"Mój upierzony przyjacielu..., pomóż mi zwrócić się do ludzi, którzy igrają z przyszłością naszej małej planety zagubionej we wszechświecie. Nie chcę współuczestniczyć w niszczeniu tej, na której żyją biliony cudownych stworzeń. Trzeba położyć kres wojnom, toksycznym zanieczyszczeniom, postępującej eksterminacji wielu gatunków roślin i zwierząt oraz cierpieniom milionów ludzi. Postęp musi pomagać człowiekowi żyć w harmonii z jego otoczeniem i środowiskiem. To prawdziwe wyzwanie dla ludzkości w trzecim tysiącleciu".
Jacques Perrin
W końcu drugiego tysiąclecia naszej ery człowiek spełnił jedno ze swych najstarszych marzeń. Najnowsze technologie pozwoliły mu podjąć wyzwanie rzucone przez Leonarda da Vinci: podążyć za ptakami w czasie ich migracji i poznać miejsca postoju. Śledząc wędrówkę niezwykłych stworzeń, człowiek zamienia się w odkrywcę i badacza swojej planety.
Ptaki są nieodłącznym elementem wszystkich ekosystemów na Ziemi, a ich przetrwanie zależy od stanu środowiska naturalnego. Tymczasem człowiek buduje betonowe lasy i dymiące kominami twierdze. Zdając sobie sprawę ze swej mocy, nieustannie dla swych potrzeb przekształca, często w sposób nieodwracalny, środowisko, w którym żyje. Jeśli bogowie dostrzegają jego geniusz, wiedzą również, że to on jest odpowiedzialny za ekologiczne klęski i katastrofy zagrażające istnieniu naszej planety.
Trzecie tysiąclecie przyniesie niezliczoną ilość raportów dotyczących stanu naszej planety, a jej postępująca dewastacja może stać się dokumentem niechlubnego panowania naszego gatunku na Ziemi. To element naszego dziedzictwa, do którego niechętnie się przyznajemy.
Królestwo zwierząt było przez człowieka od dziesięcioleci systematycznie niszczone. W niektórych przypadkach doprowadzono do wyginięcia całych populacji. Świat organizmów żywych jest doskonałym systemem współzależności. Jedne gatunki egzystują w ścisłym powiązaniu z innymi, nawet jeśli rywalizują o pożywienie lub na siebie polują. Wymieranie kolejnych gatunków jest poważnym i nieodwracalnym zaburzeniem harmonii, w której jedne gatunki istnieją wobec i dzięki innym. My ludzie, jesteśmy również jej elementem. Zagłada innych organizmów czy środowisk ich występowania, musi w końcu doprowadzić do klęski również naszego gatunku.
Ekipa filmowców Jacques’a Perrina ukazała co ludzie mogą stracić, zgubnie budując cywilizację, bez względu na życie i rozwój zwierząt w ich środowisku naturalnym.
Wiele organizacji oraz proekologicznych ruchów na świecie działa na rzecz ochrony zasobów naturalnych, w tym ginących gatunków ptaków. Również w Polsce świadomość ochrony w tym zakresie jest coraz większa. Nasz kraj jest sygnatariuszem kilku najważniejszych konwencji dotyczących ochrony przyrody: Konwencja o Różnorodności Biologicznej, Konwencja RAMSAR o ochronie obszarów wodno-błotnych, Konwencja Berneńska o ochronie dzikich zwierząt i roślin oraz naturalnych siedlisk, Konwencja Bońska o ochronie gatunków wędrownych. Coraz bardziej popularne w Polsce staje się lobby miłośników obserwacji ptaków w ich naturalnym środowisku, są to tzw. „bird watchers”. Inne organizacje, jak np. Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków, działają wśród młodzieży na rzecz edukacji i popularyzacji wiedzy przyrodniczej i ochrony zasobów naturalnych.
W ostatnich latach, w naukach przyrodniczych i ekonomicznych znane stało się pojęcie zrównoważonego rozwoju, czyli takiej gospodarki, która uwzględniałaby zarówno potrzeby społeczne ludzi i jednoczesną ochronę środowiska naturalnego.
Makrokosmos odgrywa nieocenioną rolę w kształtowaniu postaw nowych pokoleń, które będą odbudowywały straty wśród zwierząt, będące udziałem powojennej gospodarki krajów wysokorozwiniętych. Znakomicie zrealizowany obraz filmowy opowiadający o życiu ptaków, niesie wartości edukacyjne i poznawcze na temat różnorodności gatunków, krain geograficznych, zespołów roślinnych a także zagrożeń cywilizacyjnych.
