GEORGE MILLER (Reżyser / współautor scenariusza / producent) był trzykrotnie nominowany do Oscara. Nominacje otrzymał w kategorii „Najlepszy film” oraz „Najlepsza adaptacja” za pracę producenta i scenarzysty w przeboju familijnym Babe – świnka z klasą. Film zebrał w sumie siedem nominacji do Oscara, a zdobył jedną statuetkę za najlepsze efekty wizualne. Ponadto film Babe – świnka z klasą zdobył cztery nominacje do nagrody BAFTA, w tym dwie dla Millera za najlepszy film i najlepszą adaptację; otrzymał także Złoty Glob dla najlepszego filmu w kategorii „Komedia/musical”. Swoją pierwszą nominację oscarową Miller otrzymał w kategorii „Najlepszy scenariusz” za poruszający dramat Olej Lorenza, który wyreżyserował i wyprodukował oraz napisał do niego scenariusz. W filmie zagrała Susan Sarandon, nominowana do Oscara w kategorii „Najlepsza aktorka”, oraz Nick Nolte.
Miller zadebiutował jako reżyser doskonale odebranym filmem Mad Max, w którym był także autorem scenariusza. Film zapoczątkował karierę odtwórcy głównej roli, Mela Gibsona, i przyniósł dwie udane kontynuacje: Mad Max 2: Wojownik szos i Mad Max pod kopułą gromu. Miller pracuje w tej chwili nad czwartą częścią tego cyklu.
Nowszym jego filmem jest drugi film o śwince Babe, zatytułowany Babe: Świnka w mieście, który wyreżyserował, wyprodukował i do którego napisał scenariusz. W swoim dorobku reżyserskim Miller ma takie filmy jak Czarownice z Eastwick z Jackiem Nicholsonem, Cher, Susan Sarandon i Michelle Pfeiffer oraz jedną część filmu Strefa mroku, zatytułowaną Nightmare at 20,000 Feet. Miller wyprodukował The Year My Voice Broke oraz Randkę na przerwie Johna Duigana, a także Martwą ciszę Philipa Noyce’a, która przyniosła światową sławę Nicole Kidman. W 1995 roku wyprodukował Video Fool for Love, a potem napisał scenariusz, wyreżyserował, wyprodukował i zagrał rolę narratora w filmie dokumentalnym 40,000 Years of Dreaming, będącym wkładem Australii w międzynarodowe obchody stulecia kina.
Pochodzący z Australii Miller ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Nowej Południowej Walii. Na warsztatach filmowych spotkał Byrona Kennedy’ego, z którym nakręcił komedię krótkometrażową Violence in the Cinema – Part 1. Film zdobył dwie nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego (AFI), a po jego sukcesie Miller i Kennedy założyli w 1972 r. spółkę Kennedy Miller Productions.
Filmy zrealizowane przez Kennedy Miller Productions zdobyły od tego czasu ponad 25 nagród AFI, 10 australijskich nagród Logie i wiele nagród zagranicznych. W 1982 roku Miller został scenarzystą, reżyserem i producentem wykonawczym sześciogodzinnego miniserialu The Dismissal, który pobił wszelkie rekordy oglądalności w Australii. W ramach spółki Kennedy Miller Productions Miller wyprodukował kilka projektów telewizyjnych: Bodyline, Cowra Breakout, Wietnam, The Dirtwater Dynasty oraz Bangkok Hilton, ponownie z udziałem Nicole Kidman.
Miller jest ważną postacią w australijskiej branży filmowej – jest mecenasem Festiwalu Filmowego w Sydney, Australijskiego Instytutu Filmowego oraz Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Brisbane. W 1996 roku otrzymał Order Australii za wybitne zasługi dla kina australijskiego.
JOHN COLLEE (Współautor scenariusza) wcześniej był współautorem scenariusza do dramatu historycznego Petera Weira Pan i Władca: Na krańcu świata, za który to film zdobył wspólnie z Weirem tytuł Scenarzysty Roku przyznany przez London Critics Circle.
Przed rozpoczęciem kariery scenarzysty Collee studiował medycynę w Szkocji, z której pochodzi, i pracował jako lekarz dla międzynarodowych organizacji w kilku krajach rozwijających się.
Zająwszy się pisaniem, stworzył trzy powieści: „Kingsley’s Touch”, ”A Paper Mask” oraz „The Rig” – wszystkie ukazały się nakładem wydawnictwa Viking and Penguin. Collee niezauważalnie przeszedł do pisania scenariuszy, kiedy publikował w cotygodniowej kolumnie dotyczącej medycyny/historii w gazecie The Observer.
Jego pierwszym zrealizowanym scenariuszem był film Za maską, oparty na jego powieści. Napisał także scenariusze kilku dramatów telewizyjnych, w tym The Heart Surgeon dla stacji BBC.
W 1996 roku Collee przeniósł się do Sydney, gdzie od tego czasu całkowicie poświęcił się pisaniu scenariuszy. W tej chwili pracuje nad kilkoma filmami, a oprócz własnych projektów często na zamówienie redaguje scenariusze.
Niedawno napisał Oceans, dramat dokumentalny o ginących cudach morskich głębin, którego premiera planowana jest w 2008 roku, a także filmową wersję książki The Weathermakers Tima Flannery’ego.
JUDY MORRIS (Współautorka scenariusza / Współreżyser) współpracowała przez ostatnie dziesięć lat ze spółką Kennedy Miller Productions przy wielu projektach, w tym przy trzech filmach fabularnych i sitcomie telewizyjnym. Była współautorką oryginalnego scenariusza do filmu Babe: Świnka w mieście, wraz z Georgem Millerem i Markiem Lamprellem, i odegrała istotną rolę w doborze aktorów podkładających głos w filmie.
Morris ma na swoim koncie także film fabularny Luigi’s Ladies, który także wyreżyserowała, a ostatnio zajmowała się pisaniem scenariuszy dla telewizji amerykańskiej.
Znana australijskim widzom ze swych ról kinowych i telewizyjnych Morris otrzymała nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego dla najlepszej aktorki za swą rolę w filmie Libido, a także australijską nagrodę Logie dla najlepszej aktorki za kreację w dramacie telewizyjnym Jimmy Dancer.
Morris zagrała także kilka głównych ról teatralnych z prestiżowym zespołem Sydney Theatre Company.
WARREN COLEMAN (Współautor scenariusza / Współreżyser) jest pisarzem, reżyserem i aktorem, który w 1979 roku ukończył studia w Australian National Institute of Dramatic Art. Wśród dokonań telewizyjnych i kinowych ma na swym koncie film Red Star, zrealizowany jako produkcja warsztatowa w National Institute of Dramatic Art, który znalazł się na liście kandydatów do nagrody New York New Dramatists Playwright Award, jak również The Castanet Club, w którym także zagrał.
Jako aktor pojawił się między innymi w Człowieku, który procesował się z Bogiem, Młodym Einsteinie, The Crossing, The Devil’s Playground, Bad Cop Bad Cop, miniserialu Kennedy Miller Wietnam, Romeo i Julii, produkcji Judy Davis The School for Scandal dla Sydney Theatre Company oraz Picasso at the Lapin Agile Steve’a Martina dla Belvoir St Theatre.
Wyreżyserował między innymi „The Mystery of Irma Vep” oraz „The Venetian Twins” dla State Theatre Company of South Australia; „Jack” w teatrze Sacred Fools Theater w Los Angeles; „Buzz”, do którego napisał scenariusz i w którym zagrał dla Belvoir St Theatre; „Tall Dog and the Under Poppy,” w The Studio at the Sydney Opera House; „Effie....Just Quietly”, „Rent” oraz „The Real Live Brady Bunch”.
DOUG MITCHELL (Producent) partner biznesowy George’a Millera; wyprodukował kilka filmów kinowych i telewizyjnych.
Mitchell urodził się w Kolumbii, a uczył się w szkockich szkołach z internatem. Po zdobyciu dyplomu księgowego w Londynie przeniósł się do Sydney, gdzie został protegowanym nieżyjącego już Byrona Kennedy’ego, uzupełniając swoją znajomością finansów artystyczną intuicję Kennedy’ego i Millera.
Przez ostatnie 21 lat brał udział w produkcji takich filmów jak Babe – świnka z klasą i jej kontynuacja: Babe: Świnka w mieście, Olej Lorenzo z Nickiem Nolte i Susan Sarandon, Martwa cisza z Samem Neillem, Nicole Kidman i Billym Zane’em, Mad Max pod kopułą gromu z Melem Gibsonem i Tiną Turner, Randka na przerwie w doborowej obsadzie złożonej z Noah Taylora, Thandie Newton, Nicole Kidman i Naomi Watts, The Year My Voice Broke z Noah Taylorem, Bangkok Hilton z Nicole Kidman i Hugo Weavingiem, Dirtwater Dynasty z Hugo Weavingiem, Wietnam z Nicole Kidman, The Cowra Breakout, Bodyline z Hugo Weavingiem, The Riddle of the Stinson, Czysta machina, Fragments of War i Video Fool for Love.
BILL MILLER (Producent) miał zaszczyt być nominowanym do Oscara, wraz ze swym bratem, Georgem Millerem, i długoletnim wspólnikiem Dougiem Mitchellem, za pracę przy przeboju familijnym Babe – świnka z klasą. Oprócz nominacji dla najlepszego filmu w 1996 r. film zebrał w sumie siedem nominacji do Oscara, a zdobył jedną statuetkę za najlepsze efekty wizualne. Ponadto zdobył także Złoty Glob dla najlepszego filmu w kategorii „Komedia/musical” oraz cztery nominacje do nagrody BAFTA.
Po sukcesie Babe – świnki z klasą Miller został producentem w kolejnej odsłonie, zatytułowanej Babe: Świnka w mieście. Podobnie jak George, który rzucił praktykę medyczną dla reżyserii, Bill, odnoszący sukcesy prawnik zajmujący się zagadnieniami sztuki i rozrywki, porzucił prawniczą karierę, by móc współpracować z Georgem i Dougiem Mitchellem.
Wraz z Georgem i nieżyjącym już Byronem Kennedym pracował przy ich pierwszych produkcjach krótkometrażowych, w tym między innymi przy Violence in the Cinema, Part One, będącej 14-minutową parodią brutalnych filmów z lat 70. Film otrzymał dwie nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego i dodał trzem filmowcom odwagi do realizacji bardziej ambitnych projektów. Miller został potem producentem Mad Maksa z Melem Gibsonem w roli głównej.
ZAREH NALBANDIAN (Producent wykonawczy) jest dyrektorem zarządzającym i współzałożycielem spółki Animal Logic, jednej z wiodących firm produkcyjnych zajmujących się efektami wizualnymi.
Po szyldem Animal Logic Nalbandian zrealizował między innymi: Babe – świnkę z klasą, Babe: Świnkę w mieście, Matrix, Matrix Reaktywację, Charlotte Gray, Moulin Rouge!, Hero, Dom latających sztyletów, Bez twarzy, Cienką czerwoną linię, Planetę małp, Łowcę krokodyli, a ostatnio Harry’ego Pottera i Czarę Ognia, Niewidzialnego i World Trade Center.
Nalbandian rozpoczął swą karierę na początku lat 70. jako artysta od efektów filmowych, pracując przy filmach fabularnych i reklamówkach telewizyjnych w czasach poprzedzających erę cyfrową. Szkolił się w wielu dziedzinach postprodukcji, aż w końcu zajął stanowisko kierownicze w największej wówczas australijskiej spółce postprodukcyjnej Colorfilm. Następnie przeszedł do działającej w Sydney Video Paintbrush Company, spółki będącej w połowie lat 80. pionierem w dziedzinie technologii komputerowych w Australii. W 1991 roku został jednym z założycieli spółki Animal Logic, która miała produkować animacje cyfrowe i efekty wizualne do produkcji międzynarodowych. W 1996 roku Nalbandian wprowadził spółkę do branży filmów fabularnych i przeniósł jej siedzibę do Fox Studios Lot w Sydney.
Nalbandian wraz z Animal Logic niedawno zakończył pracę nad filmową adaptacją powieści graficznej Franka Millera zatytułowanej 300. Film wyreżyserował Zack Snyder, a jego premiera planowana jest na wiosnę 2007 r.
GRAHAM BURKE (Producent wykonawczy) jest dyrektorem zarządzającym spółki Village Roadshow Limited. Jako producent wykonawczy pracował ostatnio przy filmie Charlie i fabryka czekolady Tima Burtona, z udziałem Johnny’ego Deppa, oraz przy ukazującym świat wyścigów motocyklowych filmie Torque – Jazda na krawędzi. Poza produkcją filmów i dystrybucją Burke zajmował się także w Village Roadshow kwestiami strategicznymi i kreatywnymi dotyczącymi rozwoju spółki w stronę sieci kin, stacji radiowych i parków tematycznych. Wraz z Rokiem Kirbym założył w 1968 roku spółkę Roadshow Distributors i był pierwszym dyrektorem radiostacji 2DayFM. Burke pełnił także przez cztery lata funkcję komisarza Australijskiej Komisji ds. Filmów.
DANA GOLDBERG (Producentka wykonawcza) jest prezesem ds. produkcji w spółce Village Roadshow Pictures. Od kiedy osiem lat temu rozpoczęła pracę w tej firmie, brała udział w ramach Village Roadshow Pictures w realizacji całej gamy filmów, takich jak trylogia Matrix, Ocean’s Eleven: Ryzykowna Gra, Ocean’s Twelve: Dogrywka, Dzień próby, Rzeka tajemnic, Miss Agent, Z ust do ust oraz Charlie i fabryka czekolady. Była także producentem wykonawczym przy Złodzieju życia z Angeliną Jolie, Diukach Hazzardu z Johnnym Knoxville’em i Seannem Williamem Scottem, Firewall z Harrisonem Fordem oraz Domu nad jeziorem z udziałem Keanu Reevesa i Sandry Bullock.
Przed przejściem do Village Roadshow Pictures Goldberg spędziła trzy lata współpracując z Barrym Levinsonem i Paulem Weinsteinem w Baltimore/Spring Creek Pictures, gdzie piastowała stanowisko wiceprezesa ds. produkcji. Swoją karierę w showbiznesie rozpoczynała jako asystentka w Hollywood Pictures.
BRUCE BERMAN (Producent wykonawczy) jest prezesem i dyrektorem generalnym w spółce Village Roadshow Pictures. W 2007 roku Village Roadshow wyprodukuje we współpracy z wytwórnią Warner Bros. 60 filmów, przy czym wszystkie będą rozpowszechniane na całym świecie przez Warner Bros. Pictures, a w wybranych krajach przez Village Roadshow Pictures.
Pierwszymi filmami wyprodukowanymi w ramach tej współpracy były takie przeboje jak: Totalna magia z Sandrą Bullock i Nicole Kidman, Depresja gangstera z Robertem De Niro i Billym Crystalem, Matrix z udziałem Keanu Reevesa i Laurence’a Fishburne’a, Złoto pustyni z Georgem Clooneyem, Kosmiczni kowboje w reżyserii i z udziałem Clinta Eastwooda oraz Miss Agent z Sandrą Bullock i Benjaminem Brattem w rolach głównych.
Pod szyldem Village Roadshow Pictures Berman wyprodukował później tak różnorodne hity jak Dzień próby, za który Denzel Washington otrzymał Oscara, Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra z Georgem Clooneyem, Bradem Pittem i Julią Roberts, Dwa tygodnie na miłość z duetem: Sandra Bullock i Hugh Grant, Rzeka tajemnic, w którym główne role zagrali nagrodzeni Oscarami Sean Penn i Tim Robbins, druga i trzecia część trylogii Matrix: Matrix Reaktywacja i Matrix Rewolucje, Charlie i fabryka czekolady Tima Burtona z Johnnym Deppem, Diukowie Hazzardu, a ostatnio Dom nad jeziorem, w którym ponownie na planie spotkali się Sandra Bullock i Keanu Reeves.
Berman rozpoczął karierę w branży filmowej od współpracy z Jackiem Valentim w MPAA, jednocześnie kontynuując studia prawnicze w Georgetown Law School w Waszyngtonie. Otrzymawszy dyplom prawnika, w 1978 r. otrzymał pracę w Casablanca Films. Przeniósłszy się do wytwórni Universal, zapracował sobie na awans do stanowiska wiceprezesa, które otrzymał w 1982 r.
W 1984 r. Berman przeszedł do wytwórni Warner Bros. na stanowisko wiceprezesa, a cztery lata później otrzymał awans na stanowisko starszego wiceprezesa ds. produkcji. We wrześniu 1989 r. powołano go na stanowisko prezesa ds. produkcji filmowych, po czym w 1991 awansował na stanowisko prezesa ds. międzynarodowych produkcji filmowych, którą to funkcję pełnił do maja 1996 r. Za jego rządów wytwórnia Warner Bros. Pictures wyprodukowała i rozpowszechniła takie filmy jak Uznany za niewinnego, Chłopcy z ferajny, Robin Hood: Książe złodziei, oscarowy Wożąc panią Daisy, Batman Forever, Liberator, Malcolm X, Bodyguard, JFK, Ścigany, Dave, W sieci, Raport Pelikana, Epidemia, Klient, Czas zabijania oraz Twister.
W maju 1996 roku Berman zawiązał Plan B Entertainment, spółkę zajmującą się kinem niezależnym w Warner Bros. Pictures. W lutym 1998 r. został prezesem i dyrektorem generalnym w spółce Village Roadshow Pictures.
JOHN POWELL (Kompozytor) otrzymał nominację do nagrody BAFTA w 2002 r. za muzykę napisaną do animowanego przeboju zatytułowanego Shrek. Innymi animowanymi filmami, przy których pracował Powell, są Epoka lodowcowa 2: Odwilż, Roboty, Uciekające kurczaki i Mrówka Z. Oprócz animacji, komponował ostatnio muzykę do filmów: X-Men: Ostatni bastion, Lot 93 i Mr. & Mrs. Smith. Swoją karierę kompozytorską Powell rozpoczął od pisania muzyki do reklamówek i telewizji w spółce Air-Edel Music w 1998 roku. Później wraz z długoletnim współpracownikiem Gavinem Greenawayem założył własną firmę produkującą dżingle i w jej ramach pracował wspólnie z artystą Michaelem Petrym nad wieloma instalacjami artystycznymi wykorzystującymi mieszankę mediów , a także nad operą „An Englishman, an Irishman and a Frenchman”.
Jego muzyka do filmu Bez twarzy z Nicolasem Cagem i Johnem Travoltą w rolach głównych zapoczątkowała owocną karierę w branży. Powell skomponował potem muzykę między innymi do Tożsamości Bourne’a, Włoskiej roboty, Krucjaty Bourne’a i Dobosza. Przez ostatnie dziewięć lat jego muzyka rozbrzmiewała ogółem w 33 filmach.
W tej chwili pracuje nad filmem animowanym Horton Hears a Who, w którym bohaterom głosu użyczyli Jim Carrey i Steve Carell, i będzie kontynuował pracę z cyklem Bourne’a, pisząc muzykę do Ultimatum Bourne’a, którego premiera ma odbyć się w 2007 r.
SAVION GLOVER (Choreograf) jest zdobywcą nagrody Tony z 1996 roku za choreografię w broadwayowskim przeboju „Bring in ‘Da Noise, Bring in ‘Da Funk”. W 1996 roku otrzymał również nagrody: Drama Desk, Outer Critics Circle, dwie nagrody Obie i dwie nagrody im. Freda Astaire’a za choreografię i kreację w „Bring in ‘Da Noise, Bring in ‘Da Funk”, a także tytuł Choreografa Roku od Dance Magazine.
Glover zadebiutował na Broadwayu w wieku 12 lat, grając główną rolę w sztuce „The Tap Dance Kid”. Na Broadwayu zagrał także w „Black and Blue” i „Jelly’s Last Jam” z udziałem Gregory’ego Hinesa. Na ekranach Glover po raz pierwszy pojawił się w wieku 13 lat, kiedy zagrał rolę w filmie Złapać rytm z Gregorym Hinesem i Sammym Davisem Jr. W telewizji regularnie pojawiał się przez pięć sezonów w Ulicy Sezamkowej, a także w teledyskach „Havana” Kenny’ego G i All About the Benjamins Puffa Daddy’ego i the Family. Glover wyprodukował i ułożył choreografię do specjalnego programu telewizji ABC „Savion Glover’s Nu York”. Zagrał w filmie Showtime zatytułowanym The Wall oraz układał choreografię do filmu HBO Ludzie rozrywki. W 2000 r. wybrał się w trasę po Ameryce, zatytułowaną „Footnotes: the Concert”, podczas której wystąpiły takie legendy stepowania, jak Jimmy Slyde, Buster Brown i Diane Walker; pojawił się także w filmie Spike'a Lee Bamboozled.
KELLEY ABBEY (Choreograf) występuje, tańczy i układa choreografię w teatrze, filmie i telewizji od ponad dwudziestu lat. Zagrała między innymi w musicalach: „Sweet Charity”, za który otrzymała nagrody Green Room, Variety Heart i MO dla najlepszej artystki musicalowej, „Grease – The Arena Spectacular” w roli Rizzo oraz „Fame – The Musical”, w którym zarówno grała jedną z głównych ról, jak i odpowiadała za choreografię, i za tę ostatnią otrzymała nagrodę MO oraz Green Room.
Abbey po raz pierwszy zwróciła uwagę australijskich widzów w popularnej operze mydlanej E-Street, nadawanej przez Channel Ten, w której w latach 1991–1993 grała rolę Jo-Jo. Jest także jednym z najlepszych australijskich choreografów zajmujących się teledyskami – współpracowała z takimi artystami jak Human Nature, Toni Pearon, Leah Haywood, Scandal’us, Sophie Monk oraz nagradzana grupa taneczna Girlfriend.
Ponadto Abbey była choreografem i reżyserem scenicznym koncertu w The Main Event Arena, w którym udział wzięli John Farnham, Olivia Newton-John i Anthony Warlow. Abbey odpowiadała również za choreografię kilku musicali teatralnych, w tym za „Footloose”, który przyniósł jej nominacją do nagrody Helpmanna, produkcję koncertową „Follies” w Operze w Sydney, „Fame – The Musical” w Australii, Azji i RPA oraz „Grease – The Arena Spectacular”. Właśnie zakończyła pracę nad choreografię do australijskiej trasy Hugh Jackmana ze sztuką „The Boy From Oz”, wyprodukowaną przez Bena Gannona i Roberta Foxa w 2006 r.
DAVID NELSON (Dyrektor artystyczny / Kierownik ds. efektów wizualnych) brał udział w opracowywaniu procesów produkcji cyfrowej w przeboju familijnym Babe – świnka z klasą. Innymi filmami, nad którymi pracował, są: Hotel Sorrento, Narzeczony z nieba, Ratujmy nasz klub i Doskonały dzień. Nelson przez wiele lat pracował jako reżyser efektów wizualnych i animacji przy produkcjach kinowych i telewizyjnych dla dzieci – w swoim dorobku ma takie seriale jak Round the Twist, Crashzone, Little Horrors, Schnorky the Wave Puncher oraz Noah and Saskia. W 2003 r. nadzorował efekty specjalne w filmie Crackerbag, który został nagrodzony jako najlepszy film krótkometrażowy na Festiwalu Filmowym w Cannes. Tuż przed rozpoczęciem zdjęć do filmu Happy Feet: Tupot małych stóp, pracował jako starszy specjalista ds. masek w reklamówce Baza Luhrmanna dla Channel No. 5, w której udział wzięła Nicole Kidman.
MARK SEXTON (Kierownik produkcji) drogę do zawodu rozpoczął jako autor storyboardów do thrillera science-fiction Aleksa Proyasa Mroczne miasto. Happy Feet: Tupot małych stóp to drugi projekt Sextona realizowany wspólnie z Georgem Millerem, po wspólnie wyprodukowanym filmie Millera Babe: Świnka w mieście.
Przed rozpoczęciem pięcioletniej pracy nad filmem Happy Feet: Tupot małych stóp Sexton pracował jako autor storyboardów przy filmie George’a Lucasa Gwiezdne wojny – Epizod 2: Atak Klonów. Na swoim koncie ma również takie filmy, jak Mission: Impossible II Johna Woo, z Tomem Cruise’em, Czerwona planeta z Valem Kilmerem i Carrie-Anne Moss, Once in a Life w reżyserii Laurence’a Fishburne’a i z jego udziałem, oraz horror science-fiction Komodo. Dla telewizji Sexton zrealizował filmy Niepokonany z Billym Zane’em oraz thriller stacji TBS Najdłuższy lot.
DAVID PEERS (Reżyser układu i kamery) podjął pracę w spółce Animal Logic w 2003 roku, by móc pracować z Georgem Millerem nad filmem Happy Feet: Tupot małych stóp. Swoją karierę filmową Peers rozpoczął jako niezależny operator kamery, pracując głównie nad reklamówkami i zdjęciami imprez kręconymi na żywo. Jako operator kamery studyjnej rozpoczął pracę w firmie Cutting Edge, w której założył dział 3D, po czym przeszedł do działu efektów wizualnych.
Na swoim koncie ma teledyski takich zespołów jak Silverchair, Something for Kate, Powderfinger oraz Darrena Hayesa, a także filmy: George prosto z drzewa 2, Inspektor Gadżet 2, Under the Radar i Blurred.
Za swoją pracę Peers otrzymał wiele nagród festiwalowych, w tym złotą nagrodę od Australian Cinematographers Society za dokument Rainforest – Beneath the Canopy, który wyreżyserował wspólnie z kolorystą Erikiem Whippem.
SIMON WHITELEY (Dyrektor artystyczny) rozpoczął swoją karierę w telewizji na początku lat 80. jako projektant grafiki w BBC, a potem dla British Printing Communication Corporation. W 1987 r., pracując dla Video Paintbrush Company, spotkał Zareha Nalbandiana, który potem został współzałożycielem i dyrektorem zarządzającym spółki Animal Logic. Simon pracował dla Animal Logic jako dyrektor artystyczny pełniący funkcje doradcze przy wielu projektach reklam, w tym przy kampaniach dla marek Visa i Gatorade. Oprócz pracy przy reklamówkach Simon pełnił funkcję dyrektora artystycznego i projektanta sekwencji efektów wizualnych w filmach realizowanych przez Animal Logic: Babe – świnka z klasą, Babe: Świnka w mieście, Matrix, Cienka czerwona linia, Moulin Rouge!, Narzeczony z nieba i Płynąc pod prąd.
DANIEL JEANNETTE (Reżyser animacji) otrzymał nominację do nagrody BAFTA za swe osiągnięcia w dziedzinie efektów specjalnych za pracę przy filmie Mumia z 1999 r. oraz nominacje do nagrody Saturn za najlepsze efekty specjalne w filmach Mumia, Mumia powraca i Van Helsing. Jeanette nadzorował także animację w filmie Wielki Joe, który otrzymał nominację do Oscara za najlepsze efekty wizualne w 1998 r., a także w Gangach Nowego Jorku Martina Scorsese. Przed rozpoczęciem pracy przy filmie Happy Feet: Tupot małych stóp Jeanette przez 10 lat pracował w zespole animacji firmy Industrial Light and Magic, z czego przez siedem lat zajmował się reżyserowaniem sekwencji animowanych. Jeanette jest także członkiem British Academy of Film and Television oraz Visual Effects Society.
BRETT FEENEY (Kierownik ds. obrazów cyfrowych) pracował przy wielu produkcjach kinowych i telewizyjnych realizowanych przez Animal Logic, między innymi: Babe: Świnka w mieście i Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia. Nadzorował również efekty 3D w Moulin Rouge! i Matrix Reaktywacja. Przed podjęciem pracy w Animal Logic był artystą grafikiem i animatorem w wielu sieciach telewizyjnych oraz animatorem 3D w spółce Brilliant Interactive Ideas produkującej gry wideo. Będący samoukiem Feeney był świadkiem rozwoju zespołu Animal Logic od trzech osób do ponad 300 artystów, reżyserów technicznych i personelu wspomagającego pracujących w dziesięciu różnych działach.
