Katja Flint (Marlena Dietrich)
Po trwających dwa lata studiach aktorskich Katja Flint rozpoczęła pracę w teatrach, między innymi w Muencher Residenztheater. Swą pierwszą główną rolę filmową zagrała w "Kolp" Rolanda Suso Richters. Po tym nastąpiło kilka ról kinowych i wiele telewizyjnych, aż do 1994 roku, gdy aktorce wpadł w ręce scenariusz "Die Sieger" Dominika Grafa.
Za role w filmach telewizyjnych "Der Venusmoeder", "Lautlose Schritte" i "Tatort" zebrała świetne oceny krytyków. Do ostatnich filmów kinowych aktorki należą występy w "Widows" Sherry Hormann z Ornellą Muti, oraz w "Straight Shooter" Thomasa Bohna z Dennisem Hopperem. W filmie "Marlena" Katja Flint dokonuje własnej interpretacji piosenek młodej Marleny Dietrich.
Herbert Knaup (Rudolf Sieber)
Herbert Knaup zdobył wykształcenie w szkole imienia Otto Falckenberga. Od 1977 roku ten utalentowany aktor ma ustaloną pozycję na niemieckojęzycznych scenach. Występował w takich miastach, jak: Heidelberg, Basel, Brema, Wiedeń i Kolonia.
Choć Herbert Knaup zetknął się z kinem już w latach 80. przez udział w takich projektach, jak eksperymentalny dziennik z podróży autorstwa Wernera Schaefersa, pod tytułem "Jaipur Junction", czy też nagrodzony niemiecką nagrodą filmową debiut filmowy Christiana Wagnersa- "Wallers letzter Gang", dopiero po piętnastu latach odkrył w sobie pasję do ruchomych obrazów. W znacznym stopniu przyczyniła się do tego rola szefa policji Karla Simona w kryminale Dominika Grafa "Die Sieger", za którą otrzymał Bawarską Nagrodę Filmową.
Następnie aktor wystąpił w krótkiej roli w adaptacji bestsellera "Schlafes Bruder" w reżyserii Josepha Vilsmaiera, a także w produkcjach telewizyjnych: "Unschuldsengel", "Patrizias Geheimnis" i "Zaubergirl". Rola zepsutego przez odnoszone sukcesy prawnika Thomasa Neumanna w wielkim komediowym przeboju "Irren its maennlich" w reżyserii Sherry Hormannsa pomogła ugruntować popularność aktora.
W zeszłym roku Herbert Knaup wystąpił w czterech filmach kinowych: jako Goethe w filmie Egona Guenthersa "Die Braut", jako szef bandy w "Jimmy the Kid" Wolfgang Dickmanns, jako bankrut w "Suedsee, eigene Insel" Thomas Bahmanns, i w końcu jako zakładnik w "Ne guenstige Gelegenheit".
Za swoją rolę ojca Franki Potente w filmie Toma Tykwera "Lola rennt" otrzymał w 1999 roku niemiecką nagrodę filmową w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy.
Heino Ferch (Carl Seidlitz)
W 1987 roku Heino Ferch ukończył szkołę aktorską na Mozarteum w Salzburgu. Od tamtej pory występuje bez przerwy, na scenie, w telewizji i w kinie.
W latach 1987-1990 Ferch był jednym z członków zespołu aktorskiego Hansa Neuenfelsa w Freien Volksbuehne Berlin, od 1990 roku do 1994 roku pracował pod kierownictwem Alfreda Kirchnera i Alexandra Langa w zlokalizowanym w stolicy Chillertheater. Aktor ma za sobą również występy gościnne w czasie Salzburger Festspielen, w Mailaender Scala i w wiedeńskim Burgtheater, gdzie w 1996 roku grał główną rolę w przedstawieniu Brendana Behansa "Die Geisel".
Do najważniejszych występów telewizyjnych tego wszechstronnego aktora należą: "Gefaerliche Verbindung" Uwe Jansons (1993), "Samstags, wenn Krieg ist" Rolanda Suso Richtera (1993), "Wenn Kollegen hat, braucht Feinde" Martina Enlensa (1995) i nowa wersja "Es geschah am hellichten Tag" (1995-96).
Od czasu swojego kinowego debiutu w udanym filmie "Wedding" (1989) Ferch należy do najlepiej rozpoznawalnych twarzy niemieckiego kina. Zebrał wspaniałe recenzje za swój występ w "Kuess mich!" Marisa Pfeiffersa (1996), "Der Unhold" Volkera Schloendorffa, gdzie wystąpił przy boku Johna Malkovicha, oraz w roli słynnego Klaus Barbie w "Lucie Aubrac" w superprodukcji francuskiej w reżyserii Claude Berri.
Aktor pojawił się dwukrotnie w filmach Toma Tykwera - w wielokrotnie nagradzanym "Winterschlafen" (1996) oraz nowatorskim i bardzo dobrze przyjętym na całym świecie wielkomiejskim romansie "Lola rennt" (1998). "Marlena" jest również drugim występem aktora w produkcji Josepha Vilsmaiera, wcześniej pojawił się w roli Romana Cykowskiego w "Comedian Harmonists" (1997), która stanowiła kolejny duży krok w jego zawodowej karierze.
W 1998 roku wcielił się w rolę przeciwnika Dennisa Hoppera w filmie "Straight Shooter Thomasa Bohnsa oraz wystąpił przy boku James Russo i Ornella Muti w thillerze Buddy'ego Giovinazzos "Everybody dies".
Hans-Werner Meyer (Joseph von Sternberg)
Hans-Werner Meyer studiował na Wyższej Szkole Muzyki i Teatru w Hanowerze. W latach 1993-1995 pracował w Residenztheater w Monachium, a od 1993 do 1997 roku na Schaubuehne w Lehniner Platz w Berlinie. Jest znany telewidzom dzięki swoim rolom m.in. w remake'u kryminału "Es geschah am hellichten Tag" Nico Hofmanna i filmie sensacyjnym "Schimanski- Blutsbrueder".
W latach 1998-1999 Meyer występował w roli głównej w 26-odcinkowym serialu pod tytułem "Die Cleveren". Swą kinową karierę rozpoczął od występu u Josepha Vilsmaiera, który w 1993 roku obsadził aktora w roli Jochena, przewodnika turystycznego w ekranizacji prozy Ericha Kaestnera "Charlie und Luise- Das doppelte Lottchen".
Christiane Paul (Tamara Matul)
Christiane Paul miała swój pierwszy występ w filmie fabularnym Niklausa Schillinga "Deutschfieber", będącym ironicznym spojrzeniem na zjednoczenie Niemiec. Od tamtej pory często można ją zobaczyć na ekranach kin. Za rolę w thrillerze Marka Schlichtera "Ex" otrzymała nagrodę Max Ophuelsa przyznawaną dla najlepszych młodych aktorów. W tym samym roku udało jej się również zdobyć uznanie szerokiej publiczności; w komedii Sharon von Wietersheim pod tytułem "Workaholic" zagrała rolę uwodzicielskiej kobiety kariery Rhodę. Za tą rolę Christiane Paul otrzymała w 1996 roku Bawarską Nagrodę Filmową. Po tym nastąpiły chwalone role w: "Das Leben ist eine Baustelle" Wolfganga Beckera, czy też w ekranizacji prozy Ingrid Noll autorstwa Hansa- Guenthera Bueckinga pod tytułem "Die Haeupter meiner Leben. W 1998 roku Paul otrzymała Złotą Kamerę dla najlepszego młodego talentu, a 1999 roku B.Z. Kulturpreis.
Niezależnie od swojej pracy w teatrze i telewizji Paul ukończyła w wiosną 1999 roku studia medyczne. Ostatnim filmem z jej udziałem był film drogi "Im Juli" autorstwa Faith Akin.
Suzanne von Borsody (Charlotte Seidlitz)
Suzanne von Borsody wystąpiła w ponad 30 filmach telewizyjnych. Jej pierwsza rola w filmie "Das eine Glueck and das andere" została nagrodzona nagrodą Adolfa Grimma oraz niemiecką nagrodą filmową. W następnym roku za występ w "Beate S." Michaela Laehna aktorka otrzymała Złotą Kamerę.
Choć Suzanne von Borsody znana jest głównie z występów w telewizji (filmy jak: międzynarodowa koprodukcja "Die verlorene Tochter" z Richardem Chamberlain, "Toedliches Geld" z Michelem Piccoli oraz "Dunkle Tage" i "Die Moerderin"), reżyserzy często obsadzają ją w filmach kinowych. Do nich należą Aleksander Kluge, który dał jej rolę w filmie "Die Macht der Gefuehle", Michael Klier w "Ostkreuz", Hans W.Geissendoerfer w swojej nominowanej do Oskara ekranizacji prozy Duerrenmatta "Justiz", Doris Doerrie w filmie "Bin ich schoen?", a w końcu TomTykwer w "Lola rennt".
W 1999 r. Suzanne von Borsody została wyróżniona Niemiecką Nagrodą Telewizyjną oraz Bawarską Nagrodą Telewizyjną.
Armin Rohde (Emil Jannings)
W latach 1980-1984 Armin Rhode uczęszczał do Folkwang Hochschule w Essen. W ciągu ostatnich 14 lat Rohde doskonalił się w zawodzie klauna, ucząc się przy boku Pierra Bylanda. Zarówno krytyka, jak też publiczność pokochały jego występy w takich projektach, jak: "Oedipus" Sophoklesa, "Dreigrochenoper" Brechta, "Timon aus Athen" Shakespreara, "Kabale und Liebe" Schillera, "Germania Tod in Berlin" Heinera Muellera, "Romeo und Julia" i inne.
Debiutem kinowym Rohde był występ w "Kleine Haie" Soenke Wortmann w 1991 roku. Od tego filmu datuje się początek współpracy między tym reżyserem i aktorem. Razem zrealizowali jeszcze: "Mr. Bluesman", "Der bewegte Mann", "Das Superweib", "Der Kampus" i w końcu "St. Pauli Nacht".
Armin Rohde jest przekonujący w rolach różnego typu: jako melancholijny chirurg plastyczny w "Rossini oder moerderische Frage, wer mit wem schlaeft" Helmuta Dietla, jako kochanek w "Das Leben ist eine Baustelle" Wolfganga Beckera, jako strażnik w "Lola rennt" Toma Tykwera, czy też jako porywacz wbrew woli "'Ne guenstige Gelegenheit" Gernota Rolla.
Wiosną 2000 będzie można zobaczyć Armina Rohde w filmie dla dzieci Dana Vavrovas "Der Baer ist los" w roli porywczego dyrektora cyrku.
