„Przyjaźń jest przereklamowana. Poza tym mam dość przyjaciół.
Cieszyłbym się, gdyby paru odpadło.”
Deutch: „Jimmy ma to do siebie, że jest zabawny i można się z niego śmiać, a on śmieje się wraz z tobą. Ale zaraz potem cię zabija. Bez wahania. Taki jest. Ale osobowość Jimmy’ego uległa zmianie. Choć nadal jest bezlitosnym zabójcą, to jednak odkrył w sobie wrażliwość i refleksyjność. Ma wyrzuty sumienia, jeśli chodzi o uczynki o z przeszłości, i codziennie się z nimi mocuje. Ponadto czystość dywanu i perfekcja podawanych dań stały się jego obsesją”.
Willis genialnie radzi sobie z nowym wcieleniem Tulipana.
„Mieszanki wybuchowe to specjalność Bruce’a – twierdzi producent i wieloletni agent Willisa, Arnold Rifkin. Wystarczy spojrzeć na to, jak różne gra role: „Randka w ciemno”, „Armageddon”, „Szklana pułapka”, „Pulp Fiction”, „Szósty zmysł”.
„Bruce może zagrać wszystko – potwierdza Deutch. Może być czarujący, przerażający, zabawny i silny. Może być kimkolwiek chce. Chyba zadaje sobie sprawę, że stanowią z Matthew wyjątkowy duet. Nikt nie rozśmiesza Bruce’a lepiej niż Matthew i vice versa. Jimmy i Oz są swoimi kompletnymi przeciwieństwami. Biegunami północnym i południowym, nitro – gliceryną, i kiedy wpadają na siebie, są tak jak ona wybuchowi.”
„Świetnie nam się pracuje – dodaje Perry. Wiem jakie są reakcje Bruce’a, a on zna moje. W pierwszej części pomiędzy bohaterami wykształciło się coś na kształt wzajemnego szacunku. Oz nie wydał Jimmy’ego policji, bo go polubił. Jimmy nie zabił Oza, bo go polubił. Ale to niełatwa przyjaźń. Zawsze bowiem istnieje taka możliwość, że mimo szacunku i przyjaznych uczuć jakimi się darzą, Jimmy może bez skrupułów palnąć Ozy’emy w łeb, bo dla niego to chleb codzienny. Ten element strachu, daje mi większe pole do popisu. Gram faceta, którego życie jest permanentnie zagrożone, który nie jest pewny dnia ani godziny. Dlatego, jak w panice wpadam na szklaną ścianę, albo osiem razy padam, zanim wyjdę z pokoju, widz rozumie, że gram o najwyższą stawkę”.
„Jak ugryźć 10 milionów 2” nie mogłoby się obyć bez Amandy Peet, która otrzymała nominacje do Blockbuster Entertainment Award za rolę Jill w 1 części, nieudolnej zabójczyni – nowicjuszki, której idolem był słynny z bezwzględności Jimmy „Tulipan”. W 2 części Jimmy poślubia swoją fankę, która nie ustaje w wysiłkach, by zrobić karierę płatnej zabójczyni. Jednakże bez większego sukcesu, bowiem jej ofiary nie wiedzieć czemu wypadają z okien albo spadają do szybów windowych zanim Jill zdoła je załatwić. Te niepowodzenia podkopują jej wiarę w siebie i niekorzystnie wpływają na małżeństwo.
Od lat bez wiedzy Jimmy’ego Jill utrzymuje przyjazne kontakty z Ozem i Cynthią, i zwierza im się z domowych problemów. „Jimmy jest kochany, stara się jak może - wyjaśnia Amanda, ale Jill to nie wystarcza. Zakochała się w charyzmatycznym niebezpiecznym kryminaliście, a nie w kurze domowej. Pragnie odzyskać twardziela z przeszłości. Chce, żeby Jimmy wyrzucił fartuszek gosposi i wrócił do gry.”
W 2 części ponownie spotykamy też Kevina Pollaka. Co prawda jego bohater z części 1, Yanni Gogolak, idzie do piachu, ale w części 2 Kevin powraca jako Lazlo Gogolak, ojciec Yanniego, który po latach wychodzi z więzienia.
Poza wyglądem, metamorfoza Pollaka polega na topornym, wschodnioeuropejskim akcencie z nutą księcia Drakuli, wyszukanym lecz źle stosowanym słownictwie i niemiłosiernie kaleczonej wymowie. Prowadzi to do licznych nieporozumień i kuksańców wymierzanych podwładnym, którzy próbują poprawiać dziwaczne wypowiedzi szefa w stylu „Podpalić Porshe”.
„Lazlo jest gwałtowny, łatwo dostaje szału – czule opisuje swoją postać Kevin, jest niestabilny psychicznie i groźny. Organizuje prawdziwą vendettę, którą ma zamiar doprowadzić do końca. Jest 75-letnim maniakiem, którego rodzina do tej pory nie rozumie połowy jego wypowiedzi”.
Na ekran wraca również Natasha Henstridge, grając Cynthię, byłą żonę Jimmy’ego Tulipana, a obecnie żonę Oza. Cynthia zna wszystkie szczegóły konfliktu Tulipana z Gogolakami, wie, gdzie pochowane są ciała, rozumie skomplikowany związek między Lazlo a jego tępym synem Strabo i potrafi poradzić sobie z Ozem, a przynajmniej tak jej się kiedyś zdawało.
„Jill wiodła niegdyś szalone życie z Jimmym i miała tego dość, dlatego związała się z Ozem – tłumaczy Henstridge. Gdy tego z kolei prześladuje obsesja, że jest śledzony przez gangsterów, Cynthia odbiera to jako powrót starego życia. Musi się z tego wyzwolić”. Jednakże zanim tego dokona, zostaje porwana.
„Cynthia jest katalizatorem zmian – mówi Deutch. Spośród całej tej gromady, ona jest najbardziej zrównoważona, co nie jest łatwe do zagrania, gdy wszyscy wokół ciebie zachowują się jak wariaci. Cynthia potrafi z wdziękiem i wiarygodnością przystosować się do absurdu, jaki ją otacza, jakby wszystko to było dla niej absolutnie normalne.”
