Jednym z ważnych elementów filmu jest pojazd, którym porusza się Kot, i dzięki któremu dzieci wydostają się z domu i udają do centrum pobliskiego miasta.
Już na etapie przygotowawczym, Welch wykonał szkic czegoś, co przypominało połączenie samochodu, samolotu i łodzi. (“Chciałem, żeby był to naprawdę zadziwiający pojazd,” mówi.) Pojazd stworzony przez filmowców idealnie pasuje do innych fantastycznych gadżetów Kota, które wykorzystuje, żeby uporać się z różnymi – mniejszymi lub większymi - problemami. Zaprojektowany przez zespół pod kierownictwem Haralda Belkera (twórca futurystycznych pojazdów w filmie Raport mniejszości) i skonstruowany przez ekipę Toma Fishera, pojazd był napędzany dwunastoma bateriami o mocy 12V. Zbudowany z włókna szklanego i aluminium, wehikuł - z afrykańskim akcentem – przypominał motorówkę Chris-Craft z lat 40-tych. Pojazd (który osiągał prędkość około 80 km/godz. i miał około 7 metrów długości) przypominał swoim kształtem zeppelina.
Pojazd był prowadzony przez kierowcę ukrytego za przednim siedzeniem. Wsteczne lusterko było w rzeczywistości kamerą połączoną z monitorem znajdującym się obok kierowcy. Drugi technik znajdował się na zewnątrz pojazdu i komunikował się z kierowcą wehikułu przy pomocy radia. Informował go o przeszkodach znajdujących się poza polem widzenia kierowcy.
Kiedy Kot i Rzeczy zdają sobie sprawę, jakie uczynili spustoszenie, wykorzystują do sprzątania domu turbo-odkurzacz. Inaczej niż wehikuł Kota, trójkołowy, zdalnie sterowany odkurzacz napędzany jest motorkiem używanym w wózkach elektronicznych.
Śmiechomierz, urządzenie używane przez Kota do pomiaru poziomu zabawy, był jednym z kluczowych rekwizytów, które udowadniały teorię Welcha (i Dr. Seussa) dotyczącą równowagi między zabawą i chaosem.
“Od samego początku moja interpretacja opowieści Seussa była skonstruowana właśnie na takiej równowadze. Pomyślałem, że na ekranie powinien pojawiać się gadżet będący fizycznym dowodem na taką równowagę i dlatego wymyśliliśmy Śmiechomierz,” wyjaśnia reżyser.
Mierzące poziom zabawy urządzenie składało się z setek ruchomych części i było wynikiem dwumiesięcznej pracy konstruktorów. Firma Bellfx Design & Fabrication zaprojektowała tarczę Śmiechomierza, która pokazywała różne stadia “zabawy” (np. Kontrolowane świrowanie, Łamanie zasad, Wszystko w porządku, itp). Urządzenie, wykonane przez Neotech, posiada wysuwający się na około 80 cm teleskop zbudowany z aluminium. Śmiechomierz jest niedyskretny i niewygodny - w odróżnieniu od dzisiejszej zaawansowanej technologii.
Podczas, gdy większość wykorzystanych w filmie rekwizytów i wehikułów ma swoje korzenie w projektach Rube Goldberg (nagrodzona Pulitzerem autorka animowanych postaci i rzeźbiarka, która “odkryła” trudne sposoby na uzyskiwanie prostych rezultatów), cały film, przynajmniej wg jego reżysera Bo Welcha, nie jest odległy od jej filozofii.
Mike Myers podsumowuje, “Bo zrobił dla Kota trzy ważne rzeczy: był wierny książce i ideom wykreowanym przez Seussa; wniósł do filmu atmosferę klasycznych produkcji dla dzieci z lat 70-tych; oraz osiągnął ten rodzaj szczęśliwości, jakiej pełne są kreskówki pokazywane w sobotę rano. Jednym z moich najlepszych wspomnień z dzieciństwa jest to, kiedy leżę na podłodze i oglądam telewizję w sobotę rano, a przez okno dostają się do pokoju promienie słońca.”
