężyła w konkursie Decouverte Est '97 (Odkrycie Wschodu '97) organizowanym przez Radio France Internationale.

W kinie Justyna zadebiutowała w filmie Łukasza Zadrzyńskiego "Billboard". Rola Teresy w filmie Magdaleny Łazarkiewicz to jej pierwsza główna rola.

ALEKSANDER DOMOGAROW (Wiktor)

Jest jednym z niewielu rosyjskich aktorów, którym udało się zdobyć popularność poza granicami Rosji i występować w zagranicznych produkcjach filmowych. Absolwent Wyższej Szkoły Teatralnej im. Szczepkina przy Teatrze Małym w Moskwie. Bezpośrednio po studiach pracował w Teatrze Małym, później przez 9 lat w Teatrze Sowieckiej Armii, gdzie zagrał 13 głównych ról. Od 1994 roku Domogarow jest aktorem w Teatrze im. Mossowieta, gdzie zagrał cztery główne role. Między innymi rolę Murata w sztuce "Mój biedny Murat" Arbuzowa (premiera 1995) i Georga w "Kochanym przyjacielu" wg. Guy de Maupassanta (nagroda za najlepszą kreację aktorską w sezonie teatralnym 1996 r. w Moskwie). Najnowsza jego premiera to tytułowa rola w sztuce "Niżyński Zwariowany Boży Klown".

Aleksander Domogarow wystąpił w około 20 filmach fabularnych, m.in.: "Testament" (1984), "Michaił Łomonosow" (1985), "Krzyż miłosierdzia" (1986), "Gdyby było wiadomo" (1991), "Zemsta błazna" (1992), "W imperium orłów" (1993), "Hrabina de Monserau" (1994), "Biały taniec" (1999), "Bandycki Petersburg" (1999).

W Polsce ogromną popularność przyniosła mu rola Bohuna w "Ogniem i mieczem" (1999) w reżyserii Jerzego Hoffmana. Prosto z planu Hoffmana trafił na plan "Na koniec świata". Obecnie Domogarow zakończył zdjęcia do swojego pierwszego filmu w Szwecji. Na planie "Nurka" ponownie spotkał się z Izabellą Scorupco (Helena w "Ogniem i mieczem"); w filmie występuje również Klaus Maria Brandauer.

DARIUSZ TOCZEK (Kamil)

Absolwent PWST w Krakowie (dyplom 1998), studiował również w Studio Teatralnym w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie oraz w Studium Wokalno Aktorskim w Gdyni. Przez cały czas nauki statystował i grał małe role w teatrze.

W filmie zadebiutował w 1996 roku w "Piosenkach pełnych i okolicznych" Jana Jakuba Kolskiego z muzyką Zygmunta Koniecznego. Zagrał główną rolę w telewizyjnej bajce "O Księciu Gotfrydzie, rycerzu Gwiazdy Wigilijnej" (1997) w reżyserii Igora Mołodeckiego, z muzyką Zygmunta Koniecznego. W "Diable przewrotnym" A. Casony w reżyserii Jana Jakuba Kolskiego, partnerował Krzysztofowi Majchrzakowi. Wystąpił również w debiutanckim filmie "Skok" Piotra Starzaka.

W teatrze im. S. Jaracza w Łodzi gra gościnnie rolę Andrzeja Niunina w "Weselu" Czechowa, w reżyserii W. Fokina. Można go też podziwiać w Teatrze Bagatela w spektaklu "Epoka śmiechu" Odona von Horvatha w adaptacji i reżyserii Adama Sroki.

Ostatnio zrealizował w teatrze telewizji "Żywot Łazika z Tormesu" w reżyserii Piotra Trzaskalskiego i "Dzień słonia" w reżyserii Waldemara Szarka.

GRAND PRIX XVI Festiwalu Szkół Teatralnych 1998 za rolę Siemiona Podsiekalnikowa (Sieni) w "Samobójcy" Erdmanna w reżyserii Jerzego Treli.

TADEUSZ SZYMKÓW (Gabriel)

Ukończył Studium Aktorskie przy Teatrze Polskim we Wrocławiu. Zagrał w ponad 25 filmach. Były to m.in.: "Seszele" Bogusława Lindy, "Pograbek" Jana Jakuba Kolskiego, "Psy" Władysława Pasikowskiego, "Demony wojny" Władysława Pasikowskiego, "Żabi skok" Zbigniewa Trzcińskiego, "Poznań'56" Filipa Bajona, serial TV "Ekstradycja III" Wojciecha Wójcika.

Tadeusz Szymków wystąpił również w nagrodzonym Oscarem filmie holenderskim "Charakter".

Swoje najważniejsze role w Teatrze Telewizji zagrał w spektaklach: "Kim jest ten..." (1997) Magdaleny Łazarkiewicz, "Sławek i Sławka" Filipa Zylbera, "Skrzypki" Jana Jakuba Kolskiego.

Tadeusz Szymków na stałe jest aktorem Teatru Polskiego we Wrocławiu.

MACIEJ KOZŁOWSKI

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Od 1997 związany z Teatrem Narodowym w Warszawie, wcześniej w teatrze im. Stefana Jaracza i Teatrze Studyjnym w Łodzi, Teatrze Nowym w Poznaniu, Centrum Sztuki Studio w Warszawie w zespole teatralnym Janusza Wiśniewskiego.

Ważniejsze role teatralne: Hr. De La Treffuille w "Matce" St. I. Witkiewicza, Tuzenbach w "Trzech siostrach" Czechowa, Dedal w "Zorzy" Schaeffera, Kacper w "Weselu" Wyspiańskiego, Chłopicki w "Wyzwoleniu" Wyspiańskiego, Książe Kornwalii w "Królu Lirze" Szekspira, Kat w "Dialogus De Passione".

Występował w spektaklach autorskich Janusza Wiśniewskiego: "Panopticum", "Koniec Europy", "Modlitwa chorego", "Olśnienie".

Wziął udział w około 30 spektaklach Teatru Telewizji, m.in. w: Ciemności kryją ziemię Izabeli Cywińskiej, Balladynie Janusza Wisniewskiego, Strzałach u Cyrana Filipa Zylbera, Zagubionych Macieja Dejczera, Strzeż się pamięci Magdaleny Łazarkiewicz, Psalmie miasta Piotra Łazarkiewicza, spektaklu Hrabia Filipa Bajona, a ostatnio w sztuce Dybuk w reżyserii Agnieszki Holland.

Maciej Kozłowski wystąpił w około 50 filmach i serialach telewizyjnych , m.in. w Krollu i w Psach Władysława Pasikowskiego, Balandze Łukasza Wylężałka, Pożegnaniu z Marią Filipa Zylbera, Mieście prywatnym Jacka Skalskiego, Deszczowym żołnierzu Wiesława Saniewskiego, Nic śmiesznego Marka Koterskiego, filmie Poznań'56 Filipa Bajona. Ostatnio można go było oglądać w roli Krzywonosa w Ogniem i mieczem Jerzego Hoffmana.

MARIUSZ GOŁAJ (Wang)

Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1974-78 zaangażowany w teatr alternatywny we Wrocławiu, od 1979 - współtwórca i aktor Ośrodka Praktyk Teatralnych Gardzienice. Zagrał główne role we wszystkich spektaklach Gardzienic, m.in.: "Spektaklu wieczornym", "Gusłach" wg. II i IV części "Dziadów", "Żywocie Protopopa Awwakuma", "Metamorfozach, albo złotym ośle" wg. Apulejusza.

Był współrealizatorem wypraw artystyczno - badawczych do enklaw kultur tradycyjnych (m.in. Ukraina, Laponia, Australia, Nowa Gwinea, Indie, Brazylia, Irlandia). Współrealizował projekty dydaktyczne m.in. w Royal Shakespere Company w Stradfordzie, na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, Skandynawii, Akademii Praktyk Teatralnych Gardzienice.

Brał udział w realizacjach filmowych spektakli, m.in. "Żywot Protopopa Awwakuma" oraz w nowych naturalnych środowiskach teatru Jacka Petryckiego.

Mariusz Gołaj zamieszczał swoje ważniejsze publikacje w "Odrze", "Kontekstach" i "Didaskaliach".

PIOTR ŁAZARKIEWICZ (producent)

Absolwent Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

Autor filmów dokumentalnych: "Mantra" (1983), "Improwizacja" (1985), "Kontrapunkt" (1985), "Fala" (1986), "Soc..."(1988), "Wielka woda".

Reżyser filmów fabularnych: "Kocham kino" (1987), "W środku Europy" (wspólnie z Magdaleną Łazarkiewicz) (1989), "Odjazd" (wspólnie z Magdaleną Łazarkiewicz) (1994), "Pora na czarownice" (1993); reżyser spektaklu teatru TV "Duże i małe" (1998), jak również wielu programów publicystycznych, reportaży i wideoklipów.

W teatrze reżyserował spektakle "Głosy (1979) i "Personel" (1992) (według scenariusza K. Kieślowskiego).

Piotr Łazarkiewicz był producentem filmów fabularnych: "Pora na czarownice" (1993), "Bye, Bye America" (1994), "Projekt X" (1999), "Miasteczko" (1998), "Na koniec świata" (1999).

ANTONI ŁAZARKIEWICZ (muzyka)

Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Chopina w Warszawie (klasa klarnetu i klasa perkusji) oraz Akademii Muzycznej w Krakowie - Katedry kompozycji pod kierunkiem prof. Marka Stachowskiego.

Autor muzyki do spektakli telewizyjnych Magdaleny Łazarkiewicz "Klimaty" (1995), "Strzeż się pamięci" (1996), "Kim jest ten..." (1997), "Gdy tańczyła Isadora" (1998), spektakli telewizyjnych Piotra Łazarkiewicza "Petrarca: sonety o śmierci" (1996), "A śmierć utraci swoją władzę" (1996), "Psalm miasta" (1997), "Duże i małe" (1998), "Na oślep" (1998), spektakli teatru TV "Salon" (1997) Janusza Dymka.

Antoni Łazarkiewicz skomponował również muzykę do filmów dokumentalnych "Moje kino" (1996), "Wielka woda" (1997), "Obrazy Niemiec" (1998), w reżyserii Piotra Łazarkiewicza oraz "Niebo" (1996) Pawła Królikowskiego, filmu telewizyjnego "Uciekając przed ..." (1998) w reżyserii Jacka Szymczaka, spektaklu "Trzy wysokie kobiety" (1996/7) w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Muzyka do filmu "Na koniec świata" (1999) to pierwsza praca na potrzeby fabuły kinowej.

JERZY BUGAJSKI (kierownik produkcji)

Absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej we Wrocławiu, słuchacz na wydziałach prawa i filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Pracował w Zespołach Filmowych w Warszawie (kierownik produkcji, specjalista ds. zagranicznych), Studiu Filmowym im. Irzykowskiego (dyrektor studia, szef produkcji), od 1997 roku zajmuje się tylko działalnością produkcyjną.

Współpracował przy realizacji kilkunastu filmów fabularnych i seriali telewizyjnych, m.in.: "Indeks" (1977), "Strachy" (1979), "Dreszcze" (1981), "Galimatias, czyli kogel-mogel II" (1989), "Balanga" (1993), "Miasto prywatne" (1994), "Deborah" (1995), a ostatnio "Na koniec świata" (1999).

Jerzy Bugajski pracował również przy realizacjach Teatru Telewizji, m.in. "Klimatach" (1995) i "Gdy tańczyła Isadora" (1998) Magdaleny Łazarkiewicz, "Duże i małe" (1998) Piotra Łazarkiewicza.

TOMASZ DOBROWOLSKI (zdjęcia)

Absolwent Wydziału Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego, kierunek operatorski oraz uczeń wydziału reżyserii PWSTiF w Łodzi.

W kinie debiutował jako autor zdjęć do filmu Jerzego Antczaka "Dama Kameliowa" (1994). "Na koniec świata" (1999) to jego drugie zetknięcie z fabułą kinową.

Autor zdjęć do wielu spektakli teatru TV, m.in.: widowiska telewizyjnego "De Egypto" (Opera egipska, 1995) w reżyserii Jolanty Ptaszyńskiej.

Reżyser dwóch spektakli teatru TV: "Biała noc" z Grażyną Szapołowską i Janem Englertem, bajki dla dzieci "Farfułka królowej Bony" oraz filmu dokumentalnego "Koniec epoki kamienia węgielnego".

1993 - Główna Nagroda na festiwalu filmów krótkometrażowych w Bilbao, Hiszpania za Pulsujący punkt.

DOROTA ROQUEPLO (kostiumy)

Debiutowała w kinie filmem Macieja Dejczera "300 mil do niebav (1988), gdzie asystowała Ewie Krauze. Przygotowywała kostiumy do następujących filmów: "Mistrz i Małgorzata" (1988) w reżyserii Macieja Wojtyszko, "Napoleon - Kapitulacja" (1988) Maghahi, "Napoleon - Brumaire" (1988) Pierre'a Larry, "Napoleon - Moskwa" (1988) Janusza Majewskiego, "Ostatni prom" (1989), "Zwolnieni z życiav (1991), "Polska śmierć" Waldemara Krzystka, "Życie za życie" (1990), "Dotknięcie ręki" (1991), "Chopin" (1993), Opowieści weekendowe" (3 odcinki serialu TV) Krzysztofa Zanussiego, "Prominent" (1990) Johna Irvina, "Kiedy rozum śpi" (1991) Marcina Ziębińskiego, "Prowokator" (1994) Krzysztofa Langa, Archiwista (1995) Andrzeja Trzos- Rastawieckiego, "Dzieci i ryby" (1996) Jacka Bromskiego, "Nocne graffiti" (1996) Macieja Dutkiewicza, "U Pana Boga za piecem" (1997) Jacka Bromskiego, "Kochaj i rób co chcesz" (1997) Roberta Glińskiego, "Operacja Samum" (1998) Władysława Pasikowskiego, "O dwóch takich co nic nie ukradliv (1998) Łukasza Wylężałka, "Na koniec świata" (1999) Magdaleny Łazarkiewicz. Opracowała kostiumy do serialu telewizyjnego "Policjanci" (1999) Łukasza Wylężałka i realizowanego właśnie filmu "Chłopaki nie płaczą" (1999) Olafa Lubaszenko.

Jest autorką kostiumów do kilkudziesięciu spektakli Teatru TV, m.in.: "Inne czasy" (1995) Tomasza Wiszniewskiego, "John i Mary" (1993) Macieja Dutkiewicza, "Legenda o Św. Krzysztofie" (1995) Krzysztofa Zaleskiego, "Mąż i żona" (1996) Olgi Lipińskiej, "Małe i duże" (1998) Piotra Łazarkiewicza.

Dla warszawskiego Teatru Powszechnego przygotowywała kostiumy do spektakli: "To śpiewała Ordonka" (1990), "Wenus z Kowna" (1991), "Żelazna konstrukcja" (1998) dla Teatru Ateneum do "Garderobianego" (1997), "Tak blisko, tak daleko" (1998), Rozmaitości - "Proces" (1996), Wybrzeże - m.in.: "Bracia Karamazowv (1997), "Alicja w krainie czarów" (1999).

1995 - Nagroda na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni za kostiumy do filmu "Prowokator" Krzysztofa Langa.

KATARZYNA SOBAŃSKA - STRZAŁKOWSKA (scenografia)

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, filia w Katowicach. Dyplom: Grafika, Malarstwo i Grafika Projektowa. Debiutowała realizacjami związanymi z Telewizyjnym Studiem Form i Teatrem TV, m.in.: "De Egypto" (Opera Egipska, 1995). Debiutem fabularnym było "Torowisko" (1996) w reżyserii Urszuli Urbaniak. W tym samym roku przygotowała scenografię do "Pokoju saren" (1996) w reżyserii Lecha Majewskiego.

EWA RÓŻEWICZ (montaż)

W zawodzie od prawie trzydziestu lat. Debiutowała filmem baletowym "Krzesany" do muzyki Wojciecha Kilara w reżyserii Konrada Drzewieckiego.

Pracowała przy setkach filmów społecznych, fabularnych, muzycznych i dokumentalnych (m.in. "Bezprizorni" Natalii Korynckiej-Gruz); robiła teledyski i spektakle teatru telewizji. Najważniejsze to: "Balanga" Łukasza Wylężałka, "Dama Kameliowa" Jerzego Antczaka, "Nocne graffiti" Macieja Dutkiewicza, "Szczęśliwego Nowego Jorku" Janusza Zaorskiego, Spona i O rany nic się nie stało" Waldemara Szarka, "Łagodna" Mariusza Trelińskiego. Ostatnio pracowała nad debiutem fabularnym Stanisława Kuźnika pt. "Moja Angelika".

Pracowała również przy serialach telewizyjnych, m.in. emitowanym niedawno przez TVP 2 "Siedlisku" Janusza Majewskiego oraz czekającym na emisję "Sposobie na Alcybiadesa" Waldemara Szarka.

1996 - Nagroda za "Gry uliczne" na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni