John Steinbeck, Charles Dickens, Victor Hugo, Peter Bischel, Jerzy Jerzy Kosiński i Erlend Loe to twórcy, których Jussi Adler-Olsen, autor "Kobiety w klatce", ceni sobie najbardziej. U nich znajduje inspirację, oryginalny język i styl, porywające fabuły, bohaterów oraz tło. Sam nie ogranicza się do jednego tematu czy formuły. Studia z zakresu medycyny, socjologii, politologii i kina oraz wychowanie w domu doktora psychiatrii dały mu szersze i bardziej wnikliwe spojrzenie na świat i ludzi. Wykorzystując gatunek, stara się powiedzieć coś większego, ważniejszego. Od opowieści o chorobach psychicznych po thrillery o międzynarodowych spiskach - w Skandynawii szybko stał się jednym z najbardziej poczytnych pisarzy. - Nic i nikt nie może, tak naprawdę, oddać dokładnego obrazu społeczeństwa, ale różne formy sztuki mogą PRÓBOWAĆ tego dokonać , bywa że z powodzeniem - mówi. - Thriller jest prawdopodobnie najlepszym gatunkiem-narzędziem, by podjąć to wyzwanie.
Z literaturą związał się w latach 70. - prowadził antykwariat, pracował jako redaktor, dziennikarz, tłumacz i scenarzysta, założył wydawnictwo, wreszcie sam zaczął pisać. Pierwszy lokalny sukces odniósł w 1997 roku rozgrywającą się w realiach II wojny światowej powieścią "Alfabethuset". W 2002 roku zaskoczył czytelników książką "Firmaknuseren/Og hun takkede guderne" opowiadającą o wielkich korporacjach. Cztery lata później wraz z bohaterem "Washington Dekretet" przeniósł się do Stanów Zjednoczonych po zamachu na żonę prezydenta i w przededniu wyborów. Sukces międzynarodowy przyszedł w roku 2007, wraz z publikacją "Kobiety w klatce" ("Kvinden i buret").
Powieść, która w 2012 roku trafiła na listę bestsellerów "New York Timesa", otworzyła cały cykl o Departamencie Q. Do dziś książki te rozeszły się w ponad 8 milionach egzemplarzy w 35 krajach (w tym w Polsce). Seria nie tylko zdobyła olbrzymią popularność w kraju i na świecie, ale również przyniosła autorowi szereg nagród, a teraz... film.
