Do napisania Dogville zainspirowała Larsa von Triera „Opera za trzy grosze” („Die Dreigroschenoper”, 1928) autorstwa Bertolda Brechta i Kurta Weilla.
Fabuła Manderlay była z kolei częściowo zainspirowana wstępem do słynnej na całym świecie, frywolnej „Historie d’O” Pauline Reage (1954), napisanym przez Jeana Paulhana - pisarza, krytyka, i członka Francuskiej Akademii.
Tytuł wstępu Jeana Paulhana brzmi „Szczęście w niewoli”, a tekst rozpoczyna się opisem rebelii, która rzuciła się cieniem na losy wyspy Barbados w 1838 roku. A było to tak:
Pewnego ranka grupa „negrów” - mężczyzn i kobiet, którzy niedawno prawnie nadano wolność - zwróciła się do swego byłego właściciela, niejakiego pana Glenelg, z prośbą o uczynienie z nich na powrót swoich niewolników. Po krótkiej dyskusji pan Glenelg odrzucił ich prośbę; nikt nie wie, czy zrobił tak ze strachu, przez skrupuły, czy też może dlatego, że był praworządnym człowiekiem.
Byli niewolnicy zaczęli go poszturchiwać, z początku delikatnie. Następnie jednak on i cała jego rodzina zostali zmasakrowani, a tej samej nocy byli niewolnicy wprowadzili się z powrotem do swych starych kwater, gdzie zaczęli rozmawiać, jeść i pracować tak, jak to zwykli robić przed zniesieniem niewolnictwa.
Inspiracją dla Larsa von Triera była także kontrowersyjna praca „American Pictures” jego rodaka, duńskiego fotografa i pisarza Jacoba Holdta.
