BO WELCH (reżyseria)Debiutuje jako reżyser właśnie filmem Kot. Jest uznanym scenografem nominowanym do trzech nagród Akademii® za projekty scenograficzne do takich filmów jak Faceci w czerni (Men in Black), Klatka dla ptaków (The Birdcage) i A Little Princess.
Welch otrzymał nagrodę BAFTA za Najlepszą Scenografię do filmu Edward Nożycoręki (Edward Scissorhands). Inne filmy w jego dorobku to Faceci w czerni II (Men in Black II), Bardzo Dziki Zachód (Wild Wild West), Barwy kampanii (Primary Colors), Wilk (Wolf), Powrót Batmana (Batman Returns), Wielki kanion (Grand Canyon), Joe Versus the Volcano, Pogromcy duchów II (Ghostbusters II), Przypadkowy turysta (The Accidental Tourist), Sok z żuka (Beetlejuice), The Lost Boys i Swing Shift.
Welch wyreżyserował dla telewizji odcinki seriali The Tick i Secret Agent Man.
BRIAN GRAZER (produkcja)
Zdobywca nagrody Akademii® producent już od ponad 20 lat realizuje filmy i programy telewizyjne. Jako scenarzysta i producent był nominowany do trzech Oskarów®, a w 2002 roku zdobył Oskara® dla Najlepszego Filmu z Piękny umysł (A Beautiful Mind). Poza trzema nagrodami Akademii® Piękny umysł (A Beautiful Mind) otrzymał także cztery Złote Globy oraz nagrodę (dla Grazera) Narodowego Towarzystwa Zdrowia Psychicznego.
Filmy, które wyprodukował Grazer były łącznie nominowane do 39 Oskarów® i 27 nagród Emmy. W tym samym czasie zarobiły na całym świecie ponad 10,5 miliarda USD. Biorąc pod uwagę komercyjne i artystyczne osiągnięcia Grazera, Gildia Producentów Amerykańskich uhonorowała go w 2001 roku nagrodą Davida O. Selznicka. Jego osiągnięcia zostały także uhonorowane przez Izbę Handlową Hollywood, która w 1998 roku wciągnęła Grazera na krótką listę producentów mających swoją gwiazdę na Hollywood Walk of Fame.
Poza Pięknym umysłem (A Beautiful Mind) w dorobku Grazera znajdują się takie filmy jak Apollo 13 – nagroda Producenta Roku przyznawana przez Gildię Producentów, nominacja do Oskara® dla Najlepszego Filmu 1995 roku; Splash – nominacja do Oskara® za Najlepszy Scenariusz 1986 (współautor scenariusza), komedia romantyczna z Georgem Clooneyem i Catheriną Zeta-Jones Okrucieństwo nie do przyjęcia (Intolerable Cruelty), Zaginione (The Missing) w reżyserii Rona Howarda z Tommy’m Lee Jonesem i Cate Blanchett oraz Cinderella Man z Russellem Crowe i Reneé Zellweger; Friday Night Lights w reżyserii Petera Berga; i dokument Inside Deep Throat.
Inne filmy Grazera to 8 Mila (8 Mile); Blue Crush; Dr. Seuss’ How the Grinch Stole Christmas; Gruby i chudszy (The Nutty Professor); Kłamca Kłamca (Liar Liar); Okup (Ransom); My Girl; Ognisty podmuch (Backdraft);Kindergarten Cop; Parenthood; Clean and Sober; i Spies Like Us.
Dorobek telewizyjny Grazera to przebój telewizji Fox 24 godziny (24) – 10 nominacji do nagród Emmy, Arrested Development, Miss Match (NBC), The Big House (ABC), Felicity (WB), SportsNight (ABC), From the Earth to the Moon (HBO) – nagroda Emmy.
Grazer rozpoczynał karierę jako producent przygotowujący do realizacji projekty telewizyjne. To właśnie wtedy, na początku lat 80-tych, Grazer poznał swojego przyjaciela i partnera w interesach Rona Howarda. Ich współpraca rozpoczęła się w 1985 roku od komedii Night Shift i Splash. W 1986 roku założyli firmę Imagine Entertainment, którą prowadzą do dzisiaj.
ALEC BERG, DAVID MANDEL i JEFF SCHAFFER (scenariusz)
Piszą razem od czasów college’u, kiedy to wspólnie wydawali pismo The Harvard Lampoon. Ich pierwszym telewizyjnym projektem był film MTV Give Me Back My Life! dla Comedy Central. Zanim rozpoczęli pisać odcinki Seinfelda, Berg i Schaffer pracowali dla Late Night with Conan O’Brien, a Mandel dla Saturday Night Live.
Kiedy produkcja telewizyjnego showu komediowego została przerwana, scenarzyści zaczęli koncentrować się na scenariuszach filmowych. Na podstawie ich scenariusza powstał przebój Imagine Dr. Seuss’ How the Grinch Stole Christmas.
Razem napisali także i wyreżyserowali film Eurotrip, który ma wejść do kin na początku 2004 roku.
THEODOR S. GEISEL A.K.A. DR. SEUSS (autor książki)
Zawsze mówił, że “człowiek jest człowiekiem, nieważne czy jest duży czy mały. Dzieci pragną tego samego, co my – chcą się śmiać, stawać przed wyzwaniami, bawić się i cieszyć.”
Błyskotliwy autor, darzący szacunkiem dzieci, Dr. Seuss bawił cztery pokolenia dzieci i ich rodziców, a w tym samym czasie uczył młodych czytelników nowych słów. Począwszy od 1937 roku napisał 44 książki.
Dr. Seuss urodził się jako Theodor Seuss Geisel w 1904 roku i ukończył Dartmouth College, gdzie wcześniej uczył się Norman Maclean (autor powieści A River Runs Through It, 1976). Po krótkim pobycie na Oxford University, rozpoczął karierę w reklamie, a wkrótce potem stworzył opowieść w odcinkach dla magazynu Judge - “The Boids and Beasties”. Bohaterami powieści były dziwaczne, głupiutkie zwierzątka – pierwowzory bohaterów późniejszych historii Seussa.
Geisel podpisywał swoje wczesne rysunki jako “Dr Theophrastus Seuss”. Ostatecznie został po prostu Dr Seussem (nazwisko panieńskie matki). Tak podpisał swoją pierwszą książkę wydaną w 1937 roku, And To Think I Saw It on Mulberry Street.
Jego 44 błyskotliwie napisane i ilustrowane książki to takie klasyki jak Green Eggs and Ham, Horton Hatches the Egg, The Cat in the Hat oraz How the Grinch Stole Christmas!. Książki te nigdy niczego nie nakazywały, ale w rozrywkowy sposób udzielały ważnych moralnych lekcji zarówno dzieciom, jak i dorosłym.
Powstanie książki The Cat in the Hat (Kot) okazało się być przełomem w rozwoju literatury dziecięcej pod koniec lat 50-tych. W tym właśnie czasie popularny pisarz John Hersey stworzył krytykę książek dla dzieci pod wiele mówiącym tytułem Why Johnny Can’t Read. Wydawca książek edukacyjnych zachęcił Dr Seussa do napisania książki z wykorzystaniem tylko 225 słów, która zachęciłaby dzieci do czytania. Rezultatem był The Cat in the Hat (Kot) sprzedany w milionie egzemplarzy.
Dr. Seuss otrzymał doktoraty z dziedziny literatury na siedmiu uniwersytetach i został uhonorowany nagrodą Pulitzera w 1984 roku. Chociaż zmarł w 1991 roku ciągle jest najlepiej sprzedającym się autorem literatury na świecie. Jego książki sprzedano w ponad 250 milionach egzemplarzy.
ERIC McLEOD (producent wykonawczy)
Pracował podczas realizacji trzech filmów z serii Austin Powers. Był producentem Austin Powers: The Spy Who Shagged Me i Austin Powers in Goldmember oraz producentem wykonawczym Austin Powers: International Man of Mystery.
W dorobku McLeoda znajdują się następujące pozycje - Showtime (z Robertem De Niro, Eddiem Murphy i Renee Russo), Cela (The Cell; z Jennifer Lopez, Vince Vaughnem i Vincentem D’Onofrio), Bubble Boy (z Jake’m Gyllenhaalem i Chrisem Cooperem); Living Out Loud (z Holly Hunter i Danny’m DeVito) w reżyserii Richarda La Gravenese; Wag the Dog (z Robertem De Niro, Dustinem Hoffmanem, Anne Heche, Woody Harrelsonem i Denisem Leary) Barry’ego Levinsona; Koniec niewinności (Now and Then; z Demi Moore); Feeling Minnesota (z Cameron Diaz i Keanu Reevesem), Corrina, Corrina (z Whoopi Goldberg i Rayem Liotta), I kowbojki mogą marzyć (Even Cowgirls Get the Blues) Gusa Van Santa, Wróg publiczny (Enemy of the State), 8 Seconds, Wide Sargasso Sea, The Rapture, Faith oraz Live Wire.
GREGG TAYLOR (producent wykonawczy)
Przez ostatnie cztery lata prowadził firmę produkcyjną Mike’a Myersa Gratitude International. W tym czasie pracował podczas realizacji nagrodzonego Oskarem® przeboju Shrek, a także jego kontynuacji, filmu Shrek 2. Był ponadto koproducentem komedii Austin Powers in Goldmember, która zarobiła na świecie ponad 300 mln USD.
Ostatnio, Taylor dołączył do firmy Kennedy/Marshall Company jako wiceprezes departamentu produkcji i rozwoju. W tej nowej roli będzie przygotowywał do produkcji projekty dla Kathleen Kennedy i Franka Marshalla. Wśród projektów Kennedy/Marshall znajdują się: The Bourne Supremacy, z Mattem Damonem w roli Jasona Bourne; The Curious Case of Benjamin Button, do którego scenariusz napisał Eric Roth (Forrest Gump), a wyreżyseruje go Gary Ross.
Przed rozpoczęciem pracy dla Myersa, Taylor pracował z takimi filmowcami jak Don Simpson, Harold Becker, Robert Redford i John Lyons.
Taylor urodził się i wychowywał w Bostonie, a ukończył Syracuse University. Mieszka w Los Angeles z żoną Terri Taylor.
KAREN KEHELA SHERWOOD (producent wykonawczy)
Po ukończeniu studiów na UCLA dołączyła do firmy Imagine Entertainment jako asystentka Briana Grazera. W latach 1990-1992 prowadziła biuro firmy w Nowym Jorku. W tym samym czasie pełniła także funkcję producenta stowarzyszonego podczas realizacji filmu Housesitter ze Stevem Martinem i Goldie Hawn.
Po powrocie do Los Angeles, w wieku 29 lat została awansowana na stanowisko szefa d/s produkcji firmy Imagine. W maju 1997 roku została wiceprezesem firmy i współpracowała ściśle z partnerami - Brianem Grazerem i Ronem Howardem.
Jej dorobek obejmuje następujące filmy - Blue Crush, Piękny umysł (A Beautiful Mind) w reżyserii Rona Howarda z Russellem Crowe i Jennifer Connelly w rolach głównych - film został nominowany do ośmiu nagród Akademii® i zdobył cztery z nich (m.in. dla Najlepszego Filmu i Najlepszego Reżysera); Gruby i chudszy (The Nutty Professor), Gruby i chudszy 2 (Nutty Professor 2: The Klumps) z Eddiem Murphy; Life (Eddie Murphy i Martin Lawrence), Bowfinger (Steve Martin i Eddie Murphy); Dr. Seuss’ How the Grinch Stole Christmas i Kłamca Kłamca (Liar Liar) - oba z Jimem Carreyem.
EMMANUEL LUBEZKI, A.S.C., (zdjęcia)
Po raz pierwszy pracował z Bo Welchem w 1995 roku podczas realizacji filmu A Little rincess – nominacje do Oskara® za zdjęcia i scenografię. Kolejnym filmem, nad którym pracowali była Klatka dla ptaków (The Birdcage) Mike’a Nicholsa.
Lubezki otrzymał ponadto nominację do Oskara® za zdjęcia do filmu Tima Burtona Jeździec bez głowy (Sleepy Hollow). Inne filmy w jego dorobku to Orbitowanie bez cukru (Reality Bites), Spacer w chmurach (A Walk in the Clouds), Wielkie nadzieje (Great Expectations), Joe Black (Meet Joe Black), I twoją matkę też (Y tu mama también) oraz Ali.
Pochodzący z Meksyku, Lubezki robił też zdjęcia do Like Water for Chocolate, Love in the Time of Hysteria, Miroslava oraz Ámbar. Wszystkie te filmy zdobyły nagrodę Silver Ariel za Najlepsze Zdjęcia.
ALEX McDOWELL (scenografia)
Zdobył uznanie za swoje innowacyjne projekty scenograficzne do filmu Stevena Spielberga Raport mniejszości (Minority Report). To właśnie prace McDowella wykorzystane w w/w filmie przekonały reżysera Bo Welcha, że jest on idealną osobą do przedstawienia na ekranie świata książki The Cat in the Hat (Kot).
Pracę scenografa rozpoczął w 1992 roku filmem Kosiarz umysłów (The Lawnmower Man). Wcześniej z sukcesem pełnił funkcję kierownika artystycznego podczas realizacji reklam i teledysków. W jego filmografii można odnaleźć takie tytuły jak Afera naszyjnikowa (The Affair of the Necklace); Podziemny krąg (Fight Club); Kruk (The Crow), The Crow: City of Angels; oraz Fear and Loathing in Las Vegas.
McDowell urodził się na Borneo i mieszkał w Indonezji przez siedem lat, gdzie jego ojciec pracował jako inżynier dla Shell Oil. Uczęszczał do szkoły z internatem Quaker w Anglii, a później studiował sztukę w Central School of Art w Londynie.
Obecnie pracuje ze Spielbergiem nad nowym filmem The Terminal, z Tomem Hanksem w roli głównej.
DON ZIMMERMAN, A.C.E. (montaż)
Wkroczył w świat przemysłu filmowego jako stażysta, montując efekty dźwiękowe. Pracował dla Mirisch Co. pod kierownictwem Dicka Carrutha, Franka Warnera i Jima Richardsa - The Hawaiians; Gaily, Gaily; Little Big Man; Ojciec chrzestny (The Godfather); Where’s Poppa; oraz Jonathan Livingston Seagull.
Zimmerman został asystentem montażysty Hala Ashby podczas realizacji takich filmów jak The Landlord, Harold and Maude, Shampoo oraz Bound for Glory. Po ośmiu latach zebranych doświadczeń, Zimmerman dokonał montażu filmu Ashby’ego Coming Home (nominacja za montaż do nagrody Akademii®). Kolejnym filmem, który zmontował dla Ashby’ego był Being There.
Inne filmy w dorobku Zimmermana to Galaxy Quest, Spacer w chmurach (A Walk in the Clouds), Heaven Can Wait, Rocky III, Rocky IV, Cobra, Fatal Beauty, The Package, Książę przypływów (Prince of Tides), Dragonfly, Patch Adams, Gruby i chudszy (The Nutty Professor), Kłamca Kłamca (Liar Liar) oraz Ace Ventura: psi detektyw (Ace Ventura: Pet Detective).
STEVE JOHNSON (charakteryzacja/efekty specjalne)
Jest założycielem Edge FX, firmy zajmującej się projektowaniem specjalnych efektów animatronicznych na potrzeby filmu, telewizji i reklam. Johnson został wprowadzony do świata efektów specjalnych Hollywood w 1976 roku, kiedy spotkał się ze specjalistą d/s charakteryzacji Rickiem Bakerem w rodzinnym mieście Johnsona Galveston, Teksas. Jeszcze przed ukończeniem 18 lat, Johnson przeniósł się do Kalifornii i zaczął pracować na planie takich filmów jak Tanya’s Island, The Fog i The Howling. Nieco później, kiedy Baker kompletował ekipę do produkcji filmu An American Werewolf in London zaprosił Johnsona, aby do niego dołączył. Pracowali wspólnie nad efektami do Videodrome i Greystoke.
W połowie lat 80-tych, Johnson został szefem działu charakteryzacji w firmie Richarda Edlunda Boss Film Corporation. W tym czasie nadzorował od strony efektów specjalnych produkcję takich tytułów jak Pogromcy duchów (Ghostbusters), Fright Night, Poltergeist 2 i Big Trouble in Little China.
W niedługim czasie, Johnson założył własne studio i zwrócił na siebie uwagę niesamowitą charakteryzacją postaci Freddy’ego Kruegera w filmie Koszmar z ulicy Wiązów IV (Nightmare on Elm Street IV). Jednymi z najbardziej pamiętnych kreacji stworzonych przez Johnsona są słynne podwodne stworzenia występujące w filmie Jamesa Camerona Głębia (The Abyss).
Po przeniesieniu studia do pomieszczeń o powierzchni 6 tys. m2 w Burbank w lipcu 1998 roku, firma Johnsona Edge FX stała się jedną z czołowych w przemyśle filmowym. Kolejne filmy, w których efekty specjalne są dziełem zespołu kierowanego przez Johnsona to: Dreamcatcher, The League of Extraordinary Gentlemen, X2: X-Men United, The Rundown, Gatunek (Species), Amistad, Bicentennial Man, Blade 2, Star Trek: Nemesis oraz Spider-Man II.
RITA RYACK (kostiumy)
Była nominowana do nagrody Akademii® za kostiumy do filmu Rona Howarda Dr. Seuss’ How the Grinch Stole Christmas. Dodatkowo została uhonorowana nagrodą Gildii Kostiumografów Filmowych i nagrodą IFPA Golden Satellite.
Współpraca Ryack z Howardem rozpoczęła się w 1994 roku filmem Gazeta (The Paper), po którym nastąpiły produkcje Apollo 13, EDtv, Okup (Ransom), The Grinch i Piękny umysł (A Beautiful Mind). Ostatnio zaprojektowała kostiumy do filmu Piętno (The Human Stain) w reżyserii Roberta Bentona.
Pochodząca z Massachusetts, Ryack od lat pracuje na potrzeby filmu, teatru i telewizji. Pracowała m.in. z Martinem Scorsese - Casino, Przylądek strachu (Cape Fear), Po godzinach (After Hours), Mad Dog and Glory oraz Bringing Out the Dead. Zaprojektowała kostiumy do debiutu reżyserskiego Roberta De Niro - A Bronx Tale, a ponownie pracowała z aktorem podczas realizacji filmów The Fan oraz Wag the Dog Barry’ego Levinsona. Inne filmy w jej dorobku to Godziny szczytu 2 (Rush Hour 2), Crossing Delancey, Class Action, Mr. Jones oraz My Giant między innymi.
Ryack otrzymała nominacje do nagród Tony, Drama Desk oraz Los Angeles Drama Critics za kostiumy do musicalu My One and Only z Tommy’m Tune i Twiggy. Projektowała także na potrzeby wystawianej na Broadwayu produkcji The Human Comedy, a także A Lie of the Mind Sama Sheparda, Hunting Cockroaches, The Vampires, The Foreigner, Anteroom, The Loman Family Picnic oraz It’s Only A Play – nominacja do nagrody American Theatre Wing.
W 1986 roku Ryack otrzymała nagrodę Obie za osiągnięcia w dziedzinie projektowania kostiumów. Ryack jest także nagradzaną autorką kreskówek i komiksów. W maju 2000 roku została uhonorowana nagrodą przyznawaną przez stowarzyszenie Women in Film. Absolwentka szkoły filmowej uniwersytetu Yale oraz uniwersytetu Brandeis, Ryack prowadzi wykłady z projektowania kostiumów na Bennington College.
MARC SHAIMAN (piosenki)
Skomponował ostatnio muzykę i napisał teksty piosenek do wystawianego na Broadwayu musicalu Hairspray – nagroda Tony (wspólnie ze Scottem Wittmanem), Grammy za Najlepszy Album.
Wcześniej Shaiman pracował nad piosenkami i muzyką do ponad 50 filmów. Został pięciokrotnie nominowany do nagrody Akademii® - South Park: Bigger, Longer & Uncut, Patch Adams, Zmowa pierwszych żon (The First Wives Club), The American President oraz Bezsenność w Seattle (Sleepless in Seattle).
Dorobek Shaimana obejmuje ponadto następujące tytuły: Kiedy Harry poznał Sally (When Harry Met Sally), Beaches, Sułtani westernu (City Slickers), Rodzina Addamsów (The Addams Family), Ludzie honoru (A Few Good Men), Zakonnica w przebraniu (Sister Act), In & Out, George of the Jungle, From the Earth to the Moon (HBO), 61* oraz komedia Scotta Rudina/Paula Rudnicka Marci X.
Shaiman rozpoczynał karierę jako aranżer wokali Bette Midler. Wkrótce został jej menedżerem i producentem. To jego autorstwa są dwie nagrodzone Grammy piosenki Midler - “Wind Beneath My Wings” oraz “From a Distance”.
Marc został nominowany do Emmy za napisaną dla Saturday Night Live piosenkę “The Sweeney Sisters”. Nagrodę otrzymał za utwór, którego był współautorem - „Oscar Medleys”. Był także nominowany do dwóch nagród Grammy za aranżacje przygotowane dla Harry’ego Connicka, Jr, a pracował z takimi artystami jak Peter Allen, Eric Clapton, Lauryn Hill, Nathan Lane, Patti LuPone, Andrea Martin, Martin Short i Barbra Streisand.
Shaiman także pojawił się w kilku filmach - South Park, Beaches, Hot Shots i Broadcast News Jamesa L. Brooksa. Artysta mieszka w Los Angeles i Nowym Jorku ze swoim współpracownikiem i partnerem Scottem Wittmanem. Ich 23-letni związek jest jego największym osiągnięciem.
SCOTT WITTMAN (piosenki)
Wspólnie z Shaimanem zdobył w 2003 roku nagrodę Tony za teksty piosenek do wystawianego na Broadwayu przeboju Hairspray (także nagroda Grammy za Najlepszy Album). Wittman, poza tym wyreżyserował debiut Patti LuPone w Carnegie Hall, a także był producentem jej nagrań dla wytwórni LayZLay Records/Varese Sarabande. W legendarnym nowojorskim teatrze LaMAMA, Scott wyreżyserował przebój Broadway ‘68, rewię piosenek z najgorszych w tamtym sezonie musicali.
Na Broadwayu w teatrze Richarda Rogersa, Wittman wyreżyserował Bette Midler, Elaine Stritch, Madeline Kahn, Patti LuPone, Debrę Monk, Andreę Martin, Lainie Kazan i Lypsinkę w spektaklu Doin’ What Comes Natr’lly poświęconym Ethel Merman.
Dla telewizji PBS wyreżyserował występy solowe Sarah Jessica Parker, Martina Shorta i Nathana Lane, a ostatnio zrealizował show Bruce’a Vilancha pt. Almost Famous w Westbeth Theatre Center oraz występ Christine Ebersole w Arci’s.
DAVID NEWMAN (muzyka)
Jest członkiem znanej rodziny kompozytorów – kuzyn Randy’ego, syn Alfreda, brat Thomasa — która zapisała się złotymi czcionkami w historii muzyki filmowej.
Nominowany do nagrody Akademii® za muzykę do filmu Anastasia, Newman skomponował muzykę do takich filmów jak Małolaty u taty (Daddy Day Care), How to Lose a Guy in 10 Days, Gruby i chudszy (The Nutty Professor), Scooby-Doo, Scooby-Doo 2, Life or Something Like It, Epoka lodowcowa (Ice Age), Afera naszyjnikowa (The Affair of the Necklace), Dr. Doolittle 2, Heathers, Honeymoon in Vegas, Death to Smoochy, Matilda, Hoffa, Wojna państwa Rose (The War of the Roses) oraz Throw Momma From the Train.
DOUG SMITH (efekty wizualne)
Jest nagrodzonym Oskarem® twórcą efektów wizualnych i jednym z czołowych alentów firmy Rhythm & Hues Studios.
Jako specjalista d/s efektów wizualnych i drugi reżyser w filmie Dr. Dolittle, Smith realizował zdjęcia wszystkich zwierząt, nadzorował efekty, a w tym samym czasie brał udział w realizacji (od strony efektów wizualnych) filmu Tima Burtona Planeta małp (Planet of the Apes). Inne filmy, przy realizacji, których brała udział firma Rhythm & Hues to: The Flintstones in Viva Rock Vegas, Liberty Heights i Nowi miastowi (The Out-of-Towners).
Za pracę nad efektami do przeboju z 1996 roku Dzień niepodległości (Independence Day), Smith dzielił Oskara® dla Najlepszych Efektów Wizualnych. Stworzył w tym filmie jedne z najbardziej pamiętnych scen – spodki obcych krążące nad amerykańskimi miastami, widoki zniszczenia ziemi. Przed Dniem niepodległości (Independence Day), Smith pełnił funkcję autora zdjęć pod efekty specjalne podczas produkcji filmu Jamesa Camerona Prawdziwe kłamstwa (True Lies).
Biorąc przykład ze swojego starszego brata Wayne’a, który pracował z pionierem w dziedzinie efektów specjalnych, Douglasem Trumbullem (Silent Running i The Andromeda Strain), Doug zaczął karierę w przemyśle filmowym jako asystent kamery na planie Gwiezdnych wojen (Star Wars). Nieco później jako jeden z partnerów w firmie Apogee Productions, Doug tworzył efekty specjalne do następujących produkcji filmowych - Star Trek: The Motion Picture, Książę w Nowym Jorku (Coming to America), Nigdy nie mów nigdy (Never Say Never Again), Caddyshack, The Natural, Firefox, Moja macocha jest kosmitką (My Stepmother Is an Alien), Blue Jean Cop, The Grand Tour, a także projektu EuroDisneya “Circlevision”.
Artysta brał także udział w powstawaniu kilku nagrodzonych Clio reklam, licznych projektów telewizyjnych (Battlestar Galactica), oraz parków tematycznych - EuroDisney i Luxor.
KURT WILLIAMS (producent efektów wizualnych)
Pracował wspólnie z Rhythm & Hues nad produkcją ponad 800 efektów wizualnych wykorzystanych w przemyśle filmowym.
Williams już od blisko 18 lat zaangażowany jest we wszystkie aspekty produkcji filmowej. Po ukończeniu University of Missouri na wydziale komunikacji i marketingu przeniósł się do Chicago i zajął produkcją filmów i reklam.
W 1989 roku przeniósł się do Los Angeles, gdzie kontynuował pracę w przemyśle filmowym.
Kiedy w 1995 roku został przedstawiony jednemu z pionierów w dziedzinie efektów wizualnych Johnowi Dykstra z firmy Apogee Productions, Williams rozpoczął z nim współpracę m.in. przy powoływaniu do życia Gotham City w filmach Batman Forever i Batman & Robin. Wyprodukował także sekwencje z wykorzystaniem miniatur do filmu Tajna broń (Broken Arrow) w reżyserii Johna Woo.
Inne filmy, do których przygotowywał skomplikowane cyfrowe efekty specjalne to – Z archiwum X (The X-Files), End of Days, Dr. Seuss’ How the Grinch Stole Christmas oraz Scooby-Doo.
