Główna część zdjęć powstała w słynnych Pinewood Studios, tam gdzie kręcono również "Księcia i aktoreczkę". Zdjęcia realizowano ponadto w Hatfield House, zamku Windsor oraz na terenie Eton College i nad brzegami Tamizy. Udało się także wejść do Parkside House, tam, gdzie Monroe zatrzymała się, kręcąc film. - To było dość niesamowite - mówił reżyser. - W scenie, w której, ku swemu udręczeniu, Marilyn czyta notatki Millera, zagrały te same schody, na których rzeczywiście Marilyn zapewne siadywała.
Założeniem Curtisa było oddać klimat lat 50., ale nie posuwać się w stylizacji zbyt daleko. Widownia miała mieć pełną świadomość, że jest to obraz tamtych czasów kreślony z dzisiejszej perspektywy. Tak zamiary twórców tłumaczył producent David Parfitt: - To film w filmie. Dla Simona było bardzo ważne, by jak najwierniej oddać strukturę obrazu i charakterystyczną tonację barwną podbijającego wówczas ekrany kin Technicoloru. Na planie pojawiło się kilka osób związanych z oryginalną produkcją, także ich dzieci i wnuki. Odwiedziła nas na przykład ówczesna inspicjentka. A Michelle zajmowała tę samą garderobę, co Marilyn. Po prostu czuliśmy oddech historii.
Po zakończeniu zdjęć producent Harvey Weinstein poprosił kompozytora Alexandre Desplata, z którym już wielokrotnie współpracował (ostatnio przy oscarowym "Jak zostać królem"), by skomponował "temat Marilyn", konsultując się ściśle z kompozytorem i aranżerem pozostałej muzyki Conradem Pope. Rezultat pracy Desplata zrobił tak wielkie wrażenie na zleceniodawcy, że postanowił on do nagrania tego utworu pozyskać jednego z najwybitniejszych pianistów współczesnych, Chińczyka Lang Langa. Dokonał on nagrań w słynnym londyńskim studio Abbey Road, tam, gdzie pracowali Beatlesi. - Naprawdę nie przesadzam! Moment, gdy słuchałem jego gry, był jedną z magicznych chwil w mojej karierze. To było godne zakończenie pracy nad naszym filmem - mówił oczarowany reżyser.
