Tylko połowa animatorów zatrudnionych przy filmie znała medium, jakim jest animacja trójwymiarowa. Reżyserowi zależało na pracy ze specjalistami, którzy posługiwali się głównie dawnymi, tradycyjnymi metodami. Świetnie się z nimi rozumiał się przy realizacji „Nowych szat króla”.
Wobec tego Eammon Butler zajął się intensywnym szkoleniem adeptów w nowych technikach. Zajęło mu to osiemnaście miesięcy. Szczególnie wiele uwagi poświęcono aplikacji „Maya”, jednej z najważniejszych, jeśli chodzi o projektowanie animacji, konstrukcję modeli i efekty specjalne w 3D. W studiach Burbank i Glendale prowadzono intensywne zajęcia. Walt Sturrock, który nadzorował te szkolenia, mówił: To najbardziej wyczerpujące ćwiczenia, jakie pamiętam. Chyba bezprecedensowe pod względem częstotliwości i liczby uczestniczących kursantów. Myślę, że szkolenie zakończyło się sukcesem. Właściwie wszyscy bez wyjątku poznali bardzo dobrze nowe techniki. To także kapitał na przyszłość – dla animatorów i dla studia filmowego.
Butler wspominał, że gdy sam porzucał ołówek na rzecz komputerowej myszki, przeżył ekscytację, ale i pewien szok. Trudno jest się pozbyć starych przyzwyczajeń, choć czasem jest to konieczne i wzbogacające. Tłumaczył, że zmiana systemu pracy nie powinna skłaniać do ostatecznej rezygnacji z tradycyjnych technik, ani zabijać inwencji. To wspaniałe narzędzia, chodziło nam jednak też o to, by animatorzy zachowali wrażliwość i pomysłowość. Dostali po prostu nowe, fantastyczne medium, którym powinni się nauczyć jak najsprawniej posługiwać.
Jason Ryan, weteran animacji komputerowej, główny animator postaci Kurczaka Małego, twierdził, że dla disnejowskiej animacji ten film otwiera nową, bardzo obiecującą erę. Postaci już w żaden sposób nie przypominają kukiełek, jak to się dotąd czasem zdarzało. Są obdarzone własnym życiem, bardzo realne. To oczywiście wielkie wyzwanie dla twórców, bo przecież wiarygodny wygląd nie wystarczy. Konieczne jest precyzyjnie nakreślenie postaci w scenariuszu i oczywiście świetni aktorzy.
