Kobieta w błękitnej wodzie to siódmy film, który w swej karierze reżyseruje M. NIGHT SHYAMALAN (Reżyser /scenarzysta / producent), po takich filmach jak: Praying with Anger, Dziadek i ja, Szósty zmysł, Niezniszczalny, Znaki i Osada.
Niebywały sukces thrillera psychologicznego Szósty zmysł wyniósł Shyamalana na wyżyny wśród najbardziej poszukiwanych filmowców Hollywoodu. Szósty zmysł zapewnił jedne z najwyższych zysków w historii i wciąż bije rekordy na wideo, otrzymał sześć nominacji do Oscara, w tym w kategorii „najlepszy film” oraz dwie dla samego Shyamalana – dla najlepszego reżysera i za najlepszy oryginalny scenariusz. Ponadto film zdobył trzy nagrody People’s Choice dla ulubionego filmu kinowego, ulubionego dramatu i dla najlepszego aktora, czyli Bruce’a Willisa. Shyamalan ponownie spotkał się z Willisem na planie Niezniszczalnego, w którym zagrał również Samuel Jackson.
Po Niezniszczalnym Shyamalan odniósł ogromny sukces na całym świecie dzięki thrillerowi o zjawiskach nadprzyrodzonych, zatytułowanemu Znaki, z Melem Gibsonem i Joaquinem Phoenixem w rolach głównych. W ostatnim z filmów Shyamalana, Osadzie, również pojawił się Phoenix, grająca w Kobiecie w błękitnej wodzie Bryce Dallas Howard, a także tacy doborowi aktorzy, jak Adrien Brody, William Hurt i Sigouney Weaver.
Shyamalan zaczął kręcić pierwsze filmy w wieku 10 lat w swej rodzinnej Filadelfii. Mając 16 lat, nakręcił swój 45. film krótkometrażowy. W wieku 17 lat stanął przed rodzicami (oboje są lekarzami), w otoczeniu zdjęć innych 12 lekarzy w historii rodziny, i poinformował ich, że choć z wyróżnieniem ukończył szkołę i dostał stypendia kilku prestiżowych programów medycznych, zamiast tego postanowił studiować reżyserię w Tisch School of the Arts na Uniwersytecie Nowojorskim.
Na ostatnim roku studiów napisał pełen emocji scenariusz oparty na jego własnych przeżyciach, zatytułowany Praying with Anger, mówiący o młodym amerykańskim studencie, który wraca do Indii i czuje się obco we własnej ojczyźnie. W 1992 roku, mając fundusze na swój pierwszy niskobudżetowy film, Shyamalan nakręcił tę opowieść w Indiach. Wystąpił w niej w charakterze scenarzysty, reżysera, producenta i głównego bohatera. Nowojorska fundacja artystyczna New York Foundation of the Arts wybrała jego film do wyświetlenia w prestiżowej serii First Look Series, a w 1993 roku film otrzymał tytuł „Debiut Roku” od American Film Institute of Los Angeles.
W kolejnym roku Shyamalan napisał inny uduchowiony scenariusz Labor of Love, który sprzedał wytwórni 20th Century Fox. W czerwcu 1995 roku wytwórnia Columbia Pictures poprosiła go o napisanie kinowej adaptacji Stuarta Malutkiego, opartego na ukochanej przez dzieci książce E.B. White’a pod tym samym tytułem.
Jego drugi film, Dziadek i ja, z udziałem Rosie O’Donnell, Denisa Leary’ego, Dany Delaney i Roberta Loggii, wszedł na ekrany kin w 1997 roku. Film, nakręcony w całości w Filadelfii, opowiada historię bliskiej więzi pomiędzy chłopcem uczęszczającym do katolickiej szkoły i jego dziadkiem.
Shyamalan założył własną spółkę produkcyjną, Blinding Edge Pictures, z siedzibą na przedmieściach Filadelfii, gdzie sam mieszka z żoną i dwiema córkami.
Kobieta w błękitnej wodzie jest piątym filmem, przy którym SAM MERCER (Producent) współpracuje z M. Nightem Shyamalanem, po Szóstym zmyśle, Niezniszczalnym, Znakach i Osadzie. Szósty zmysł zdobył sześć nominacji do Oscara, dwa Złote Globy i trzy nagrody People’s Choice. Ostatnio Mercer był kierownikiem wykonawczym na planie dramatu o wydarzeniach z Zatoki Perskiej, zatytułowanego Jarhead: Żołnierz Piechoty Morskiej, w reżyserii Sama Mendesa, z Jakiem Gyllenhaalem i Jamie’m Foxem w rolach głównych, a także przygodowego filmu fantasy Van Helsing, z Hugh Jackmanem i Kate Beckinsale.
Karierę niezależnego producenta Mercer rozpoczął w 1993 roku, po siedmiu latach pracy na stanowisku szefa produkcji w Walt Disney Company. Jego niezależnym debiutem producenckim był kasowy hit Kongo, w reżyserii Franka Marshalla, który wyprodukował wraz z Kathleen Kennedy. Po Kongu Mercer wyprodukował jeszcze Relikt Petera Hyamsa, we współpracy z Gale Anne Hurd. W 2000 roku Mercer był producentem wykonawczym Misji na Marsa, przygodowego filmu o kosmosie w reżyserii Briana de Palmy.
Mercer podjął pracę w Walt Disney Company w 1986 roku na stanowisku dyrektora ds. produkcji, w ramach którego nadzorował takie filmy, jak Good Morning, Vietnam, Uciekinierzy i Stowarzyszenie Umarłych Poetów. W 1989 roku awansował na stanowisko wiceprezesa produkcji kinowych w Hollywood Pictures, gdzie był odpowiedzialny za wprowadzenie do kin filmów takich, jak Quiz Show, Klub Szczęścia, Urodzeni wczoraj, Dzieci swinga, Ręka nad kołyską i Pająki.
Przed podjęciem pracy w Disney Company Mercer pracował na zlecenie jako kierownik lokalizacji i kierownik planu. Wówczas pracował nad Czarownicami z Eastwick, Peggy Sue wyszła za mąż, Szarżami, Szybką zmianą i The Escape Artist. Pracował także jako współproducent / kierownik planu dla stacji KCET-TV w Los Angeles, gdzie otrzymał nagrodę Daytime Emmy za transmisję na żywo z San Francisco opery La Gioconda.
Jest absolwentem The Groton School i Occidental College. Obecnie mieszka w Venice w stanie Kalifornia.
CHRISTOPHER DOYLE, H.K.S.C. (Reżyser obrazu) rozpoczął swą karierę od przełomowego filmu Edwarda Yanga That Day On The Beach. Współpracował z wieloma najlepszymi filmowcami z Azji, wśród których znaleźli się: Wong Kar-Wai, Stanley Kwan, Chen Kaige i Zhang Yimou. W 1998 roku został zaproszony do Hollywood przez Gusa Van Santa do współpracy przy remake’u Psychozy Hitchcocka (film wszedł na ekrany kin pod polskim tytułem Psychol), po którym szybko podjął pracę nad Smakiem wolności Barry’ego Levinsona. W tym samym roku Doyle zadebiutował jako reżyser filmem Away With Words.
Za pracę nad Spragnionymi miłości Wonga Kar-Waia Doyle otrzymał wiele nagród, w tym nagrodę specjalną na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2000 r. W 2001 r. nakręcił Polowanie na króliki w reżyserii Philipa Noyce’a, a także jego kolejny film – Spokojny Amerykanin. W tym samym roku Doyle kręcił także Hero Zhanga Yimou.
Wśród innych filmów Doyle’a należy wymienić: Trzy Petera Chana (część Going Home), Zieloną herbatę Changa Yuena, Ostatnie życie we wszechświecie Pen-Eka Ratanaruanga, 2046 Wonga Kar-Waia, część Wonga Kar-Waia filmu Eros oraz część Fruita Chana filmu Three... Extremes. Doyle nakręcił także ostatnio 13 epizod filmu Paris je t’aime, Invisible Waves Pen-Eka Ratanaruanga oraz Białą hrabinę Jamesa Ivory’ego.
Doyle reżyserował także, kręcił i montował różne projekty kinowe i wideo dla Cloud Gate Dance Ensemble, Driesa Van Notena, Yojiego Yamamoto, jak również teledyski dla zespołu Texas, Faye Wong, Theater Brook, Air Supply, Cui Jian, Tony’ego Leunga i Leslie Cheunga. Jego zdjęcia, kolaże i teksty opublikowano w prawie 20 książkach i pokazano na wielu wystawach na większości kontynentów.
Od Londynu z czasów Szekspira do epoki Kuby Rozpruwacza, od współczesnego Nowego Jorku do Paryża ery napoleońskiej – projekty MARTINA CHILDSA (Kierownik produkcji) zdobyły wiele nagród i uznanie krytyków.
Za kierownictwo produkcji w filmie Johna Maddena Zakochany Szekspir otrzymał Oscara. Nominację do drugiego Oscara zdobył za Zatrute pióro Philipa Kaufmana. Oba filmy były także nominowane do nagrody BAFTA za kierownictwo produkcji. Uznanie na arenie międzynarodowej zyskał sobie za pracę przy Z piekła rodem, z Johnnym Deppem w roli głównej, w reżyserii braci Hughes.
Childs otrzymał swą pierwszą nominację do nagrody BAFTA za Jej wysokość Panią Brown Johna Maddena, w którym debiutował jako kierownik produkcji. Nominacjami uhonorowały jego pracę także Broadcast Film Critics Association, International Press Academy oraz Society of Motion Picture and Television Art Directors.
Ponadto, wśród filmowych dokonań Childsa są także Dziewczyny z kalendarza z Helen Mirren i Julie Walters, Perypetie Margaret, a nie tak dawno również Córka prezydenta, komedia romantyczna, na potrzeby której w Londynie i okolicach zbudowano makiety Gabinetu Owalnego, Białego Domu i odtworzono ulice Waszyngtonu. W filmie Nicholasa Hytnera Szaleństwo Króla Jerzego pracował jako nadzorujący dyrektor artystyczny, podobnie zresztą, jak w Portrecie damy Jane Champion, i Frankensteinie Kennetha Branagha. W filmach Kennetha Branagha Henryk V, Przyjaciele Petera i Wiele hałasu o nic Childs pracował w charakterze dyrektora artystycznego.
Martin Childs studiował architekturę w Leicester School of Architecture. Przez dziesięć lat pracował dla BBC jako asystent projektanta i dyrektor artystyczny. W 2002 roku otrzymał tytuł Kawalera Orderu Imperium Brytyjskiego (MBE) za zasługi dla brytyjskiego przemysłu filmowego.
BARBARA TULLIVER, A.C.E. (Montaż) jest dumna ze swej długoletniej współpracy z Davidem Mametem oraz z uznanymi na świecie reżyserami – M. Nightem Shyamalanem, Paulem Thomasem Andersonem, Gregorym Mosherem i Jamesem Lapine’em. Od 1990 roku Tulliver montuje wszystkie filmy Mameta, w tym Wydział zabójstw, który wyświetlany był na rozpoczęciu festiwali filmowych w Nowym Jorku i Cannes, Oleannę, Hiszpańskiego więźnia, Kadeta Winslowa, Hollywood atakuje, Skok i Spartana. Montowała również adaptację telewizyjną udanej produkcji teatralnej Mameta Ricky Jay and his 52 Assistants oraz epizod serii Samuela Becketta z udziałem Sir Johna Gielguda, który właśnie w krótkometrażowym odcinku Catastrophe zagrał swą ostatnią rolę.
Wśród innych prac Tulliver można wymienić Znaki M. Nighta Shyamalana, debiut Thomasa Andersona Sydney, Chwile szczęścia Jamesa Lapine’a oraz Szalone życie w reżyserii Gregory’ego Moshera, z udziałem Jacka Lemmona.
Mając ponad 85 filmów na koncie, JAMES NEWTON HOWARD (Muzyka) jest jednym z najbardziej wszechstronnych i płodnych kompozytorów Hollywoodu. Otrzymał sześć nominacji do Oscara, dwie nominacje do Złotego Globu i jedną do nagrody Grammy. Ponadto zdobył 21 nagród ASCAP za filmy i programy telewizyjne, do których muzykę pisał w latach 1994–2002. Na swym koncie ma tak różnorodne filmy, jak Szósty zmysł, Znaki, Ścigany, Pretty Woman, Książę przypływów, Wielki Kanion, Dave, Lęk pierwotny, Glengarry Glen Ross, Adwokat diabła, Zakładnik oraz Osada, za którą James otrzymał nominację do Oscara za najlepszą muzykę filmową w 2005 r.
Howard uczęszczał do Santa Barbara Musical Academy of the West, School of Music na Uniwersytecie Południowej Kalifornii, a swoją edukację formalną zakończył nauką instrumentacji pod okiem legendarnego aranżera Marty’ego Paicha. Choć odebrał wykształcenie klasyczne, jego zainteresowania poszły w stronę muzyki rockowej i pop. Właśnie dzięki swym pierwszym krokom stawianym na scenie popowej, udoskonalił swe umiejętności jako autor piosenek, muzyk, aranżer, producent i kompozytor.
Przez dwa lata był muzykiem sesyjnym i grał dla Carly Simon, Diany Ross, Ringo Starra, Leo Sayera, Harry’ego Nilssona oraz Melissy Manchester. W 1975 r. dołączył do zespołu Eltona Johna jako muzyk koncertowy i studyjny – przygotowywał dla niego instrumentacje i aranżacje dla instrumentów smyczkowych. Podczas pracy z Londyńską Orkiestrą Symfoniczną w ramach nagrań do albumu Blue Moves Eltona Johna, Howard po raz pierwszy zetknął się z dużą orkiestrą i sekcją rytmiczną – to połączenie instrumentalne wykorzystał później w wielu swych kompozycjach filmowych.
Kiedy zyskał sobie status najbardziej poszukiwanego muzyka w branży, będącego jednocześnie autorem piosenek, producentem nagrań, dyrygentem, instrumentalistą klawiszowym i kompozytorem muzyki filmowej, zaangażował się w serię projektów studyjnych realizowanych z największymi gwiazdami muzyki pop, w tym z Randym Newmanem, Rickie Lee Jones, Chakhą Khan i Glenem Freyem. Przygotowywał aranżacje dla Barbry Streisand, instrumentacje dla zespołu Toto i Olivii Newton-John, był współproducentem (wraz z Eltonem Johnem) jednej z jej piosenek, pisał muzykę dla zespołu Earth Wind and Fire, pracował jako muzyk sesyjny Boba Segera i Roda Stewarta.
Ostatnio napisał muzykę do filmu Batman – Początek Chrisa Nolana, Freedomland Joe Rotha, King Konga Petera Jacksona oraz RV Barry’ego Sonnenfelda. W tej chwili pracuje nad The Lookout Scotta Franka, a następnym w kolejce jest Michael Clayton Tony’ego Gilroya.
BETSY HEIMANN (Projektantka kostiumów) pracowała przy jednych z najgłośniejszych filmów ostatniego dziesięciolecia, w tym przy Pulp Fiction i Wściekłych psach Quentina Tarantino, Jerrym Maguire, U progu sławy i Vanilla Sky Camerona Crowe’a. Pochodząca z Chicago Heimann jest także ulubienicą Bretta Ratnera – współpracowała z nim przy Czerwonym smoku i Family Man. Heimann projektowała kostiumy również do Co z oczu, to z serca Stevena Soderbergha, z udziałem George’a Clooneya i Jennifer Lopez, a także do serialu telewizyjnego Karen Sisco z udziałem Carli Gugino, którego producentem był Danny De Vito.
Ostatnio Heimann projektowała garderobę do filmu Art School Confidential Terry’ego Zwigoffa, w którym zagrał John Malkovich, a także kostiumy Umy Thurman w filmie Be Cool. Obecnie pracuje na planie Godzin szczytu 3.
