KEANU REEVES (Neo) zyskał dużą popularność dzięki udziałowi w kinowym hicie „Speed-Niebezpieczna prędkość”. Wystąpił obok Denzela Washingtona, Emmy Thompson, Michaela Keatona i Kennetha Branagha w adaptacji komedii Szekspira „Wiele hałasu o nic”. Wcześniej widzowie mogli go podziwiać w „Drakuli” w reżyserii Francisa Forda Coppoli, „Moim własnym Idaho” Gusa Van Santa, wypełnionym akcją „Na fali” Kathryn Bigelow, „Przygodach Billa i Teda” oraz kontynuacji tego filmu – „Szalonej wyprawie Billa i Teda”. Reeves wystąpił w roli księcia Siddharthy w wyprodukowanym przez Miramax filmie „Mały Budda” Bernardo Bertolucciego.
Wychowywany w Toronto, Reeves występował tam na scenach lokalnych teatrów oraz w telewizji, zanim zdecydował się przenieść do Los Angeles. Pierwszym występem, który zwrócił na niego uwagę był udział w filmie „River's Edge” Tima Huntera. Kolejne były „Permanent Record” Marisy Silver, „Książę z Pensylwanii” („The Prince of Pennsylvania”) u boku Amy Madigan i Freda Warda. Zdobył rolę panicza Danceny w adaptacji „Niebezpiecznych związków” w reżyserii Stephena Frearsa, gdzie dołączył do gwiazdorskiej obsady Glenn Close, Johna Malkovicha i Michelle Pfeiffer, wystąpił również w komedii Rona Howarda „Spokojnie tatuśku” („Parenthood”), oraz u Lawrence'a Kasdana w „Kocham Cię na Zabój” („I Love You To Death”).
Reeves znany przede wszystkim jako 'bohater kina akcji', nie waha się pokazać na ekranie bardziej wrażliwej strony swojej bogatej osobowości, po raz pierwszy w kinie typowo romantycznym widzowie mogli zobaczyć aktora w „Ciotce Julii i skrybie” („Tune in Tomorrow”) Jona Amiela z Barbarą Hershey i Peterem Falk. Inne propozycje z udziałem Reevesa to kolejna podróż w stronę wybitnie romantycznego kina, czyli udział w „Spacerze w chmurach” („A Walk In the Clouds”) Alfonso Arau. Zupełnie inny był już natomiast „Johnny Mnemonic”, thriller spod znaku science-fiction.
W ostatnim czasie Reeves zagrał u boku samego Ala Pacino w „Adwokacie diabła”, wcześniej zaś w „Reakcji łańcuchowej” Andrew Davisa, czarnej komedii „Feeling Minnesota” Steve'a Baigelmana, oraz w opowiadającym o losach pisarza Neila Cassady „Last Time I Commited Suicide”.
LAWRENCE FISHBURNE (Morfeusz), aktor podziwiany za pracę na scenie teatralnej oraz w kinie, nagrodzony również nominacją do Oskara za rolę demonicznego Ike'a Turnera w biograficznym obrazie „Tina” (‘What's Love Got To Do With It?”).
Fishburne rozpoczynał karierę bardzo wcześnie, już w wieku 10 lat. Kiedy skończył 15 lat został zaangażowany do roli G.I. u samego Francisa Forda Coppoli w kultowym „Czasie Apokalipsy”. Na tym nie zakończyła się współpraca z Coppolą, Fishburne wystąpił w reżyserowanych przez niego: „Rumble Fish”, „Gardens of Stone” i „Cotton Club”.
Fishburne już dwukrotnie spotykał się na planie z reżyserem Johnem Singletonem, przy okazji „Chłopaków z sąsiedztwa” i „Studentów” („Higher Learning”), zdobywając nominację dla najlepszego aktora do nagrody NAACP Image Award za pierwszy z nich. Pozostałe filmy aktora to przede wszystkim „Otello”, „Szachowe dzieciństwo” („Searching for Bobby Fisher”), „W słusznej sprawie”, „Złe towarzystwo”, „Precedensowa sprawa” („Class Action”) , „Podwójny kamuflaż” („Deep Cover”), „Ścigani”, „Równaj krok” („Cadence”), „Król Nowego Jorku” („The King of New York”), „Czerwona gorączka”, „Band of The Hand”, „School Daze” Spike'a Lee, „Kolor purpury” Stevena Spielberga, oraz najnowsze „Ganster” („Hoodlum”), „Ukryty wymiar”.
Występując na małym ekranie Fishburne był nominowany do nagród Emmy, Złotego Globa, CableACE oraz został uhonorowany statuetką NAACP Image Award za udział w filmie wyprodukowanym przez HBO pod tytułem „The Tuskegee Airman”, przedstawiającym losy pierwszych czarnoskórych pilotów wojskowych. Zdobył Emmy za rolę w pierwszym odcinku serialu „Tribeca”, powstającym na podstawie pomysłu Roberta De Niro. W 1997 roku Fishburne już po raz kolejny był nominowany do nagrody Emmy za najlepszą rolę pierwszoplanową w mini serialu za dramat HBO „Miss Evers'Boys”, którego był również producentem. „Miss Evers'Boys” zdobyło 5 nagród, w tym prestiżową President's Award, dla programu lub filmu, który zwraca szczególną uwagę i podejmuje temat problemów społecznych.
Fishburne zagrał również w produkowanych dla telewizji „A Rumor of War”, „For Us the Leaving” oraz „Decoration Day”.
W 1992 roku Fishburne'a wyróżniono statuetkami Tony Award, Drama Desk Award, Outer Critics Circle Award oraz Theater World Award, wszystkie za pracę nad broadwayowską adaptacją sztuki Augusta Wilsona „Two Trains Running”, gdzie odtworzył kreację Sterlinga Johnsona, którą po raz pierwszy zagrał w Yale Repertory Theatre.
CARRIE-ANNE MOSS (Trinity) urodziła się w Vancouver, w Brytyjskiej Kolumbii, w Kanadzie. Profesjonalną karierę rozpoczynała od zawodu modelki, w związku z czym na pewien okres przeniosła się do Europy, dłużej pracowała także w Japonii i Hiszpanii. Podczas pracy w tym kraju zaproponowano jej udział w serialu „Dark Justice”, który przez pierwszy sezon realizowany był w Barcelonie. Moss wraz z serialem wróciła do Los Angeles, kiedy produkcja zmieniła lokację.
Przez 6 lat, od kiedy rozpoczęła swoją karierę, Moss pojawiła się w ponad 60 godzinach czasu antenowego produkcji telewizyjnych, w tym w dwóch serialach, zanim została obsadzona w „The Matrix”. W 1996 roku za pracę na planie serialu „Na południe” („Due South”) była nominowana do Gemini Award dla najlepszej aktorki w roli gościnnej. Wystąpiła także w filmach: „Sabotaż” („Sabotage”), „The Secret Life of Algernon”.
Oprócz pracy w kinie, Moss zagrała w sztuce “Outward Bound” w teatrze Hudson w Los Angeles.
HUGH WEAVING (agent Smith) należy do grona najbardziej uznawanych aktorów australijskich. Ukończył National Institute of Dramatic Art w 1981 roku i od tego czasu bezustannie pracuje w kinie, telewizji i teatrze.
W 1991 roku zdobył nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego dla najlepszego aktora za „Proof” w reżyserii Jocelyn Moorhouse. Uzyskał kolejną nominację w 1994 za „Priscillę, Królową Pustyni” („The Adventures of Priscilla, Queen Of The Desert”) Stephena Elliota.
Inne filmy Weavinga to najnowszy – „Bedrooms and Hallways”, „The Interview” oraz „True Love And Chaos”, „Frauds” („Phil Oszust Collins”) „Stephena Elliota”, „The Custodian”, „Exile” Paula Coxa, „Reckless Kelly”, „Wendy Cracked A Walnut”, „The Right Hand Man”, „For Love Alone”, „The City's Edge”.
Do dokonań telewizyjnych zaliczyć należy udział w serialu „Halifax”, filmach „The Bite”, „Naked-Coral Island”, w mini serialach „Bodyline”, „Bangkok Hilton” (u boku wówczas jeszcze nieznanej Nicole Kidman), ‘The Dirtwater Dynasty”, „Barlow and Chambers - A Long Way From Home”, ‘Melba”.
Uczestniczył w produkowanej przez Sydney Theatre Company adaptacji „Makbeta”, oraz „The Perfectionist”, „The Cherry Orchard”, „Arcadia”. Wystapił ponadto w „Wiele hałasu o nic”, „Tha Taming Of The Shrew” (z Melbourne Theatre Company), „Juliuszu Cezarze”, „Ring Around The Moon”, „Privite Lives” (z State Thetare Company of South Australia).
JOE PANTOLIANO (Cypher) polscy widzowie mogli oglądać na ekranach kin w „Wydziale pościgowym”, u boku Tommy'ego Lee Jonesa i Wesleya Snipesa, gdzie powtórzył rolę Cosmo Renfro, w którą wcielił się w nominowanym do Oskara ‘Ściganym”. Filmem, do którego aktualnie kończy zdjęcia i którego jest jednocześnie producentem jest „Taxman” z Elizabeth Berkley. Wystąpił ponadto w „Bound”, wyreżyserowanym przez braci Wachowskich, „Idolmaker” Taylora Hackforda, „The Final Terror”, „Eddie and the Cruisers” („Eddie i krążowniki”), „Ryzykownym interesie” („Risky Businnes”), „Niebezpiecznej aurze” („The Mean Season”), „Goonies”, „Running Scared”, „La Bamba”, „Imperium słońca” Stevena Spielberga, „Drugiej miłości” („Used People”), „Zdążyć przed północą” Martina Bresta, „Brzdącu w opałach”, „Ściagnym”, „Bad Boys” oraz „Kongo”.
Urodzony w Hoboken, w New Jersey, Pantoliano zagrał swoją pierwszą profesjonalna rolę w 1972 roku w adaptacji „Lotu nad kukułczym gniazdem”, wcielił się w rolę Billy'ego Bibbita. Pracował w teatrach regionalnych, pojawił się w ponad 40 off-broadwayowskich produkcjach, w tym „Visions of Kerouac” (w Lion Theatre), „The Death Star” (Theatre of St.Clements) oraz w „The Off-Season” (w New Dramatist's Guild).
W 1976 Pantoliano przeniósł się do Hollywood, w krótkim czasie został obsadzony w serialu stacji ABC „McNamara's Band” oraz „Free Country” u boku Roba Reinera w reżyserii Jamesa Burrowsa. Burrows zaoferował póżniej Pantoliano rolę Maggio w mini serialu NBC „Stąd do wieczności” („From Here to Eternity”), w którą oryginalnie wcielił się Frank Sinatra. Pantoliano był nominowany do CableACE za udział w „Opowieściach z krypty” („Tales From The Crypt”) HBO, w odcinku wyreżyserowanym przez Richrarda Donnera.
Pantoliano jest laureatem Dramalogue Award i Drama Critics Circle Award dla najlepszego aktora za udział w sztuce „Orphans”. Drugą statuetkę Dramalogue Award, również dla najlepszego aktora uzyskał za „Italian American Reconciliation”, autorstwa Johna Patricka Shanleya.
