Mimo upływu osiemdziesięciu lat od zaistnienia w świadomości publicznej, Jeździec znikąd i Tonto wciąż są ważnym elementem amerykańskiej kultury. Jak zauważa producent Jerry Bruckheimer: "Jest w tych postaciach coś, co, od czasów ich powstania, pociągało każde pokolenie.
Wychowałem się w Detroit i radiowe oraz telewizyjne programy p.t. Jeździec znikąd stanowiły część młodości mojej i milionów innych dzieciaków". Obecność tych ikon amerykańskiej popkultury w radiu, telewizji, kinie, filmach animowanych, komiksach, książkach i grach wideo świadczy o ich nieustającej popularności i niezmiennej fascynacji, jaką budzą wśród odbiorców.
Program z udziałem Jeźdźca znikąd i Tonto pojawił się po raz pierwszy na falach radia WXYZ w Detroit 30 stycznia 1933 roku. Właściciel stacji George W. Trendle chciał stworzyć western dla dzieci. Wymyślony przez niego bohater był prawy, uczciwy i stanowił wzór do naśladowania dla młodych słuchaczy. W ten sposób narodziła się koncepcja Jeźdźca znikąd, którą rozwinęli scenarzysta z Buffalo, Fran Striker i jeden z dyrektorów stacji, James Jewell.
Jewell reżyserował słuchowisko radiowe p.t. "Jeździec znikąd" do 1938 roku, kiedy to stało się już ogólnokrajowym fenomenem. Jego teść prowadził obóz skautowski Kee-Mo-Sah-Bee w Mullet Lake (stan Michigan), którego nazwa stała się inspiracją dla określenia używanego przez Tonto wobec Reida (sama postać indiańskiego przyjaciela głównego bohatera pojawiła się dopiero w jedenastym odcinku programu). Przyjmuje się, że z kolei nazwa obozu wywodzi się od słowa "giimoozaabi", które w narzeczu Indian Ojibwe ma szeroki zakres znaczeń, od "niezawodnego zwiadowcy" po "osobę nie podążającą utartym szlakiem". Z kolei imię Tonto może pochodzić od słowa "N'da'aanh-too" (wym. "nda-on-tou") w tym samym języku oznaczającego "dzikiego" lub "zmianę". Jewell wpadł również na pomysł wykorzystania uwertury do opery "Wilhelm Tell" Gioachino Rossiniego jako tematu muzycznego słuchowiska.
Emisja 2956 odcinków radiowego słuchowiska p.t. "Jeździec znikąd" (ostatni nadano 3 września 1954 roku) trwała 21 lat. Częściowo pokryła się ona z odnoszącym ogromne sukcesy serialem telewizyjnym z udziałem Claytona Moore'e w roli tytułowej i Jaya Silverheelsa jako Tonto. Wersja telewizyjna, nadawana od 1949 roku na kanale ABC, zyskała rozgłos międzynarodowy, a realizowano ją do 1957 roku.
Ogromna popularność programu doprowadziła do powstania dwóch pełnometrażowych filmów kinowych p.t. "The Lone Ranger" (1956) oraz "The Lone Ranger and the Lost City of Gold" (1958). Przyszedł jednak czas, aby Johnny Depp i Armie Hammer odcisnęli niezatarte piętno na Tonto i Jeźdźcu znikąd. Ich interpretacja z jednej strony jest wyrazem szacunku dla tradycji utrwalonej przez ostatnie osiemdziesiąt lat, ale z drugiej przybliża te postaci całkowicie nowemu pokoleniu.
