Shirin Neshat - ur. w 1957 roku w irańskim mieście Qazvin. Multimedialna artystka i reżyserka, zainteresowana tematyką genderową. W swej sztuce skupia na prowokacji i na społeczno - religijnych aspektach tożsamości muzułmańskich kobiet. W 1975 roku wyjechała z Iranu, a indywidualne doświadczenia i przemyślenia z okresu emigracji stanowią dla niej jedno z głównych źródeł artystycznej inspiracji. Studiowała w Kalifornii, a następnie wyjechała do Nowego Jorku, gdzie pracowała dla organizacji kulturalnej Storefront for Art and Architecture. W 1998 roku rozpoczęła eksperymenty w filmem i instalacjami video. Poznała przyszłego zawodowego i życiowego partnera - filmowca Shoja Azariego, z którym współtworzyła słynną trylogię - Turbulent (1998), Rapture (1999), and Fervor (2000), której głównym tematem była rola płci w islamskim społeczeństwie.
W 1999 roku odwiedziła Iran po długiej przerwie, co spowodowało dalszą eksplozję jej artystycznej wrażliwości. Sukces przyniosła jej seria czarno - białych fotografii, zatytułowanych Kobiety Allaha. Jest autorką kilkunastu instalacji video. Za prace Rapture (1999) oraz Turbulent (1998) otrzymała International Award na 48. Biennale Sztuki w Wenecji. Jej wystawy pokazywane były w Whitney Museum w Nowym Jorku, Muzeum Sztuki Współczesnej w Atenach, Serpentine Gallery w Londynie, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Hamburgher Bahnonhof w Berlinie, czy Musee d'Art Contemporain w Montrealu. Kobiety bez mężczyzn to jej debiut fabularny, za którego w 2009 roku otrzymała Złotego Lwa za reżyserię na filmowym festiwalu w Wenecji. Współpracuje na stałe z irańskimi artystami, w tym z operatorem Ghasem Ebrahimianem oraz śpiewaczką Sussan Deyhim.
Shahrnoush Parsipour - ur. w 1946 w Teheranie. Irańska pisarka. Absolwentka socjologii Uniwersytetu w Teheranie. W latach 1976 - 1980 studiowała na francuskiej Sorbonie na Wydziale Sinologii. Pierwsza książka, zatytułowana Tupak-e Qermez (The Little Red Ball - 1969), adresowana była do młodego odbiorcy. W latach sześćdziesiątych opublikowała tomik pierwszych opowiadań. W latach 80-tych zdobyła uznanie irańskiej krytyki. Drugą książkę, zatytułowaną Touba va ma'na-ye Shab (Touba and the Meaning of Night - 1989), napisała po ponad 4 i pół roku więzienia. W 1990 roku opublikowała książkę Kobiety bez mężczyzn (Zanan Bedun-e Mardan/Women without Men), która została potępiona i zakazana przez władze Iranu. Na początku lat 90 - tych ukończyła czwartą książkę: opowieść o kobiecej wersji Don Kiszota, zatytułowaną Aql-e abi'rang (Blue-colored Reason).
W 1994 wyemigrowała do USA, gdzie napisała pamiętnik, zatytułowany Prison Memoire. Był to 450 - stronicowy opis jej wspomnień z irańskiego więzienia. W 1996 roku ukończyła piątą książkę, zatytułowaną Shiva (900 - stronicową science fiction). W 1999 roku wydała szóstą książkę: Maajerahaaye Saadeh Va Kuchake Ruhe Deraxat (The Plain and Small Adventures of the Spirit of the Tree), a w 2002 kolejną: Bar Basale Baad Neshastan (On the wings of Wind). Od 1994 roku Shahrnush Parsipur mieszka na stałe w USA. Jest stypendystką projektu International Writers Project, funkcjonującego w ramach Program in Creative Writing and the Watson Institute for International Studies w Brown University.
Martin Gschlacht - ur. w 1969 w Wiedniu. Austriacki operator filmowy. Członek słynnej wiedeńskiej grupy prodcentów coop99. W 1996 roku ukończył wiedeńską Akademię Filmową. W trakcie studiów pracował jako operator teledysków. Współpracował z austriackimi reżyserami, w tym z Jessicą Hausner (Lourd) i Barbarą Albert. Jest lauretaem wielu nagród, w tym: 2004 - Bronce Camera za film Hotel na International Camera Film Festival Manaki Brothers, 2006 - Nagroda dla Najlepszego Operatora za film Verbandes na Diagonale, 2008 - Nagroda za Najlepszy Obraz Filmowy za film Revanche na Diagonale.
