Gustav Klimt (1862–1918)
Austriacki malarz i założyciel szkoły zwanej Wiedeńską Secesją. Szokował środowiska koneserów sztuki początku XX wieku prezentując malarskie wizje erotyczne.
Gustaw Klimt urodził się 14 lipca 1862 roku w Baumgarten, na przedmieściach Wiednia. Zainteresowanie sztuką odziedziczył po ojcu, który był złotnikiem i szlifierzem kamieni szlachetnych. Kształcenie w tym kierunku rozpoczął w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule. Po ukończeniu Szkoły Sztuk Stosowanych w 1883 roku otworzył własną pracownię sztuki dekoracyjnej. Jego wczesne prace przypominają klasyczne dzieła akademickie schyłku XIX stulecia i do dzisiaj jego freski można podziwiać w Vienna Burgtheater (1888) oraz na schodach Kunsthistorisches Museum.
W 1897 roku Klimt tworzy nowe ugrupowanie artystyczne zwane Wiedeńską Secesją, gromadzące młodych artystów dążących do zreformowania akademickiej instytucji hołdującej konserwatywnym ideom artystycznym. Niedługo później powstają trzy alegoryczne freski na sklepieniach audytorium Uniwersytetu Wiedeńskiego, które otrzymują miażdżące recenzje. Erotyczny symbolizm i bijący z fresków pesymizm sprawiają, iż dzieła te zostają odrzucone w atmosferze skandalu. Kolejne freski „Beethoven Frieze” (1902; Österreichische Galerie, Wiedeń, oraz 1909–1911 w jadalni Stoclet House w Brukseli), charakteryzują się niezwykłą precyzją, linearnym rysunkiem oraz odważnym i arbitralnym użyciem stonowanych dekoracyjnych palet kolorów oraz złotych liści. Do najlepszych prac Klimta należą: „Pocałunek” (1908; Österreichische Galerie) oraz seria portretów, które wykonał dla szanowanych wiedeńskich matron, w tym „Pani Fritza Riedler” (1906; Österreichische Galerie) i „Pani Adele Bloch-Bauer” (1907; Österreichische Galerie).
Na „Pocałunku“ - najbardziej znanym z obrazów Klimta, wspaniale naszkicowane postacie zdają się szybować w przestrzeni, przybrane w fantastyczne, mozaikowe szaty okrywające szczelnie ich pełne gracji sylwetki. Tak rytmiczne, opływowe linie i biomorficzne kształty nieporównywalne z żadnymi innymi obrazami dzieł Klimta, miały ogromny wpływ na ruch Art Nouveau.
W innych dziełach mistrz nakreślał ludzkie sylwetki bez użycia cieni, podkreślając wyrazistość i obfitość ciała otaczającymi je płaskimi powierzchniami pełnymi ornamentyki i niesamowicie harmonijnie komponującymi się z nimi elementami dekoracyjnymi.
