Historia ta opowiada o pierwszych trzech powojennych latach 1945-1947, kiedy to główny bohater Ludwik żyje życiem swojej klasy w krakowskim gimnazjum, jednym z najstarszych i najlepszych w mieście.
Okres pomiędzy 14-tym a 16-tym rokiem życia to tak zwany "cielęcy wiek", przepoczwarzanie się dziecięcości w dorosłość, okres sztubackich wybryków i głupawek, pierwszych zmagań z Erosem i
pierwszych dylematów moralnych, okres, który wspominamy potem całe życie. Dla tych chłopców przypadł on w burzliwych czasach powojennych, kiedy sprawy błahe ocierały się o poważne i tragiczne.
Temat filmu jest więc uniwersalny, odwieczny i zrozumiały dla każdego, kto właśnie dorasta, a i
dla tego, który już dawno dorósł, ale ten okres życia zachował w pamięci na zawsze jako bazę i
fundament osobowości.
Ludwik jest humanistą, dużo czyta, fascynuje go krakowskie życie literackie i teatralne.
Jednocześnie do głosu dochodzi biologia, chłopak przeżywa pierwsze wtajemniczenia seksualne.
Osobnym aspektem scenariusza jest edukacja bohatera. Poznaje on życie przez obserwację otaczających ludzi. Najpierw jest to najbliższa rodzina: matka, ojciec, siostra, potem pojawiają się inni, cała galeria postaci w gimnazjum w Krakowie - koledzy i nauczyciele. To partytura dla najlepszych aktorów i najlepszych młodych amatorów wybranych w castingu.
Mam nadzieję, że film trafi zarówno do dorosłych, jak i młodych widzów, rówieśników głównych bohaterów.
Janusz Majewski
