Wasilij Szukszyn (1929 - 1974)
Rosyjski pisarz, scenarzysta, reżyser i aktor. Pochodził z chłopskiej rodziny zamieszkałej na Ałtaju. Po ukończeniu szkoły średniej pracował jako ślusarz, służył w marynarce, był nauczycielem w szkole wiejskiej. W 1954 przeniósł się do Moskwy, ukończył Wydział Reżyserii Państwowego Instytutu Kinematografii (WGIK), w 1959 debiutował jako prozaik.
Pierwszy tom opowiadań "Jest taki chłopiec" wydał w 1963 (wydanie polskie 1966), w 1965 ukazała się powieść "Rodzina Lubawinów" (wydanie polskie 1967), w 1971 powieść o Stiepanie Razinie "Przyszedłem dać wam wolność" (wydanie polskie 1982), w 1974 zbiór opowiadań "Rozmowy przy jasnym księżycu" (wydanie polskie 1974).
Wystąpił jako aktor w filmach: "Bądź moim synem" M.M. Chucyjewa (1958), "Zwykła historia" J.P. Jegorowa (1960), "Alonka" B.W. Barneta (1962), "Dziennikarz" (1967) i "Nad jeziorem"(1969) S.A. Gierasimowa, "Oni walczyli za ojczyznę" S.F.Bondarczuka (1975, film ukazał się na ekranach po śmierci Szuszkyna). Według własnych utworów reżyserował filmy: "Jest taki chłopak" (1964), "Wasz syn i brat" (1965), "Kalina czerwona" (1973).
"Szkoda mi Jegora z "Kaliny czerwonej", szkoda do bólu,- powiedział Wasilij Szukszyn w jednym z ostatnich wywiadów. - Gdyby sytuacja ułożyła się inaczej, on mógł by się stać wyjątkowym człowiekiem. Dumny, silny charakter, człowiek, na którego można liczyć. Nawet będąc złodziejem, potrafił wiele w sobie zachować. Jak bardzo chce się pomóc Jegoru, polubić go! Ale jak?.. chciałem powiedzieć o odpowiedzialności? Za wszystko, co się teraz dzieje na ziemi, będą musieli odpowiadać wszyscy. Za to, co dobre i za to, co złe. Za kłamstwo, za brak sumienia, za życie niczym pasożyt, za tchórzostwo i zdradę - za wszystko trzeba będzie zapłacić."
Anatolij Starodubiec, "Trud"
Lidia Fiedosiejewa- Szukszyna
Urodziła się 25 września 1938r. w Leningradzie. Ukończyła Państwowy Instytut Kinematografii (WGIK). W latach 1974 - 1993 była aktorką Teatru - Studium Aktora Filmowego w Moskwie. Wdowa Wasilija Szukszyna. Zagrała w ok. 80 filmach.
"Sława przyszła do Fiedosiejewoj późno, ale na właściwy adres. Jest to człowiek nie kapryśny, jest to człowiek o rzadkiej sile charakteru i niesamowitym talencie.
W naszej pamięci, wśród wyjątkowych znaczących roli, są jej bohaterki w szukszyńskich arcydziełach "Dziwni ludzie", "Pieczki - ławoczki", "Kalina czerwona", Grusza z filmu "Zawołaj mniej do głębi jasnej?", który sukcesywnie zrealizowali reżyserzy - debiutanci German Lawrow i Stanisław Lubiszyn.
Ona ma swój rozpoznawalny typ aktorki narodowej. Ani Wieniecjanow z Tropininym, ani Pietrow-Wodkin z Kustodijewym, mistrzowie portretu żeńskiego, nie byli w stanie odtworzyć tego typu rosyjskiej kobiecości: ofiarnej i jasnej, tej, która wiele cierpi i wiele przebacza?
Fiedosiejewą - Szukszyną uważają za prawdziwą szukszyńską bohaterkę, wybraną przez samego autora. U Szukszyna często sprawdzała się intuicja. Zobaczył w niej Lubę Bajkałową, co stanowiło 50 procent sukcesu "Kaliny czerwonej". Zobaczył królestwo świata, dar dobroci.
"Wasilij Makarewicz prawie nie robił ze mną prób, - kiedyś mówiła aktorka. W domu omawialiśmy każdy epizod, sprawdzali na głos tą lub inną replikę. Na plan filmowy przychodzili, bardzo dobrze wiedząc co trzeba robić. Na przykład, "Kalinę czerwoną" kręciliśmy z minimalną liczbą dubli. Jak reżyser i partner Szukszyn ufał mojej intuicji?"
Jurij Tiurin, "Kino rosyjskie"
