"Johnny English": O OBSADZIE

Urodzony w Newcastle Rowan Atkinson (Johnny English) został jednym z najbardziej znanych brytyjskich komików swojego pokolenia. W 1977 roku, Atkinson zwrócił na siebie uwagę krytyków podczas występów na festiwalu w Edynburgu. W kolejnym roku został członkiem założycielskim zespołu realizacyjnego serii Not the Nine O’clock News nadawanej na kanale BBC. Serial bardzo szybko odniósł olbrzymi sukces. Był nadawany przez cztery sezony, otrzymał platynowe i złote płyty, zostały wydane bardzo popularne książki, otrzymał też nagrodę Silver Rose w Montreux, międzynarodową nagrodę Emmy oraz nagrodę British Academy. W tym czasie, Atkinson został także uhonorowany tytułem Osobowości Roku BBC.

W 1981 roku, Atkinson został najmłodszym wykonawcą, który miał swój spektakl jednego aktora na londyńskim West End. W tym sezonie wszystkie bilety na jego spektakl w Globe Theatre zostały wyprzedane, a samego aktora uhonorowano nagrodą Stowarzyszenia Teatralnego West End za Najlepsze Przedstawienie Komediowe Roku. W 1983 roku, wspólnie z Richardem Curtisem przygotowali dla BBC tragedię sytuacyjną “Czarna żmija” (Blackadder). W ciągu następnych pięciu lat cztery serie “Czarnej żmii” (Blackadder) zdobyły trzy nagrody British Academy, międzynarodową nagrodę Emmy, trzy nagrody ACE oraz nagrody dla samego aktora za jego rolę. Jeszcze raz Atkinson został uhonorowany tytułem Osobowości Roku BBC.

Na scenie, Atkinson zagrał główną rolę w sztuce Larry’ego Shue The Nerd w Aldwych Theatre w 1985 roku. W następnym roku przygotował nowy spektakl jednego aktora wystawiany na West Endzie, a następnie przeniesiony na Broadway. Przedstawienie było z wielkim sukcesem wystawiane w Australii, Nowej Zelandii, na Dalekim Wschodzie i w Wielkiej Brytanii. W 1988 roku, przez sześć miesięcy aktor występował na West Endzie w The Sneeze, kolekcji humorystycznych jednoaktówek autorstwa Antoniego Czechowa.

Kolejnym dużym przedsięwzięciem telewizyjnym Atkinsona było stworzenie niemej serii komediowej “Jaś Fasola” (Mr. Bean) dla ITV i HBO. Pilot programu otrzymał nagrodę Golden Rose w Montreux oraz był nominowany do nagrody Emmy. Kolejne odcinki otrzymywały liczne nagrody - Emmy, dwie nagrody BANFF oraz nagrodę ACE dla Najlepszej Komedii roku 1995. Od czasu premiery serial został sprzedany do ponad 200 krajów i zyskał status klasyka – “Jaś Fasola” (Mr. Bean) był najlepiej oglądanym programem komediowym dekady w telewizji komercyjnej. (Program został wyprodukowany przez firmę Tiger Aspect, której Atkinson jest udziałowcem i dla której pojawił się w licznych popularnych programach dokumentalnych poświęconych zarówno komedii jak i jego pasji – samochodom).

W 1995 roku, Atkinson wystąpił w roli inspektora Raymonda Fowlera w pierwszej serii komedii sytuacyjnej wyprodukowanej przez Tiger Aspect “Cienka niebieska linia” (The Thin Blue Line) (scenariusz - Ben Elton); druga seria została zrealizowana latem 1996 roku. Dla HBO i BBC, firma Tiger wyprodukowała także nagrodzony ACW program Rowan Atkinson on Location in Boston – godzinny show przedstawiający najlepsze sceniczne występy aktora.

Atkinson zagrał także w licznych filmach. Ostatnio pojawił się w międzynarodowym przeboju kinowym "Scooby"-Doo". Jego dorobek obejmuje ponadto – “Nigdy nie mów nigdy” (Never Say Never Again) z Seanem Connerym; "The Tall Guy" z Jeffem Goldblumem; “Wiedźmy” (The Witches) Nicolasa Roega; "The Appointments of Dennis Jennings" Stevena Wrighta – Oscar 1989 dla Najlepszego Filmu Krótkometrażowego; "Hot Shots - Part Deux", “Cztery wesela i pogrzeb” (Four Weddings and a Funeral), głos Zazu w filmie “Król Lew” (The Lion King) oraz “Wyścig szczurów” (Rat Race) Jerry’ego Zuckera. Aktor był także współproducentem filmu “Jaś Fasola” (Bean – The Ultimate Disaster Movie) wyprodukowanego przez Working Title we współpracy z Tiger Aspect.

W roku 2000, Blackadder Back & Forth, trzyminutowy film nakręcony na taśmie 70 mm był pokazywany w londyńskiej Millennium Dome. Po raz pierwszy w ciągu dziesięciu lat Rowan ponownie wcielił się w postać Edmunda Blackaddera. W komedii występują wszystkie gwiazdy oryginalnej serii telewizyjnej, a film okazał się być najpopularniejszą atrakcją Millennium Dome.

W 2002 roku Atkinson został zaangażowany w stworzenie i produkcję animowanej serii o przygodach Jasia Fasoli (do której także użyczał głosu), wyprodukowanej przez Tiger Aspect Productions. Serial jest obecnie emitowany w Wielkiej Brytanii.

Natalie Imbruglia (Lorna Campbell) dorastała w Berkeley Vale, małym nadmorskim miasteczku na północ od Sydney. Przed ukończeniem 16 lat otrzymała role w popularnym serialu australijskiej telewizji Neighbours. W wieku 19 lat, wyjechała z Ramsay Street do Londynu, aby rozpocząć karierę muzyczną. Wkrótce potem podpisała kontrakt nagraniowy z firmą BMG.

W 1997 roku, Imbruglia wydała swój debiutancki album, Left of Middle, który sprzedał się w liczbie ponad sześciu milionów egzemplarzy. Współpracując z producentem Philem Thornally, piosenkarzem/autorem piosenek Markiem Goldenbergiem oraz producentem Radiohead Nigelem Godrich, Imbruglia napisała lub była współautorką 12 piosenek zawartych na płycie. “Torn”, pierwszy przebój z płyty był na pierwszych miejscach list przebojów w Europie. W samej Wielkiej Brytanii sprzedano ponad milion egzemplarzy singla, a w Stanach Zjednoczonych utwór był najdłużej utrzymującym się numerem jeden na listach przebojów.

Po krótkiej przerwie z dala od sceny, Natalie powróciła z drugim albumem White Lilies Island, do którego utwory zostały napisane w Anglii i Stanach Zjednoczonych, a nagrane w Londynie. Nad tym albumem Imbruglia pracowała z czołowymi producentami przemysłu muzycznego. Znajdują się na nim tak znane utwory jak “That Day”, “Wrong Impression” i “Beauty on the Fire.”

W 2002, Imbruglia została ogłoszona nową twarzą L’Oreal, a także wzięła udział w drukowanej kampanii reklamowej międzynarodowej sieci odzieżowej Gap. "Johnny English" jest jej filmowym debiutem.

Absolwent Uniwersytetu Cambridge Ben Miller (Bough) jest najlepiej znany szerokiej publiczności jako połowa komediowego duo Armstrong i Miller. Para ta po raz pierwszy zaczęła regularnie pojawiać się w brytyjskiej telewizji ITV w programie Saturday Live. Ich pełen zabawnych skeczy program doczekał się czterech serii. Pierwsza była emitowana na Paramount Comedy Channel, a następne trzy na Channel Four. W telewizji Miller zagrał także główne role w komedii ITV Passion Killers, thrillerze ITV The Blind Date oraz w szkockiej serii komediowej nagrodzonej BAFTA - Coming Soon.

Miller rozpoczynał swoją karierę z brytyjską trupą teatralną Cambridge Footlights. W 1990 roku wziął udział w show Absurd Persons Plural, a w 1991 roku wyreżyserował Cambridge Underground. Aktor wielokrotnie występował na festiwalu w Edynburgu. W 1992 roku, jego spektakl jednego aktora Gone With Noakes (opowiadający o życiu prezentera Blue Petera Johna Noakesa) zdobył nagrodę Perrier Pick of the Fringe, a w 1996 roku wspólnie z Alexandrem Armstrongiem zostali nominowani do nagrody Perrier za przedstawienie The Quality Shag. Ostatnio Miller skupił się głównie na rolach filmowych. Zadebiutował na dużym ekranie jako arystokrata Lord Dixon w filmie Jake’a Scott’a "Plunkett and Macleane". Od tego czasu Miller zagrał męskiego modela uprawiającego tajski boks, Johnny’ego w "There’s Only One" Jimmy'ego Grimble'a, kierownika hotelu w “Dziewczynie na urodziny” (Birthday Girl), a także hakera komputerowego Colina w filmie Johna Duigana "The Parole Officer". Ostatnio aktor pojawił się u boku Michaela Caine w filmie Conor McPherson "The Actors", a także zagrał z Gretą Scacchi w biografii Jeffrey'a Archera autorstwa Guy'a Jenkinsa "The Truth".

John Malkovich (Pascal Sauvage) jest jednym czołowych aktorów swojego pokolenia i ważną postacią w światowym kinie. W 1976 roku Malkovich wziął udział w tworzeniu historii teatru, był bowiem jednym z współzałożycieli słynnego Steppenwolf Theatre w Chicago. Siedem lat później otrzymał nagrodę Obie, kiedy produkcja Steppenwolf sztuki Sama Shepharda True West została przeniesiona do Nowego Jorku. Jego kolejna rola aktorska na deskach teatru w Nowym Jorku, była rolą u boku Dustina Hoffmana w „Śmierci komiwojażera” (Death of a Salesman), produkcji z 1984 roku. (Ta sama produkcja została rok później przeniesiona na mały ekran i Malkovich został uhonorowany nagrodą Emmy za rolę Biffa Lomana). Cały czas występując na Broadway'u, aktor zadebiutował w filmie Places in the Heart (1984), za rolę w którym otrzymał nominację do nagrody Akademii. W tym samym roku wystąpił także w świetnie przyjętych „Polach śmierci” (The Killing Fields).

Malkovich jest prawdopodobnie najlepiej znany widzom na całym świecie dzięki swojej roli Vicomte de Valmonta w „Niebezpiecznych związkach” (Dangerous Liaisons). Nominację do nagrody Złotego Globu oraz Oscara otrzymał za rolę politycznego zabójcy w filmie “Na linii ognia” (In the Line of Fire; 1993).

Malkovich pracuje z najlepszymi reżyserami w przemyśle filmowym, a jego długa i robiąca wrażenie kariera filmowa obejmuje role w takich filmach jak „Imperium słońca” (Empire of the Sun) Stevena Spielberga, „Portret damy” (Portrait of a Lady) Jane Campion, „Pod osłoną nieba” (The Sheltering Sky) Bernardo Bertolucciego, „Człowiek w żelaznej masce” (The Man In the Iron Mask) Randalla Wallace'a, kultowy film Spike’a Jonze „Być jak John Malkovich” (Being John Malkovich), „Cień wampira” (Shadow of a Vampire) Eliasa Merhige'a, "Ripley’s Game" Liliany Cavani oraz "Knock Around Guys" Davida Leviena i Briana Koppelmana.

Aktor przez cały czas utrzymuje swoje związki z teatrem. Pojawił się w broadwayowskiej produkcji z 1993 roku State of Shock, a także okresowo powracał do Chicago, aby grać oraz reżyserować. Malkovich jest także znany jako utalentowany reżyser i producent. Ostatnio wyreżyserował The Dancer Upstairs z Javierem Bardem, a w jego dorobku producenckim znajdują się - Ghost World, The Loner, The Fun Seller i Found in the Street.