Maria Alvarez (Catalina Sandino Moreno) wychowała się w jednym z wielu miasteczek usianych na zielonych wzgórzach na północ od Bogoty. W takim miejscu trzy lub więcej pokoleń dzieli to samo mieszkanie. Maria mieszka w skromnym murowanym domu wraz z babcią, mamą, siostrą i nowo narodzonym siostrzeńcem. Każdego ranka dziewczyna wychodzi z domu przed świtem by złapać autobus do położonej poza miastem, wielkiej plantacji kwiatów. Ma porażająco nudną pracę, w której jest ściśle kontrolowana. Wraz ze swoją najlepszą przyjaciółką, Blaką (Yenny Paola Vega), Maria cały dzień odziera łodygi z kolców, lub układa bukiety kwiatów wysyłanych na eksport. Tylko czasami, w weekendy, idzie na rynek, gdzie prawie całe miasteczko bawi się w rytm muzyki granej przez lokalną orkiestrę i choć Maria stara się nie przepuścić żadnego kawałka salsy czy cumbii, jej chłopak, Juan (Wilson Guerro), najczęściej stoi z boku, pijąc z kumplami aguardiente.
Ta mądra, odważna, pełna życia siedemnastoletnia dziewczyna zdaje sobie nagle sprawę, że jej świat jest mały i ograniczony, a ona nie chce się z tym pogodzić. Często kłóci się z domownikami, zwłaszcza ze swoją starszą siostrą, Dianą (Johanna Andrea Mora). Całe zarobki Diany pochłania opieka nad dzieckiem i chociaż Maria kocha siostrzeńca, nie chce się za siostrę dokładać do domowego budżetu. W pracy Maria nie może zaakceptować systemu, w którym kontroluje się wszystko począwszy od układania bukietów, a skończywszy na wyznaczaniu przerw na toaletę. Wygląda na to, że tylko Blanka toleruje buntowniczy charakter swojej przyjaciółki; sama będąc dziewczyną dość nieśmiałą często ją naśladuje.
To poprowadzi jej życie na zupełnie nowe tory. Pewnego dnia, Maria źle się czuje i prosi o pozwolenie na wyjście do łazienki. Gdy przełożony odmówił i zarzucił jej absolutny brak kultury pracy, Maria się zwolniła. To rozzłościło jej rodzinę, ale Maria nie tylko nie zamierzała przepraszać za swoją impulsywność, ale też nie chciała wrócić do plantacji kwiatów. Ponieważ w miasteczku nie mogła sobie znaleźć innego zajęcia, jej jedynym ratunkiem była przyjaciółka w Bogocie, pracująca jako pomoc domowa.
W międzyczasie, spotyka na weekendowej imprezie Franklina (Jhon Alex Toro), który proponuje jej coś zupełnie nowego. Franklin jest wyluzowanym, młodym pewnym siebie chłopakiem. Ubrany w stylową skórzaną kurtkę, wyraźnie odróżnia się od Juana i jego kolegów z miasteczka. Franklin pochodzi nawet z innej części kraju. Wie jak prawić dziewczynie komplementy i szybko rozbudza ciekawość Marii opowiadając o odlotowej pracy, która wymaga podróżowania – coś, czego ona nigdy nie robiła. Kiedy Franklin wypowiada słowo mula - „muł”, dziewczyna natychmiast orientuje się w czym rzecz. „Praca” ta polega przemycie do Stanów Zjednoczonych uprzednio połkniętych woreczków z heroiną. Maria słyszała o ludziach, którzy zostali na tym przyłapani przez amerykańską służbę celną, ale Franklin z pewnością znawcy tematu przekonuje ją, że są to tylko żądni swych pięciu minut głupcy, którzy specjalnie dają się złapać, by znaleźć się w telewizji. Chłopak uważa, że tak mądrej dziewczynie jak Maria bez problemu uda się przewieźć towar przez granicę. O wszystkim przesądzają pieniądze. 5 000$ za jeden kurs może odmienić życie każdego, a zwłaszcza takiej dziewczyny jak Maria.
Pomimo wątpliwości, Maria spotyka się ze swoim przyszłym szefem, Javierem (Jaime Ostorio Gómez), który, jak dobry ojciec, prostymi słowami wprowadza ją w tajniki pracy. Javier nalega by Maria przyjęła od niego drobną sumę pieniędzy, aby mogła uregulować chociaż część swoich zobowiązań finansowych. I chociaż pieniądze te nie są pożyczką tylko podarunkiem, bohaterka szybko orientuje się, że dobiła targu.
Maria spotyka innego „muła” – Lucy (Guilied López), która dzieli się z nią doświadczeniami. Radzi, jak przygotować organizm do transportu heroiny, jak się ubierać i jak postępować na granicy. Przestrzega, że jeśli choć jeden woreczek pęknie w żołądku, Maria umrze. Lucy była w Stanach dwa razy, zdobyła w ten sposób niezależność finansową i ładny przestronny dom tylko dla niej. Jednak, będąc w Nowym Jorku, ani razu nie zdobyła się na odwagę by odwiedzić swoją starszą siostrę mieszkająca w dzielnicy Queens.
Dlatego, gdy Blanca mówi jej, że także dała się zwerbować, Maria jest bardzo zdenerwowana. Jej przyjaciółka jednak nie ma zamiaru się wycofać, zresztą nie może tego zrobić, ponieważ już przyjęła zaliczkę.
W ciągu następnych 24 godzin, Maria, pod czujnym okiem Javiera, połyka 62 woreczki z heroiną. Następnego dnia, na pokładzie samolotu do Stanów Zjednoczonych, dziewczyna odkrywa, że oprócz niej lecą Blanca, Lucy i czwarty „muł”.
Okazuje się, że podróż nie odbędzie się bez przeszkód, jak obiecywał Franklin. Podczas lotu Lucy zauważa typowe objawy sugerujące, że jeden z woreczków się otworzył i heroina powoli zatruwa jej organizm. Kiedy amerykańscy celnicy zatrzymują w areszcie czwartego „muła”, sytuacja robi się coraz bardziej niebezpieczna. Maria i Blanca zostają przewiezione do obskurnego motelu w New Jersey. Tam, pilnowane przez dwóch młodocianych handlarzy narkotyków, przechodzą przez upokarzający proces wypróżniania się z woreczków heroiny. W międzyczasie stan Lucy się pogarsza. Maria stara się jej pomóc, ale handlarze pozostają obojętni na błagania dziewczyny, by wezwać pomoc medyczną.
Następnego ranka Maria odkrywa, że łazienka jest cała we krwi, a ani Lucy ani handlarzy narkotyków nie ma w motelu. Dziewczyny uciekają wraz z narkotykami, które przetransportowały we własnych żołądkach. Znajdują się teraz w zupełnie nieznanym środowisku. Maria wykorzystuje więc jedyny skrawek informacji, jaki posiada: kartkę z imieniem, nazwiskiem i adresem siostry Lucy – Carli (Patricia Rae).
W ciągu następnych kilku dni dziewczyna znajdzie się w różnych, trudnych sytuacjach, w których jej odwaga i człowieczeństwo zostaną poddane próbie. Kierując się instynktem i wrodzoną inteligencją, Maria z gracją i coraz większym zrozumieniem otaczającego ją świata wkroczy w zupełnie nowe życie.
