Kolekcja Looney Tunes
Najzabawniejsi i najbardziej zwariowani bohaterowie w unikalnej kolekcji Looney Tunes.
Królik Bugs i przyjaciele w serii 56 kreskówek, wśród nich filmy nagrodzone 5 Oscarami.
Po raz pierwszy na DVD!
Już od 6 lutego 2004 roku!
Warner Home Video prezentuje super kolekcję najlepszych filmów animowanych z serii Looney Tunes. Po raz pierwszy przygody najsłynniejszego królika świata oraz jego wiernych i zabawnych przyjaciół: Speedy Gonzalesa, Świnki Porky, Kaczora Daffy’ego, Kota Sylwestera i Kanarka Tweety, Elmera Fudda, Pepe Le Swąda, Foghorna Legorna, Samiuleka oraz Strusia Pędziwiatra w parze z pechowym geniuszem Wilem E. Cojotem zostały wydane na DVD w całkowicie odnowionej cyfrowo wersji.
Na 4 płytach DVD znalazły się najpopularniejsze tytuły w polskiej wersji dubbingowej Filmy zostały wzbogacone ekskluzywnymi dodatkami: komentarzami znawców historii kina, dokumentami opowiadającymi o tworzeniu poszczególnych bohaterów i ich twórcach. Na każdej z płyt umieszczono bogatą galerię zdjęć oraz grę interaktywną.
Kolekcja Looney Tunes to:
„Królik Bugs: Najlepsze z najlepszych”
„Daffy i Porky: Najlepsze z najlepszych”
„Plejada gwiazd” – część 1.
Plejada gwiazd” – część 2.
Co słychać doktorku?
Bohaterowie Looney Tunes liczą już sobie ponad 70 lat i cały czas cieszą się ogromną popularnością na całym świecie. Coraz to nowe pokolenia wychowują się na przygodach Królika Bugsa, Kaczora Daffy’ego, czy Speedy Gonzalesa, które mimo upływu lat pozostają zabawne i śmieszą nie tylko dzieci, ale również ich rodziców i dziadków.
Historia Looney Tunes ma początek w 1929 roku. Wtedy to dwaj animatorzy Hugh Harman i Rudy Ising – doświadczeni pracownicy popularnego już wtedy studia Walta Disney'a, postanowili zrobić coś na własną rękę i powołali do życia pierwszego bohatera Looney Tunes – Bosko.
Bosko stał się bohaterem krótkiego filmu zatytułowanego „Bosko, the Talk-Ink Kid” – jednej z pierwszych dźwiękowych kreskówek. Jedną z osób, które obejrzały obraz był Leon Schlesinger – "człowiek-orkiestra": aktor, menadżer, bileter i producent. Jeśli wierzyć legendzie, Schlesinger pomógł wytwórni Warner Bros. sfinansować produkcję pierwszego dźwiękowego filmu w historii zatytułowanego „Śpiewak z jazzbandu”, którego sukces uratował studio przed bankructwem.
Schlesingerowi „Bosko, the Talk-Ink Kid” spodobał się do tego stopnia, że zaproponował wytwórni Warner Bros. produkcję serii filmów z jego udziałem zatytułowanych „Looney Tunes” (jako odpowiedź na popularną serię Disney'a pt. „Silly Symphonies”).
Kiedy wytwórnia wyraziła zgodę, Schlesinger założył na Sunset Boulevard studio, które bardzo szybko zyskało przydomek „Termite Terrace”. To właśnie tam powstały kreskówki, którymi zachwyciła się najpierw Ameryka a później cały świat.
Po nakręceniu kilku filmów wytwórnia Warner Bros. zmieniła tytułu cyklu na „Zwariowane Melodie”. W każdej z kreskówek zrealizowanych w tej serii miały pojawiać się piosenki znane z filmów fabularnych produkowanych przez wytwórnię a tytuł utworu miał być jednocześnie tytułem animowanego odcinka.
W 1934 r. powstały pierwsze kolorowe kreskówki zatytułowane „Honeymoon Hotel” oraz „Piękna i Bestia”. W latach 1934 – 1943 filmy z serii „Zwariowane Melodie” były realizowane w kolorze a Looney Tunes na taśmie czarno-białej.
W 1933 roku od Schlesingera odchodzą twórcy postaci Bosko: Hugh Harman i Rudy Ising, którzy dla wytwórni MGM zaczynają tworzyć serię „Happy Harmonies”.
Rozpoczął się nowy rozdział w historii Looney Tunes. Do tej pory filmy produkowane przez Schlesingera bardzo przypominały kreskówki Walta Disney'a. Bosko wyglądał i zachowywał się podobnie jak Myszka Miki, miał narzeczoną o imieniu Honey, która do złudzenia przypominała Minnie. Zamiast Pluto w filmach pojawiał się bohater o imieniu Bruno, któremu niekiedy towarzyszył kot Wilbur.
Kiedy Leon Schlesinger stracił prawa do postaci stworzonych przez Harmana i Isinga, zmuszony był do wymyślenia nowych, wystarczająco atrakcyjnych, aby mogły konkurować z niezwykle popularnymi bohaterami Disney'a. Pierwszą z nich była Świnka Porky, której twórcami są Bob Clampett i Friz Freleng. Porky pierwszy raz pojawiła się w filmie „I Haven’t Got a Hat” z 1935 roku i od razu zwróciła na siebie uwagę współpracowników Schlesingera, którzy dostrzegli w bohaterce ogromny potencjał i uczynili z niej pierwszą gwiazdę Looney Tunes.
Rok 1936 to data narodzin Elmera Fudda. Bohater ten po raz pierwszy pojawił się w filmie Texa Avery’ego pt. „The Isle of Pingo Pongo”. W owym czasie nie przypominał jeszcze Elmera Fudda, jakiego znamy z większości kreskówek. Inaczej wyglądał i mówił. Fudd jakiego znamy zadebiutował 3 lata później w filmie Chucka Jonesa „Aparat Fotograficzny Elmera” (do obejrzenia na „Plejada gwiazd, część 1”), gdzie po raz pierwszy też stawił czoła królikowi Bugsowi (wtedy jeszcze królikowi bez imienia). Rok później kreskówka z udziałem Fudda i Bugsa pt. „A Wild Hare” otrzymała nagrodę Oscara za najlepszy pomysł.
W 1937 r. został powołany do życia Kaczor Duffy – najbardziej sfrustrowana postać Looney Tunes. Po raz pierwszy pojawił się w filmie „Porky’s Duck Hunt” z 1937 roku, w którym "wystąpił" u boku Porky’ego. Duffy był pierwszym prawdziwie zwariowanym bohaterem Looney Tunes. Łatwo wpadał w złość, był totalnie nieprzewidywalny, ale publiczność go pokochała.
W 1938 roku urodził się kolejny bohater Looney Tunes i jedna z najbardziej popularnych animowanych postaci na świecie – królik Bugs. Pierwszy film z jego udziałem to krótki obraz zatytułowany „Porky’s Hare Hunt” z 1938 roku. Kreskówka była bardzo podobna do wspomnianej już „Porky’s Duck Hunt” z tą różnicą, że Porky nie polował już na kaczora, ale na królika.
W 1939 r. powstał drugi film z udziałem Bugsa pt. „Prest-O Change-O”, którego reżyserem był Chuck Jones. Obraz ten przeszedł do historii jako pierwszy, w którym Bugs całuje swojego przeciwnika, co obok nieodłącznej marchewki i słynnego powitania „Co jest doktorku?” stało się jego znakiem rozpoznawczym.
Imię Bugs królik otrzymał dopiero w sierpniu 1939 r. w kreskówce „Hare-um Scare-um”, w której również po raz pierwszy zaśpiewał i przebrał się za kobietę.
Lata 40. to okres rosnącej popularności Bugsa, który bardzo szybko stał się największą gwiazdą Looney Tunes. Podobizna królika towarzyszyła nawet amerykańskim żołnierzom walczącym na frontach II wojny światowej i jak twierdzą historycy pod względem ilości ustępowała jedynie nieskromnym zdjęciom Rity Hayworth.
W latach 40. Lonney Tunes pojawiły się w serii filmów o tematyce wojennej, w których animki dzielnie radziły sobie z przeważającymi siłami nazistów. W uznaniu tych zasług Królik Bugs został przyjęty w poczet amerykańskich marines.
O popularności Bugsa świadczy fakt, że w 1948 roku zagrał on jedną z ról w aktorskim filmie „Two Guys From Texas”. Bugs pojawił się w wyreżyserowanej przez Friza Frelenga animowanej sekwencji snu, w której partnerował rysunkowym wersjom Jacka Garsona i Dennisa Morgana – odtwórcom głównych ról w filmie. Rola Bugsa spotkała się z tak dobrym przyjęciem publiczności, że rok później królik gościnnie wystąpił w epizodycznej roli w musicalu „My Dream is Yours”, w którym główne role zagrali Jack Carson i zdobywająca właśnie popularność Doris Day.
W „My Dream is Yours” wystąpił także zabawny, żółty kanarek Tweety, który wraz z kotem Sylwestrem był bohaterem pierwszej nagrodzonej w 1947 r. Oscarem kreskówki studia Warner Bros. pt. „Tweetie Pie”.
W 1945 r. po raz pierwszy pojawia się Pepe Le Swąd (Pepe Le Pew), wiecznie zakochany skunks rodem z Francji. W 1949 r. film z jego udziałem zatytułowany „Kuszący powiew miłości” (do obejrzenia na „Plejada gwiazd, część 1”) został nagrodzony Oscarem. W tym samym roku powołany został do życia Samiulek – choleryk i jeden z największych ekranowych przeciwników Bugsa. Wiele osób twierdzi, że inspiracją dla postaci była osoba Friza Frelenga, który słynął z tego, że łatwo wpadał w złość i często krzyczał na swoich współpracowników.
W 1958 r. kreskówka z Samiulkiem i królikiem Bugsem pt. „Knighty Knight Bugs” została uhonorowana Oscarem za najlepszy pomysł.
Rok 1946 to narodziny „koguta z Południa”, czyli Foghorna Leghorna. Foghorn Leghorn popularność zyskał przypadkiem. Kogut po raz pierwszy pojawił się u boku Sokoła Henery’ego w nominowanej do Oscara za najlepszy pomysł kreskówce „Walky Talky Hawky”. Głównym bohaterem filmu miał być właśnie sokół, ale okazało się, że publiczność pokochała Leghorna. Ojcem tej postaci jest Chuck Jones, ale wszystkie filmy z jego udziałem wyreżyserował Robert McKimson.
W roku 1949 narodził się jeden z najpopularniejszych duetów Looney Tunes – Struś Pędziwiatr i Wily E. Coyote. Para ta cieszyła się olbrzymią popularnością już od czasu pierwszego filmu z ich udziałem zatytułowanego „Szybki i wściekłowłochaty” (do obejrzenia na płycie „Plejada gwiazd” część 1”). W 1961 r. struś i kojot wystąpili w nominowanej do Oscara za najlepszy pomysł kreskówce „Beep Prepared”.
W 1953 r. w filmie Roberta McKimsona „Cat-Tails For Two” pojawił się kolejny bohater, który bardzo szybko stał jedną z najbardziej znanych postaci Looney Tunes. Był nią oczywiście Speedy Gonzales – najszybsza mysz Meksyku. W 1953 r. Speedy Gonzales znacznie różnił się od bohatera, którego oglądać możemy w późniejszych filmach – był znacznie ciemniejszy i miał jeden złoty ząb.
Gonzalesem zainteresował się Friz Freleng, który zmienił wizerunek postaci. W 1955 r. jego kreskówka zatytułowana po prostu „Speedy Gonzales” (do obejrzenia na płycie „Plejada gwiazd, część 2”) otrzymała Oscara za najlepszy pomysł. Kolejne filmy z udziałem najszybszej myszy w Meksyku "Tabasco Road" (1957) i "The Pied Piper of Guadalupe" (1961) otrzymały nominację do nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej za najlepszy pomysł.
To oczywiście nie wszyscy bohaterowie Looney Tunes. Fani cyklu znają doskonale również Żółwia Cecila, Wiedźmę Hazel, Marsjanina Marvina, Babcię, Wila Ralpha i Diabła Tasmańskiego, jednak te postacie pojawiły się w znacznie mniejszej ilości filmów niż wymienieni wcześniej Bugs, Duffy czy Porky.
W 1963 roku Warner Bros. zamknął studio odpowiedzialne za realizację kreskówek. Majątek przejęli jednak Friz Freleng i Favid DePatie, którzy zdecydowali się nadal produkować filmy animowane dla wytwórni. Niestety, nowa publiczność nie chciała już oglądać przygód Looney Tunes i w 1969 roku studio zostało ostatecznie zamknięte.
Sytuacja zmieniła się pod koniec lat 70. Wtedy Warner Bros. zdecydował się reaktywować studio. W telewizji zaczęły pojawiać się programy składające się z nakręconych przez lata filmów. Powstały również specjalne kompilacje z myślą o pokazywaniu ich w kinach. Do studia wrócili Chuck Jones i Friz Freleng, do których na początku lat 80. dołączyli młodzi artyści m.in.: Greg Ford, Terry Lennon, Mark Kausler i Darryl Van Citters.
Później w zespole pojawił się także sam Steven Spielberg, który powołał do życia nowe serie „Tiny Toons” i „Animaniacs”, które bardzo szybko zyskały ogromną popularność na całym świecie.
Looney Tunes podbiły serca widzów. Stało się tak dzięki pracy wielu ludzi, którym udało się stworzyć wielu charakterystycznych i zabawnych bohaterów. W „Termite Terrace” pracowali artyści, którzy dziś uważani są za najwybitniejszych twórców animacji w historii gatunku. Friz Freleng, Tex Avery, Bob Clampett, Robert McKimson i Frank Tashlin to nazwiska, które przeszły do historii kinematografii.
Jednak swój sukces Looney Tunes w równym stopniu, co animatorom i reżyserom zawdzięczają wybitnemu imitatorowi głosów Melowi Blancowi i kompozytorowi Carlowi Stallingowi.
Mel Blanc uważany jest dziś za najlepszego aktora dubbingowego w historii. To dzięki niemu przemówili tacy bohaterowie, jak: Królik Bugs, Porky, Tweety, Kaczor Daffy i Speedy Gonzales. Przez długie lata był związany ze studiem Warner Bros., z którego na początku lat 60. przeszedł do wytwórni Hanna Barbera, gdzie współpracował przy realizacji „Między nami jaskiniowcami” i „Jetsonów”. W ciągu 60. lat pracy zawodowej Mel Blanc użyczył swojego głosu prawie 3000 różnych postaci.
Carl Stalling uchodzi za najwybitniejszego kompozytora w historii filmu animowanego. Jako pierwszy nagrywał utwory ilustrujące kreskówki z towarzyszeniem liczącej 90 osób orkiestry symfonicznej studia Warner Bros. Karierę zaczynał jako taper. Pod koniec lat 20. współpracował z Waltem Disney'em i opracował zasady nagrywania muzyki do filmu animowanego, które wykorzystywane są aż do dnia dzisiejszego. W 1936 roku dołączył do „Termite Terrace”, z którym związany był przez ponad 20 lat. To właśnie Carl Stalling spopularyzował wykorzystywanie znanych utworów symfonicznych jako tło w filmach animowanych.
W 1961 r. w Arlington w Teksasie powstał pierwszy tematyczny park rozrywki „Six Flags”, którego bohaterami były postaci Looney Tunes. Jego założycielem był naftowy baron Angus Wynne, którego marzeniem było zbudowanie lepszego i większego parku niż Disneyland. Obecnie w ośmiu krajach świata działa 39 parków „Six Flags”, które rocznie odwiedzane są przez miliony ludzi.
W 1996 roku na ekranach kin pojawił się „Kosmiczny mecz”, pierwszy pełnometrażowy film z udziałem Looney Tunes, w którym wystąpiły także takie sławy jak Michael Jordan i Bill Murray. Produkcja okazała się spektakularnym sukcesem. Obraz w samych tylko Stanach Zjednoczonych zarobił ponad 90 milionów dolarów. W Polsce okazał się hitem roku 1997 – zgromadził 1,5 miliona widzów i blisko 100 tysięcy sprzedanych kaset video.
