DOROTA KĘDZIERZAWSKA (reżyseria, scenariusz, montaż)
Jest jednym z najciekawszych polskich reżyserów filmowych. Choć JESTEM to dopiero jej czwarty pełnometrażowy film fabularny, pokaźnej ilości nagród, jaką zdobyła za wcześniejszą twórczość, mogłoby pozazdrościć jej wielu twórców o większym dorobku.
Za swój pełnometrażowy debiut – DIABŁY, DIABŁY (1991) – otrzymała m.in. Nagrodę Specjalną Jury za reżyserię na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz wyróżnienie Jury Młodzieżowego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes.
Spośród ponad dwudziestu pięciu trofeów dla WRON (1994) – drugiego filmu Kędzierzawskiej – jej osobiście przypadły w udziale np. takie jak Nagroda Specjalna Jury, Nagroda Dziennikarzy i Nagroda Publiczności – Złoty Klakier na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Grand Prix – Poznańskie Złote Koziołki w konkursie międzynarodowym Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży, Nagroda UNICEF
na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Belfaście oraz Nagroda Międzynarodowej Federacji Kin Studyjnych na festiwalu w Avignon.
Deszcz nagród i wyróżnień spadł też na trzeci fabularny obraz autorki JESTEM, zatytułowany niemniej intrygująco: NIC. Film zdobył Orła – Polską Nagrodę Filmową za rok 1998, w kategorii „Najlepsza reżyseria”, Nagrodę Specjalną Jury na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Nagrodę Specjalną Jury i Nagrodę FIPRESCI na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Soczi oraz Nagrodę im. Krzysztofa Kieślowskiego dla najlepszego filmu europejskiego na Festiwalu Filmowym w Denver.
Dorota Kędzierzawska urodziła się w Łodzi. Jest córką reżyser Jadwigi Kędzierzawskiej.
Przygodę z kinem rozpoczęła w dzieciństwie, przyglądając się pracy ekipy filmowej. Z czasem sama zaczęła uczestniczyć w realizacji filmów.
W latach 1976-78 przyszła autorka JESTEM studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie Łódzkim, następnie reżyserię w moskiewskim WGiK i – w latach 1981-1985 – w łódzkiej PWSF,TViT, gdzie podczas studiów nakręciła m.in. swoją pierwszą etiudę fabularną. Był to dziesięciominutowy film JAJKO (1982). Zdobyła za niego m.in. nominację do Studenckiego Oscara (Oscar Student Academy Awards) w Los Angeles, pierwszą Nagrodę na III Europejskim Studenckim Festiwalu Filmowym oraz Nagrodę im. Andrzeja Munka.
Realizację filmu DIABŁY, DIABŁY Dorota Kędzierzawska poprzedziła nakręceniem średniometrażowego filmu fabularnego KONIEC ŚWIATA (1988), za który na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Mannheim otrzymała m.in. Złoty Dukat oraz Nagrodę FIPRESCI.
ARTHUR REINHART (zdjęcia, producent, montaż)
Laureat Nagrody za Najlepsze Zdjecia do filmu „Jestem“ na XXX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2005).
Uchodzi za jednego z najbardziej kreatywnych polskich operatorów filmowych średniego pokolenia. Jego wysoką rangę potwierdzają prestiżowe trofea – Złota Żaba (ex aequo) za zdjęcia do WRON Doroty Kędzierzawskiej na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych CAMERIMAGE’94 w Toruniu, czy nagroda za najlepsze zdjęcia na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w 1998 r., którą zawdzięcza filmowi NIC. Godzi się zauważyć, że Złotą Żabę przyznało jury pod przewodnictwem światowej sławy operatora hollywoodzkiego, Vilmosa Zsigmonda.
O ugruntowanej pozycji Reinharta świadczy także fakt, że w 2003 r. był autorem zdjęć do filmu TRISTAN AND ISOLDE – produkcji Ridleya Scotta wyreżyserowanej przez Kevina Reynoldsa.
Arthur Reinhart urodził się w Kluczborku. W latach 1988-1992 studiował w PWSF,TVi T w Łodzi. W pełnym metrażu debiutował zdjęciami do PORY NA CZAROWNICE Piotra Łazarkiwicza (1993). Po WRONACH, jeśli nie liczyć już wymienionych dzieł, zrobił zdjęcia do PROWOKATORA Krzysztofa Langa (1994) oraz do filmów FUR IMMER UND IMMER Harka Bohma (1995) i CHILDREN OF DUNE Grega Yaitanesa (2002).
W operatorskim dorobku Arthura Reinharta znajdziemy również głośne filmy dokumentalne, w tym nominowane do Oscara 89 mm DO EUROPY (1993), do których zdjęcia zrobił wspólnie z Jackiem Petryckim i WSZYSTKO MOŻE SIĘ PRZYTRAFIĆ (1995) – obydwa w reżyserii Marcela Łozińskiego, a także MIEJSCE URODZENIA (1992) autorstwa Pawła Łozińskiego.
MICHAEL NYMAN (muzyka)
Laureat Nagrody za Najlepszą Muzykę do filmu „Jestem“ na XXX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2005).
Z pochodzenia Polak, wnuk emigrantów, którzy opóścili kraj w 1905 roku. Jeden z najwybitniejszych współczesnych kompozytorów muzyki filmowej. Jest autorem partytur do ok. 80 filmów. Są wśród nich dzieła tak sławnych reżyserów, jak Peter Greenaway, Patrice Leconte, Jane Campion czy Volker Schlloendorff.
Nyman otrzymał za swoją pracę wiele prestiżowych nagród i nominacji. Jego słynna oprawa muzyczna FORTEPIANU Jane Campion (1993) przyniosła mu m.in. nominacje do Złotego Globu i nagrody British Academy of Film and Television (BAFTA), a także nagrody Australijskiej Akademii Filmowej oraz krytyków filmowych z Chicago. Nominacją do Złotego Globu uhonorowano również ścieżkę dźwiękową Nymana do filmu Andrew Niccola GATTACA – SZOK PRZYSZŁOŚCI (1997). Kompozytor otrzymał za nią ponadto nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Stiges.
Pokaźną część dorobku twórczego Michaela Nymana stanowią kompozycje napisane do filmów Petera Greenawaya. Brytyjscy artyści współpracowali m.in. przy KONTRAKCIE RYSOWNIKA (1982), WYLICZANCE (1988), KUCHARZU, ZŁODZIEJU, JEGO ŻONIE I JEJ KOCHANKU (1989) i KSIĘGACH PROSPERA (1991).
Spośród pozostałych filmów z muzyką Nymana szczególnie duży rozgłos zdobyły takie jak MˇŻ FRYZJERKI (1990), CARRINGTON (1995), KRÓL OLCH (1996), POKÓJ SYNA (2001).
Nyman jest także autorem współczesnej oprawy muzycznej do awangardowego filmu Dzigi Wiertowa CZŁOWIEK Z KAMERˇ (1929).
Michael Nyman urodził się w Londynie. Studiował grę na fortepianie i klawikordzie oraz historię muzyki w Royal Academy of Music, a także muzykologię w King’s College. W latach 1968-1978 był krytykiem muzycznym. Skomponował nie tylko muzykę do filmów, ale również dwie opery: THE MAN WHO MISTOCK HIS WIFE FOR HAT i THE ONLY WITNESS, których libretta zostały zainspirowane książkami Olivera Sacksa. W swoim imponującym dorobku ma ponadto utwory koncertowe i baletowe. Jest założycielem zespołu muzycznego Campiello Band, przemianowanego z czasem na Michael Nyman Band.
