ANDY GARCIA (Fico Fellove) reżyser
Andy Garcia jest jednym z najbardziej utalentowanych i wszechstronnych współczesnych aktorów. Znany jako „aktor otwarty na reżyserów”, dzięki udanej współpracy z najbardziej uznanymi i podziwianymi reżyserami w branży filmowej. Obok pracy aktorskiej, zajmuje się także produkcją filmów, komponowaniem, produkcją fonograficzną i muzykowaniem. „Hawana- miasto utracone” to jego debiut w roli reżysera filmów fabularnych.
Wkrótce po otrzymaniu nominacji do Oscara za rolę w „Ojcu Chrzestnym III”, Garcia stworzył własną firmę producencką CineSon Productions. Był współproducentem i reżyserem filmu dokumentalnego „Cachao... Su Ritmo No Hay Dos”, pełnometrażowego obrazu koncertowego opowiadającego o współtwórcy mambo, basiście Israelu „Cachao” Lopezie.
W czasie wieloletniej kariery aktorskiej Andy Garcia zagrał mnóstwo niezapomnianych ról udowadniających jego ogromną wszechstronność. Są wśród nich kreacje w filmach „Śmierć na wiele sposobów”, „Nietykalni”, „Wydział wewnętrzny”, „Zniknięcie Garcii Lorki”, „Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra”, „Modigliani” (którego był również współproducentem). Otrzymał nominację do nagrody Emmy za rolę legendarnego kubańskiego trębacza Arturo Sandovala w filmie „Miłość lub ojczyzna. Historia Arturo Sandovala”. Był również był producentem wykonawczym i muzycznym tego obrazu.
Przez lata Garcia wyprodukował wiele płyt muzycznych. Na niektórych sam grał. Dzięki zdolnościom muzycznym zdobył dwie nagrody Grammy i jedną Latin Grammy. Wśród jego produkcji muzycznych znalazła się między innymi zdobywczyni nagrody Latin Grammy „Ahora si” Cachao. Ścieżka dźwiękowa jego autorstwa do „Miłość albo ojczyzna” otrzymała nagrodę Emmy.
A. Garcia urodził się w Hawanie i jako pięcioipółletni chłopiec wyemigrował z rodzicami na Florydę. Uczył się na uniwersytecie Florida International i specjalizował w teatrologii. Występował w lokalnych produkcjach teatralnych w Miami, a pod koniec lat siedemdziesiątych przeniósł się do Los Angeles i zaczął karierę aktorską w filmie.
Garcia jest mężem Marivi Lorido Garcia od 1982 roku. Para mieszka w Los Angeles z czworgiem dzieci – Dominikiem, Daniellą, Alessandrą i Andreasem.
DUSTIN HOFFMAN (Meyer Lansky)
Dwukrotny zdobywca Oscara i siedmiokrotnie nominowany do tej nagrody aktor. Role kinowe Dustina Hoffmana dosłownie ustaliły nowe standardy dla aktorstwa filmowego. Dziś nadal dodaje kolejne kreacje do zestawu tych, które zbudowały jego karierę aktora charakterystycznego i pierwszoplanowego zarazem.
Rozpocząwszy karierę rolą Benjamina Braddocka w „Absolwencie” Mike’a Nicholsa, Hoffman przyciągał uwagę światowej publiczności jedną niezapomnianą rolą po drugiej. Pośród mnogich aktorskich dokonań znalazły się między innymi występy w „Nocnym kowboju”, „Maratończyku”, „Lennym”, „Tootsie” czy „Faktach i aktach”. W 1979 roku Hoffman zdobył Oscara za rolę w filmie „Sprawa Kramerów”, a kolejną statuetkę otrzymał w 1988 roku za kreację w „Rainmenie”.
Hoffman równie doskonale radzi sobie na deskach scenicznych. Występuje w głośnych sztukach wystawianych na Broadwayu, między innymi „Śmierci komiwojażera” Arthura Millera i w „Kupcu weneckim”.
Wkrótce oglądać go będzie można w „Stranger Than Fiction” Marca Forstera, „Pachnidle” Toma Tykwera, na podstawie powieści Patrica Suskinda oraz „Mr. Magorium’s Wonder Emporium” Zacha Helma.
BILL MURRAY(Pisarz)
Bill Murray ceniony jest zarówno za role tragikomiczne, jak i z występy w hitach komediowych. Doskonale przyjęta przez krytyków rola Boba Harrisa w filmie „Między słowami” przyniosła mu Independent Spirit Award dla najlepszego aktora, nagrodę BAFTA oraz nominację do Oscara. Natomiast za rolę w „Rushmore” Wesa Andersona otrzymał nagrody New York Film Critics’ Circle, National Society of Film Critics i Los Angeles Critics Association dla najlepszego aktora drugoplanowego.
Urodził się w Chicago. Karierę aktorską rozpoczął z trupą teatralną Second City. Dołączył do obsady „Saturday Night Live” w drugim sezonie nadawania programu i otrzymał nagrodę Emmy jako jeden z autorów tekstów do programu.
Pośród licznych ról filmowych aktora znalazły się między innymi kreacje w „Szarżach”, „Tootsie”, „Pogromcach duchów”, „Dniu świstaka”, „Dziewczynie gangstera”, „Edzie Woodzie”, „Kręglogłowych”, „Hamlecie” (2000) i „Broken Flowers”. Murray jest autorem książki „Opowieść Kopciuszka: moje życie z golfem”.
INES SASTRE(Aurora Fellove)
Mając 13 lat Ines Sastre została wybrana przez Carlosa Saurę do obsady jego filmu „El Dorado”. Wzbudziła zainteresowanie rolami w filmach „Johanna D’Arc of Mongolia” i „Ucieczka z raju”. Niedługo później wygrała konkurs Elite Model i po raz pierwszy w jego historii, odmówiła podpisania kontraktu z agencją. Zamiast tego przeprowadziła się do Paryża i rozpoczęła studia na Sorbonie.
Podczas studiów Sastre kontynuowała karierę aktorską. Wystąpiła w „Sabrinie” Sydneya Pollacka i w „Po tamtej stronie chmur” Michelangelo Antonioniego. W 1996 roku ukończyła studia z dyplomem z literatury współczesnej.
Następnie zagrała w „The Best Man” Pupiego Avantiego oraz u boku Gerarda Depardieu w „Hrabim Monte Cristo”, miniserialu dla telewizji francuskiej. Ponownie wystąpiła z Depardieu w filmach „Vidocq” i „Skąpiec”.
Ines Sastre opowiada o „Hawanie- mieście utraconym” : „Zakochałam się w tym pomyśle, bo choć nie jestem Kubanką, a Hiszpanką, opowiada on uniwersalną historię. Dla mnie „Hawana..” mogłoby rozgrywać się w jakimkolwiek miejscu na świecie, gdzie wydarzenia polityczne rozdzielają rodziny, zakochanych i przyjaciół.”
LORENA FEIJOO (Leonela)
Lorena Feijoo jest znaną na świecie baletnicą, słynącą z perfekcyjnej techniki, wirtuozerii i muzykalności. Urodziła się i uczyła tańca w Hawanie, na Kubie, gdzie została primabaleriną w Ballet Nacional de Cuba kierowanym przez legendarną baletnicę Alicię Alonso. Zdobyła brązowy medal na Międzynarodowym Konkursie Baletowym w Warnie w 1985 roku.
Lorena Feijoo tańczyła wszelkie możliwe główne role klasyczne w repertuarze baletowym i spotykała się z wielkim uznaniem. Występuje także we współczesnych baletach znanych choreografów XX i XXI wieku, takich jak Balanchine, Tudor, Forsythe, Wheeldon, Lubovich czy Morris. Regularnie pojawia się na scenach całego świata, między innymi w Nowym Jorku, Paryżu, Tokio, Londynie i Mediolanie. Lorena tańczyła w niezapomnianych duetach z Carlosem Acostą z Brytyjskiego Baletu Narodowego, Jose Manuelem Carreno z American Ballet Theatre i Yurijem Possokhovem z Baletu San Francisco.
Siostra Loreny – Lorna Feijoo (także była primabalerina Ballet Nacional de Cuba) wyjechała w 2003 roku by tańczyć w Balecie Bostońskim. Ich matka, Lupe Calzadilla również była tancerką Ballet Nacional de Cuba. Siostry tworzą niespotykaną wśród baletowych dynastii parę, ponieważ obie są głównymi tancerkami konkurujących ze sobą baletów.
TOMAS MILIAN (don Federico Fellove)
Tomas Milian przyjechał do Nowego Jorku z rodowitej Kuby na początku lat pięćdziesiątych. Przyjechał z marzeniem – zostać przyjętym do Studia Aktorskiego Lee Strasberga. Był jednym z jedynie trzech młodych aktorów, których przyjęto do studia w owym roku.
Jean Cocteau i Giancarlo Menotti zobaczyli Miliana w jego pierwszym nowojorskim występie scenicznym i natychmiast zaprosili go na festiwal Spoleto do Włoch, gdzie potem zagrał u Cocteau w „Poecie i muzie”.
Włochy stały się domem Miliana na ponad 30 lat. Zagrał przez ten czas w ponad 100 filmach, kreując role od dramatycznych przez romantyczne po komediowe. Grywał także w filmach akcji. Jednymi z ulubionych ról aktora są „Identyfikacja kobiety” ostatni wielki film Antonioniego, który pokazywano na festiwalu filmowym w Nowym Jorku; „Boccaccio ‘70” Viscontiego; „Czas obojętności” na podstawie powieści Albero Moravii, gdzie aktor zagrał obok Paulette Godard, Roda Steigera, Shelley Winters i Claudii Cardinale; a także „Księżyc” Bertolucciego, za rolę w którym otrzymał nagrodę Nastro d’Argento – odpowiednik amerykańskiego Oscara.
Milian zdobył ogromną popularność w Europie, kiedy zagrał w filmie „Squadra antiscippo”, tragikomicznej opowieści o niesfornym policjancie. Film odniósł tak wielki sukces, że powstało tuzin sequeli, wszystkie nadal wyświetlane we włoskiej telewizji gdzie stały się częścią europejskiej pop-kultury.
Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, Milian pracował dla wielu doskonałych reżyserów amerykańskich – Sydney’a Pollacka („Hawana”), Olivera Stone’a („JFK”), Stevena Spielberga („Amistad”), Jamesa Graya („Ślepy tor”) czy Johna Frankenheimera („Sezon w piekle”). Zagrał też rolę generała Salazara, barona narkotykowego, w nagrodzonym Oscarem filmie Stevena Soderbergha „Traffic”.
Po „Hawanie- mieście utraconym” Tomas Milian pojechał do Santo Domingo, żeby zagrać w „Święcie kozła”, epickiej historii opartej na powieści uznanego peruwiańskiego pisarza Mario Vargasa Llosy. „Święto kozła” opowiada o wzlocie i upadku dyktatora Dominikany, Rafaela Trujillo, którego gra Milian.
ELIZABETH PENA (Miliciana Munoz)
Wychowana w Nowym Jorku, Elizabeth Pena, jest absolwentką High School of Performing Arts. Grała w wielu nowojorskich przedstawieniach. Jako siedemnastolatka otrzymała pierwszą główną rolę w filmie – nagradzanym niezależnym obrazie „El Super” (1979). Potem oglądać ją można było w „Śmiechu warte” Petera Bogdanovicha, oraz „Times Square” i „Crossover dreams”. Pena przeprowadziła się do Los Angeles, gdzie nastąpił wielki przełom w jej karierze – rola w filmie Paula Mazursky’ego „Włóczęga z Beverly Hills”.
Inne filmy, w których można było zobaczyć aktorkę, to między innymi „La Bamba”, „Baterie nie działają”, „Drabina Jakubowa”, „Godziny szczytu” czy „Na granicy” – za rolę w którym otrzymała Independent Spirit Award i Bravo Award dla najlepszej aktorki. Pena otrzymała też nagrodę Alma dla aktorki drugoplanowej za rolę w filmie „Tortilla Soup”.
Zagrała w serialu „Ressurection Boulevard”, za rolę w którym otrzymała nagrodę Atia dla najlepszej aktorki serialowej. Doskonale oceniono jej rolę w „Koszmarze na przedmieściach”. Pena użyczyła swojego głosu postaci Mirage w nagrodzonym Oscarem filmie rysunkowym „Iniemamocni”. Gra obecnie w filmie „Goal” i przygotowuje się do produkcji „The Last Date Movie”, który będzie jej reżyserskim debiutem.
MILLIE PERKINS (dona Cecilia Fellove)
Mille Perkins była odnoszącą sukcesy modelką, kiedy w 1958 roku znany reżyser po długich poszukiwaniach postanowił obsadzić ją w tytułowej roli w filmie „Pamiętnik Anny Frank”. To było pierwsze aktorskie doświadczenie Perkins, ale spotkało się ono z ogromnym uznaniem. Przez kilka następnych lat studiowała i występowała w filmach, telewizji i teatrze.
Po poślubieniu scenarzysty, Roberta Thoma, zajęła się wychowywaniem dwóch córek – Lillie i Hedy Thom. Przez sześć lat mieszkała w południowym Oregonie, prowadziła lokalne wiadomości i przeprowadzała wywiady dla telewizji, a także uczyła aktorstwa w Southern Oregon State College.
Po śmierci męża wróciła do Los Angeles z córkami i ponownie zaczęła grać w filmach, telewizji i teatrze.
ENRIQUE MURCIANO (Ricardo Fellove)
Enrique Murciano można było ostatnio oglądać w roli Danny’ego Taylora u boku Anthony’ego La Paglii w serialu Jerry’ego Bruckheimera „Bez śladu”.
Zawsze interesował się aktorstwem. Enrique podjął ostateczną decyzję o przyjeździe do Hollywood po studiach na Tulane University i roku nauki w New England School of Law. Po przyjeździe do Los Angeles uczył się w znanym studio Larry’ego Mossa. Przełomem w karierze stała się dla Murciano rola w nagrodzonym Oscarem „Trafficu” Stevena Soderbergha. Rola agenta wydziału antynarkotykowego pozwoliła mu na zagranie kilku doskonałych scen, w których pojawiał się obok Dona Cheadle.
Enrique Murciano można było potem zobaczyć w roli Rangera, Lorenzo Ruiza, w „Helikopterze w ogniu” Ridley’a Scotta. Udany film oparty na autentycznych wydarzeniach, w którym zagrał rolę odważnego żołnierza, który mimo śmiertelnej rany chce wrócić na pole walki i ratować zaginionych towarzyszy. W obsadzie filmu znaleźli się tez Josh Hartnett i Eric Bana.
Inne filmy Murciano to „Miss Agent 2: Uzbrojona i urocza”, gdzie gra u boku Sandry Bullock i niezależna komedia Jasona Alexandra „How to Go out on a Date in Queens”.
Aktor mieszka obecnie w Los Angeles, ale często odwiedza Miami, gdzie się wychował i gdzie nadal mieszka jego rodzina. Jest miłośnikiem nietypowych samochodów i motocykli, i gra na gitarze i pianinie.
NESTOR CARBONELL(Luis Fellove)
Nestor Carbonell wystąpił w telewizyjnym filmie „Manhood” obok Janeane Garofalo i Johna Rittera. Zagrał też tytułową rolę w komedii „Jack the Dog”. Inne kreacje aktora to „Noriega – wybraniec boży”, „The Laramie Project” i „Attention Shoppers” – do którego napisał również scenariusz.
Chociaż Carbonell urodził się w Nowym Jorku, wychowywał się w różnych miejscach na świecie – w Meksyku, Wenezueli, na Florydzie, w Connecticut, na Bahamach, czy Londynie. Ukończył Uniwersytet Harvarda. W czasie studiów odkrył swój talent aktorski, grając w wielu uczelnianych sztukach. Obecnie aktor mieszka w Los Angeles z żoną, aktorką Shannon Kenny i ich dwoma synami.
RICHARD BRADFORD (don Donoso Fellove)
Weteran Actor’s Studio, Richard Bradford, jest jednym z najbardziej cenionych aktorów charakterystycznych w Ameryce. Debiutował w 1966 roku w filmie Arthura Penna „Obława” u boku Marlona Brando i Roberta Redforda. Inne jego ważne role to, między innymi, „Podróż do Bountiful”, „Nietykalni”, „Zaginiony”, „Fasolowa wojna”.
Jest jednym z ulubionych aktorów Andy’ego Garcii. Współpracowali razem sześć razy – w „Niebezpiecznej aurze”, „Nietykalnych”, „Kiedy mężczyzna kocha kobietę”, „Braterskich porachunkach”, „Gangsterze”, „Z miłości do...” i „Grze w słowa”.
GUILLERMO CABRERA INFANTE - autor scenariusza
Guillermo Cabrera Infante urodził się w miejscowości Gibara na Kubie, 22 kwietnia 1922 roku. Uzyskał stypendium w szkole dziennikarskiej w Hawanie, a w 1952 roku został aresztowany i skazany za opowiadanie, które „zawierało angielskie profanacje”. Stał się przeciwnikiem reżimu Batisty. Zmuszony był do pisania pod pseudonimem G. Cain (anagram Cabrera Infante). W 1954 roku napisał serię tekstów krytyczno-filmowych dla magazynu „Carteles”, którego w 1957 roku został redaktorem. Stworzył Cuban Cinamatheque (1950 – 1956). W 1959 roku został szefem czasopisma „Lunes”, literackiego dodatku do magazynu „Revolucion” i był nim aż do ostatecznego zamknięcia pisma w 1961 roku. Rok później wyjechał do Belgii, gdzie pełni rolę attache kulturalnego ambasady Kuby.
Infante opuścił Kubę na zawsze w 1966 roku i zamieszkał na stałe w Londynie. Na uchodźctwie kontynuował karierę pisarską i stał się jednym z najsilniejszych głosów krytykujących reżim Castro. Za swoja pracę otrzymał kilka nagród, między innymi prestiżową nagrodę im. Cervantesa w 1997 roku.
Pośród jego prac wymienić warto „Asi en paz como en la Guerra” (1960) wydana w Londynie w 1993 roku; „Un oficio del siglo XX” (1963) – zbiór recenzji filmowych wydany też potem w Anglii; powieść „Tres Tristes Tigres” (1967), zbiory opowieści o Kubie „Exorcismos del estilo” i „O” (1975/76), cykl wykładów o filmie „Arcadia tos las noches” (1978); powieść „Infante’s Inferno” wydaną w 1979 roku.
Pierwszą książkę po angielsku „Holy smoke” napisał Infante w 1985 roku. Jego polityczna autobiografia „Mea Cuba” (1992) okrzyknięta została przez New York Times jedną z dziesięciu najlepszych książek roku. Cabrera Infante ma na swoim koncie także scenariusze filmowe – między innymi do obrazów „Znikający punkt” (1970) i „Lost City”.
W Polsce wydano w 1965 roku zbiór opowiadań pisarza - „Odpływająca fala”. Fragmenty jego powieści „Tres Tristes Tigres” drukowano w „Literaturze na Świecie”. W 2004 roku opublikowano książkę „Mea Kuba”.
Guillermo Cabrera Infante zmarł w Londynie 21 lutego 2005 roku.
EMMANUEL KADOSH autor zdjęć
Zdobywca Israeli Academy Award dla najlepszych zdjęć do filmu dokumentalnego „Black to the Promised Land”, dzięki któremu jego kariera nabrała tempa i stał się rozpoznawalny na świecie.
Jego piękne zdjęcia do filmu „Modigliani, pasja tworzenia” tak zaimponowały gwieździe tego obrazu, Andy’emu Garcii, że postanowił wybrać go jako operatora, który pomoże mu zrealizować wizję „Lost City”.
Urodzony w Jerozolimie Kadosh, służył w Izraelskich Służbach Obrony Kraju i po spełnieniu obowiązku wobec państwa zajął się filmem. Pracując nad swoim pierwszym obrazem, zauważył jak wielki wkład w sztukę filmową ma operator i zdecydował się pójść tą ścieżką. Zapisał się na Beth Zivi Film Academy, gdzie z wyróżnieniem ukończył studia operatorskie.
Kadosh przez lata ćwiczył rzemiosło pracując przy kręceniu filmików reklamowych w Izraelu i Europie, zanim wreszcie miał okazję nakręcić swój pierwszy film pełnometrażowy. Oprócz „Modiglianiego” i „Lost City” w dorobku Kadosha znajdują się filmy takie jak „Mściciel” i niedawno wprowadzony na ekrany kin „Land of the Blind” z Ralphem Fiennesem i Larą Flynn Boyle.
WALDEMAR KALINOWSKI (Juan Manuel Fangio) scenografia
Scenograf Waldemar Kalinowski, który w „Lost City” pojawia się tez w niewielkiej roli najszybszego kierowcy samochodów wyścigowych, opowiada o filmie: „Zaangażowałem się w ten projekt już w 1990 roku. Chociaż właściwie utracone miasto Hawana fascynowało mnie dużo wcześniej, nawet zanim przeczytałem powieści Cabrery Infante i na długo przed tym, kiedy spotkaliśmy się z Andym.
Spotkałem Andy’ego na planie filmu „Wydział wewnętrzny”. Wtedy opowiedział mi, że zamyśla nakręcić film o Kubie, a autorem scenariusza będzie Infante. Uwiodła mnie zarówno pasja Andy’ego, jak i wielka mądrość i wyczucie prawdy pisarza. W burzliwej historii rodziny Fellove zobaczyłem odbicie walki mojej własnej rodziny z okupacją i dyktatorską tyranią chowającą się za hasłami sprawiedliwości społecznej i równości dla wszystkich.
Kubańska muzyka i kultura pokazana w „Lost City” była źródłem radości i ekscytacji, kiedy kręciliśmy film na Dominikanie. Dla mnie piętnastoletnie oczekiwanie na zrealizowanie filmu było też czasem nauki o kubańskiej muzyce, którą pokochałem, ludziach, których zacząłem podziwiać i kulturze, której ojcem jest Jose Marti – wspaniały poeta i może nawet jeszcze lepszy bojownik narodowy.”
DEBORAH L. SCOTT projektantka kostiumów
Deborah Lynn Scott jest jedną z najbardziej utalentowanych projektantek kostiumów w Hollywood. Zdobyła Oscara za pracę przy filmie Jamesa Camerona „Titanic”. Pracowała też kilka razy ze Stevenem Spielbergiem, między innymi przy „Raporcie mniejszości”. Zaprojektowane przez nią kostiumy zobaczyć można było w „Bardzo dzikim Zachodzie”, „Patriocie”, „Wichrach namiętności”, czy „Powrocie do przyszłości”. Jej klasy dowodzą też stroje do „Bad Boys II”, „Gorączki”, „Ostrych słówek”, „Hoffy” i „Broniąc życia”.
O pracy nad „Hawana miastem utraconym” Scott mówi: „Możliwość podkreślenia kostiumami muzyki, tańca, charakterów ludzi, była jednocześnie wyzwaniem ale i przyjemnością. „Hawana..” jest wyjątkowym filmem, ponieważ przygląda się kubańskiej kulturze, historii, a zwłaszcza muzyce.”
